Θεωρώ υποχρέωση μου να αναφερθώ σε ένα θέμα που έχει γίνει αφορμή να συνεχίσουν οι πολέμιοι του κυνηγιού τον ¨αγώνα¨ τους σθεναρότερα. Αυτό αφορά την εμπορία των θηρευμένων ειδών από κάποιους επιτήδειους που έχουν ως μοναδικό σκοπό το κέρδος, κρύβοντας το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από το προσωπείο του σωστού μέλους της κοινωνίας.
Το θέμα αυτό το οποίο γίνεται λόγος είναι σχετικά με την πώληση των θηρευμένων ειδών, μια ενέργεια που εκ του νόμου απαγορεύεται, και είναι ένας από τους λόγους της αυξανόμενης λαθροθηρίας. Όμως ο νόμος δεν είναι ικανός να σταματήσει τους επίδοξους λαθροθήρες που αποκομίζουν τεράστια οικονομικά οφέλη ενάντια του φυσικού πλούτου, αλλά ούτε και τα καταστήματα εκείνα που πωλούν είδη τα οποία δεν μπορούν να εκτραφούν και για τα οποία δεν υπάρχουν τα απαραίτητα παραστατικά αγοράς και πώλησης.
Η λαθροθηρία είναι η μάστιγα του κυνηγιού. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αλματώδεις προσπάθειες για τον περιορισμό της με την ομοσπονδιακή θηροφυλακή να σημειώνει μεγάλες επιτυχίες. Όμως οι λαθροθήρες δεν σταματούν ποτέ αναλογιζόμενοι το τεράστιο κέρδος τους (π.χ μια κελαΐδότσιχλα,turdus fhilomelus, πωλείται 4-5 ευρώ σε διάφορες ταβέρνες) με την ανοχή του κράτους. Και φυσικά οι λαθροθήρες είτε με δίχτυα, αγκίστρια, παγίδες θανατώνουν ζώα που δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα διαφυγής εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των ζώων αυτών για τροφή και νερό.
Έτσι το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η κοινή γνώμη να στρέφεται εναντίον των κυνηγών θεωρώντας τους υπεύθυνους και αυξάνει τις φωνές εκείνων που θέλουν να σταματήσει το κυνήγι με κάθε τρόπο. Είναι καιρός να αναλογιστούμε ο καθένας από εμάς τις δικιές του ευθύνες, να γίνουμε όλοι εμείς οι πολέμιοι της λαθροθηρίας και οι πολέμιοι εκείνων που θέλουν να βλάψουν το κυνήγι. Πρέπει να υπάρχει διαρκείς επαγρύπνηση και να αναφέρεται αμέσως κάθε περίπτωση τοποθετώντας από ένα λιθαράκι για να εξαλειφθεί η μάστιγα αυτή.
