BAIKAL IJ27 ηTOZ 120;

Aν θελεις ριξε μια ματια σε αυτο το thread.

Διαβασε Εδω

Γειά σας.

Ηθελα να εκφέρω κι εγώ μια γνώμη που έχω για τα συγκεκριμένα όπλα από ιδίαν πείραν.Αναμφισβήτητα η κλάση του Baikal είναι υψηλότερη απ ότι του ΤΟΖ. Συγκεκριμένα εντελώς τυχαία σε οπλοπωλείο έπεσε στα χέρια μου όπλο ΤΟΖ καινούργιο και λόγω οικιότητας με τον πωλητή το κατέβασα απο την βιτρίνα και το περιεργάστηκα. Το άνοιγα, το έκλεινα, το έπώμιζα στραβομουτσούνιαζα, και τελικά μεταξύ σοβαρού και αστείου αποφασίσαμε με τον πωλητή να το ξαναβάλουμε στον οπλοβαστό μην χαλάσει στα χέρια μας και μπλέξουμε. Πιστεύω ότι αυτό τα λέει όλα όσον αφορά την κλάση του ΤΟΖ.

Πάντως βλέπω μέσα απο το φόρουμ ότι υπάρχει ένα μεγάλο ρεύμα για τα ρώσικα όπλα και πιστεύω ότι ο πρωτεύων παράγωντας που ελκύει το αγοραστικό κοινό είναι το κόστος τους. Οταν όμως πηγαίνουμε να αγοράσουμε κάτι άλλο, από αυτοκίνητο μέχρι καρφίτσα, ο προτεύων παράγοντας είναι, το προιόν να είναι της αρεσκείας μας και όχι το κόστος. Γιατί αυτό λοιπόν να μήν συμβαίνει και με τα όπλα, όπου τίθεται θέμα και της ασφάλειας μας της ζωής μας και στην καλύτερη περίπτωση της σωματικής μας ακεραιότητας. Εξ άλλου το σοφό ρητό ότι το φτηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι ισχύει απόλυτα και στα όπλα.

Γι αυτό λοιπόν πηγαίνετε στα οπλοπωλεία επωμίζετε διάφορα όπλα, ελέγξτε τα χωρίς να κοιτάτε τα ταμπελάκια με τις τιμές και τελικά ψωνίστε σύμφωνα με το γούστο σας και όχι με βάση την τιμή του όπλου.

Φίλε Victz οσον αφορά τα Baikal για την ποιότητα τους και την αξιοπιστία τους δέν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα όπλα είναι σκυλιά. Ο μηχανισμός τους είναι αντιγραφή απο την Browning, είναι ο καλύτερος εδώ και πάρα πολλά χρόνια και γενικά τα όπλα αυτά είναι απροβλημάτιστα σε πολύχρονη χρήση. Δέν είναι τυχαίο ότι όλλα τα δίκαννα της Winchester ΕΙΝΑΙ Baikal. Οσο κι αν σας φαίνεται παράξενο αν κάνετε μιά βόλτα από το site της winchester θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμασι. Σε ένα όπλο όμως δέν μετράει μόνο η ποιότητα και η ομορφιά στα ξύλα. Το σοβαρότερο προσόν σε ένα όπλο είναι η χρηστικότητα του και εκεί τα baikal υστερούν. Το ψηλό προφίλ στη βάση σε συνδυασμό με το κακό ζύγισμα τα κάνουν λίγο δυσκίνητα και αυτό αμέσως αμέσως τα κάνει δύσκολα στα φτερωτά θηράματα. Το πλαγιόκανο της εταιρίας μου φάνηκε μερικές φορές που το έχω χρησιμοποιήσει πιό ευέλικτο και πιό άνετο στα φτερωτά. Επίσης σε κάποες δοκιμές που έχω κάνει σε πίνακα δέν με ενθουσίασαν οι κατανομές. Με το ίδιο φυσίγγι η μιά τουφεκιά ήταν λίγο καλή και η αμέσως επόμενη ήταν χάλια. Μετά απο καμιά 15αριά φυσίγγια διάφορων κατασκευαστών δέν μπόρεσα να βγάλω άκρη και τα παράτησα. Κουράστικα κιόλας απο τον ποδαρόδρομο και το βάφε ξαναβάφε του πίνακα.

Κάτι τέτοια προβλήματα λοιπόν τα έχουν τα φτηνά όπλα και μπορεί να γλυτώνεις μερικά χρήματα στην αρχή αλλά μετά σε τρώει η αμφιβολία αν φταίς εσύ η το όπλο για ένα χαμένο θήραμα ή για κάποιο άσπαστο δισκάκι. Πίστεψε με ότι αυτή η σκέψη είναι πολύ ψυχοφθόρα και χαλάει όλη την μαγεία της κυνηγετικής εξόρμησης η της βόλτας στο σκοπευτήριο.

Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό και σύμφωνα με το πως νιώθω εγώ, είχα δώσει τις παραπάνω συμβουλές στο προηγούμενο πόστ.  

Τολμώ να πω ότι η επιχειρηματολογία του Γιώργου με εκφράζει απόλυτα. Και άλλο πράγμα το κυνήγι, άλλο το σκοπευτήριο. Δεν θα είχα πρόβλημα να κυνηγήσω (στην ανάγκη) με ένα Baikal, αλλά στο σκοπευτήριο ούτε για την πλάκα μου δεν θα το έριχνα. Στο κυνήγι απολαμβάνεις τη φύση, το σκύλο σου, την παρέα κλπ. Στο σκοπευτήριο απολαμβάνεις το όπλο!

