ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΨΑΡΕΜΑ

Επισκόπηση 10 δημοσιεύσεων - 1 έως 10 (από 10 συνολικά)

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 8 Οκτωβρίου 2005 στις 06:03 #29059

Γειά σας κι`από μένα.Είμαι φανατικός κυνηγός της τσίχλας,έτσι κι αλλιώς στην Κέρκυρα δέν έχουμαι καί πολλές επιλογές.την βασίλισσα την κυνηγάω ευκαιριακά,όμως ο πάρα πολύ μεγάλος βαθμός κροτοφοβίας τού σετεράκου πού μου χάρισε πέρυσι συνάδελφος κυνηγός,καθώς καί η αδρεναλίνη σε κάθε γνώριμο `τσίν`δέν με βοήθησαν καί τόσο!Πολύ δύσκολα θα αφήσω τήν τσίχλα γιά να ψάξω τη βελουδομάτα.Θα μού πείτε όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!!Ομως μετά το πρωινό καρτέρι ευχαρίστως θα έκανα μιά γύρα γιά την βασιλισσα καί καμιά τσιχλίτσα βέβαια!Ολοι γνωρίζουμαι ότι στο κυνήγι της τσίχλας τα χαμένα θηράματα είναι πολλά,κι`αυτό εκτός από αμαρτία είναι καί ανοησία.Εδώ λοιπόν τη λύση θα την δώση ο σκύλος ο απορτιάρης.Ετσι το ενδιαφέρον μου στραφηκε πρός τα σπάνιελ,διαβάζοντας σχετικά άρθρα κατέληξα στά αν μη τι άλλο πανέμορφα καί συμπαθητικά κόκερ.Το αποφάσισα, θα αποκτήσω ένα κοκεράκι!!!Τα σχόλια καί τα άρθρα στο forum,από τα αξιότιμα μέλη του,από όλους εσάς δηλαδή,επιβεβαιώνουν ότι η απόφαση πού πήρα είναι σωστή,ίσως η καλύτερη.Ετσι λοιπόν όπου αγγελία όπου ιστοσελίδα όπου pet shop με την λέξη κόκερ τι άλλο;στάση!Βρήκα πολλά καί κουτάβια καί μεγαλύτερα οπου οι ιδιοκτήτες τους τα χαρίζουν,εκτός όμως ότι ντρέπομαι να τα ζητήσω,δεν ξέρω κατά πόσο θα κυνηγίσουν.Επειτα οι περισσότεροι τα χαρίζουν όχι σε κυνηγούς-μόνο σε ζωόφιλους.Μετην ευκαιρία να σας ρωτήσω εμείς οι κυνηγοί είμαστε ζωόφιλοι ή δεν είμαστε; θέλω να ξέρω τι να απαντήσω αν ποτέ με ρωτήσει κανείς από αυτούς πού διμαρτύρονται γιά την ‘δολοφονία’μιάς μπεκάτσας ο οποίος δεν μπορεί να σκεφθεί οτι την ώρα πού πυροβολώ την μπεκάτσα χαρίζω τη ζωή στό κοτόπουλο πού ο ίδιος εμμέσως θα σφαγιάσει αφού θα το ζητήσει γιά το τραπέζι του.Ετσι μάλλον πρέπει να ξεχάσω αυτά τα κοκεράκια και πάμε σ`αυτά πού πουλάνε συνάδελφοι κυνηγοί.Εδώ οι τιμές τουλάχιστον οι περισσότερες είναι προσιτές,μπορεί όμως ο κάθε συνάδελφος να στείλη το κοκερακι από την μιά άκρη της Ελλάδας στην άλλη;Μάλλον αρκετά δύσκολα.