Τελικά αυτό ήταν, πάει κι αυτή η σεζόν.
Ευτυχώς η λήξη της περιόδου συνδυάσθηκε με ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο κυνήγι.
Παρόλο που το Σάββατο το πρωί δεν ξεκινήσαμε με τον καλύτερο τρόπο, η συνέχεια ήταν υπέροχη.
Φτάσαμε στο ’ργος γύρω στις 9 παρά, είμαστε 5 άτομα.
Στην παρέα προστέθηκε ο Νίκος νέο μέλος του φόρουμ που συνήθως κυνηγά κι αυτός σε κοντινές περιοχές του ’ργους.
Χωριστήκαμε σε ζευγάρια και ξεκίνησε το περπατητό, μοιραία εγώ κι ο Νίκος σαν πιο καινούργιοι στην παρέα πήραμε την πιο δύσκολη περιοχή, ρηχές ρεματιές με αγκαθωτούς θάμνους και αραιή βλάστηση.
Όπως ήταν φυσικό τα πουλιά μας αντιλαμβάνονταν από μακριά και έβγαιναν εκτός βολής. Παρόλα αυτά πήραμε 4-5 πουλάκια, αλλά χάσαμε άλλα τόσα είτε γιατί έφευγαν τραυματισμένα, είτε γιατί σε κάποιο σημείο δεν υπήρχε μονοπάτι να περάσω να πιάσω 2 πουλιά που έκανα με ένα ντουμπλέ. ’σχημο πράγμα να βλέπουμε τα πουλιά πεσμένα απέναντι και να μην μπορούμε να τα φτάσουμε.
Ακούστε και το πιο κουφό: ντουφεκάμε μια τσίχλα και οι 2 ταυτόχρονα,
ακούστηκε σαν ένα σμπάρο, σύννεφο τα πούπουλα και την βλέπουμε και οι δύο να πέφτει ξερή.
Πάμε εκεί βρίσκουμε στρώμα τα πούπουλα, άφαντη όμως η τσίχλα. Προφανώς είχε χωθεί στη ρίζα του πουρναρόθαμνου που ήταν τόσο πυκνός που ούτε το κοκκεράκι δεν χώραγε.
Τελικά αποφασίζουμε να φύγουμε από εκεί κυρίως γιατί είχαμε εκνευριστεί από τα χαμένα πουλιά και να πάμε στους Μύλους σε μέρος που κυνηγά ο Νίκος.
Δυστυχώς εκεί τα πουλιά ήταν άφαντα, αν και τις προηγούμενες μέρες γινότανε χαμός.
Κατά τις μία αποφάσισα να την κάνω για Τρίπολη όπου με περίμενε ο Θοδωρής Τσάμης και ο Απόστολος Παπαγεωργίου, υπό την απειλή διαγραφής αν δεν πέρναγα πηγαίνοντας για το χωριό μου.
Τα παιδία με πήγαν σ ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της Τρίπολης, εξαιρετικό το φαγητό αλλά το κρασί ακόμα καλύτερο, ήπιαμε τρία κανάτια συζητώντας τι άλλο, για κυνήγι και e-artemis.
Μάλιστα ο Αποστόλης είναι αποκλειστικά λαγοκηνυγός και την επόμενη σεζόν θα κυνηγήσουμε παρέα αφού τα μέρη μας είναι κοντά.
Κατέληξα να φύγω στις 5 παρά το απόγευμα αποφασισμένος ότι δεν προλαβαίνω το απογευματινό καρτέρι.
Περνώντας όμως την Μεγαλόπολη συναντώ ένα Μπεκατσοκυνηγό που επέστρεφε και το ρωτάω αν υπάρχει εκεί κοντά κανα καλό μέρος για καρτέρι.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα μου δείχνει τα ριζά σε μια ντυμένη πλαγιά ένα χιλιόμετρο πιο πέρα, φεύγω ολοταχώς να προλάβω γιατί ο ήλιος είχε πέσει σχεδόν.
Για να μην τα πολυλογώ βρήκα το μέρος εύκολα, ήταν ένα ξέφωτο ανάμεσα σε ψηλά πουρνάρια. Μέχρι να νυχτώσει κατάφερα να πάρω 5 πουλιά.