ΠΠαιδια εχω και εγω ενα Baikal over and under και εχω κανει μαθηματα με τον Λεωνιδα  ο οποιος παρεπιπτωντος ειναι αρτιος στην δουλεια του. Ομως ποτε δεν ειπα ουτε αναρωτηθηκα αν ενα χαμενο πιατο οφειλεται σε εμενα η στο οπλο.

 Στο απλο sporting λοιπον, που κυριως εχω παιξει οταν χανοταν ενα πιατο παντα ηταν δικο μου το σφαλμα. Η επωμιση μου η σταση μου η συγκεντρωση μου. Οταν αυτα ηταν εκει που επρεπε τα πιατα γινονταν καπνος. Η πλακα ειναι οτι το συγκεκριμενο οπλο μου εχει ερθει κουτι επανω μου και δεν ειχα το παραμικρο προβλημα. Στην συγκεκριμενη λοιπον ερασιτεχνικη φαση που ειμαι εγω και κανω την πλακα μου ειτε Browning ειχα ειτε Baikal το ιδιο θα ηταν το αποτελεσμα.

Ειτε παω στο περιπτερο με ferrari ειτε με yugo δεν θα δω διαφορα. Στην εθνικη  οδο ομως αλαζει το πραγμα και εκει καλυτερα ας μιλησουν οι γνωριζοντες τον δρομο εφ’οσον εμενα δεν με ενδιαφερει να βγω εθνικη (και με τις δυο ενοιες) και αρα ειμαι ικανοποιημενος.

Φιλικα

Ανδρεας

Φίλε Λεωνίδα πάλι ήσουν τέλειος σε αυτά που έγραψες και θα ήθελα να συμπληρώσω κι εγώ μερικά.

Λοιπόν φίλε Ανδρέα όσο περνάει ό καιρός ακόμα κι αν κάποιος σκοπευτής βρίσκεται σε ερασιτεχνική φάση η σκέψη <<κάνω την πλάκα μου>> σιγά σιγά δίνει την θέση της σε πιό αγχώδεις σκέψεις που αφορούν το σκόρ και το όπλο. Και αυτό γιατί είναι στην φύση του ανθρώπου να θέλει να φτάσει όσο πιό ψηλά γίνεται και γιατί το κόστος των σκοπευτικών αθλημάτων είναι αρκετά υψηλό και σιγά σιγά αρχίζεις να απαιτείς από τον εαυτό σου μεγαλύτερα σκόρ ουτως ώστε να νιώθεις ότι τα χρήματα που διαθέτεις πιάνουν τόπο. Εκεί λοιπόν ένα φτηνό όπλο ίσως σου δημιουργήσει αμφιβολίες.

Οσο για την δική μου ιστορία ξεκίνησα κι εγώ το τράπ με baikal. Επεζα μ αυτό περίπου 3 μήνες με εξεφτελιστικά χαμηλά σκόρ από 5 εως 12 πιάτα το ανώτερο. Μιά μέρα ενώ περνούσα κοντά απο το σκοπευτήριο τυχαία έλαβα τηλεφώνημα απο την παρέα να ανέβουμε για καναδυό πούλες. Οπως ήταν φυσικό το όπλο δέν το κρατούσα αλλά πήγα μαζί τους και δανείστηκα ένα blaser απο ένα παιδί στην παρέα. Τότε κατάλαβα την διαφορά και απο τότε και μετά και για περίπου 2 μήνες ανέβαινα στο σκοπευτήριο και τις πιό πολλές φορές έριχνα με ξένα όπλα και έβλεπα το σκόρ να απογειώνεται. Τώρα ρίχνω με ένα beretta μεταχειρισμένο που βρήκα σε καλη τιμή. Οχι ότι είναι το τέλειο όπλο αλλά το έχω φτάσει μέχρι 22 πιάτα με μέσο όρο τα 19.

Φαντάζεστε λοιπόν την διαφορά στην ψυχολογία μου. Κάθε φορά που γυρίζω απο το σκοπευτήριο η σύζυγος παρατηρεί εμφανή διαφορά και πιό συγκεκριμένα λέει ότι το πρόσωπο μου λάμπει και διακρίνω και αρκετά ίχνη ζήλειας στην διαπίστωση της.  

  Πιστεύω ότι και τα δυο όπλα ανταποκρίνονται στις προσδοκίες κάποιου που θέλει να ασχοληθεί με το κυνήγι ή τη σκόπευση χωρίς να ξοδέψει πολλά χρήματα, έχω ένα Baikal πλαγιόκανο IJ 43 με τσοκ σταθερά φουλ και ντεμί και ένα ΤΟΖ 120 με εναλλασόμενα τσοκάκια, το Baikal δίνει την αίσθηση του πιο προσεγμένου όπλου αλλά αγάπησα το ΤΟΖ!!! Όλα τα κυνήγια τα έκανα με το 120 δηλαδή λαγό και τσίχλα, είναι όπλο που δεν έβγαλε ούτε ένα πρόβλημα τόσο το δικό μου όσο και φίλου μου που αγοράστηκαν μαζί από Θεσσαλονίκη, όπως έχω ξαναγράψει, είναι λιτό τουφέκι αλλά όμορφο, στις τσίχλες έχω ξοδέψει πολλά κουτιά φυσίγγια φετος, τουλάχιστο μια χιλιάδα το 120 είναι μαλακό στην τουφεκιά, έχει αυλό 18,5 ένα καλό πέλμα και αρκετό βάρος περίπου 3600Kgr, βέβαια για περπατητό δεν είναι ότι καλλύτερο αλλά δεν μπορεί κανείς να έχει τα πάντα. Φυσικά δεν έχω δουλέψει καθόλου Baikal  pose’ πάντως τα Ρώσικα όπλα είναι αξιόλογα, διάλεξε όποιο να είναι, δε θα βγεις χαμένος.