Kανει ομως ωραιο στιφαδο φιλε μου..
ΑΓΡΙΟΚΟΥΝΕΛΑ ΣΤΗΝ ΛΗΜΝΟ
-
ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ ΣΤΟ ΜΕGΑ.ΕΔΕΙΞΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΥΜΙΖΑΝ ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟ!! ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΕΛΕΓΑΝ ΓΙΑ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΥΝΗΓΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ.ΔΕΝ ΠΟΛΥΠΡΟΣΕΧΑ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΒΑΖΑ.ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ ΒΓΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΙΟΚΟΥΝΕΛΩΝ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ.ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΑΒΟΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ…ΣΤΙΦΑΔΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΗ ΝΕΚΡΗ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ!!!!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Πάντως εγώ που υπηρέτησα το 92-93 στη Λήμνο γινόταν το έλα να δεις!!!!!Το βράδυ που βγαίναμε έφοδο τα βλέπαμε που τρέχαμε & τρελαινόμασταν!!Πόσες φορές είχα σκεφτεί ν’αρχίσω το τουφεκίδι…….αλλά σκεφτόμασταν το μετά!!!Στον ενάμισυ χρόνο που έκατσα έφαγα πολλές φορές & στιφάδο αλλά & στα κάρβουνα!!!!!Το δεύτερο βέβαια ήταν κορυφή!!!!Το παλληκάρι που τα έφτιαχνε ήταν πολύ <<μάγκας>> ψήστης!!!!!.Μάλιστα με φίλο που μίλησα χτες που έχει συγγενείς εκεί,το…….πάρτυ συνεχίζεται κανονικότατα!!!!
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που έμαθα(ο Κυριάκος από Λήμνο θα γνωρίζει) ότι υπάρχουν πολλοί που πηγαίνουν στα λαγούμια τα κλείνουν με σακκιά από άμμο & δεν τ’αφήνουν να βγουν.
ΦΙΛΕ ΠΑΝΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΑ ΣΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΜΜΟ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΝΕ. ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΤΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΒΑΖΑΜΕ ΘΗΛΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΣΥΡΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΦΩΝΑΜΕ ΛΙΓΟ ΑΠ΄ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ. ΕΤΣΙ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΠΟΥ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΓΙΑ ΒΟΣΚΗ ΤΑ ΚΟΥΝΕΛΙΑ ΕΒΑΖΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΘΗΛΙΑ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΟΥΣΑΝ. ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΣ ΦΙΛΕ ΠΑΝΌ ;;;
ΦΙΛΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Στη Σαντορίνη Κυριάκο τα κυνηγούσαν έτσι, επίσης αυτοί που δεν έχουν σκύλο και είναι πολύ δύσκολο εώς αδύνατο να τα βρούνε μέρα γιατί είναι σε σημεία που δεν πάς, πηγαίναν στις κουναδιές έτσι λένε τα λαγούμια ρίχναν απ έξω άσπρη άμμο και το βράδυ καρτερώνανε με το που έβγαιναν τα κουνάδια και πήγαιναν να φάνε πατώντας στην άσπρη άμμο τα βλέπανε και τα τουφεκάγανε.
Κυριάκο,υπηρέτησα στην 101 Α/Κ ΠΒ στο Λιβαδοχώρι,έμενα στην Κούταλη & κάθε μεσημέρι για φαγητό στον Παλατιανό & κάθε βράδυ στο Τζιβάκη!!!.Πέρασα πολύ όμορφα & μου έχει λείψει.Από τότε που έφυγα έχω πει ότι θα ξαναπάω….αλλά ακόμη έρχομαι!!!!!Κάποια στιγμή θα πάω όμως.