Στο χωριό μου έφτασα κατά τις 7:30, τακτοποίησα γρήγορα-γρήγορα το σκυλί και τροχάδην για το καφενείο, όπου βρήκα μαζεμένους όλους τους κυνηγούς του χωριού να σχεδιάζουν το αποχαιρετιστήριο κυνήγι.
Είχαν αποφασίσει να χωριστούν σε 2 ομάδες και να κυνηγήσουν τις τσίχλες παγανιάρικα σ όλα τα πυκνά του χωριού.
Ο διαχωρισμός στις ομάδες έγινε με βάση την ηλικία, δηλαδή κάτι σαν νέοι παλιοί.
Η ομάδα που θα βαρούσε τις λιγότερες τσίχλες θα πλήρωνε τα έξοδα στο μεσημεριανό τραπέζι.
Εγώ μπήκα στην ομάδα των νεότερων αφού τους έλειπε άτομο για να συμπληρώσουν εξάδα.
Το κυνήγι ξεκίνησε στις 8 το πρωί, πιάσαμε τις δυο άκρες του κάμπου στις αρχές της πλαγιάς του βουνού και κυκλώναμε κάθε συστάδα πυκνού που συναντούσαμε.
Ένας έμπαινε μέσα στο πυκνο και έριχνε τουφεκιές στον αέρα, ενώ οι υπόλοιποι ήταν απλωμένοι τριγύρω.
Εν τω μεταξύ όσες τσίχλες κατάφερναν να ξεφύγουν διέσχιζαν τον κάμπο ψιλωμένες και πήγαινα και κάθονταν στα πυκνά που ήταν στην πλευρά της άλλης ομάδας.
Στις 2:30΄σήμανε η λήξη και μαζευτήκαμε στην πλατεία για καταμέτρηση και μοιρασιά.
Οι νέοι αποδείχτηκαν γερά ντουφέκια αφού νίκησαν με συντριπτική διαφορά, 128 92 το σκορ. Το μερτικό της ομάδας μου ήταν 22 τσίχλες στο άτομο συν 6 τσίχλες το μερίδιο που πρόσφεραν τα παιδιά στην Ρένα την σκυλίτσα μου για τα πουλιά που βρήκε.
Στην συνέχεια ακολούθησε γερό τσιμπούσι σε ταβέρνα του χωριού, στις πεντέμισι που έφυγα δεν είχαν σηκωθεί ακόμα από το τραπέζι (δεν ξέρω αν μπορούσαν μετά από 2 νταμιτζάνες κρασί), εγώ έκανα κράτι στην οινοποσία γιατί είχα ταξίδι ήμουνα και ψόφιος στην κούραση
..
Αποφασίστηκε να το κάνουμε κάθε χρόνο και να το καθιερώσουμε σαν τη γιορτή του κυνηγιού.
Επέστρεψα στην Αθήνα πτώμα αλλά τέτοια γλυκιά κούραση μακάρι να την είχα κάθε μέρα.
Φιλικά
Κώστας
postamble();
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΝΗΓΙ
-
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
13/10/2003
Αρ. μηνυμάτων:
785FILE KOSTA, PREPEI NA PERASES POLU KALA!!!
KAI TOU XRONOU PAIDIA ME YGEIA PANO APO OLA!!!
ANTE KAI TOU XRONOU ME KALA KAI POLLA KYNHGIA!!!
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
18/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8660Αυτο ηταν. Αλλη μια χρονια εφτασε στο τελος της, και οπως και σε πολλους απο σας, ετσι και σε μενα, αφησε μια πικρη αναμνηση, που γλυκαθηκε λιγο με το κυνηγι του τελευταιου Σ.Κ. Λογω υποχρεωσεων δεν μπορεσα να παω πρωι ουτε και τις 2 μερες, αλλα πηγα απογευματινο.
Χτες το μπασιμο αρχισε απο νωρις, κατα τις 3 περιπου και ως τις 6 ειχαμε κανει περιπου 10 πουλια εγω και αλλα τοσα ο πατερας μου, αλλα ειχαμε χασει περιπου αλλα τοσα. Καθομαστε με την πλατη σε ενα ρεμα βαθυ και πυκνο γεματο κυπαρισσια και βατα, και με τη φορα που ειχαν τα πουλια, πολλα επεφταν ψοφια στη μεση. Δυστυχως ο σκυλος, ενω προσπαθουσε, δεν εβρισκε διαδρομο πολλες φορες στην πυκνη βλαστηση. Σημερα καναμε 7 πουλια εγω και ο πατερας μου μαζι, και χασαμε ελαχιστα, μαλλον λογω καλης τυχης, επειδη επεφταν στις ακρες του ρεματος και τα βρισκαμε.
