Κυνήγι Τσίχλας χωρίς σκύλο

Κυνηγάω την τσίλα φανατικα. Σε καρτέρι μόνο στα μπασίματα και μετά περπατητό, αφού για να βρεις καρτεράτες τσίχλες την υπόλοιπη περίοδο πρέπει να πας μακριά και δεν θέλω να κάνω 500χλμ πήγαινε-έλα για τσίχλες. Όσο είχα σκύλο τουφέκαγα παντού και δεν έχανα σχεδόν καμία. Τα τελευταία χρόνια που δεν έχω σκύλο, τουφεκάω συγκρατημένα και προσέχω που θα ρίξω ώστε να έχω πιθανότητες να βρω το πουλί. Γι'αυτό και ποτέ, όταν λέω πόσες έκανα, δεν προσθέτω και τόσες χαμένες. Όσο πιο πολλές χάνω, τόσο πιο πολύ χαζός νιώθω γιατί θεωρώ τον ευατό μου υπεύθυνο για αυτό. Στο μέρος που πάω, συνήθως είμαι μεταξύ 10-15 πουλιά και κατά μέσο όρο χάνω περίπου 2 πουλιά την φορά.

ΔΕΝ ΤΟΥΦΕΚΑΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΣΧΟΙΝΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΡΕΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΡΤΕΡΙ ΣΕ ΧΩΡΑΦΙΑ ΜΕ ΧΟΡΤΑΡΙΑ. Για όλα τα παραπάνω έχω απομακρυνθεί εδώ και χρόνια από τα απογευματινά, τα καλά απογευματινά είναι συνήθως σε λογκομένα ριζοβούνια.

Στεναχωριέμαι όταν διαβάζω, π.χ. έκανα 20 και έχασα καμιά 10αριά. Έχασες την πρώτη, την δεύτερη, την τρίτη….γιατί συνεχίζεις και κάνεις το ίδιο λάθος; Το θέμα δεν είναι να σκοτώσεις .

[size=3][color=”#FF0000″]Κυνηγάω την τσίλα φανατικα. Σε καρτέρι μόνο στα μπασίματα και μετά περπατητό, αφού για να βρεις καρτεράτες τσίχλες την υπόλοιπη περίοδο πρέπει να πας μακριά και δεν θέλω να κάνω 500χλμ πήγαινε-έλα για τσίχλες. Όσο είχα σκύλο τουφέκαγα παντού και δεν έχανα σχεδόν καμία. Τα τελευταία χρόνια που δεν έχω σκύλο, τουφεκάω συγκρατημένα και προσέχω που θα ρίξω ώστε να έχω πιθανότητες να βρω το πουλί. Γι'αυτό και ποτέ, όταν λέω πόσες έκανα, δεν προσθέτω και τόσες χαμένες. Όσο πιο πολλές χάνω, τόσο πιο πολύ χαζός νιώθω γιατί θεωρώ τον ευατό μου υπεύθυνο για αυτό. Στο μέρος που πάω, συνήθως είμαι μεταξύ 10-15 πουλιά και κατά μέσο όρο χάνω περίπου 2 πουλιά την φορά.

ΔΕΝ ΤΟΥΦΕΚΑΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΣΧΟΙΝΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΡΕΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΡΤΕΡΙ ΣΕ ΧΩΡΑΦΙΑ ΜΕ ΧΟΡΤΑΡΙΑ. Για όλα τα παραπάνω έχω απομακρυνθεί εδώ και χρόνια από τα απογευματινά, τα καλά απογευματινά είναι συνήθως σε λογκομένα ριζοβούνια.

Στεναχωριέμαι όταν διαβάζω, π.χ. έκανα 20 και έχασα καμιά 10αριά. Έχασες την πρώτη, την δεύτερη, την τρίτη….γιατί συνεχίζεις και κάνεις το ίδιο λάθος; Το θέμα δεν είναι να σκοτώσεις [[/color]/size] .

Αυτες ειναι αποψεις που πρεπει να προβαλλονται και να αναδημοσιευονται συνεχώς μηπως και καταλαβουμε επιτελους ποιο ειναι το σωστό.
Πολλα συγχαρητηρια φιλε μου.!![/size]

Πάντως για εμένα 1 θηραματοφορέας είναι απαραίτητως, περισσότερα είναι κάποιες φορές τα χαμένα από αυτά που βρίσκονται. Και 1 λόγος που σχεδόν έπαψα να κυνηγάω τσιχλοκότσυφα είναι που εκνευριζόμουν από τα χαμένα.

χωρίς σκύλο είμαι περίπου στα 15 πουλιά και το πολύ 1 – 2 χαμένα, ντουφεκάω μόνο στο καθαρό (κυνηγάω σε φράχτες από χωράφια και ψάχνω μέχρι να το βρώ), με σκύλο ανεβαίνω ακόμα και στα 30 αλλά ντουφεκάω παντού και πάω για κυνήγι σε πιο πυκνά

Φίλε χωρίς παρεξήγηση, για ρίξε 1 ματιά στην ρυθμιστική…………………..

Καλησπερα,

το κυνηγι της τσιχλας ηταν μια απο τις πιο αγαπημενες μου απασχολησεις με τον αδερφο μου παρεα. Δεν ειχαμε ποτε σκυλο, αφηναμε γκομενες και υποχρεωσεις στην Αθηνα και καναμε τα 300 χιλιομετρα για το εξοχικο μας στα ορια Μαγνησιας/Φθιωτιδας, οπου θα κυνηγουσαμε μανιωδως ολο το Σαββατοκυριακο. Βουλιαζε η πισω αναρτηση απο τα φυσσιγγια, στο δρομο μονο που θα πηγαιναμε και πως θα κυνηγουσαμε συζηταγαμε και το ιδιο στο γυρισμο… Το μερος που κυνηγουσαμε δυσκολο, βατα, πουρναρια, σχοινα, και καμια φορα ελαιοπεριβολα. Ο μονος τροπος που ειχαμε να κυνηγαμε ηταν να ριχνουμε πετρες στα πυκνα, με την ελπιδα να σηκωσουμε κανενα πουλι, καμια φορα και καμια μπεκατσα. Το βραδυ ξεπουπουλισμα, πατατες στη χοβολη και κουβεντα στο τζακι…Δεν χαναμε πουλια. Μιας και βαραγε ο ενας, ερχοταν και ο αλλος και τα ψαχναμε μεχρι να τα βρουμε. Μετα και μονο συνεχιζαμε. Ηταν φορες που μας επιανε ο χειμωνας και ο καιρος, εμεις δεν το βαζαμε κατω, ειμασταν νεοι τοτε και απειροι, το μονο που μας εκανε να διαφερουμε ηταν το πεισμα και η μανια να βρουμε τα πουλια. Πολλες φορες δεν βρισκαμε τιποτα, ηταν μια φορα που τουφεκισαμε κατι κεφαλους στην θαλασσα….

Το κυνηγι της τσιχλας και του κοτσυφα χωρις σκυλο, ή μαλλον, η δικη μου εμπειρια του κυνηγιου του κοτσυφα και της τσιχλας χωρις σκυλο, ειναι απο τις πιο αγαπημενες αναμνησεις που εχω απο το κυνηγι και απο την Ελλαδα…Ολα αυτα μεχρι το 1990. Απο τοτε δεν εχω ξαναπαει…

Μπιριγκογκος