Επειτα αν δεν κυνηγήσει το κοκεράκι αυτό αφού και στίς δύο παραπάνω περιπτώσεις δεν έχουμαι συνήθως καμμία εγγύηση τι γίνεται;Μαζί με τον φοβτσιάρη σετεράκο πού σας ανέφερα στήν αρχή καί μαζί με το κανις της κορης μου θα έχω αποκτήση χωρίς καλά καλά να το έχω καταλάβει τρείς σκύλους συντροφιάς καί θα συνεχίσω να ψάχνω τον απορτιάρη πού λέγαμαι!!Ετσι πηγαίνω στα pet shop,όμορφα έχω έγγύηση ότι το κοκεράκι `μου`θα κυνηγίση,επίσης ότι δεν θα έχει κροτοφοβία έτσι έφυγε η φοβία η δικιά μου!Δυστυχώς όμως ξύπνησα από το όνειρο πού λέγεται κοκεράκι γιατί οι τιμές είναι ίσως φυσιολογικές γιά την αγορά μεν απαγορευτικές γιά μένα δε καθώς καί γιά πολλούς ακόμα συναδέλφους όπως φαντάζομαι.Απόψε σε ένα αποτυχημένο, από πλευράς ψαριάς καί μόνο βέβαια, ψάρεμα γοφαριών¨παραδόξως, αφού οι πρώτες ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν καί οι αστραπές χαράκωναν τον ουρανό πάνω από τα βουνά της γειτονικής μας Αλβανίας,έφτασε στ`αυτιά μου εκείνο το γλυκό το γνώριμο `τσιν`εκείνο το `τσιν`πού ηχεί σαν μελωδία στ`αυτιά μου καί ταυτόχρονα ξυπνάει όλες μου τις αισθήσεις!Αρχισε το `μπάσιμο`λοιπόν,αρχίζει το αγαπημένο κυνήγι της τσίχλας το κυνήγι που περιμένω από τις 28 Φλεβάρη αρχίζη όμως καί ο εφιάλτης η καλύτερα συνεχίζεται το όνειρο που γίνεται εφιάλτης στην σκέψη ότιό απορτιάρης ακόμα δεν είναι εδώ,στην σκέψη ότι ενώ η τσίχλα θα μού στέλνει τη γλυκιά της μελωδία το βλέμα μου θά`ναι καρφωμένο στη γη ψάχνοντας μάταια στο πυκνό γιά το χαμένο θήραμα.Και μετά από το καρτέρι ακολουθεί το ψάξιμο της βασίλισσας αλλα έρευνα χωρίς σκύλο…ας γελάσουμαι λίγο όλοι μαζί γιατί ξαναδιαβάζοντας όσα γράφω παραπάνω στην προσπάθειά μου να μην δακρύσω ομολογώ πως πνίγηκα!Επειτα αν συναντήσω ένα άλλο κυνηγό και με ακουσει να μιλάω στο σκύλο μου θα του φανεί βέβαια φυσιολογικό,γιά σκεφθείται όμως ποιά θα`ναι η αντίδρασή του αν με ακούσει να μιλάω στον …εαυτό μου;Ξύπνησα απότομα από το όνειρο,μακάρι καί απο τον εφιάλτη!Α`δεν ρώτησα στα pet shop αν μπορώ να αποκτήσω το κοκεράκι μου με ευκολίες πληρωμής.Το έλεγα εγώ `πάντα υπάρχει ελπίδα, αυτή πεθαίνει τελευταία! Συναδελφικά!

