«Στην Αθήνα οι νέοι κλαίνε από τα δακρυγόνα, ενώ εγώ μαυρίζω στην πισίνα του ξενοδοχείου μου»
«Ο Δίας γελά, αλλά είναι από τα δακρυγόνα […] Στο λίκνο της δημοκρατίας τα περιστέρια φορούν αντιασφυξιογόνες μάσκες […] Οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν πια. Τις νύχτες τους βλέπω να κοιμούνται και να κλαίνε ακατάπαυστα. Δεν φταίνε τα δακρυγόνα. Οι άνθρωποι με ρωτούν πώς είμαστε. Είμαστε, λέω, κυρίως χαμένοι»
http://www.youtube.com/watch?v=_2CsCIZick8