ΕΦΑΓΕ 2 ΤΣΙΧΛΕΣ

Μόλις διάβασα το θέμα και θυμήθηκα ένα παρόμοιο περιστατικό που μου είχε συμβεί με ένα σέττερ μου 3 χρόνων, σχετικά καλό στη θηραματοφορία που ποτέ όμως  δεν είχε καν χαλάσει ( μασήσει) πουλί. Με το που έβαλε την πέρδικα στο στόμα του την κατάπιε αμάσητη.

Έκανα  2-3 βιαστικά βήματα προς το μέρος του κάνοντας με τον λάρυγγα γκ-γκ –γκ- γκά ( επίπληξη) κατάλαβε την δυσαρέσκειά μου και κάθισε  κάτω.

Δεν έπαθα 7 εγκεφαλικά, δεν τον έδειρα, δεν του έκανα ένεση ατροπίνης για να το ξεράσει και να του το δώσω να το φάει πάλι για να αηδιάσει (ναι υπάρχει και αυτή η τακτική), δεν έβαλα καρφίτσες ή οδοντογλυφίδες σε άλλη πέρδικα να του τη πετάξω για απόρτ  και –προς Θεού – δεν του έριξα με κολάρο. Όχι μόνο γιατί δεν θα έβαζα κολάρο στον γιο μου αν έφερνε π.χ. κακή βαθμολογία από το σχολείο του, αλλά κυρίως γιατί θα είχα αντίθετα αποτελέσματα και μάλιστα σε ευαίσθητες κυνηγητικές φυλές όπως το Επανιέλ του φίλου. Ούτε έχω τους σκύλους μου ατάιστους  (νηστικό αρκούδι δεν χορεύει), νερό κουβαλώ περισσότερο γι’ αυτούς παρά για μένα. Απλά  τον έβαλα αμέσως στο λουρί, αγνοώντας τον τελείως και κυνηγώντας μέχρι να γυρίσω στο αυτοκίνητο. Τον άφησα για το υπόλοιπο της ημέρας στο κρέϊτ του να «σκεφτεί» τι έκανε ή γιατί δεν συμμετέχει στο κυνήγι. Εδώ θα σημειώσω ότι η νοημοσύνη του σκύλου δεν είναι συνειρμική, αν περάσουν μερικά δευτερόλεπτα δεν συνδυάζει την επιβράβευση ή την επίπληξη με την πράξη. Ψύχραιμα αργότερα προσπάθησα να γράψω διάφορες εκδοχές  και συνθήκες γιατί την κατάπιε ,μετά να τις κατατάξω με σειρά σοβαρότητας – πιθανότητας και μετά να κάνω ένα πρόγραμμα αντιμετώπισής των. Αναφέρω λίγα από ένα μακρύ κατάλογο που είχα φτιάξει : Δεν ήταν η πρώτη πέρδικα που απορτάριζε, ήταν όμως η πρώτη της χρονιάς, ήταν ντουφεκισμένη από κοντά άρα θα ήταν στραπατσαρισμένη και ματωμένη, δεν είχε άλλη φορά βάλει  πουλί στο στόμα του τόσο χαλασμένο, είχαμε οπτική επαφή κλπ  κλπ. Καταλαβαίνετε ότι για να θυμάμαι αυτά περισσότερο κάπου εκεί πήγαινε το μυαλό μου. Δεν ήμουν σίγουρος και ποτέ δεν θα μάθω γιατί «τότε» εκεί» έκανε «αυτό». Το σίγουρο είναι ότι το παιχνίδι παίζεται από δύο : εμένα τον κυναγωγό και τον σκύλο. Έγινε ένα λάθος, ποιος φταίει; Φυσικά και οι δύο. Ποιος αποφασίζει; Εγώ … ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. Βασική εκπαίδευση… βήμα – βήμα και επιβράβευση. Εκπαίδευση κυνηγίου στο οικόπεδο χωρίς θήραμα ….. πάμε καλά : προχωράμε, κάπου κολλάει; επιμένουμε εκεί,  αρνείται ή πιέζεται; 2-3 μέρες μέσα  στο κέννελ του και μετά συνεχίζουμε κοκ. Σιγά σιγά φτάνουμε στο επίμαχο σημείο :ΑΠΌΡΤ.

Υ.Γ.2 Κύριοι ευχαριστώ για την υποδοχή σας και για τα επιφωνήματα αλλά να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα. Δεν είμαι ο ειδικός, είμαι ότι και εσείς, πολύ ευχαρίστως  μοιράζομαι τις γνώσεις (τις λίγες) και την εμπειρία μου με όποιον το ζητήσει. Υπάρχουν αρκετοί εξαιρετικοί επαγγελματίες εκπαιδευτές που πρέπει να εμπιστεύστε.

Φιλικά

Γιάννης Νικολακόπουλος