Γενικα δεν μπορω να πω οτι δεν εμεινα ευχαριστημενος, ειδικα απο το σκυλο, που μου βρηκε και πουλια ζωντανα που δεν υπηρχε περιπτωση να τα βρω. Συνολο 27 πουλια, και αρκετες ιστοριες στο δρομο της επιστροφης. Το μονο καλο ειναι οτι μερος το επισκευτηκα προσφατα, και πιστευω οτι του χρονου θα μου δωσει αρκετα πουλια.
Οπως ειπε και ο Μπεκατσοφτερος, υγεια να υπαρχει, και τα κυνηγια θα ερθουν. Αντε και του χρονου!!!!!
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
21/02/2004
Αρ. μηνυμάτων:
810Φίλοι καλησπέρα,
Γύρισα και εγώ από το τελευταίο μου κυνήγι για φέτος.
Τα συναισθήματα ανάμικτα, λόγω της κακής κάρπωσης που οφείλεται σε μάλλον λανθασμένη επιλογή τόπου, αλλά όπως εξελίχτηκε τελικά πέρασα καλά, παρέα με καλούς φίλους, αρκετό κέφι που δεν το επηρέασε το αποτέλεσμα, μπόλικο κρασί και καλό φαΐ.
Η επιλογή μας ήταν η περιοχή της Πρέβεζας. Κάποιες πληροφορίες μιλούσαν για κάποια πουλιά τις προηγούμενες μέρες, στις άλλες επιλογές μας μάθαμε ότι επικρατούσε νέκρα και μιας και θέλαμε να κάνουμε και έναν αποχαιρετισμό και στην κυρία με την μακριά μύτη δεν αργήσαμε να το αποφασίσουμε.
Ξεκινήσαμε την Παρασκευή το απόγευμα και περίπου πεντέμισι ώρες αργότερα φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Κλείσαμε δωμάτια και δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε την πλησιέστερη ταβέρνα για τον σχετικό ανεφοδιασμό.
Το Σάββατο το πρόγραμμα προέβλεπε πρωινό κυνήγι τσίχλας. Μετά θα κυνηγούσαμε μπεκάτσα στα γύρω βουνά και το απόγευμα πάλι τσίχλες στο καρτέρι.
Το χάραμα μας βρήκε στον κάμπο της Πρέβεζας, να απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας αλλά και μια πολύ ενοχλητική ησυχία. Παιδιά ούτε τσικ δεν ακουγόταν. Που ήταν οι τσίχλες που μας έλεγαν;
’ρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια αλλά εμείς εκεί, βράχοι. Τελικά μετά από κάνα μισάωρο αναμονής στα καρτέρια, η παρέα μας των πέντε ατόμων είχε βάλει τρεις, μάλλον απερίσκεπτες, τσίχλες στην τσάντα. Έκτακτο μίνι συμβούλιο και επιλογή άλλου τόπου για περπατητό μιας και προφανώς τα πουλιά αν υπήρχαν δεν είχαν σκοπό να ανεμίσουν.
Δυόμισι ώρες και κάμποσα χιλιόμετρα περπατητού σε ελαιώνες και ρεματιές αργότερα, στη τσάντα μετά βίας είχαν προστεθεί 35 τσίχλες ακόμη. Η απογοήτευση δεν άργησε να εμφανιστεί, αλλά ήμασταν αποφασισμένοι και έδινε κουράγιο ο ένας στον άλλο σχετικά εύκολα.