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107

Kalliston Hellas στις 11 Οκτωβρίου 2005 στις 14:02 #65293

Καλωσόρισες Mesonas στο Forum, Το πρώτο σου μήνυμα είναι ενδιαφέρον και με πολλά σημεία για συζήτηση. Θα σταθώ σε ένα μόνο, στο ότι στα pet shops θα έχεις εγγύηση πως το κοκεράκι θα κυνηγήσει και πως δεν θα έχει κροτοφοβία. Το αν θα κυνηγήσει ή όχι εξαρτάτε από πολλούς παράγοντες ένας παράγοντας σημαντικός είναι ο ιδιοκτήτης εκπαιδευτής. Πάνω σε αυτό θα βασιστούν όσοι υπόσχονται «εγγυήσεις» και θα σου πουν πως δεν έφταιγε το κουτάβι αλλά τα δικά σου λάθη και η ανικανότητα. Όσο για την κροτοφοβία πάλι μπορούν να ισχυριστούν λάθη, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα σου πουν «καλά φέρε το πίσω και θα σου φέρω ένα άλλο», εν τω μεταξύ έχει αγαπηθεί από την οικογένεια και σχεδόν κανείς δεν αποφασίζει να το δώσει πίσω. Βάσει στατιστικών οι υποσχέσεις και εγγυήσεις ικανοτήτων και υγείας συμφέρουν οικονομικά τα pet shops ποντάροντας στην σχέση που δημιουργείται με τα κουταβάκια. Έστω λοιπόν πως θα το επιστρέψεις, το δεύτερο μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο από το πρώτο, άντε τότε να παραδεχτούν πως δεν έφταιγες εσύ. Θα πρέπει να γνωρίζεις πως τα καταστήματα αγοράζουν τα κουτάβια από «χονδρέμπορους» εισαγωγείς, δεν έχουν ιδέα από πού προέρχονται και αν οι γονείς κυνηγούσαν, πολλά έχουν ψεύτικα «χαρτιά», ενώ από πλευράς χαρακτήρων είναι ότι χειρότερο, Κόκερ που κάνουν σαν τρελά, που γαβγίζουν χωρίς λόγο, που δαγκώνουν, που είναι εκτός τύπου, που κουβαλούν κληρονομικές ασθένειες εισάγονται έναντι χαμηλής τιμής από πρώην ανατολικές χώρες συνήθως σε ηλικία 25-35 ημερών για να χωρούν πολλά στο κλουβί και για να μην έχει έξοδα μετά τον απογαλακτισμό ο μαζικο-εκτροφέας. Επειδή ασχολούμαι πολλά χρόνια και με εκθέσεις μορφολογίας σας πληροφορώ πως τα κόκερ που έχω δει σε τέτοια μαγαζιά με βία αγγίζουν το ανεκτό όριο της φυλής, συνήθως κοκεροφέρνουν. Οι τιμές τους είναι από 500 750^Ε, Ε όχι. Υπάρχει και μια άλλη διάσταση, ένα ζωντανό που έχει ταξιδέψει κακήν κακώς σε ηλικία που θα έπρεπε να έχει την συντροφιά των αδελφών την στοργή της μάνας και την φροντίδα του εκτροφέα βρίσκεται σε μια γυάλα η μια βιτρίνα επί ώρες, για ημέρες, πολλές φορές χωρίς νερό (για να μη κατουρά) και ελάχιστο φαγητό. Σου προκαλούν τον οίκτο και αρκετοί τα αγοράζουν γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Έλεος, αγοράζοντας τα συνεχίζουμε την αλυσίδα: μαγαζί-χονδρέμπορος- μαζικοπαραγωγός = Κακή εκτροφή, κακή υγεία, κακός χαρακτήρας, ανεπάρκεια καθηκόντων. Καλύτερα να βρεις κάποιον που έχει μία γέννα, να δεις τα κουταβάκια από κοντά όχι μία αλλά πολλές φορές. Να δεις τους γονείς, να μιλήσεις με τον ιδιοκτήτη εκτροφέα, να ακούσεις τις οδηγίες του, να τον συμβουλευτής. ’λλως θα αυξάνονται συνεχώς τα προβληματικά σκυλάκια στο σπίτι σου. Προ ημερών μου τηλεφώνησε κάποιος κυνηγός από την ωραία σας Κέρκυρα και μου ζήτησε να του στείλω ένα κουτάβι κόκερ, του εξήγησα πως δεν στέλνω κουτάβια μου αν δεν γνωρίζω τον ιδιοκτήτη και δεν τον εγκρίνω, αλλά πως και το δικό του συμφέρον ήταν να έρθει να ΔΕΙ. Λόγω εργασίας και τις Κυριακές (χασάπικο) του ήταν αδύνατον. Μετά από ένα τέταρτο συζήτηση που του εξήγησα μερικά θέματα συμφώνησε πως είχα δίκιο και πως ο αδελφός του την έχει «πατήσει» επανειλημμένα αγοράζοντας «αποστέλλονται παντού».

Σου εύχομαι να βρεις σύντομα τον απορτιάρη που ονειρεύεσαι

Φιλικά

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 12 Οκτωβρίου 2005 στις 01:34 #341100

