Σκούρα τα πράγματα Φάνη και ΑΝΤΟΝΙΟ
Μια ατέλειωτη δικαστική περιπέτεια, με «νικητή» τον πανάρχαιο Γενικό Κανονισμό Λιμένα…
Put the pet… όξω απ’ το νερό!
Γράφαμε, πριν από δύο Δευτέρες, για το τι ισχύει σχετικά με την παρουσία σκύλων (και γενικά, ζώων) σε παραλίες όπου ήδη υπάρχουν λουόμενοι. Οτι, δηλαδή, κάτι τέτοιο το απαγορεύει ο Γενικός Κανονισμός Λιμένα και, συγκεκριμένα, το άρθρο του 230. Για το σημαντικό αυτό θέμα αναδημοσιεύουμε σήμερα σχετικό άρθρο (από το περιοδικό «THALASSA» – αυτό, υποθέτω, σημαίνει «Θάλασσα») του αναγνώστη μας και συνεργάτη του παραπάνω περιοδικού κ. Γιάννη Βλάχου, δικηγόρου.
Διαβάζοντάς το, θα καταλάβετε γιατί σας συμβούλευσα «αν κάποιος λουόμενος διαμαρτυρηθεί που ο σκύλος σας κάνει μπάνιο μαζί σας, πάρτε τον (το σκύλο σας) και φύγετε. Μην μπλέξετε…». Ακολουθεί το κείμενο του κ. Γιάννη Βλάχου:
«Σε κάποια παραλία της λεωφόρου Αθηνών – Σουνίου, της τοπικής αρμοδιότητας του Λιμεναρχείου Λαυρίου (όχι οργανωμένη πλαζ λουομένων), μια κυρία βούτηξε στο νερό με το σκύλο της… Κάποιος κύριος, βλέποντας το σκυλί χωρίς περιλαίμιο εμβολίων, ζήτησε από την κυρία να βγάλει το pet έξω από το νερό, φοβούμενος τη μετάδοση ασθενειών από ζώο σε άνθρωπο. Καθώς η κυρία αρνήθηκε, ο κύριος κάλεσε το Λιμενικό. Η κυρία δεν πείστηκε ούτε από το λιμενικό όργανο. Και, έτσι, ο κύριος έχασε το μπάνιο του.
Η συνέχεια δόθηκε στο Ειρηνοδικείο Καλλιθέας, που δέχθηκε τη σχετική αγωγή του κυρίου για ηθική βλάβη από την προσβολή της προσωπικότητάς του (έχασε το μπάνιο του, από το φόβο της πιθανής προσβολής του από μεταδοτική ασθένεια) και υποχρέωσε την κυρία να παραλείπει το μέλλον άλλη προσβολή και να καταβάλει σαν χρηματική ικανοποίηση 300 ευρώ.
Να όμως που το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, δικάζοντας την έφεση της κυρίας, εξαφάνισε την προηγούμενη απόφαση, θεωρώντας ότι στις ελεύθερες παραλίες ο καθένας είναι ελεύθερος να απολαμβάνει το μπάνιο του μαζί με το pet. Μάλιστα, προχώρησε σε μια συσταλτική ερμηνεία της σχετικής διάταξης του Γεν. Κανονισμού Λιμένα (άρθρο 230 & Ιζ’), η οποία έχει γενικότερη σημασία, σχετικά με το τι θεωρείται “χώρος λουομένων” (αφορά και τους περιορισμούς της κίνησης των μηχανοκίνητων σκαφών).
Σύμφωνα λοιπόν με τους δικαστές του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, ναι μεν το παραπάνω άρθρο απαγορεύει την κυκλοφορία και το λούσιμο ζώων σε χώρους λουομένων, ωστόσο δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε οργανωμένες πλαζ και ελεύθερες. Συνεπώς (πολύ σωστά κατά την ταπεινή μου γνώμη), το Πολυμελές Πρωτοδικείο ερμήνευσε με τη στενή έννοια το “χώρο λουομένων” ως χώρο στον οποίο αίρεται ο κοινός σε όλους χαρακτήρας του αιγιαλού προς όφελος αποκλειστικά των λουομένων, δηλαδή έχουμε μια οργανωμένη πλαζ. Μόνο εκεί, σύμφωνα με την απόφαση του Πρωτοδικείου, ισχύει το παραπάνω άρθρο του Γεν. Κανονισμού Λιμένα.
Ομως η αντιδικία συνεχίστηκε και φτάσαμε σε νέα ανατροπή, με την υπ’ αριθ. 175/2005 απόφαση του Αρείου Πάγου Τμ. Α’ (Νομ. Βήμα 53/11). Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αναίρεσε την παραπάνω απόφαση 2130/03 του Πολ. Πρωτοδικείου Αθηνών. Ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι σε όλες τις παραλίες στις οποίες έχει εφαρμογή ο Γεν. Κανονισμός Λιμένα απαγορεύεται η κυκλοφορία και το λούσιμο των ζώων. Μάλιστα, ο Αρειος Πάγος ρητά δέχτηκε ότι και μόνο η απλή παρουσία στην παραλία ενός εμβολιασμένου pet (εφόσον δεν γίνεται κάποια διάκριση για τα είδη των ζώων στο Γεν. Καν. Λιμένα) οδηγεί αντικειμενικά στην προσβολή της προσωπικότητας του κάθε λουομένου στην περιοχή, ο οποίος έχει νόμιμο και βάσιμο δικαίωμα να απαιτήσει χρηματική ικανοποίηση, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει ότι έπαθε κάποια συγκεκριμένη βλάβη (από το pet).
Δεν γνωρίζουμε, σε όλη αυτήν την ιστορία, αν επιβλήθηκε και διοικητικό πρόστιμο στην κυρία με το σκύλο, με βάση το παραπάνω άρθρο του Γεν. Κανονισμού Λιμένα. Γιατί, αν υπήρξε διοικητική προσφυγή της κυρίας κατά της απόφασης επιβολής προστίμου, τότε η διάταξη θα ερμηνευτεί με κριτήριο τη συνταγματικότητά της από τον αρμόδιο διοικητικό δικαστή. Βέβαια, και ο Αρειος Πάγος έχει τέτοια εξουσία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν την άσκησε, αποδεχόμενος, ως έχει, έναν παρωχημένο Κανονισμό Λιμένα που στις αόριστες και αντιφατικές διατάξεις του (και αυτό το γνωρίζουμε καλά εμείς οι ερασιτέχνες ψαράδες) τσουβαλιάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων (άρα και την προσωπικότητά τους) σε συνθήκες προ πεντηκονταετίας».
* Καταλάβατε; Γι’ αυτό σας λέω: Προσοχή μην πέσετε στην (απηρχαιωμένη) λούμπα του Γεν. Κανονισμού Λιμένα. Πάντως, αν τυχόν πέσετε και σας επιβληθεί πρόστιμο, ο κ. Βλάχος, ως νομικός, συμβουλεύει να προσφύγετε στο διοικητικό Πρωτοδικείο, όπου, πιθανόν, θα δικαιωθείτε.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 18/09/2006