Δεν ξέρω αγαπητέ φίλε, σε ποιά εποχή – χρονολογικά – αναφέρεσαι, αλλά εγώ που είμαι ντόπιος, δεν θυμάμαι ποτέ στην ΚΩΠΑΙΔΑ, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια που παρακολουθούσα τα κυνήγια και συγκεκριμένα από το 1965 και μετά, ούτε ο πατέρας μου ούτε άλλοι κυνηγοί από τα χωριά, να πήγαιναν για πεδινές πέρδικες εκεί.
Υπόψη ότι στην ΚΩΠΑΙΔΑ είχαμε και κτήματα και τα καλοκαίρια μέναμε εκεί αρκετές μέρες, αλλά εγώ ποτέ δεν διαπίστωσα την ύπαρξη πεδινής πέρδικας και το λέω, γιατί βασικό μου μέλημα, ήταν να παρακολουθώ τα πουλιά και να ψάχνω για φωλιές στα χωράφια ολοημερίς… βλέπετε τότε, δεν υπήρχαν τα κινητά, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι σημερινοί πειρασμοί που στέκονται προκλητικά μπροστά στα παιδιά μας και τα έχουν αλλοτριώσει και μαλθακοποιήσει …
Δεν ξέρω ποιοί το θυμούνται, αλλά τοι 1988/1989, έγινε μιά τεράστια προσπάθεια επανεισαγωγής από πολλούς φορείς της κυνηγετικής κοινότητας της πεδινής πέρδικας στην ΚΩΠΑΙΔΑ, είχε ασχοληθεί επί μακρόν ο κυνηγετικός τύπος και όλοι ήλπιζαν ότι κάτι θα γινόταν, με τις 300 και πλέον πεδινές πέρδικες που έφεραν από την Δανία με ειδική πτήση της Ολυμπιακής – θυμάμαι ακόμη τις απσπρόμαυρες φωτογραφίες από την Κυνηγεσία και το σχόλιο, ότι ήταν πολύ άγριες και ζωντανές που αναστάτωσαν το αεροδρόμιο με τα κακαρίσματά τους μέσα από τα κλουβιά.
Παρά το γεγονός, ότι κρατήθηκε μυστικό το μέρος απελευθέρωσης τουλάχιστον για τους πολλούς και την ομολογουμένως τιτάνια προσπάθεια των τότε πρωτεργατών, η όλη προσπάθεια απέβη άκαρπη και ποτέ δεν μάθαμε τι απέγιναν αυτές και σε πόσο διάστημα, δεδομένου ότι καμία επίσημη μαρτυρία στους κυνηγετικούς κύκλους της περιοχής δεν υπήρξε για σήκωμα έστω και τυχαία, πλήν ελαχίστων και αυτών ελεγχομένων ως προς την αξιοπιστία τους, που δεν δικαιολογούν όμως τον μεγάλο αριθμό των απελευθερωμένων, που λογικά θα έπρεπε να είχαν ακτινοβολήσει σε μεγάλες αποστάσεις.
Για τους ντόπιους και για όσους ζήσαμε τα μέρτη αυτά, η όλη υπόθεση ήταν καταδικασμένη εξ αρχής σε αποτυχία, αφού ο βιότοπος εκεί, είχε υποστεί μεγάλες επεμβάσεις από την υπερεντατική γεωργία, από την αλόγιστη χρήση τοξικών φυτοφαρμάκων, χημικών λιπασμάτων, συνεχή παρουσία βαρέος τύπου γεωργικών μηχανημάτων όλη σχεδόν την μέρα, το κάψιμο των σιτοκαλαμιών και της αποψίλωσης των καναλιών από τα θαμνώδη φυτά, η υπερβόσκηση, το γεγονός ότι κατά εποχές η ΚΩΠΑΙΔΑ ήταν κρανίου τόπος από την έλλειψη νερών και την εφιαλτική ξηρασία, αφού το νερό δεσμευτόταν από την Υλίκη για τη Αθήνα – δεν υπήρχε τότε και ο Μόρνος – και τελικά δεν υπήρχαν οι κατάλληλες καλλιέργειες ή συνθήκες που θα επέτρεπαν την ευδοκίμηση της πέρδικας.
Οι παραπάνω συνθήκες μάλλον έχουν μεταβληθεί προς το χειρότερο σήμερα, αφού οι βασικοί λόγοι της ανθρώπινης όχλησης και παρέμβασης στον αγροτικό τομέα κινούνται σε πιό “επιστημονικά πρότυπα” και η πλέον καταστροφική ενέργεια, ήταν και είναι η καθολική επικράτηση της μονοκαλλιέργειας του μπαμπακιού, που έχει μειώσει δραστικά τον ωφέλιμο βιότοπο όχι μόνο της πεδινής, αλλά και του ορτυκιού και των λοιπών εδαφοβίων μικρόπουλων.
Σε όσες χώρες επιχειρήθηκε η απελευθέρωση τέτοιων θηραμάτων (πεδινή, φασιανός), υπήρξε αρχικά συστηματική καταπολέμηση των επιβλαβών, επιδότηση αγροτών για δημιουργία φυσικών φραχτών στις άκρες των χωραφιών, επιδότηση για να μένουν ζώνες ακαλλιέργητες, επιδότηση για να μην θερίζονται τμήματα που εφάπτονται των περιμέτρων των χωραφιών, εισαγωγή βιολογικών τρόπων και μέσων καλλιέργειας, αγρανάπαυση κλπ
Κάτω επομένως από τέτοιες συνθήκες, δεν είναι εφικτή η ύπαρξη και διατήρηση ενδημικού θηράματος και το μόνο θήραμα που ευδοκιμεί, είναι το αποδημητικό ορτύκι και όποια από αυτά τυχόν παραμείνουν και τον χειμώνα, αφού δεν μπόρεσαν να αποδημήσουν.
Το κακό όμως είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ” κρατικοδίαιτοι υπεύθυνοι, ότι η επιτυχής εγκατάσταση ενός θηράματος πρέπει να γίνει σε κοινή συμφωνία και με συναίνεση των τοπικών κοινωνιών και των ασχολουμένων με τα επαγγέλματα της υπαίθρου κατοίκων και ότι από το κυνήγιι τελικά, όλοι θα ωφεληθούν οικονομικά.
Βλέπετε όμως ότι το όλο θέμα, κάκιστα, έχει αφεθεί έντεχνα στις πλάτες των Κυνηγετικών Οργανώσεων Οργανώσεων, που ξοδεύουν πολλά πολλά χρήματα κάθε χρόνο, για απελευθερώσεις, σε διάφορες περιοχές και στην ΚΩΠΑΙΔΑ ειδικότερα, με μηδενικό αποτέλεσμα και αναπόσβεστη την αξία των πραγματοποιηθεισών δαπανών … ευνοημένες είναι καταληκτικά μόνο οι αλεπούδες και τα λοιπά επιβλαβή ή αδέσποτα που κάνουν “parties”….
