Αγαπητοί φίλοι & συγκυνηγοί, χρειάζομαι την γνώμη και βοήθεια σας,
Κυνηγώ με ένα Αγγλικό Σέττερ, ηλικίας ~ 6,5-7 χρον. αρσενικό-καλό κυνηγόσκυλο, με το οποίο κυνηγώ εδώ και πολλά χρόνια-κυρίως μόνος μου,(στην πλειοψηφία δηλ. αλλά όχι πάντα), υπήρξαν και φορές που ήμουν με μεγαλ. παρέα.
Φέτος όμως λες και τον εμάτιαξε κάποιος, με το που πήρα ένα 2ο σκύλο, δηλ. έβγαλα μαζί ένα κουτάβι Επανιέλ Μπρετόν = ήτοι για α’ φορά, είχε κάποιον άλλο σκύλο να τρέχει μαζί του & να τον συναγωνίζεται – άλλαξε κατά πολύ στην συμπεριφορά του, άρχισε να ανοίγεται, να ξεμακραίνει όλο και πιο πολύ, να χάνεται γι ώρα & κυνηγάει για τον εαυτό του?!!, χωρίς να νοιάζεται για το που είμαι και τι κάνω?!! αυτή την συμπεριφορά του βέβαια, προσπάθησα να διορθώσω, αλλά μάταια? (δεν ξέρω μήπως επιρρεάστηκε ότι φέτος βγήκα με άλλο συγκυνηγό και τον σκύλο ‘η σκύλους του, πολύ περισσότερες φορές-δεν το αποκλείω κι αυτό!! ).
Πάντως το να περπατάς μόνος στο δάσος, χωρίς να παρακολουθείς ‘η βλέπεις τον σκύλο σου? κυρίως να περιμένεις εναγωνίως να ακούσεις έναν ήχο απο το καμπανάκι ‘η το μπίμπερ!! είναι σίγουρα το μη ζητούμενο για μένα και πρέπει οπωσδήποτε να διορθώσω την συμπεριφορά του αυτή? δεν είναι για να αλλάζω σκύλο, ειδικά ένα καλό κυνηγόσκυλο-περιμένω την συμβουλή σας.
Χρηστίδης Μ. -Θεσσαλονίκη
Aλλαγή συμπεριφοράς-πρόβλημα ζήλειας?
Επισκόπηση 5 δημοσιεύσεων - 1 έως 5 (από 5 συνολικά)
-
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
23/01/2004
Αρ. μηνυμάτων:
3
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Κε Χρηστίδη
προκειμένου να διαμορφώσουμε καλύτερη άποψη μας δίνεται παρακαλώ μερικές ακόμα πληροφορίες; Το κουτάβι τι ηλικία έχει; Τι συμπεριφορά έχει στον τόπο κυνηγίου; Οι σκύλοι των συγκυνηγών σας τι ράτσα είναι; (έχουν δηλαδή παρεμφερή τρόπο εργασίας στο κυνήγι
. Πόσο κοινωνικοποιημένος με άλλα ζώα και ανθρώπους ήταν; Σαφώς μας περιγράφετε μία αλλαγή συμπεριφοράς στο κυνήγι. Έχει αποκτήσει προβληματική συμπεριφορά γενικώς; στο σπίτι, στη βόλτα. Είναι πιο κυρίαρχος ή ακόμη και επιθετικός; Διεκδικεί περισσότερα; Επιδιώκει την προσοχή σας; Γαβγίζει χωρίς λόγο; κλπ. κλπ.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
23/01/2004
Αρ. μηνυμάτων:
3Eυχαρίστως να σας δώσω περισσότερα στοιχεία, όσα μπορώ:
- το κουτάβι Επανιέλ Μπρετόν που αναφέρομαι είναι σήμερα περίπου 16μην. κι αυτό που περιέγραψα, πρωτοσυνέβη προ 4-5 μηνών τουλάχιστον-αρχές φθινοπώρου
- ψάχνει όσο θα μπορούσα να πώ ότι ξέρει για τι ψάχνουμε βέβαια (φέτος δηλ. ξεκίνησε, δεν είχε δεί έως τότε ούτε χωράφι ή θήραμα) – παρόλ’ αυτά ευτυχώς σηκώθηκαν απ’τα μούτρα του κάποια πουλιά & δάγκωσε-απορτάρισε κάποια θηράματα έως σήμερα, μεταξύ τους και λαγό, αλλά δεν στηριζόμουν σ’αυτό
- εκινείτο θά’λεγα άλλοτε ξανοίγονταν προσπαθώντας να παρακολουθήσει τον μεγ. σκύλο στην μακρινή του έρευνα, κι άλλοτε πάλι ανεξάρτητα απ’αυτόν, σαν Επανιέλ πιό κοντά προς εμένα με παροκολουθούσε & κρατούσε επαφή
- οι δε συγκυνηγοί μου είχαν άλλοτε πόιντερ κι άλλοτε κούρτσχααρ,