Μεγάλη μου χαρά και τιμή που απαντήσατε στο μήνυμα μου κ. Γιάννη,επίσης ευχαριστώ όσους το διάβασαν και όσους θα το διαβάσουν!Ομολογώ οτι κάποια πράγματα από αυτά που γράψατε δεν τα γνώριζα.Σίγουρα ο παράγοντας ιδιοκτήτης-εκπαιδευτής παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα,την συμπεριφορά και την αποτελεσματικότητα τού σκύλου στο κυνήγι.Γνωρίζω ότι και ο πιό ακριβοπληρωμένος και τέλεια εκπαιδευμένος σκύλος,στα χέρια ενός ”κακού”κυνηγού καθώς και εν τη ελλείψει θηράματος (βλέπε Κέρκυρα) έχει πολλές πιθανότητες να ”χαλάσει”.Εχω όμως και μία προσωπική εμπειρία όταν το 1990 απέκτησα την ” Brook”,ήταν καρπός του έρωτα ενός Γερμανικού και ενός Γαλλικού Μπρακ της Ωβέρνης.Είχε πάρει τα χρώματα του Γαλλικού,η μόνη εκπαίδευση ήταν μια και μοναδική έξοδος με τη μητέρα της και το ότι με ακολουθούσε στο κυνήγι από μικρή,αφού όταν κουραζόταν συνέχιζα το περπατητό με το κουτάβι αγκαλιά.Σε ηλικία επτά μηνών όταν σήκωνα το όπλο η Brook έψαχνε το θήραμα στον ουρανό, όταν αυτό έφθανε στο έδαφος ήταν δίπλα του,στην συνέχεια το έφερνε και το άφηνε δίπλα μου.Τη βασίλισσα την είχε δεί σε ‘κείνη την έξοδο που είχε κάνει στην υποτειθέμενη “εκπαίδευση” δέν πρόλαβε όμως να τη γνωρίση καλύτερα γιατί την επόμενη χρονιά κατέληξε από φόλα μαζί και η μητέρα της και άλλα τρία σκυλιά των γειτόνων.Θέλω να πω,ότι όταν στο DNA υπάρχουν γονίδια κυνηγού ο σκύλος θα κυνηγήση,όπως άλλωστε και ο άνθρωπος από την εποχή των σπηλαίων μέχρι σήμερα κληρονομεί από γενιά σε γενιά ”κυνηγετικά γονίδια” και συνεχίζουμε να είμαστε κυνηγοί.(τουλάχιστον γιά μένα το κυνήγι δεν είναι σπορ αλλά θα παραμείνει τρόπος ζωής).Τώρα αν στο πέρασμα του χρόνου τα γονίδια κάποιων μεταλάσσοντε ή εξελίσσοντε (βλέπε κ.Βίδος) τότε είτε άνθρωπος είτε σκύλος θα πάψει να κυνηγά.Ωστόσο αυτό που θεωρώ απαραίτητο στην εκπαίδευση του σκύλου,χωρίς να είμαι ειδικός,είναι η βασική υπακοή,κάτι που είναι μάλλον εύκολο όταν υπάρχει πραγματική αγάπη από τον ιδιοκτήτη γιατί από τον σκύλο είναι δεδομένη.Αυτό που με φοβίζει είναι η κροτοφοβία.Με την ευκαιρία, ο Αρης (είναι ο σετεράκος με την κροτοφοβία) λες και διάβασε το προηγούμενο μήνυμα μου, ενώ πριν στη θέα ενός ψεύτικου όπλου έτρεχε στο σπιτάκι του να κρυφτεί αυτήν τη φορά έμεινε και κοίταγε…αδιάφορος;Και στην τελευταία έξοδο στο άκουσμα δύο πυροβολισμών αντί να ψάξει γιά καταφύγιο όπως συνήθως κάνει έτρεξε προς το θήραμα που έπεσε.Λες; Είναι 17 μηνών πιστέυετε κ. Γιάννη ότι μπορεί να ξεπεράσει την κροτοφοβία;Με εκτίμηση.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107

Kalliston Hellas στις 17 Οκτωβρίου 2005 στις 16:37 #341220

Είναι και δική μου χαρά και τιμή να συνομιλώ μέσω του φόρουμ μας με τόσο κόσμο που έχει τα ίδια ενδιαφέροντα με μένα.

Πολύ σωστά αναφέρεις πως το κυνήγι είναι τυπωμένο στα γονίδια. Όλοι οι σκύλοι ανεξαρτήτως ομάδας είναι κυνηγοί αφού προέρχονται από τον λύκο. Η συστηματική και επιλεκτική εκτροφή ανέπτυξε το ένστικτο αυτό προς διάφορες κατευθύνσεις δημιουργώντας φυλές για κάθε επιθυμία του ανθρώπου. Μερικές φορές το κυνηγητικό ένστικτο υποβόσκει και χρειάζεται μία ώθηση από εμάς για να «βγει», μερικές φορές το ένστικτο είναι τόσο έντονο που κάνει τον σκύλο κυνηγό για την προσωπική του ευχαρίστηση χωρίς να είναι και για το συμφέρον του ανθρώπου. Έτσι υπάρχει η ανάγκη της εκπαίδευσης. Όσο δε τα θηράματα λιγοστεύουν τόσο ψάχνουμε για εξειδικευμένους και αποδοτικούς σκύλους, άρα πάμε «στα σίγουρα» δηλαδή στα καθαρόαιμα.