Πρόχειρο κολατσιό για να αναλάβουμε δυνάμεις και μετά βουρ για μπεκάτσα. Ο ήλιος είχε ζεστάνει τον τόπο αρκετά. Καιρό είχα να ιδρώσω έτσι. Η μέρα φαινόταν ιδανική για ψάξιμο, άμα ξεφορτωνόσουν λίγα ρούχα και τα σκυλιά έψαχναν με όρεξη. Βέβαια δεν κάναμε τίποτα σπουδαίο, αλλά μέσα σε 3 ώρες τα τρία πουλιά που σηκώσαμε και το ένα πουλί που πήρα με ικανοποίησαν και μένα και τους φίλους μου. Τα πουλιά σχετικά δύσκολα γιατί δεν δέχτηκαν φέρμα, αλλά τουλάχιστον ήταν εκεί. Αν δεν χάναμε και την δεύτερη που ντουφεκίσαμε 2 άτομα και δεν την πήρε κανείς αν και πετάχτηκε σε σχετικά καθαρό και εύκολο μέρος, θα ήμασταν πραγματικά πολύ χαρούμενοι. Δεν πειράζει, κι αυτά μες το παιχνίδι είναι. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μέσα σε λίγα μέτρα υπήρχε και δεύτερο πουλί το οποίο και τελικά πήρα, για να κλείσω με τον καλύτερο για μένα τρόπο την φετινή χρονιά.
Το απόγευμα πλησίαζε γρήγορα, τα καρτέρια εκεί πιάνονται από νωρίς και για αυτό πήραμε τα αυτοκίνητα και βιαστικά κατευθυνθήκαμε προς την τοποθεσία που θα κυνηγούσαμε. Η κακή μας τύχη όμως ήταν και εκεί μαζί μας. Τα καλά καρτέρια ήταν ήδη πιασμένα και αναγκαστήκαμε να επιλέξουμε άλλα για να μην χαλάσουμε το κυνήγι της άλλης παρέας. Όχι ότι είχε όπως αποδείχθηκε και μεγάλη σημασία. Οι τσίχλες αφού ήταν ούτως ή άλλως πιασμένες στα πυκνά, δεν περάσανε παρά ελάχιστες. Κατά τις 6.30 που μαζευτήκαμε στα αυτοκίνητα, η παρέα μας είχε μετά βίας προσθέσει ακόμα 15 τσίχλες στη τσάντα ενώ ο υποφαινόμενος δεν έριξε ούτε τουφεκιά. Το είχαμε ήδη πάρει όλοι απόφαση ότι δεν είχε τα πουλιά που περιμέναμε, αλλά στο απογευματινό είχαμε εναποθέσει τις λιγοστές ελπίδες μας. Βέβαια δεν είχαμε και το χρόνο να κάτσουμε να χαλάμε τις καρδιές μας. Μετά από μια ολόκληρη μέρα στα βουνά και τα λαγκάδια, με κάτι μπισκότα και ξηρούς καρπούς για κολατσιό μόνο, το στομάχι μου δεν μου άφηνε περιθώριο να σκεφτώ και πολλά. Γρήγορα βρεθήκαμε σε κοντινή ταβέρνα, όπου και τιμήσαμε δεόντως την ντόπια κουζίνα αλλά και το κρασί.
Την Κυριακή δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, με εξαίρεση τον καιρό, με αποτέλεσμα να μας κόψει το κυνήγι η βροχή που άρχισε να πέφτει αρκετά δυνατά. Πέντε τσίχλες ακόμη, είχαν συμπληρώσει το αποτέλεσμα ενός κυνηγίου που αν το έκρινα μόνο από πλευράς κάρπωσης θα στενοχωριόμουν, αλλά ο σκοπός όλων μας δεν ήταν μόνο αυτός. Κυρίως θέλαμε να περάσουμε καλά, κάνοντας αυτό που αγαπάμε, γιατί θα το στερηθούμε για τουλάχιστον 6 μήνες. Και αυτό το πετύχαμε 100%.
Να μαστε όλοι καλά να μπορούμε να κυνηγάμε.
Βαγγέλης
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
18/09/2003
Αρ. μηνυμάτων:
34
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
28/07/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8970Ας πω κι εγω δυο λογακια για το “επισημο” τελευταιο κυνηγι του E-Artemis, στην περιοχη του Πτελεου.
