Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:Φίλε Νίκο Hunter.gr, είσαι ένα άτομο που χαίρεις ιδιαιτέρως της εκτίμησης μου για τα γραφόμενά σου και την συνεπή και συνετή παρουσία σου στην κυνηγετική οικογένεια, με μεγάλη μου λύπη όμως, δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω με κάποιες (ελάχιστες ομολογουμένως) απόψεις σου.
Αποφεύγω συνήθως τις αντιπαραθέσεις όσον αφορά τα κυνηγετικά θέματα, αφενός μεν γιατί δεν πιστεύω ότι πραγματικά συμβάλουν στην επίλυση προβλημάτων αλλά μάλλον τα διαιωνίζουν και τα διογκώνουν, αφετέρου δε, διότι όπως και να το κάνουμε είμαστε Νεοέλληνες και έχουμε την τάση να «ξεφεύγουμε» από το μέτρο και να οδηγούμαστε, ενίοτε σε ακρότητες και ακραίες θέσεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα, κάπως έτσι «ξέφυγε» το θέμα μας
.κυρίως όμως γιατί πιστεύω πως η κυνηγετική οικογένεια έχει την ανάγκη της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ & ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ και η δημοσιοποίηση των όποιων διαφωνιών μας δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες
Θα επαναλάβω ότι συμφωνώ μαζί σου και με τις απόψεις σου για την συντριπτική πλειοψηφία των θεμάτων που κατά καιρούς έχεις διαπραγματευτεί εδώ και στο εξαιρετικό site σου
.
Η άποψή σου όμως, η οποία με ξένισε είναι η εξής: η υπέρβαση των ορίων κάρπωσης είναι η χειρότερη μορφή λαθροθηρίας!
Δηλαδή φίλε μου κάποιος κυνηγός που έστω π.χ. σε μια κυνηγετική έξοδο καταφέρνει με πολύ τύχη στις μέρες μας, να θηρεύσει με τα σκυλιά του δύο λαγούς (μετά από πόσες άκαρπες εξόδους αλήθεια
είναι χειρότερος από τον συστηματικό νυχτο – λαθροθήρα που κοιτάει να πάρει έναν λαγό με τα φώτα και να φύγει πριν γίνει αντιληπτός;;;;; ή ακόμα χειρότερα αυτός που πάλι (με πόση τύχη αλήθεια) «πέφτει» σε ένα καλό πέρασμα τσίχλας και «κάνει» 26 ή και 30 πουλιά είναι χειρότερος από τον κασσετοφονιά που θα πάρει 10;;;;
Για μένα είναι καταδικαστέες ΟΛΕΣ οι παραπάνω πράξεις, αλλά η βαρύτητα που θα προσδώσω σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Σαν αρχή μου έχω να κρίνω τους ανθρώπους από τις προθέσεις τους και όχι τόσο από τα αποτελέσματα των πράξεών τους. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στα παραπάνω παραδείγματα το ποιος είναι ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ, αυτός που ξεκινάει να θηρεύει συνειδητά με απαγορευμένα μέσα και μεθόδους ή αυτός που κυνηγώντας νόμιμα θα ξεπεράσει το όριο μερικές φορές;;;
Αλλά για να μπούμε στην ουσία, ας μιλήσουμε για τα περίφημα «όρια». Υπάρχει στην Ελλάδα κάποιος επιστημονικά κατοχυρωμένος μηχανισμός βάση του οποίου καθορίζονται αυτά τα όρια;;;; πως προέκυψε ότι το ανώτατο όριο π.χ. για τα τρυγόνια και τα ορτύκια είναι 12 πουλιά, βάση ποιάς μελέτης και ποιών παρατηρήσεων; Ή μήπως υπήρχαν μελέτες και συμπεράσματα που συνηγορούσαν στην απαγόρευση των: συκοφάγου, μελισσοφάγου, κουφομπεκάτσινου, φασοπερίστερου με αποκορύφωμα επιστημονικής ανεπάρκειας και μωρίας την ακατανόητη απαγόρευση της
.. κίσσας;;;
Αγαπητέ φίλε Νίκο και φίλοι μου του φόρουμ, ΟΛΟΙ ΜΑΣ γνωρίζουμε πως όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί μέρος της μεθόδου της σταδιακής κατάργησης του κυνηγιού στην Ελλάδα μέσω της σαλαμοποίησης. Κόψε από εδώ, κόψε από εκεί, μας φέρανε στην ΑΘΛΙΑ σημερινή κατάσταση, η χώρα μας να έχει τους περισσότερους υγροβιότοπους στην Ευρώπη τα θηραματικά είδη να μην κινδυνεύουν από το νόμιμο- κυνήγι και όμως το κυνήγι των υδροβίων ουσιαστικά να απαγορεύεται. Όχι διότι συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος ή με κάποια επιστημονικά κριτήρια, αλλά ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ επειδή κάποιοι ΕΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ.
