Το Σάββατο 24/5/08 έγινε στην Κωπαΐδα Σεμινάριο στα πλαίσια της Εαρινής Εξέτασης των Ντράτχααρς. Διοργανωτής – όπως θα έχετε διαβάσει – ο όμιλος φυλής. Δωρεάν…. και κερασμένα τα αναψυκτικά. Το Σεμινάριο το παρουσίασε ο Γερμανός κριτής Κος Schmit. Το μέλος του ομίλου Νίκος Αυγερινός προσφέρθηκε να βοηθήσει κάνοντας πρακτική των όσων ελέχθησαν με τους νεαρούς σκύλους του. Μπράβο του γιατί κουράστηκε και μπράβο στους σκύλους του που ανταποκρίθηκαν. Εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους (τους συμμετέχοντες στον αγώνα) παραβρέθηκαν και μερικοί άλλοι ασχέτως αν έχουν Ντράτχααρ ή όχι.
Αν εξαιρέσουμε τις "γνωστές" καθυστερήσεις το σεμινάριο – κατά την άποψή μου – εκπλήρωσε τον σκοπό του.
Εδώ θέλω να σταθούμε λιγάκι.
Κάθε σεμινάριο έχει κάτι να μας προσφέρει. Έστω και αν άλλα περιμένουμε και άλλα ακούσουμε. Έστω και αν ο παρουσιαστής δεν πρεσβεύει τις απόψεις ή τις γνώσεις μας. Θα ακούσουμε "την άλλη άποψη", οφείλουμε να την επεξεργαστούμε, να την αξιολογήσουμε και γιατί όχι… να την δοκιμάσουμε. Πολλές φορές θα εκπλαγούμε, πως δεν το είχαμε σκεφτεί ή πως δεν το είχαμε συνδυάσει με κάτι άλλο.
Η αποσπασματική, η περιστασιακή γνώση δεν λύνει προβλήματα. Π.χ. Αν έχω πρόβλημα με το "Έλα" και μου υποδείξουν έναν τρόπο, δεν θα κερδίσω τον σκύλο μου. Ο σκύλος είναι Σώμα, νους και ψυχή. Πρέπει να τον γνωρίσουμε σαν σύνολο.
Κάθε σεμινάριο καλύπτει μέρος από αυτό το σύνολο.
Η γνώσεις μας για την κυνοφιλία, την κυνοτεχνία, την εκπαίδευση και την υγιεινή είναι ελάχιστες. Είναι ελάχιστες αναλογιζόμενοι τι θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε από τον σκύλο μας. Πόσα περισσότερα θα μας προσέφερε αν ποτέ τον γνωρίζαμε και του συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Οι γνώσεις μας είναι μηδαμινές, μπροστά στην υποχρέωση που έχουμε προς τους σκύλους που κατέχουμε.
Μία ώθηση έδωσαν τα περιοδικά -τώρα έχουν λιγοστέψει- επίσης το διαδίκτυο προσφέρει γνώση. Όμως πάντα έχουμε απορίες που θέλουμε την απάντηση εκείνη την ώρα για να καταλάβουμε τα υπόλοιπα. Γι΄αυτό το μόνο ζωντανό μέσον για να αποκτήσουμε γνώσεις ακούγοντας, βλέποντας και ρωτώντας είναι τα σεμινάρια. Τα πρακτικά θέματα ιδίως στην εκπαίδευση δεν είναι εύκολο να περιγραφούν, ο καθένας μας φαντάζεται κάτι διαφορετικό. Το σχολείο είναι αναντικατάστατο γιατί φέρνει τους δασκάλους σε επαφή με τους μαθητές, τα σεμινάρια είναι μικρά σχολειά. Όσο καλύτερος, όσο πιο μορφωμένος και όσο περισσότερη μεταδοτικότητα έχει ο δάσκαλος τόσα περισσότερα μαθαίνουμε.
Οι πιο αρμόδιοι για την διοργάνωση σεμιναρίων είναι οι όμιλοι, δυστυχώς ελάχιστοι ανταποκρίνονται, φταίνε αυτοί; Είναι φαύλος κύκλος. Η διοργάνωση θέλει εθελοντές για την προετοιμασία και την εκπλήρωση, έχει έξοδα: εισιτήρια, ξενοδοχείο, φιλοξενία "δασκάλου", μεταφορές, θηράματα κλπ κλπ. και δυστυχώς -όπως όλοι γνωρίζουμε- οι συμμετέχοντες είναι ελάχιστοι, "ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;" Οι χορηγείς έχουν "πεθάνει" ή "πνέουν τα λοίσθια". Μόνο όταν τα σεμινάρια είναι τακτικά και καλά οργανωμένα από πλευράς ενημέρωσης του κοινού (διαφημισμένα) μπορούν να έχουν προσέλευση και μάλιστα να παραμένει ένα μικρό κέρδος στον όμιλο όπως έκανε ο Ο.Κ.Α.
Συνάδελφοι, το κυνήγι δεν είναι πλέον όπως στην εποχή των πατεράδων μας. Απαιτείται να γνωρίζουμε το θήραμα, το οικοσύστημα, το όπλο, την βλητική, οφείλουμε να εκπαιδευόμαστε στα σκοπευτήρια και πάνω από όλα για τον σκύλο γιατί είναι ζωντανό.
Ας δείχνουμε λοιπόν ενδιαφέρον για τα σεμινάρια.
Φιλικά