Το ραντεβου ειχε δοθει στα πρωτα διοδια της Αθηνων – Λαμιας στις 03:30, Σαββατο πρωι. Εγω και ο JIMPAP φτασαμε εγκαιρα και μετα απο 5 λεπτα ηρθαν και οι MNICOLAI & MAVERIC. Στο 90 συναντησαμε και τον KRITSILIS με τον αδερφο του. Ο BLACK PILLUM θα ερχοταν στον Πτελεο το μεσημερι μιας και “επρεπε” να ελεγξει οπωσδηποτε μια “εγκυρη” πληροφορια για τα Στυρα πρωτα. 3 αυτοκινητα λοιπον με 6 κυνηγους φτασαμε (μαλλον καθυστερημενα) στο μερος που ο συντονιστης ειχε διαλεξει για το πρωινο του Σαββατου. Το καρτερι αποδειχτηκε ανεκδοτο, μιας και δεν υπηρχε περιπτψση, οπως γρηγορα καταλαβαμε, να πεταξει εστω και μια τσιχλα. Πιασαμε ετσι το περπατητο. Ο συντονιστης, ως πιο διορατικος, μπηκε κατευθειαν στις ρεματιες και καταφερε να κρεμασει 2-3 πουλακια. Οι υπολοιποι, με ενα εως κανενα, συναντηθηκαμε αργοτερα στα αυτοκινητα με τους αδελφους Κριτσιλη, οπου ειχαν κι αυτοι κανει 2-3 πουλακια εκαστος και ειχαν σηκωσει και μια μπεκατσα που εφυγε αντουφεκιστη για να διηγηθει τις περιπετειες της αργοτερα στην οικογενεια της στην Κριμαια.
Μαζευομαστε ολοι και παντα υπο τις οδηγιες του συντονιστη, κατευθυνομαστε στην Πελασγια. Εκει, πραγματι, τα πραγματα φαινοντουσαν λιγο καλυτερα, μιας και εκτος απο την περιστασιακη ντουφεκια που ακουγοταν απο τους ελαιωνες, ηταν σαφης η υπαρξη των τσιχλων, απο τα κελαηδηματα. Νεο κουραγιο λοιπον, και βουρ για περπατητο μεσα στις ελιες. 3 ωρες αργοτερα και τα πραγματα δεν αλλαξαν και πολυ. Αρκετα τα πουλια αλλα με “μεταλλαγμενες” συτνηθειες, αφου τα σηκωναμε μεν, δεν τα ντουφεκαγαμε δε, μιας και οι αγροτες που περιποιουνταν τις ελιες ηταν σε αμεσο κινδυνο. Σαφως καλυτερο το διδυμο MNICOLAI & MAVERIC με καμμια 15αρια τσιχλες, με τους υπολοιπους να ακολουθουν με 3-4 πουλακια και αρκετο ιδρωτα. Να προσθεσω εδω, οτι μαλλον με εναρξη στα τρυγονια εμοιαζε ο καιρος παρα με ληξη στην τσιχλα.
Αλλαγη πλευσης και προορισμος η ταβερνα στον Καραβομυλο. Το αποτελεσμα εκει ηταν εγγυημενο. Μερικα κοψιδια και αρκετες μπυρες αργοτερα (Coka Cola για τον MNICOLAI) το ηθικο ηταν σαφως ανεβασμενο. Καταφθανουν και τα τελευταια μελη απο τα Στυρα, ο BLACK PILLUM ο φιλος του ο Γιωργος, με ενα φορτηγακι γεματο με τα τροπαια της Ευβοιας, μια ακεφαλη τσιχλα δηλαδη!!! Ο Γιωργος, αφου ακουσε τις διηγησεις μας για το ποσα πουλια συναντησαμε και σε ποια μερη, γρηγορα υπεδειξε το απογευματινο. Ενα ρεμα πανω απο τις ελιες της Πελασγιας θα μας αποζημιωνε ελεγε και με το παραπανω. Το μερος πραγματι καταπληκτικο αλλα 4 ωρες, αρκετα πειραγματα και 1 τσιχλα αργοτερα, το μερος δεν φανταζε και τοσο κελεπουρι πια. Δεν πειραζει, καλη καρδια και πισω στο ξενοδοχειο για ανασυγκροτηση, ντουζακι και ποτακι στην τραπεζαρια. Μια ωραια εκπληξη μας περιμενε εκει, μιας και ο MNICOLAI θεωρησε οτι η βραδυα επρεπε να γιορταστει με σαμπανια, η οποια ηρθε μυστικα απο την Αθηνα και σερβιριστηκε παγωμενη σε κρυσταλλινα ποτηρια. Να σαι καλα Μακη. Υστερα απο μερικα ποτακια και αρκετες ιστοριες, η παρεα χωρισε. Καποιοι πηγαν στα κρεβατακια τους, μαζι και ο υποφαινομενος) και καποιοι κατευθυνθηκαν προς το χωριο οπου ειχαν βαλει στο ματι μια σουβλα λεει, περνωντας εξω απο το μαγαζι το απογευμα.