Επίσης αυτό που είναι επιστημονικά παραδεκτό είναι ότι: Η ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΚΑΡΠΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΗΣ ΘΗΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ, με λίγα λόγια αν υπάρχουν πολλά θηράματα θα υπάρχουν και οι προϋποθέσεις για μεγάλη κάρπωση. Και πότε υπάρχουν ΠΟΛΛΑ θηράματα; Όταν συντρέχουν οι όροι ΤΡΟΦΗ ΝΕΡΟ ΚΑΛΥΨΗ, όταν δηλαδή το περιβάλλον βρίσκεται σε ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Και εάν το περιβάλλον διατηρείται τότε θα «γεννάει» θηράματα, αν όμως βιάζεται συνεχώς και ασύστολα;;;;;; και οι διαφορές στην διαχείριση μεταξύ ενδημικών και αποδημητικών δεν υπάρχουν;;; δεν είναι άτοπο το να προστατεύω ένα αποδημητικό στην χώρα μου την στιγμή που θα πάει σε άλλες χώρες όπου θεωρείται (όχι αδίκως) επιβλαβές;;;
Ειπώθηκαν πολλά για τις όμορές μας χώρες και όπως πολύ σωστά το έθεσε ο JIM PAP, δεν σας προβληματίζει συνάδελφοι ότι αυτές οι «εκατόμβες» επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ;;;; εδώ πρέπει να εστιάσουμε και όχι αλλού, βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος. Το εάν υπάρχουν θηράματα σε αφθονία οφείλεται στο περιβάλλον και στα διαχειριστικά μέτρα που λαμβάνουν οι «υποανάπτυκτοι» γείτονές μας, ενώ εμείς οι «αναπτυγμένοι» – τρομάρα μας- λαμβάνουμε «μέτρα προστασίας» για ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ θηράματα. Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι, στις αφρικανικές χώρες εδώ και χρόνια ΡΑΝΤΙΖΟΥΝ ΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ με την βοήθεια ψεκαστικών αεροπλάνων!!!! τα ίδια τρυγόνια και τα ίδια ορτύκια που κυνηγάμε κι εμείς στην Ελλάδα και δεν έχουν «καταφέρει» να τα «εξολοθρεύσουν»;;;
Είχα την τύχη πριν λίγα χρόνια να συναντηθώ με 2 Βρετανούς κυνηγούς που παραθέριζαν στην πατρίδα μας, πιάσαμε κουβέντα για το κυνήγι και όταν μου ανάφεραν αριθμούς φάσσας που θηρεύουν ανά εξόρμηση, δυσφόρησα
το αποτέλεσμα ήταν να βάλουν τα γέλια και να κουνήσουν συγκαταβατικά το κεφάλι. Μου εξήγησαν ότι τις κυνηγούν με ομοιώματα, με «μαλάγρες», με «κράχτες» κ.λ.π. και κάνουν απίστευτα μεγάλο αριθμό θηραμάτων ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ χωρίς να παρατηρηθεί μείωση του πληθυσμού τους. Είπαν κάτι για περίεργες ευαισθησίες και ο ένας κατέληξε: δεν με νοιάζει αν εσύ χτυπήσεις 150 φάσσες και εγώ 30 (αυτό ήταν ΤΟ χαμηλό νούμερο στις φάσσες κατά την άποψή του !!!!), θα σου πάρω όμως το κεφάλι αν χτυπήσεις έστω και ένα Γκράους εκτός περιόδου!!! Δεν τολμώ να γράψω τους αριθμούς φάσσας που είπανε γιατί συν τοις άλλοις δεν νομίζω ότι θα γίνω πιστευτός
Επειδή τα παραπάνω μπορεί να ερμηνευτούν κακόπιστα από κάποιους κι επειδή τέθηκε ζήτημα το αν κυνηγάμε όσο «θέλουμε» ή όσο «μπορούμε», θα διευκρινίσω τα εξής σχετικά με τον εαυτό μου.