ΠΑΝΟ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΔΡΟ . ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΖΙΒΑΚΗ ΣΥΧΝΑΖΑ. ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΩΡΑ . ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ ΣΟΥ ΔΩΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΑΝΟ ΕΛΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ. ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.ΕΓΩ ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ 18 ΧΡΟΝΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ ΑΦΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΕΚΕΙ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Η προσωπική μου εμπειρία σε αγριοκούνελα ήταν, αρκετά καλή, όχι τόσο εύκολη όσο παρουσιάζεται αν πείς να τα κυνηγήσεις κανονικά, Κυνήγησα με ένα φίλο που προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους ανθρώπους που έχει πολλύ καλή επαφή με τα σκυλιά, Την 1η μέρα στις 7,30 το πρώι, με ρωτάει πόσα έχουμε κάνει?? είχαμε φτάσει τα 11 τα θεώρησε αρκετά και έδωσε εντολή στους σκύλους πίσω και γυρίσαμε στο αυτοκίνητο, αυτά εν έτη 1992, από τα 11 είχαμε ντουφεκίσει τα 4, τα υπόλοιπα τα είχαν πίασει οι σκύλοι, Μου λέει ότι για χατήρι μου βγήκαμε και με τα 3 σκυλιά, για να τα δώ, γιατί αυτός τα έβγαζε το πολύ 2 μαζί για να ρίχνει και καμια ντουφεκιά, Πάντως ακόμα “χαίρομαι” γι αυτό που είχα δεί, μια στην κυριολεξία πλήρη κυνηγετική ομάδα σκύλων, σε απόλυτη συνεργασία και ιεραρχία ανάμεσά τους, Οταν φερμάριζε το ένα, πήγαιναν όλα γύρω γύρω, και φερμάριζαν, εαν το μέρος είχε κοντά πεζούλες, καθόταν τα 2 το ένα απέναντι στο άλλο και το 3ο πάντα το ίδιο ανέβαινε πάνω στην πεζούλα, οταν το ένα ορμούσε από την μιά μεριά, το άλλο έκανε ένα βήμα πίσω για να έχει περιθώρια να αρπάξει, αν δεν έβγαινε το κουνέλι γινόταν το ίδιο με αλλάγη ρόλων στούς σκύλους, αν το κουνέλι που πεταγόταν γλύτωνε από τα 2 σκύλια στο ξεπέταγμα, η σκύλα πάνω στην πεζούλα έχοντας καλή όρατότητα όρμούσε, κάπου ο κούνελος μπερδευόταν και έπεφτε στα δόντια τους, Οτι και να γινόταν είτε από τα σκυλιά σκοτωνόταν είτε από το όπλο, οποιος από τους σκύλους και αν το έπιανε στο στόμα, το έπερνε ο αρσενικός. και μετά σε μία γραμμή, πάντα με την ίδια σειρά μπροστά ο σκύλος με το κουνέλι και πίσω οι άλλοι, έρχόταν για παράδοση, καθόταν όλοι στο zits και περίμεναν με την σειρά τους, να καθαρίσει ο κυνηγός το κουνέλι, και μετά να πιούν νερό. Εαν το κουνέλι ήταν μέσα στην πεζούλα, τραβιόντουσαν τα 2 λίγο πίσω και πήγαινε ο 3ος πάντα ή ιδιος και άρχιζε να γκρεμίζει την μάντρα,
Η τσάντα ήταν 3 μέρες 23 κουνέλια στο “χαλαρο” , Αυτό που θα τονίσω ήταν ότι αν και η τοτε σκύλα μου ήταν προπονημένη πολύ στην πέτρα, εκεί είχε μείνει χωρίς πέλματα, και τα 4 πόδια σκέτο αίμα, αλλά συνέχιζε να κυνηγάει ασταμάτητα, μακάρι να το είχα και τωρα τέτοιο πάθος. Οταν γύρισα στην Αθηνα έκανε 20 μέρες να συνέλθει. Από τότε μόνο περιστασιακά και σε κυνήγι πέρδικας σε νησί, έχω κτυπήσει μερικά, Αλλά ευχαρίστως πάω στην Λημνο έστω και χωρίς όπλο, αρκεί να μην κινδινεύω να με γράψουν.
Παντως στην Λήμνο που έιχα πάει 2 μέρες για δουλεία και ήλπιζα ότι θα έκανα μερικά κουνέλια, κυνήγησα 2 μέρες από 2 ώρες, Νοέμβριο, και το μόνο κουνέλι που είδα ήταν με τα φώτα του αυτοκινήτου, βερβελιές πολλές αλλά όχι κουνέλι στο κυνήγι πάνω, Πήρα πάντως 2 μπεκάτσες, και 3 ορτύκια, δυστυχώς λόγω μέρας ( Πέμτπη – Παρασκευή) δεν έβαλα χέρι στα 3 κοπάδια από πέρδικες που σήκωσα.
Παντελής
Τώρα αυτό με τις πέρδικες τι το θέλετε; Θα δουλέψουμε καθόλου σήμερα ή θα ακούμε τα κοπάδια να σηκώνονται; (στο μυαλό μας)
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.