Κυριακη πρωι, και υστερα απο ενα συντομο καφεδακι στο ξενοδοχειο, πιασαμε εγκαιρα αυτη τη φορα τα πρωινα μας καρτερια μεσα στον ελαιωνα της Πελασγιας. Η εικονα ελαχιστα βελτιωμενη, μιας και οι τσιχλες ηταν λιγες και υπερβολικα δυσκολες. Αναγκαστικη λυση το περπατητο λοιπον, και ξανα η ατρομητη ομαδα του E-Artemis χτενισε τους λοφους, τους καμπους και τις ρεματιες προς ανευρεση των τελευταιων τσιχλων της χρονιας. Το τελικο αποτελεσμα βεβαια ελαχιστα αλλαξε και νωρις το μεσημερακι, το κονβοι ξεκινησε σιγα σιγα για την Αθηνα. Μια συντομη σταση για καφεδακι καπου στην εθνικη οδο, εδωσε τις τελευταιες ευκαιριες για πειραγματα, αποχαιρετισμους και φυσικα ευχες για του χρονου.
Μπορει απο θηραματικη καρπωση, η εκδρομη μας να μην ηταν αυτο που πειμεναμε, αλλα σιγουρα ηταν γεματη γελια, πειραγματα, κυνηγετικες ιστοριες και καλαμπουρι. Ολοι μας περασαμε υπεροχα και ανανεωσαμε το ραντεβου για την αντιστοιχη εξορμηση του 2005. Να ‘στε καλα παιδια, και του χρονου με υγεια.
Λεωνιδας
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
17/11/2003
Αρ. μηνυμάτων:
443Και του χρόνου λοιπον φίλοι μου με υγεία με καίνούργιες εμπειρίες.
Στο δρόμο του γυρισμού απο Πελασγία ο MAVERIC και εγω με μια ξαφνική και τελευταίας απόφασης τιμονιά κατευθινθηκαμε στης Λειβανατες όπου εκει καταφέραμε να παρουμε άλλα 20 πουλια με δύσκολο περπατημα.
Το καρφι για την coca cola το επιασα Λεο …..
Ελπίζω να κανονίσουμε καμια κρασοκατανιξη και να μοιραστουμε τις εμπειρίεσ μας σύντομα.
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
3557ΓΙΑ ΜΝΙΚΟLAI
ΦΥΣΙΚΑ η επομενη συναντηση μας ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ στην εναρξη της νεας σαιζον. Εχουμε απο τωρα κανονισει την επομενη εξοδο μας, για αυτο το Σαββατο ,ενω σιγουρα θα εχουμε και μια ακομα πριν ο ΓΙΑΝΝΗΣ παει Σαντορινη.
Τα τηλεφωνα μας νομιζω οτι ειναι γνωστα.Το Σαββατο το προγραμμα λεει ταβερνακι και οσοι θελουν ακολουθουν
BABLI BABLI–H KATA TA KOINA MNIKOLAI ΑΣΕ ΤΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
YΓ.ΤΟΝ ΦΡΟΙΞΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ???
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
17/11/2003
Αρ. μηνυμάτων:
443
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
14/07/2003
Αρ. μηνυμάτων:
191Μας την φύλαγε καλά καιρός και πούλια για να είναι χαλιά το τελευταίο σαββατοκύριακο της σεζόν . δεν πειράζει όμως εμείς να είμαστε καλά και
Αυτά θα ξανά έρθουν .
Λοιπόν απολογισμός από το σ/κ 7 τσίχλες το Σάββατο Την Κυριακή 1 ώρα μόνο το πρωί 2 τσίχλες .
Αυτά είναι μόνο . τα χειρότερα που έκανα φέτος .
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2126Θα ήθελα να παρακαλέσω επίσης το ΘΟΔΩΡΗ, να βγάλει από το πεδίο της νομοθεσίας την περυσινή ρυθμιστική υπουργική απόφαση και καλό είναι να μπεί η φετινή που ίσχυσε και για λόγους στατιστικούς και για λόγους ιστορικούς αλλά και για να μην μπλέκουμε διαφορετικές αποφάσεις.