- το Αγγλ. Σέττερ είναι κοινωνικοποιημένο με άλλα ζώα & ανθρώπους, αλλά αυτή την φορά το κουτάβι ή τα σκυλιά των συγκυνηγών μου, ήταν πιά πολύ πιο ικανά και επίμονα ? τον ζόριζαν ή τον φόβισε κάτι άλλο ? πέρα απ’το κουτάβι? (ειδικά μετά τον χαμό του προηγούμενου μου σκύλου πού’χασα προ 3ετίας, αυτή ήταν η 2-3η προσπάθεια να βρώ επιτέλους άξιο αντικαταστάτη του)
- το σίγουρο είναι ότι το Αγγλ. Σέττερ, κυνηγούσε έως τότε κανονικά (σωστά) φέτος ήτανε που άρχισε “να κάνει νερά”=φοβάμαι ότι πέρα του ότι ξανοιγότανε πάρα πολύ, φοβόμουν μήπως χάλασε το ένα-το άλλο, μήπως πρόγκιξε κάποια πουλιά, μήπως το ένα, μήπως τ’άλλο, γέμισα απο αμφιβολίες & έγνοιες μήπως έκανε διάφορα!! πάντως τις περισσότερες φορές ήταν σαν να τού’χες “βάλει νέφτι στον κώλο” κι εξαφανίζονταν στην κυριολεξία-δεν εμφανιζότανε κάν να δεί που είμαι κλπ. δεν κυνηγούσα πιά μαζί του.
- και στο σπίτι παρουσίασε, κατά περιόδους τουλάχιστον περίεργη συμπεριφορά: πήγαινε κι έτρωγε πρώτος την τροφή του & κι έκλεβε στα ύπουλα κάτι κι απ’το πιάτο του μικρού, έως ότου τα χώρισα αναγκαστικά
- δεν ήταν όμως ποτέ ούτε επιθετικός-ούτε γαύγιζε κλπ… αξιοπερίεργο ότι μου κατέστρεψε κάποια λουλούδια και φυτά που είδε πως ασχολιόμουν μαζί τους & φρόντιζα.
- ασχολήθηκα μαζί του, έστω και καθυστερημένα θά’λεγα μετά την αλλαγή συμπεριφοράς-αλλά κυρίως δεν χάιδευα ή ασχολιόμουν μόνον με το κουτάβι αλλά κι σ’αυτόν μιλούσα περισσότερο, τον έβγαζα μόνον πιά αυτόν και κυνηγούσαμε ή ακόμη σταμάτησα να βγαίνω με φίλους (μόνος ξανά αναγκαστικά) κλπ
Σας ευχαριστώ και πάλι για την στήριξη & είμαι σίγουρος πως κάτι θα κάνουμε τελικά, θα τα καταφέρουμε & θα το ξεπεράσει ο σκύλος – σίγουρα θα με έχετε βοηθήσει αρκετά (να σκέφτομαι όπως αυτός τα βλέπει & σκέφτεται).
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Είναι εξαιρετικά λεπτό θέμα να εκφέρει κανείς γνώμη για την αλλαγή συμπεριφοράς ενός σκύλου που δεν γνωρίζει. Από τις πληροφορίες που μας δώσατε (περιμένω και από άλλους συναδέλφους να μας πουν την γνώμη τους) θα έλεγα ότι ο σκύλος σας είναι σε αναζήτηση θέσεως στην ιεραρχία της ομάδας σας (εσείς, άλλα άτομα της οικογένειας, άλλοι σκύλοι σας). Μερικοί αρκούμαστε από τον σκύλο μας στα απολύτως απαραίτητα : να ψάχνει εκεί και τόσο μακριά που εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να ψάχνει. Να φερμάρει. Να βρίσκει τα κτυπημένα.. Έτσι σταματάμε τις προσπάθειές μας για περαιτέρω εκπαίδευση και τελειοποίηση του. Επίσης η κοινωνικοποίηση που αρχίζει από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του ( την ευθύνη την φέρνει ο εκτροφέας) μπορεί να μην είναι βαθιά. Όλα μπορούν να κυλούν ωραία μέχρι κάποια μέρα με αφορμή ένα γεγονός (νέο μέλος, ανταγωνιστές στο κυνήγι κλπ) να αναδυθούν προβλήματα συμπεριφοράς. Πρέπει να τα καταγράψουμε με σειρά σοβαρότητας και συχνότητας. Να βρούμε την αιτία.. Να προχωρήσουμε στη διόρθωση. Μία επανάληψη εκπαίδευσης με πολύ έπαινο και υποστήριξη βοηθά. Αν δεν τα καταφέρνουμε να πάμε σε ιδικό. Ο χωρισμός των σκύλων δεν λύνει το πρόβλημα απλά το