Αισχος και αηδια μου προκαλεσε δημοσιευμα τοπικης εφημεριδας για τον πυροβολισμο μιας παρεας κυνηγων απο ιδιωτη, στο νομο Ρεθυμνου. Εκτος το γεγονος οτι το εν λογω διποδο πυροβολησε πρωτα τα λαστιχα του αυτοκινητου τους, εν συνεχεια τραυματισε και τον ενα απο αυτους, ευτυχως οχι σοβαρα.
Αισχος και αηδια οχι μονο για την πραξη, αλλα και για τη νοοτροπια, κατι εντελως διαφορετικο με οσα ειδα το Σαββατοκυριακο στο Μωλο απο καποιο συμπαθητικο γερακο κτηνοτροφο.
Αν λοιπον εμεις ως κυνηγοι, προαγουμε τη βια, τα καναλια, οι τηλεορασεις, τα εργα του σινεμα, τα παιχνιδια των υπολογιστων, δεν κανουν το ιδιο; Ας κοιταξουμε το αυτονοητο, να ειμαστε λιγο πιο ανθρωπινοι στις σχεσεις με τους γυρω μας, και ας μη ψαχνουμε για πηγες βιας και αλλες τετοιες αηδιες. Εμεις ειμαστε η βια, και η βια εχει πολλες μορφες.
Τελος, στα περι δημοκρατιας, αναφερω οτι τα δαση και η φυση ανηκουν σε ολους. Ομως ουτε μενα με ρωταει κανεις αν συμφωνω με το να φαγωθει ο αστακος στο in εστιατοριο του Κολωνακιου, ουτε αν συμφωνω με το θανατο τοσων τσιπουρων και αλλων ψαριων για την τερψη των λαρυγγιων διαφορων ανθρωπων που βλεπουν τη θαλασσα μονο το καλοκαιρι. Τουλαχιστον εγω εχω το θαρρος, η την υπομονη, να δοκιμασω να βρω κατι για φαγητο, και δεν κρυβομαι πισω απο αλλους να το κανουν για μενα. Στη φυση δεν υπαρχουν καημενα ζωακια, καημενα πουλακια, καημενα ψαρακια. Υπαρχει φαγητο, και επιβιωση, και θα ειμαστε πολυ πιο ευτυχισμενοι αν εξαρτωνταν η επιβιωση μας απο τη φυση πολυ περισσοτερο.
Γιαυτο ρωτηστε ανθρωπους απο επαρχια, που η επαφη τους με το περιβαλλον ειναι καθημερινη, και οχι ενα Σαββατοκυριακο που εχει καλο καιρο.
