Η ψυχολογια στην σκοποβολη

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από DUCKHUNTER στίς 07 Aπρίλιος 2004

Αυθορμητα λειτουργουμε οταν το μυαλο μας ειναι αδειο

Γιωργος 

[/indent]

Λειτουργούμε αυθόρμητα σημαίνει ότι το σώμα παίρνει εντολές από τον εγκέφαλο, αλλά υπό το καθεστώς του υποσυνείδητου, μία κατάσταση κατά την οποία, οι κινήσεις είναι άμεσες, χαλαρές και αρμονικές. Όταν το μυαλό είναι άδειο, απαλλαγμένο από συνειδητές εντολές, το σώμα μέσω της μυικής μνήμης που έχει αποκτήσει από την προπόνηση, αντιδράει σωστά και χωρίς χρονοκαθυστέρηση.

Αντιθέτως, όταν θέλουμε να επιβάλλουμε στο σώμα μας τις κινήσεις που πρέπει να κάνει, ο εγκέφαλος στέλνει εντολές, αφού πρώτα τις ελέγξουμε συνειδητά, επομένως χάνεται πολύτιμος χρόνος αντίδρασης.

Σκεφτείτε το παράδειγμα με τον πεζό που πετάγεται ξαφνικά μπροστά στο αυτοκίνητο μας. Ενώ υποσυνείδητα, χωρίς σκέψη, έχουμε πολλές ελπίδες να κάνουμε όλες τις σωστές κινήσεις και να τον σώσουμε, αν σκεφτούμε όμως π.χ., “ωχ ένας πεζός, θα τον πατήσω, καλύτερα να πατήσω φρένο, να στρίψω το τιμόνι κλπ.”, τότε τον φάγαμε τον άνθρωπο!…

Ο διδάσκαλος του Ζεν, Daisetz T. Suzuki, είχε πει: “Ο άνθρωπος είναι ένα ον που σκέφτεται, όμως όλα τα μεγάλα του έργα πραγματοποιούνται όταν δεν υπολογίζει, ούτε σκέφτεται. Πρέπει να ξαναβρεί την παιδικότητα ύστερα από μακροχρόνια εξάσκηση στην τέχνη της απώλεις του εγώ”

Λεωνίδας

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από kazam στίς 07 Aπρίλιος 2004

Πρεπει παντα να αποβαλλουμε οποιεσδηποτε αλλες σκεψεις ,να μην σκεφτομαστε το αποτελεσμα αλλα μονο το πιατο που θα ντουφεκισουμε.

[/indent]

Ολο το ζουμί και της δικής μου ψυχολογίας είναι σε αυτά τα λόγια του Μιχάλη. Προσωπικά δεν σκέφτομαι το αποτέλεσμα, ούτε στο κυνήγι ( αρκεί που είμαι σε εξόρμηση ). Ομως όπως και να το κάνουμε λόγω δουλειάς , ίσως το μυαλό μου δεν αποβάλλει τις σκέψεις που με κυνηγάνε.

Το μυστικό όλο είναι να σκέφτεσαι μόνο το πιάτο. Σωστό.

Θα πω κάτι που με παίδευε 3 χρόνια. Μεχρι το 1998 που στη δουλειά μου ήμουν ένας απλός, χαλαρός, νέος εργαζόμενος. Ναι μεν πολύ δουλειά αλλά όχι ευθήνες. Μερχι και τότε το ποσοστό ευστοχίας μου σε τρυγώνια ήταν για μένα πάνω από ικανοποιητικό ( λέω τρυγώνια γιατί συνδιάζονται με διακοπές ).

Από το 1999 (σύμπτωση λίγο πρίν το σεισμό της Αθήνας) που πήρα την πρώτη μου διευθηντική θέση, έπαθα ένα μπλακ ουτ στο κυνήγι αυτό. Κάποιες στιγμές δεν τα ντουφεκούσα γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα αστοχήσω… αν είναι δυνατόν.

Το κουβέντιασα το θέμα με έναν πολύ καλό μου φίλο που είναι και στην Συνομοσπονδία μας μέλος. Προσπάθησε να μου περάσει την άποψη την ώρα που πάω για αυτό το κυνήγι να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο.

Πράγματι μετά από εσωτερική πάλη με τον εαυτό μου και πολλή προσπάθεια, σε διακοπές στα ΚΥΘΗΡΑ το 2002 και απόλυτη ηρεμία κατάφερα να ξαναβρώ το ευατό μου. Ευτηχώς γιατί είχα απαγοητευτεί 

Σκέφτομαι να ανοίξω νέο θέμα με τίτλο: “High five blues”. Ή μήπως θα χρειαστεί νέα ενότητα;

Λεωνίδας