αποσιωπά. Οι σκύλοι διεκδικούν θέση στην ιεραρχία αλλά ο αρχηγός (ιδιοκτήτης) είναι αυτός πού μοιράζει τα αξιώματα. Πχ όταν σερβίρετε το φαΐ πρώτα στο νέο και μετά στο μεγάλο δίνετε υψηλότερη θέση στο νέο. Αν μαλώνετε το μεγάλο συνεχώς μπροστά στο νέο κάνετε το ίδιο, θα παρατηρήσετε μάλιστα ότι μερικές φορές ο μεγάλος μόλις τον μαλώσετε «ξεσπά» στον νέο. Ε! αυτό δεν είναι ξέσπασμα όπως κάνουμε εμείς όταν έχουμε νεύρα αλλά είναι σαν να του λέει : «πρόσεχε μη βλέπεις που μου επιβάλετε ο αρχηγός εσύ δεν μπορείς να μου επιβληθείς».Ακόμη η ενέργεια του σκύλου σας να καταστρέψει τα λουλούδια δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκδίκηση. Απλά ο σκύλος κάτω από το άγχος του για την θέση του αντιδρά με καταστροφικότητα. Θα μπορούσε να ουρεί πχ μέσα στο σπιτάκι του ή να του φεύγουν όταν του μιλάτε. Όλα αυτά θα περάσουν ότι θα φύγει το άγχος του δηλαδή όταν αποδεχτεί την θέση του στην ιεραρχία. ΟΙ κυρίαρχοι σκύλοι δεν έχουν έντονα προβλήματα διεκδικούν και καταλαμβάνουν την θέση τους. Να εύχεστε να μη βρεθούν δύο κυρίαρχα (αρσενικά ή θηλυκά ) στην ιδιοκτησία σας.. Θα έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να δώσετε χρόνο στους σκύλους σας να βρουν την θέση τους, να κάνετε υποστηρικτική τακτική και επανάληψη μαθημάτων (χαλαρά και με έπαινο)στο Σέττερ και να μη ξεχνάτε ποτέ ότι με τις πράξεις σας συμβάλλετε καθοριστικά στο θέμα ιεραρχία. Όλα αυτά αν όντως το Σέττερ πρέπει να έχει το «πάνω χέρι».Αν το Επανιέλ είναι πιο κυρίαρχο, πιο έξυπνο, πιο άξιο δεν θα πρέπει να βγει μπροστά;
Μερικά σκόρπια θέματα :
–Ένα Σέττερ με τυπική έρευνα και ένα Επανιέλ με το δικό του στυλ έρευνας δεν θα πρέπει να βγαίνουν μαζί για κυνήγι γιατί το ένα θα χαλάει το στυλ του άλλου. Με δύο μέτριους σκύλους δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να συγκυνηγούν σκύλοι φέρμας με σπάνιελς, εκτός και αν έχουμε ΤΟΥΣ σκύλους, ΤΕΛΕΙΑ εκπαιδευμένους οπότε δεν επηρεάζει ο ένας τον άλλον και τότε απολαμβάνουμε ΤΗΝ κυνηγητική πανδαισία.
–Όταν αγωνιούμε για το αν όλα πάνε καλά με τους σκύλους μας το συναίσθημα μεταφέρεται και σε αυτούς. Καλά είναι να φροντίζουμε πριν βγουν οι σκύλοι στο κυνήγι να είναι άριστα εκπαιδευμένοι παρά να ψαχνόμαστε εκ των υστέρων.
–Ο σκύλος όσο κοινωνικοποιημένος και αν είναι αν δεν έχει εκπαιδευτεί από νέος να κυνηγά ζευγάρι δύσκολα τα καταφέρνει μεγάλος. Θα πρέπει να γίνει σταδιακά με περισσότερη προσοχή στους σκύλους παρά στην «τσάντα». Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι και σκύλοι αγώνων παρά την πείρα και την εκπαίδευσή τους, κάποια φορά, όταν βρεθούν με ανώτερό τους σκύλο μπορεί να «καπελωθούν» και να υστερήσουν από την πραγματική τους αξία..
–Το Σέττερ είναι σκύλος για μακρινές έρευνες, φυσικά από την εμπειρία του στο πυκνό έρχεται πιο κοντά,. αλλά ποτέ τόσο κοντά όπως άλλες ηπειρωτικές φυλές. Το να απαιτούμε να ψάχνει όσο το βλέπουμε είναι άδικο. Ο σωστός σκύλος φροντίζει να έρχεται συνεχώς σε επαφή με τον κυνηγό. (μιλώ γενικώς δεν αναφέρομαι στον δικό σας σκύλο).
