ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ – ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ

  Ο μπαμπάς μου κάθε μέρα

με βροχή καί με αέρα

στα βουνά πάει στη φύση

μπεκάτσα γιά να κυνηγήση 

κι όταν έρθει μεσημέρι

 λέω κάτι θα ‘χει φέρει

ψάχνω μέσα στο μπουφάν του

καί αντί γιά τη μπεκάτσα

δυστυχία,πάλι μου ‘φερε….φουγάτσα! 

  Χρόνια πολλά από την κόρη του τουφεκαλεύρη.

Sorry re paidia alla  einai λιγο ακαταλληλο για ανηλικους

Θα σε ταιζω περδικες,

Και ζάμπες των μπεκατσων,

για να παχυνει ο Κ****ς σου,

Να’ρθω να σου τον ………

Περδικοφασσομπεκατσοκυνήγια και Λαχανομαζέματα

Γεια και χαρά αδέλφια μου λεβέντες τιμημένοι

οργώνεται ακόμα τα βουνά ή ήσαστε πιασμένοι.

Όλη η εβδομάδα βρε παιδιά, λιακάδα καλοσύνη

μα σαν ερχόταν Κυριακή έπιασε το μπουρίνι.

Να κυνηγούν οι πέρδικες, να βρέχεται όλη μέρα

να πέφτουν τα’ αστραπόβροντα, θεούλη μου φοβέρα

συμμάχησε φαίνεται ο θεός, με τις “αλαφροπατούσες”.

Γιατί αλλιώς θα κλαίγανε και οι μακρυμαλλούσες

Ευρέθηκαν όμως μερικοί, με τύχη στο “βρακί τους”

και κάνουν και “νούμερα”, Αλί και τρις Αλί τους.

Του χρόνου βρε ανεγκέφαλοι, θα πάτε για κυνήγι;

αφήσατε μια πέρδικα; πάει το πανηγύρι;

Για τους φασσάδες τι να πω; ευχάριστα τα νέα.

Φάσσες παρουσιαστήκανε, έξω απ’ την Νεμέα.

Αλλάξανε το πρόγραμμα κι αντί για βελανίδι

γλυκό κρασί θα πίνουνε, θα γίνονται κουνουπίδι.

Έτσι λοιπόν αδέλφια μου, καθώς θα το γλεντάνε

θα έρχονται απάνω μας, κουβέλια να μας φάνε.

σας συμβουλεύω αδέλφια μου, στον καρτεριού την μπούκα

να στήσετε μυδράλιο, να πάρετε μπαζόυκα.

Τη κι αν μεθάνε οι άτιμες, τη κι αν χαμηλοπετάνε

ατσάλινο είναι το κορμί, σκάγια δεν το τρυπάνε.

Η φάσα θέλει ντουφεκιά, θέλει χοντρό φυσίγγι

γιατί το ξέρετε καλά, πως κοτσιλιά αφήνει.

τώρα να πάμε αδέλφια μου, στα χαλαρά κυνήγια

τσιχλίτσες παρουσιάστηκαν, μικρούλες σαν μυρμήγκια.

Μην ντουφεκάτε βρε παιδιά, της τσίχλες τον Οκτώβρη

γιατί θα ψάχνετε μετά, να γίνετε αγκιστρολόγοι.

υπομονή αδέρφια μου, σηκώστε το κεφάλι

ο μήνας ο καλύτερος, μπροστά μας είναι πάλι

μπεκάτσες – φάσες – πέρδικες, λαγούς με πετραχήλια

πάντα μες το Νοέμβριο, μας κάνουνε παιχνίδια.

Πάρτε λοιπόν τα άρματα, τα διπλοενισχυμένα

γιατί του Νοέμβρη τα πουλιά, είναι διβολεμένα.

Μάγκνουμ να είναι οι κάνες σας, μάγκνουμ και τα φυσίγγια

παπιά σαν θα θελήσετε, να βάλτε στα σακίδια.

καιρός είναι να αναφερθώ και σε μερικούς “κεφάλες”

γιατί χαλάτε τα πουλιά, ρίχνοντας μπαλοθιάδες.

η φάσα θέλει υπομονή και το παπί το ίδιο

για την μπεκάτσα μας, κρατάτε ένα ξύλο.

και δώστε και καμιά ξυλιά, σ’ αυτόν που περπατάει

πιο γρήγορα απ’ τα σκυλιά, και μας τις ξεπρογκάει.

το μάθημα αδέλφια μου, εδώ θα πάρει τέλος

και εύχομαι αντί για τα πουλιά, να βλέπεται αγγέλους.

σαν τελευταία είδηση, άφησα τούτη δω

λάχανα γεμάτα είναι τα βουνά, μαζεύετε κάνα δύο.

ρώτησα και να ντόκτορα, πάνω στο ζήτημα αυτό.

Να τρώτε λάχανα παιδιά, να πίνετε και το ζωμό.

σας αγαπώ αδέλφια μου, να μην με λησμονάτε

φέρτε μου και κάνα πουλί, αφού πολλά βαράτε.

Ο καρακαψούλης

4-11-2002

από την Κυνηγετική Φωνή Καλαμάτας

Κι ένα παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι που τραγουδάει παρά πολύ ωραία ο Τάσος Χαλκιάς.

Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέ/ τώρα οι πέρδικες.
 Τώρα οι πέρδικες
γλυκολαλούν και λένε
ξύπνα αφέ/ ξύπνα αφέντη μου.
Ξύπνα αφέντη μου,
ξύπνα γλυκιά μου αγάπη,
ξύπνα αγκά/ ξύπνα αγκάλιασε.
 Ξύπνα αγκάλιασε κορμί κυπαρισσένιο,
κάτασπρο/ κάτασπρο λαιμό.
 Κάτασπρο λαιμό
σαν του Μαγιού το δρόσο,
σαν κρύο/ σαν κρύο νερό.

ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ 040106 σελ. 9.

Όταν γεράσει ο άνθρωπος

και χάσει και το φως του,

θαρρεί πως κατουρεί μακριά

μα εκείνο πέφτει εμπρός του.

Εκείνοι που μας έμαθαν πώς να μιλάμε, ξέχασαν να μας μάθουν πώς να σιωπούμε.