Με καθε επιφυλαξη, . Πιθανοτατα αφορα και τον λαγο καθως οι περισσοτερες ασθενειες ειναι κοινες .
ΚΟΚΚΙΔΙΩΣΗ
Είναι μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες των κουνελιών και προκαλείται από μικροσκοπικούς οργανισμούς κοκκίδια ή Εϊμέρια, που ζουν ή στο συκώτι ή στα έντερα του ζώου.
Στην πράξη υπάρχουν δύο μορφές κοκκιδίωσης, η κοκκιδίωση του συκωτιού (ηπατική) και η κοκκιδίωση των εντέρων, (εντερική).
Εντερική κοκκιδίωση. Είναι ασθένεια που προκαλείται από ακανόνιστο πολλαπλασιασμό των κοκκιδίων, που οφείλεται στο Eimeria steidae. Είναι μικρά παρασιτικά μικρόβια, αόρατα με γυμνό μάτι, που αναπτύσσονται στα τοιχώματα των εντέρων και ειδικότερα στο λεπτό έντερο. Υπάρχει μια δωδεκάδα διαφορετικών κοκκιδίων στα έντερα του κουνελιού.
Τα συμπτώματα της αρρώστιας είναι διάρροια, αιματική μερικές φορές, αδυνάτισμα, τρίχες μπερδεμένες, φλόγωση της κοιλιάς και ίκτερος.
Η κοκκιδίωση προκαλεί αργοπορία στην ανάπτυξη και στη σεξουαλική ικανότητα του ζώου. Εμφανίζεται προπάντως στα νεαρά κουνέλια 3-5 εβδομάδων και κυρίως με τον απογαλακτισμό. Η εμφάνιση της ασθένειας μπορεί να προκαλέσει το θάνατο στα μικρά κουνέλια, ενώ τα μεγάλα είναι πιο ανθεκτικά.
Τα κοκκίδια είναι πρωτόζωα (σπορόζωα) και εγκαθίστανται υπό μορφή κυστεων στα έντερα και το συκώτι. Στον οργανισμό εισάγονται με τις τροφές ή το πόσιμο νερό που είναι μολυσμένα από τα κόπρανα άλλων προσβλημένων ζώων.
Στο συκώτι η κοκκιδίωση εμφανίζεται με τη μορφή κηλίδων κυμαινόμενου μεγέθους. Αυτό δίδει το λεγόμενο κηλιδωτό συκώτι. Πολλές φορές όμως αυτές οι κηλίδες μπορεί να προέρχονται από άλλες αιτίες, όπως από κυστικέρκωση, δίστομο το ηπατικό, ψευδοφυματίωση κ.λπ., γιαυτό επιβάλλεται εργαστηριακή διαπίστωση.
Στα έντερα εμφανίζεται με λευκές πλάκες ελαφρά σκοτεινές.
Ηπατική κοκκιδίωση.
Από την ηπατική κοκκιδίωση τα ζώα σπάνια πεθαίνουν. Οι εντερικές διαταραχές και η διάρροια δεν παρουσιάζονται, ή είναι σπάνιες σαυτή τη μορφή της αρρώστιας.
Οι κοκκιδιώσεις οφείλονται σε πέντε διαφορετικά είδη κοκκιδίων. Ένα για συκώτι και τέσσερα για τα έντερα. Οι ωοκύστες των κοκκιδίων αντέχουν πολύ κ μπορεί να ζήσουν και πάνω από ένα χρόνο. Η θερμοκρασία πάνω από 40° Κελσυ και το όξινο περιβάλλον τις καταστρέφει.