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
09/06/2003
Αρ. μηνυμάτων:
62Κ. Kalliston Hellas και κ. Χριστίδη S.O.S.
Σας παρακαλώ χρειάζομαι τη συμβολή σας σε ένα σοβαρότατο πρόβλημα Ιεραρχίας που έχω στα σκυλιά μου. Εχω εδώ και τρία χρόνια περίπου ένα ημίαιμο σκυλί Μπήγκλ θυλικό περίπου 5 ετών. Δέν είχα πρόβλημα με άλλα σκυλιά που είχα συγχρόνως. πολύ ύσηχο, υπάκουω κλπ μάλιστα όταν το ακουμπούσα για να του βάλω το λουρί τα πρώτα δύο χρόνια, άφηνε ούρα. ποτέ δε είχε τσακωθεί με άλλο σκυλί.
Φέτος επέστρεψε από μετάθεση ένας καλός φίλος, ο οποίος έφερε ένα άλλο θυλικό ημίαιμο (μάλλον κούρτζχααρ κλπ αίματα), 6-7 ετών, το οποίο από ότι μου είπε τσακονώταν μόνο μέσα σε αυτοκίνητο μέχρι να φθάσει στον κυνηγότοπο και μετά σταμτούσε. Την πρώτη φορά που τα βάλαμε μαζί στο αυτοκίνητο μου, το ξένο σκυλί αρπάχθηκε με το δικό μου για λίγο όμως, αλλά μετά κυνήγησαν μαζί. Στη συνέχεια λόγω ελλείψεως χώρου του φίλου μου, φιλοξενώ στο ίδιο κλουβί (3Χ5μ) τα δύο σκυλιά (φυσικά δεμένα μεταξύ τους)Μετά από λίγε φορές που βγήκαμε μαζί, αφού τα είχαμε δεμένα χωριστά μέσα στο αυτοκίνητο, ξαναρπάχθηκαν μόλις τα αμολύσαμε στον κυνηγότοπο, για πολύ ώρα και πολύ άσχημα αυτή τη φορά, και χωρίς καμμία αιτία. Είδαμε σκηνές δυσάρεστες από κυνομαχίες, και τα σκυλία έγινα κομμάτια κυριολοκτικά, αφου δαγκωνώταν στόμα με στόμα. Μετά από τον κτηνίατρο (ραψίματα κλπ) και αφού έγινα καλά τα αμολύσαμε πάλι αλλά δεν κυνηγούσαν πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Πιστεύαμε ότι επειδή τα έχουμε δεμένα μαζί στο ίδιο κλουβί θα συνηθίσει το ένα με το άλλο. Τα αμολύσαμε πάλι με φίμωτρα αυτή τη φορά, και αφού αρπάχθηκαν μόλις κατάβηκαν από το αυτοκίνητο μετά υσύχασαν και τους βγάλαμε το φίμωτρα. Μετά από λίγες μέρες κατέβηκαν μία απότομη πλαγιά, πήγε το ένα να πιεί νερό στο βάθος της ρεματιά, πλησίασε στο νερό και το άλλο και αρπάχθηκαν και πάλι άσχημα, και για πολύ ώρα, χωρίς να μπορούμε να πλησιάσουμε, και μετά από ώρες σκοτωμού γύρισαν βαριά πληγωμένα. έκτοτε έχουμε τα σκυλιά στο κλουβί στο σπίτι μου και πάμε χωριστά στο κυνήγι, αλλά κάθε φορά που θα πλησιάσουν κοντά κατά τη είσοδο – έξοδο από το κλουβί, αρπάζονται άσχημα και απότομα.
Πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα με το φίλο μου, για να πηγαίνουμε μαζί στο κυνήγι, με τα σκυλιά μας ? (είναι και τα δύο εξ ίσου καλλά και δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε). Αν πάρουμε κουταβάκια για να μάθουν, θα μας κάνουνε και με αυτά τα ίδια? Το ήσυχο σκυλίμου είναι γεμάτο με ουλές και ράμματα στο κεφάλι και τώρα πιά είχει γίνει ταύρος με όλα τα σκυλιά, και μόλις τα συναντήσει προσπαθεί και πάντα επιβάλεται σε όλα τα άλλα, γρυλίζοντας, ενώ ποτέ δεν το έκαμε, παλιότερα
Ευχαριστώ σε όσουν μου απαντήσουν.
Επισκόπηση 5 δημοσιεύσεων - 1 έως 5 (από 5 συνολικά)
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.