Για την κροτοφοβία έχουμε ξαναγράψει, δεν μπορώ να σου απαντήσω αν το σεττεράκι θα την ξεπεράσει ή όχι, εξαρτάται πολύ από το αν είναι κληρονομική ή επίκτητη. Ρίξε μία ματιά στα προηγούμενα θέματα. Αυτό που θα πρότεινα είναι πως όποια μέθοδο κι αν ακολουθήσεις μη βιαστείς, πολύ αργά βήματα και σταδιακή έκθεση στο ερέθισμα. Ποτέ ένα άριστο κυνηγόσκυλο δεν μπορεί να έχει ευαίσθητο νευρικό σύστημα, μπορεί όμως ένα σκυλάκι με μηδενικές πιθανότητες μετά από κάποια προσπάθεια να γίνει ένα μέτριο ή καλό κυνηγόσκυλο ή να καταλήξει σε κάποιο σπίτι για συντροφιά χωρίς να υποφέρει από την φοβία του.

Φιλικά

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 19 Οκτωβρίου 2005 στις 00:11 #65532

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και τις οδηγίες, θα συνεχίσω την προσπάθεια ποντάροντας στην ζήλεια του, που πολλές φορές τον κάνει να ξεπερνάει την φοβία και στο πάρα πολύ μεγάλο πάθος που έχει για το κηνύγι. Φιλικά

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 19 Δεκεμβρίου 2005 στις 23:51 #69097

Πέρασαν δύο μήνες από την πρώτη αναφορά καί αφού η συζήτηση στράφηκε πρός τον Αρη να πω λοιπόν ότι όχι πλέον δεν φοβάται τις τουφεκιές αλλά στο άκουσμά τους τρέχει πρός το μέρος πού ακούστηκαν καί αναζητά γιά θήραμα.Εχω την εντύπωση ότι δεν πρόκειται γιά κροτοφοβία αλλά γιά φοβίες γενικώς όπου στο κυνήγι τις ξεπερνάει καί στο σπίτι έχει άλλη συμπεριφορά.Εχει σηκώσει περισσότερα από 20 πουλιά καί σήμερα έκανε τις πρώτες φέρμες έστω καί μικρής διάρκειας,μας μένει το απόρτ πού δυστυχώς δεν έμαθε όταν έπρεπε καί να γιατρέψουμε το σκληρό του δόντι.Πράγματα πού δεν έχω την υπομονή καί την γνώση να τού μάθω, έτσι σκέφτομε τον εκπαιδευτή αλλά δεν ξέρω αν η ηλικία τού σκύλου (20 μηνών) είναι κατάλληλη.Το άλλο πρόβλημα πάλι είναι ότι μυρίζει καί κυνηγάει τα πάντα άπό γεράκι μέχρι κοκκινολαίμη.Ωστόσο οι στιγμές κυνηγόντας μαζί του αυτό το δίμηνο ήταν φανταστικές καί ας πήραμε μόνο δύο πουλιά.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
21/02/2004
Αρ. μηνυμάτων:
810

vagelisdr στις 20 Δεκεμβρίου 2005 στις 11:22 #69114

Φίλε mesonas, εδώ κατάφερες τα δύσκολα, δηλαδή κατάφερες το σκυλάκι σου να ξεπερνάει τις φοβίες του και να κυνηγάς μαζί του κανονικά… τώρα θα κολλήσεις;

Έχει αρκετά θέματα εδώ μέσα να διαβάσεις και να πάρεις μια γενική ιδέα για το τι πρέπει να κάνεις για να “δουλέψεις” το απόρτ του. Π.χ.:

	Θέματα	Αρχικό θέμα	Απαντήσεις	Εμφανίσεις	Τελευταίο μύνημα
1 2 3 4 5 6 7	vagelisdr	60	1804	03 Σεπτέμβριος 2005 ώρα 12:33μμ Από skarabgr

Σιγά σιγά, με υπομονή και επιμονή θα τα καταφέρεις σίγουρα.