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
31/10/2003
Αρ. μηνυμάτων:
71καλημερα παιδια δεν ξερω αλλα μαλων θα με πειτε σπαστηκο αλλα εδω στην αχαια εγΙνε τιs (τρεληs) απο τσιχλεs αλωστε δεν μαs αφησαν και ολη τη σεζον αλλα καναμε παρα πολλα πουλια ακομα και τα (γεροντια)60και 70 ετων κανανε ανα ατομο πανω απο 12 πουλια ενω οι ποιο νεοι δεν λεω το νουμερο για να μην εκτεθω . αλλα εγω το ειπα και στα παιδια του foroym αν θελουν να ερθουν εδω για σ/κ .τελοs terma για φετοs tora θα ασχοληθουμε με το ψαρεμα εχει πολλυ ενδιφερον και αυτο .ΑΝΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ . ΑUTO PATRA
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
3557
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
14/01/2004
Αρ. μηνυμάτων:
501Παει και φετος αλλα τουλαχιστον το τελευταιο Σ.Κ. οπως παντα ειναι καλο αφου μαζευομαστε ολοι σε ολες τις παρεες για την τελευταια εξορμηση!
Εγω κατεβηκα χαμηλα στα μερη μου στη Λακωνια μαζι με τους γουρουναδες φιλους απο την Τριπολη. Τα πειραγματα εδειναν και επερναν κατεβηκαμε λοιπον στο Δαφνι οπου τα πουλια (τσιχλες) και φετος μας αφησαν ικανοποιημενους αφου με τα κρυα απο οτι φανηκε ειχαν πεσει παρα πολλα ακει που το κλιμα τα ευνοουσε και ετσι περασαμε καλα. Οι πιο απειροι μεσω ορο 15-20 πουλια και οι πιο καλοι μεχρι και 45-50 στο περπατητο μεσα στον καμπο με τις ελιες απο τις 8 το πρωι μεχρι τις 11:30 και μετα μεσα στις ρεματιες 7-15 πουλια. Το καλο ομως ηταν (πληροφορια για του χρονου) οτι υπηρχαν πολλα ορτυκια τα οποια και κανεις απο την παρεα μου δεν τα τουφεκισε τουλαχιστον γιατι πρεπει να ειναι αυτα που εχουν μεινει πισω και τωρα θα κλωσανε λογικα. Οποτε επειδη το κυνηγι του Ορτυκιου ειναι το αγαπημενο μου και του σκυλου μου προσεχουμε για να εχουμε για του χρονου.
Τελος για τα κυνηγια που εκανα εγω ορτυκια,τσιχλες,φασσες, γουρουνια, περδικες, και μπεκατσες, μονο απο τις τελευταιες δεν εμεινα και ικανοποιημενος φετος αφου οι επαφες μας δεν ηταν και παρα πολλες.
Καλη ξεκουραση και σε εξι μηνες παλι!!!
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789Συμπερασματικά, η Πελοπόννησος αποδείχτηκε οτι κράτησε σταθερά τις περισσότερες τσίχλες.
Τον Δεκέμβριο όλοι απορούσαμε με τα νούμερα που μας έλεγε ο “AUTO”, να που είχε δίκιο, νομίζω οτι τελικά μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που κυνηγάμε τις τσίχλες, γιατί και τα πουλιά έχουν αλλάξει την συμπεριφορά τους.
Στο χωριό μου το 90% των κυνηγών είναι λαγάδες, τσίχλα κυνηγάνε μονο απόγευμα. Χθες που κυνηγήσαμε ομαδικά και με σύστημα, φάνηκε το πόσα πουλιά κραταγε το μέρος. Η τσίχλα πλέον κινήται σαν τον κότσυφα, δεν ανεμίζει και προτιμά τις αργές μετακινήσεις ανάμεσα στα δένδρα η όταν θέλει να κινηθεί γρηγορότερα πετά πολύ ψηλά εκτός βολής.
Κώστας
Η συζήτηση ‘Μη ενεργά θέματα κυνηγίου’ δεν δέχεται νέα θέματα και απαντήσεις.