Πιστεύω στο ευνομούμενο κράτος δικαίου και στην ανάγκη νομικής οργάνωσης της κοινωνίας, συνεπώς προσπαθώ να τηρώ τους νόμους του κράτους όσο ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ και ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟΙ να μου φαίνονται. Στην προκειμένη περίπτωση τα «όρια» και τις «απαγορεύσεις», ανεξάρτητα από τον άθλιο τρόπο με τον οποίο υπαγορεύτηκαν και επιβλήθηκαν.
Από εκεί και πέρα επειδή βλέπω τον εαυτό μου σαν διαχειριστή της φύσης και ενεργό μέλος του μηχανισμού διατήρησής της, έχω επιβάλλει στον εαυτό μου κάποιους επιπλέον περιορισμούς ειδικά όσον αφορά το ενδημικό θήραμα, π.χ. σταματάω στα 4 ντοπιάρικα ορτύκια, φέτος δεν σκοπεύω να πάω για πέρδικες και προσπαθώ να μην πειράζω τις «ντόπιες» φάσσες- συν τοις άλλοις λειτουργούν και σαν «κράχτες» για τα κοπάδια που έρχονται το φθινόπωρο
δεν μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ για ποιόν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ εκτός της τήρησης των νόμων που είναι ουσιαστικότατος λόγος να «σταματήσω» στις 25 τσίχλες ή στα 12 τρυγόνια ή να μην ρίξω στην αλεπού και στις κίσσες που με «επισκέφτηκαν» στο καρτέρι που έκανα για τα (άφαντα) τρυγόνια. Αναρωτιέμαι όμως τι πρέπει να κάνει κανείς, όταν ενίοτε οι νόμοι έρχονται σε αντίφαση με τους απλούς κανόνες ορθολογικής διατήρησης της φύσης. Και επειδή το θέμα αφορά την πρώτη μέρα (πρώτες μέρες), σε 4 εξόδους για τρυγόνια έκανα 6 + 1 χαμένο πουλιά, κάποιοι δίπλα μου τα πήγαν χειρότερα, κάποιοι καλύτερα στα 6-7 πουλιά το πρώτο πρωινό, δεν θα με πείραζε καθόλου αν έπιαναν ή και ξεπερνούσαν ακόμη τα 12, αλλά θα εξοργιζόμουν αν σήκωναν το όπλο σε λαγό ή έστω τσαλαπετεινό
..
Συγνώμη αν σας κούρασα με την μακρηγορία μου και ελπίζω Φίλε Νίκο- Hunter.gr να μην με παρεξηγήσεις, ότι γράφω τα γράφω καλόπιστα και με εκτίμηση προς το πρόσωπό σου.
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:Η συζήτηση ‘Μη ενεργά θέματα κυνηγίου’ δεν δέχεται νέα θέματα και απαντήσεις.