Όσο για το άλλο “πρόβλημα” που αναφέρεις, γνώμη μου είναι ότι απλά ο σκυλάκος είναι ακόμα ανώριμος. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας θα βελτιωθεί, αρκεί να του δίνονται ευκαιρίες συνάντησης με θήραμα. Όσο περισσότερες τόσο καλύτερα.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 20 Δεκεμβρίου 2005 στις 20:49 #341841

Φίλε,vagelisdr σ’ευχαριστώ γιά το ενδιαφέρον σου καί την βοήθειά σου,αυτό το μήνυμα ήταν ότι χρειαζόμουν αφού γύρισα από απογευματινό κυνήγι απογοητευμένος από τον Αρη με κερασάκι στην τούρτα οι τουφεκιές πού πέσανε στο καρτέρι.

Τον αγαπάω τον Αρη καθώς καί όλη ηοικογένεια δεν μπορώ να τον αποχωριστώ,έτσι το να γίνει κυνηγός είναι μονόδρομος πλέον.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107

Kalliston Hellas στις 4 Ιανουαρίου 2006 στις 14:35 #69534

Mesonas, πως πάει ο ’ρης; Τι απογοήτευση είχες;

Φιλικά

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
06/10/2005
Αρ. μηνυμάτων:
441

mesonas στις 4 Ιανουαρίου 2006 στις 19:54 #341992

Ευχαριστώ γιά το ενδιαφέρον κύριε Γιάννη καί καλή χρονιά.Το ότι ξεπέρασε την κροτοφοβία του τουλάχιστον στο κυνήγι καί κυνηγάμε σχεδόν κανονικά είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα που με ικανοποιεί αφάνταστα.Οσο γιά το απόρτ που δεν κάνει αφού δεν προσπάθησα αρκετά γιά να το μάθει δεν μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα αφού 2 πουλιά έχω πάρει καί πέσανε στο καθαρό τα οποία βάζει στο στόμα καί τα αφήνει λίγο πιό πέρα με έντονα όμως σημάδια δαγκώματος που άν τον αφήσω πιστεύω ότι θα τα κοματιάσει προκειμένου να….βεβαιωθεί.Τώρα γιά την φέρμα που ξεκίνησε να κάνει στα δύο τελευταία πουλιά πιστεύω ότι θα την εφαρμόζει αν πονηρέψει καί καταλάβει ότι δεν γίνεται διαφορετικά.Εχω διαπιστώση πολύ καλή μύτη καί έχει όπως έχω ξαναπεί μεγάλο πάθος.Εχει μακρινή έρευνα καί στην πεδιάδα φεύγει έως καί πάνω από 300 πραγματικά μέτρα.Στο πυκνό κυνηγάει πολύ πιό κοντά ανάλογα δεν ξέρω με τί, αλλά είναι φορές που κυνηγάει στα 30 μέτρα καί φορές που καπνίζω μισό τσιγάρο περιμένοντάς τον να γυρίσει αφού το κουδουνάκι δεν ακούγεται.Αυτές οι διαφορές συμβαίνουν στην ίδια έξοδο.Τελευταία όμως καί αυτό είναι που με σκάει επειδή του φεύγουν τα πουλιά (καί κυνηγάει ότι πετάει) έχει γίνει πολύ επιφυλακτικός καί πηγαίνει συνέχεια πονταριστός (το έχει κάνει καί γιά ολόκληρο απόγευμα) προκειμένου να μην του φύγουν τα πουλιά καί μόλις αντιληφθεί κάποιο αρχίζει η επίθεση με ξέφρενο καλπασμό.Αυτή η πόντα γίνεται λίγα μέτρα μπροστά μου καί κυρίως την κάνει όταν πρόκειται να βγούμε σε ξέφωτο όπου στην έξοδο προς αυτό στέκεται καί προσπαθεί να εντοπίση.Βέβαια ίσως να έπαιξε ρόλο καί η κούραση μετά από πολλές καθημερινές εξορμήσεις.Σίγουρα με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι ο ιδανικός σκύλος γιά κυνήγι,είναι φορές όμως που γυρίζοντας από το κυνήγι πιστεύω ότι έχω το τέλειο κυνηγόσκυλο καί φορές που πιστεύω ότι έχω το πλέον ακατάλληλο σκυλί.Μπορεί καί ‘γώ να ξεχνάω ότι πρόκειται γιά έναν ζωντανό οργανισμό που η συμπεριφορά του εξαρτάται από πολούς παράγοντες καί όχι γιά ρομπότ.

Επισκόπηση 10 δημοσιεύσεων - 1 έως 10 (από 10 συνολικά)