Η ψυχολογια στην σκοποβολη

Γιώργο και Αντρέα,

Η καλή ψυχολογία στους αγώνες σκοποβολής είναι πράγματι θεμελιώδους σημασίας. Το παράδειγμα του Αντρέα σχετικά με τους πιλότους (αεροπλάνων και Φόρμουλα 1) είναι αληθινό. Ο τύπος και η συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων ενός κορυφαίου πιλότου και ενός κορυφαίου σκοπευτή είναι πανομοιότυπα σε στιγμές μάχης ή αγώνα αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος πρέπει να λειτουργεί σε μία πολύ συγκεκριμένη κατάσταση, στην οποία όχι μόνο μπορεί και ελέγχει τις σωματικές λειτουργίες αλλά ταυρόχρονα επιτρέπει στις υποσυνείδητες λειτουργίες να δράσουν ανενόχλητες.

Ο σκοπευτής την ώρα του αγώνα, υφίσταται τέτοιο άγχος που μόνο κάποιος που έχει ήδη συμμετάσχει σε αγώνα σκοποβολής μπορεί να καταλάβει. Οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονται, η όραση θολώνει, η ικανότητα συγκέντρωσης μειώνεται, οι κινήσεις γίνονται νευρικές και άτσαλες. Όλα αυτά έχουμε μάθει και τα κατατάσσουμε στην κατηγορία “κακή ψυχολογία”.

Κατά την γνώμη μου, ο σίγουρος δρόμος για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου, είναι η όσο το δυνατόν αρτιότερη τεχνική κατάρτιση και η συμμετοχή σε όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες.

Κανείς δεν έχει το μαγικό ραβδί που τον απαλάσσει από κάθε άγχος και αγωνία την στιγμή του αγώνα. Κάποιοι όμως έχουν δημιουργήσει μηχανισμούς ψυχολογικής διαχείρισης που τους επιτρέπουν, από την μία να μειώσουν αυτό το άγχος στον μικρότερο δυνατό βαθμό, και από την άλλη, να μπορούν να αποδίδουν στο 100% των δυνατοτήτων τους κάτω από συνθήκες ψυχολογικής πίεσης.

Σίγουρα το θέμα αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα.

Φιλικά, Λεωνίδας

Σωστά Βίκτωρα,

Αλλά στο κυνήγι η σημαντικότερη ψυχολογική παράμετρος που επηρεάζει το κυνήγι, είναι η καλή ή η κακή διάθεση. Παρ’ όλο που η διάθεση επηρεάζει σημαντικά και την σκοποβολή, δεν είναι αυτή που καθορίζει τις ψυχοσωματικές αλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα. Αυτό που μας συμβαίνει στον αγώνα, ξεκινάει από το “εξεταστικό σύνδρομο”, που απλά σημαίνει ότι βρισκόμαστε κάτω από στρες, επειδή αισθανόμαστε ότι είμαστε σε κατάσταση εξέτασης από τρίτους, ότι κρινόμαστε δηλαδή, και επομένως προσπαθούμε να μην κάνουμε λάθη και γελοιοποιηθούμε. Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση είναι τελείως λανθασμένη, αφού πρέπει να συγκεντρωμόμαστε μόνο στην εκτέλεση της τεχνικής και όχι στο αποτέλεσμα.

Φιλικά, Λεωνίδας

Κάπως έτσι… μόνο που είναι πιο περίπλοκο. Θα σου πω μία ιστορία για να καταλάβεις την ένταση του αγώνα.

