Αγαπητοί φίλοι
Όποιος δεν είναι κυνηγός ή κάτοχος σκυλιού γενικά, δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει ένας σκύλος και ειδικά για μας τους κυνηγούς, που είναι ουσιαστικά ο δεύτερος μας εαυτός που μας συντροφεύει ανελλιπώς και που το δέσιμο και η “χημεία” που αλληλοαναπτύσσεται, είναι τέτοια που δεν περιγράφεται, δεν εξηγείται, δεν αποτυπώνεται … Φυσικό και επόμενο είναι, κάθε προσπάθεια που κατατείνει στο να μας στερήσει αυτόν τον πιστό φίλο και σύντροφο, να μας αγανακτεί, να μας εξοργίζει, να μας φέρνει εκτός εαυτού …
Ψυχραιμία όμως φίλοι μου, γιατί οι κρίσεις περί του πως θα αντιδρούσατε σε κάθε προσπάθεια εξόντωσης και ειδικά στους ανωνύμους, ανεύθυνους, άνανδρους και όντως εγκληματίες – φολάδες, οι οποίοι συνήθως ξέρουν να δρούν κρυφά και ύπουλα δίνουν μιά άλλη διάσταση στο όλο θέμα και εδώ θα μου επιτρέψετε να “διαφωνήσω” υπό την καλή έννοια, γιατί με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα κατά το μέρος που αφορούν την περιγραφή της “εγκληματικής πράξης” με ενδεχόμενο δόλο ή εξ αμελείας και η περιγραφή του “καθεστώτος αυτοάμυνας και νόμιμης άμυνας – αυτοδικίας”, δεν είναι δυνατόν να συγκεραστούν, να απλοποιηθούν και να συγχρονιστούν με τις πιθανές παραβάσεις του νόμου περί προστασίας ζώων ή τις διατάξεις του Δασικού Κώδικα για την ζωοκλοπή και την απόπειρα κλοπής ή την κλοπή σκύλων και συνεπώς δεν είναι ρεαλιστικό και υπεύθυνο, να “παίζει” κανείς με τέτοιες ανελαστικές διατάξεις και με την τακτική δικαιοσύνη, έστω και ως “υπόθεση εργασίας” ή σκέψη “εν θερμώ” ή την αγανάκτηση, που στην πίσω πλευρά του εγκεφάλου μας έτσι θα μας έσπρωχνε να αντιδρούσαμε βίαια και δυναμικά ….
Καταλαβαίνετε επομένως, ότι κάθε τέτοια ενέργεια, δίκην “αυτοδικίας” που εδώ δεν έχει νόημα, αφού κατά απόλυτη λογική, η αυτοδικία θα σήμαινε το “φόλιασμα” του δικού του σκυλιού .. και όχι την “δολοφονία του”…, θα επισύρει σε βάρος του κυνηγού-δράστη, έστω και άν ήταν θύμα φολά ή κλοπής σκυλιού, τον μισό Ποινικό Κώδικα, από δηλαδή το αδίκημα της “παράνομης οπλοκατοχής και χρήσης” έως την “απόπειρα δολοφονίας” ή την “πρόκληση βαριών σωματικών βλαβών” και πάει λέγοντας, δηλαδή εν ουσία, προκύπτει “τέλεση αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα” … γιαυτό αγαπητοί φίλοι σταθείτε ψύχραιμοι και αναλογισθείτε, ότι όλοι έχουμε και παρεπόμενες υποχρεώσεις και κανείς δικαστής δεν θα δώσει ελαφρυντικά σε κανένα που πυροβόλησε και τραυμάτισε τέτοια “υποκείμενα”, το “σκότωσε” το αφήνω τελείως έξω και ως ακρότατη αντίδραση, πλήν αυτού ίσως του “προτέρου εντίμου βίου…”
Θυμηθείτε τι γίνεται με τις διαρρήξεις, τις επιθέσεις “κατά ζωής, περιουσίας και τιμής” και το πόσο ανελαστικά είναι τα νομικά περιθώρια και πόσο δεδομένος ο κολασμός των αδικημάτων … συνήθως οι “αυτοαμυνόμενοι” και τα θύματα τιμωρούνται περισσότερο … θυμηθείτε ότι μιά υπόθεση αυτοάμυνας που θεωρήθηκε “νόμιμη και εντός των ειθισμένων ορίων”, πριν χρόνια συμπατριώτη μας που είχε δεχθεί επίθεση από Αλβανούς κακοποιούς και απέληξε σε εμπλοκή, με θανάσιμο τραυματισμό από το κυνηγετικό του όπλο κάποιου εξ αυτών, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, για το απαλλακτικό αποτέλεσμα από ” προοδευτικούς συνέλληνες”, που τους ενδιέφεραν όπως φαίνεται εν τέλει, περισσότερο οι Αλβανοί κακοποιοί, γιατί και αυτοί ήταν ” λέει άνθρωποι…!!!”, άραγε το υποψήφιο θύμα και παρ΄ολίγον μακαρίτης … τι ήταν… ;;;
Θυμηθείτε τις αθρόες περιπτώσεις αστυνομικών που ενώ πρέπει, δεν κάνουν χρήση των υπηρεσιακών όπλων, γιατί θα βρεθούν ούτως ή άλλως στο εδώλιο και άντε μετά να αποδείξεις ότι “τελούσες σε νόμιμη άμυνα …”, αφού και οι “ιδιάζουσες” ακόμη συνθήκες και ιδιαιτερότητες, μπαίνουν στο μικροσκόπιο των “υπηρετών της Θέμιδος” που ως γνωστόν είναι τυφλή αλλά ενίοτε και “κουφή” …!!! και θυμηθείτε όποιοι αστυνομικοί έτυχε και έκαναν χρήση τι έχουν τραβήξει …
Επιπλέον οι κρίσεις αλλά και οι υποκειμενικές απόψεις που εδώ διατυπώνονται για τους π.χ φολάδες, τους πιθανούς σκυλοκλέφτες κλπ, δημοσίως και μέσα από το site, μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ως ” προτροπή σε πρόκληση τέλεσης αξιοποίνων πράξεων …”, δηλαδή δεν μπορούμε να φωνάζουμε ” πυροβολήστε και σκοώστε τους ή τραυματίστε τους ή προξενήστε τους βαριές κακώσεις με άλλο τρόπο …” γιαυτό άς μην αφήνουμε την αγανάκτηση και το θυμικό, να κατευθύνουν τις σκέψεις και αντιδράσεις μας … όποιος επομένως αγνοεί ή δεν γνωρίζει την σκληρή πραγματικότητα των ακροατηρίων και των δικαστικών αιθουσών ειδικά στα Ποινικά, πρέπει να πληροφορηθεί πρώτα τι ακριβώς σημαίνουν να είσαι εγκαλούμενος εκεί και μετά άς το ξανασκεφτεί … προσωπικά επειδή έχω τύχει σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν σας το συνιστώ να παραστείτε ούτε σαν ένορκοι ή απλοί μάρτυρες …
Και για την ιστορία εδώ, απλώς θα αναφέρω μιά φράση ενός παλιού διανοούμενου περί τα νομικά, που έλεγε ότι : ” Συνήθως το Σώμα των Ποινικών Δικαστηρίων αποτελείται από Δικαστές και Ενόρκους, που καλούνται να αποφασίσουν στο τέλος, όχι ακριβώς για το ποιός φταίει, αλλά για το ποιός είχε τον καλύτερο δικηγόρο…”.