Παντελή,
Δεν είναι θέμα φανατισμού. Απλά κάποιοι από εμάς αδυνατούμε να δεχτούμε ότι ένα μικρό διαμέτρημα είναι ικανό για κάποια πράγματα και πάντως κακώς σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται σύγκριση με μεγαλύτερα διαμετρήματα σαν το 12. Στα στοιχεία που παραθέτεις έχω κάποιες ενστάσεις.
Ναι, το μήκος στήλης είναι περίπου το ίδιο μεταξύ 32γρ στο 12άρι και 14γρ (1/2 oz) στο .410. Ομοίως και στα 56γρ 12άρι με το 3" .410 με 3/4 oz. Δεν λαμβάνεις όμως υπόψη σου ότι το 12άρι δουλεύει σε χαμηλότερες πιέσεις (10.500psi maximum για μολυβένια σκάγια). Το .410 για 1/2oz βγάζει 10.500psi δηλαδή τις πιέσεις που βγάζουν τα magnum για το 12άρι ενώ για τα 3" 3/4oz magnum φτάνει και τα 13.000psi. Γι' αυτές τις πιέσεις λειτουργίας η κολώνα είναι ψηλή και σίγουρα τα σκάγια στο κάτω μέρος της υποφέρουν περισσότερο από ότι σε ένα 12άρι.
Επίσης εάν στο .410 δεν έχουμε ολόσωμο συγκεντρωτήρα το ποσοστό των περιφερειακών σκαγίων – αυτών δηλαδή που έρχονται σε επαφή και τριβή με την κάνη – σε σχέση με το σύνολο της γόμωσης, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό μιας γόμωσης 12αριού. Για τους παρπάνω λόγους έχουμε χειρότερες κατανομές στο .410.
Το .410 βάλει τα σκάγια του με ταχύτητες γύρω στα 1250fps για τις ελαφρύτερες γομώσεις των 1/2oz και 1150 περίπου για τις magnum. Υπολείπεται του 12αριού πάνω κάτω κατά 100fps σε κάθε περίπτωση. Άρα το σκάγι του δεν μπορεί να έχει την ίδια φονικότητα.
Εάν τώρα χρησιμοποιούμε ολόσωμο συγκεντρωτήρα στο .410 μοιραία μειώνεται η διάμετρος της γόμωσης σε .33 περίπου ανάλογα με την μείωση του δωδεκαριού που χρησιμοποιεί συγκεντρωτήρα σε 16άρι ή 20άρι όπως λες. Οπότε τα συγκρίσιμα μεγέθη παραμένουν ανάλογα.
Οι μελέτες που έγιναν πριν από τριάντα χρόνια μπορεί να μην ανταποκρίνονται στο σήμερα αλλά είναι ενδεικτικές τις ικανότητας κάθε διαμετρήματος. Κι αν στο μεταξύ υπήρξε εξέλιξη στην βλητική για το .410, υπήρξε ομοίως και για τα άλλα διαμετρήματα, οπότε και πάλι τα συγκρίσιμα μεγέθη παραμένουν ανάλογα.
Ο συγκετρωτήρας χρειάζεται λιγότερη πυρίτιδα για του εξής λόγους:
Τα περισσότερα φυσίγγια κλείνονται με αστεροειδές. Το είδος του κλεισίματος σηκώνει τις πιέσεις γι’ αυτό απαιτείται λιγότερη πυρίτιδα σε σχέση με το στρογγυλό που με τα ίδια υλικά απαιτεί 50mg παραπάνω από το αστεροειδές.
Επίσης τα καψύλια της εποχής εκείνης ήταν πιο αδύνατα από τα σημερινά. Άρα κι άλλη μείωση πυρίτιδας.
Η έμφραξη της σκέτης μαλλινόταπας σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερη από αυτή του πλαστικού. Άρα κι άλλη μείωση πυρίτιδας.
Ο συγκεντρωτήρας είναι από τόσο λείο υλικό που σε σχέση με το σύγχρονο εσωτερικό φινίρισμα των καννών κάνουν την τριβή αμελητέα ποσότητα.
Το βάρος των βυσματώσεων πάντα υπολογίζεται στην δόση της πυρίτιδας, δεν χρειάζεται να μετράμε το βάρος των ταπών.
Και κάτι τελευταίο. Ο κυνηγός δεν πρέπει να συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τον σκοπευτή. Καλό βέβαια είναι ο κυνηγός να είναι και καλός σκοπευτής αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Σκοπός του είναι η κάτπωση του θηράματος με οποιδήποτε νόμιμο πρόσφορο μέσο. Η δουλειά του κυνηγού είναι να ανιχνεύσει το θήραμα, να το εντοπίσει και να θέσει τον εαυτό του σε τέτοια απόσταση που ο συνδυασμός σκοπευτική ικανότητα – όπλο – φυσίγγι να του δώσουν σίγουρη κάρπωση. Εδώ δεν υπάρχει βατήρας και συγκεκριμένες αποστάσεις, χρόνοι, ρεκόρ κλπ.
Και συμφωνώ με τον Βίκτωρα κι επαυξάνω. Το θήραμα συναντιέται τόσο σπάνια, δύσκολα, και σε τέτοιες αποστάσεις πολλές φορές που είναι πολυτέλεια πιστεύω να διακινδυνεύουμε να το χάσουμε λόγω απόστασης από την ανεπάρκεια των μικρών διαμετρημάτων.
