Μάριε φίλε, χάθηκες….
για την ουσία του μηνύματος σου, συμφωνώ ότι στην ιεράρχηση
των πραγμάτων, προφανώς δεν θα πάει πάνω – πάνω καμία απασχόληση,
έναντι της ασφάλειας των ανθρώπων.
ΑΛΛΑ: αυτό που λέω, είναι ότι επειδή δεν μπορούν να κατηγοριοποιήσουν
τις διαφορετικές κατηγορίες κυνηγών, δηλαδή ποιός θα μετακινηθεί
από που, για πού, για πόση απόσταση, με τι μέσο και με ποιά
παρέα, τους πήρε όλους η μπάλα….ανεξαρτήτως ότι εγώ θα έπρεπε να διασχίσω πιθανώς έναν νομό για να ρίξω μια τουφεκιά, δεν βλέπω γιατί ο κυνηγός που
μπορεί να πάει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ με το πόδι, δεν πρέπει να μπορεί να πάει;
δηλαδή, ο φίλος μου στην άκρη του ακατοίκητου χωριού που ξυλεύει,
θα μπορούσε να στείλει μήνυμα (εδώ γελάμε βέβαια, αφού δεν ξέρει
τι είναι το κινητό, αλλά λέμε τώρα) ότι πάει στο δάσος για βόλτα, αλλά
ΔΕΝ μπορεί να κρατάει το τουφέκι;;;;; Να, κάτι τέτοιες χαζομάρες παίρνουν
όλους μαζί στο ίδιο τσουβάλι.
Λουκά, το να μας αφήσουν να ρίξουμε μια τουφεκιά,
είναι η δικαιολογία που ψάχνουν για να ρίξεις
ΜΙΑ τουφεκιά, και του χρόνου να πληρώσεις κανονικότατα
την άδεια σου, γι αυτό, ναι, να είσαι σίγουρος, ότι δέκα
μέρες θα σου αφήσουν για να μπορούν να σε χρεώσουν
του χρόνου. Είδες πόσο καλύτερα θα ήταν αν είχαν το
μυαλό να μη λένε σάχλες;
Τέλος: μη ξεχνάμε. Οι Άγγλοι που είναι κυνικοί, και στο πρώτο
κύμα της επιδημιας, στο σταντ μπροστά στον πρωθυπουργό, είχαν μια
κίτρινη ταμπέλα “προστατεύστε το ΕΣΥ”, στα ελληνικά.
όχι προστατεύστε τον εαυτό σας, τον γείτονα, τον σκύλο σας
και τέτοια που λέμε εδώ.
με δυό λόγια, ότι την πολιτεία την νοιάζει να μη
γονατίζει το νοσοκομείο και δεν χωράει ο κόσμος,
όχι πόσοι θα νοσήσουν – αυτό που έγραψα και προχθές
δηλαδή, ότι το κράτος δεν αγαπάει κανέναν και δεν έχει
δουλειά να αγαπάει κανέναν, προσπαθεί απλώς να
κάνει την δουλειά του και η απλούστερη μέθοδος,
αντί να κάνει εξαιρέσεις, είναι να καθόμαστε όλοι
ακίνητοι, να μη κυκλοφορεί ο ιός, και να μη γονατίζει
το νοσοκομείο.
τώρα, αρχίσανε και εδώ να λένε την απλή
και σκληρή αλήθεια που στην Αγγλία λέγανε
από την πρώτη μέρα – δεν μας νοιάζει η μονάδα,
ο καθένας σας δηλαδή,
μας νοιάζει να φτάνουν τα κρεβάτια – καθίστε
φρόνιμα.
τουλάχιστον τώρα συνεννοούμαστε και ξέρουμε
και τι συζητάμε.