Σε αγώνα Β’ – Γ’ κατηγορίας trap στο Μενίδι, ένας προχωρημένης ηλικίας σκοπευτής με καταγωγή από την Κρήτη, λεβένταρος 2 μέτρα, συμμετέχει για πρώτη φορά σε αγώνα. Ύστερα από μία αξιοθρήνητη πρώτη πούλα, και με εμφανή τα σημάδια του στρες σ’ όλο του το σώμα, γυρνάει και λέει σε έναν φίλο του: “Ωρέ, εγώ στην Κύπρο το ’74 έσφαζα τους Τούρκους με την μαχαίρα και δεν φοβόμουνα. Εδώ τώρα, γιατί τρέμουν τα ποδάρια μου;”

Λεωνίδας

Σε αγώνα, έχω μετρήσει έως και 9 φυσίγγια στα πόδια σκοπευτή, μέσα σε βατήρα 4 πιάτων!!! Γιώργο, ξέρεις για ποιον λέω. Όσο για τον σκοπευτή που αναφέρει ο Γιώργος, που είναι και κοινός μας φίλος, μόνος του δηλώνει αστειευόμενος: “Τι να κάνω ρε παιδιά, στην προπόνηση ντουφεκάω καλά, αλλά στον αγώνα φοράω pampers.” Και μιλάμε για ΝΤΟΥΦΕΚΟ στο κυνήγι, αλλά και στο skeet στην προπόνηση είναι πολύ καλός.

Εγώ μπορεί να μην έχω καταφέρει να καταπολεμήσω το άγχος στον βαθμό που θα ήθελα, αλλά έχοντας διδαχθεί πολύ καλές βάσεις τεχνικής, μπορώ να αποδώσω στον αγώνα κάτω από συνθήκες πίεσης.

Κάποτε ένας παλιός καλός σκοπευτής του skeet, είχε πει σε έναν φίλο μου, που παραπονιόταν κι αυτός για τις τρεμούλες, “Αγοράκι μου, πρέπει να την γουστάρεις την πρέσσα του αγώνα, για να ρίξεις καλά”.

Λεωνίδας

ΕΙΔΙΚΑ ΕΣΥ ΜΙΜΗ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ … ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΡΥΜΕΝΕΣ ΚΑΜΕΡΕΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΙΑΤΑΚΙΑ …. ΕΝΝΟΙΑ ΣΟΥΥΥΥ

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΧΟΥΣ ΛΟΓΩ ΑΓΩΝΑ… ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΤΗ ΒΙΑΣΙΝΗ ΝΑ ΡΙΞΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟ ΠΙΘΑΝΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΛΑΘΟΣ.

ΟΤΑΝ ΔΕ ΦΤΑΣΩ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΓΩΝΑ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙ

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από leo στίς 05 Aπρίλιος 2004

 Αυτό που μας συμβαίνει στον αγώνα, ξεκινάει από το “εξεταστικό σύνδρομο”, που απλά σημαίνει ότι βρισκόμαστε κάτω από στρες, επειδή αισθανόμαστε ότι είμαστε σε κατάσταση εξέτασης από τρίτους, ότι κρινόμαστε δηλαδή, και επομένως προσπαθούμε να μην κάνουμε λάθη και γελοιοποιηθούμε.

[/indent]

Αυτό συμβαίνει και στο κυνήγι ιδίως με την παρουσία τρίτων, είτε είναι παρέα είτε απλά άλλοι κυνηγοί σε ένα καρτέρι.

Δηλαδή σε μένα έχει συμβεί όταν κάτσει κάποιος άλλος κυνηγός κοντά μου για να κυνηγήσει και αυτός να ανγχώνομαι και να μην  μπορώ να ντουφεκίσω σωστά.

Οταν όμως είμαι μόνος τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Δεν λέω μου έχουν τύχει “στραβές” και όταν κυνηγάω με την συνήθη παρέα μου αλλά όχι το άνγχος που νοιώθω όταν είναι και άλλοι μπροστά.

Ετσι και στο σκοπευτήριο έχω ακριβώς το ίδιο άνγχος. Δημιουργείται από μόνο του. Δεν είναι κάτι που το θέλω. Θα χρειαστεί αρκετή ψυχολογική εξάσκηση για να ξεπεραστεί. Ολα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους