Ασφαλές κυνήγι.Τί πρέπει νά προσέχουμε

 Γιαννη, ενα σωρο προβληματα μας εθεσες.

 Για μενα βασικο ειναι η παρεα. Το οπλο σου το ξερεις. Τα φυσιγγια λιγο-πολυ το ιδιο. Και το σκυλι σου επισης. Η παρεα ομως ειναι το Α και το Ω. Με αυτους θα κυνηγησεις, θα φας, θα ταξιδεψεις, να βρεχτεις… Πρεπει να σου εμπνεει εμπιστοσυνη η παρουσια τους. Πρεπει να ξερεις οτι δεν θα φυγουν ξαφνικα απο το καρτερι απροειδοποιητα, δεν θα σου βγουν μπροστα σου, δεν θα κανουν ζημιες, κλοπες, “αστεια” με τα οπλα, χοντρες πλακες που παρεξηγιουνται, καβγαδες και ενα σωρο αλλα. Επισης καλο ειναι να ειστε του ιδιου επιπεδου (οχι μορφωτικου αλλα κυνηγετικου).

Προσωπικα τα παραπανω ειναι πιο σημαντικα για μενα απο το να ξερει η παρεα μου κυνηγοτοπους και θηραματα πολλα.

•   Εγώ απλώς, ως πρώτο σημείο αναφοράς, έθεσα τον παράγοντα “άνθρωπος”, που καμιά φορά τον προσομοιάζουμε ως “υπεράνθρωπο”, που λειτουργεί και ενάντια στην λογική και που μας “ψιλοαρέσει”, να είμαστε ολίγον “υπεράνθρωποι και extreme κυνηγετικοί τύποι”.
• Για την υποθοήθηση της συζήτησης και του διαλόγου,  το είπα γιατί αυτός δηλαδή, κατ΄ουσίαν ο κυνηγός, είναι το “υποκείμενο” της δραστηριότητας αυτής και όλα τα άλλα είναι “αντι- κείμενα” του, χρηστικά δηλαδή πράγματα που τον βοηθούν ή τον εξυπηρετούν στην άσκηση του κυνηγιού.
•  Αυτός είναι το μόνο “έλλογο και έμψυχο όν” που διαθέτει κρίση, λογική, αισθήσεις και ένστικτο πράγματα που συνδέονται και αλληλοεξαρτώνται και καταλήγουν ως συνισταμένη σε αυτό που χαρακτηρίζουμε “προσωπικότητα του κυνηγού”.  
• Επομένως νομίζω ότι τα κριτήρια που έβαλε ο Βίκτωρας, στο να έχουμε έναν υπεύθυνο δίπλα μας συγκυνηγό του ίδιου ομολογουμένως “κυνηγετικού επιπέδου” – άν κυνηγάμε με παρέα – και όχι ένα επιπόλαιο άτομο, το οποίο  μπορεί κάλλιστα στην επαγγελματική του δραστηριότητα και στον κοινωνικό του περίγυρο να είναι αξιολογότατος, αλλά στο κυνήγι, να είναι απερίσκεπτος, είναι ζήτημα πρωταρχικής αξίας και σημασίας και τις οδυνηρές επιπτώσεις αυτού,τις έχουν βιώσει πολλές παρέες γουρονοκυνηγών από αλληλοσκοτώματα και τραυματισμούς.
• Προσωπικά απέφυγα να κυνηγήσω στο παρελθόν με “κολλλητούς ” μου φίλους, γιατί ακριβώς ήταν επιπόλαιοι και ακατάλληλοι για το κυνήγι που κάναμε τότε, στο παρελθόν (λαγός)… ο λαγός δεν ήταν τσίχλα και εγώ υποχρεωμένος να ανεχθώ την ασχετοσύνη τους… εκτός δε τούτου ήταν και εγκληματικό να εγκαταλείπεις το καρτέρι σου και ο άλλος αλλού να ξέρει ότι βρίσκεσαι και εσύ να είσαι τελείως ανάποδα και αντίθετα. Μυαλό δόξα τω Θεώ είχαν, μορφωμένοι ήταν, συνετοί ήταν  γνώσεις για τα όπλα είχαν … αυτά όμως δεν διαμόρφωναν από μόνα τους κυνηγετική αγωγή, έλειπε δε παντελώς και η εξειδίκευση για το συγκεκριμένο κυνήγι και τις ιδιαιτερότητες του.
• Αυτή ακριβώς η “κλεισούρα” είναι καμιά φορά που προκαλεί ερωτηματικά και απορίες γιατί  “κλειστές παρέες” λαγάδων ή γουρουνάδων, δεν δέχονται με τίποτα άλλα μέλη, νέα, ούτε και από το οικογενειακό τους περιβάλλον… αλλά εγώ την θεωρώ δικαιολογημένη σε μεγάλο βαθμό, αφού το όποιο λάθος έχει τραγική κατάληξη και δεν διορθώνεται.

Γεια χαρά και από μένα παιδιά. μετά από ολιγόμηνη απουσια από το φορουμ (το οποίο παρακαλουθούσα αλλά δεν είχα το χρόνο λόγω δουλειάς να παρέμβω γράφοντας κάτι,) επανέρχομαι στην καλή μας παρέα.

Σχετικά με το θέμα της ασφάλειας στο κυνήγι, και επειδή διαβάζουν και νέα παιδια-κυνηγοί, θεωρώ ότι είναι σκόπιμο να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Π.Χ να εξηγούμε τι εννοούμε λέγοντας ασφαλής χρήση του όπλου ή τι θεωρούμε επιπολαιότητα κλπ. Υπάρχουν στο φόρουμ άτομα με γνώσεις τέτοιες που θα μπορούσαν πραγματικά να βοηθήσουν προς αυτή την κατέυθηνση. Φοβάμαι ότι δεν έχω την ικανότητα ή το ταλέντο να ταξινομήσω και να γράψω εδώ ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες συμπεριφοράς όταν κουβαλάμε όπλο ώστε να είμαστε ασφαλείς εμείς και οι συγκυνηγοί μας. Μπορεί να φαίνεται περιττό σε πολλούς να αναφερθούν σε αυτά αλλά πιστέψτε με έχω δει “χοντράδες” από νέους κυνηγούς σε σχέση με το πως κρατάνε το όπλο ή πότε το αδειάζουν στην επιστροφή κλπ. Αν κάποιος λοιπόν έχει τη διάθεση ας ανάφέρει αυτους τους βασικού κανόνες σχετικά με την κατοχή και ασφαλή χρήση ενός κυνηγετικού όπλου. ή ασ κάνει κάποιος την αρχή αναφέροντας αυτούς που θεωρεί εκέινος βασικούς και ο καθένμας από εμάς συμπληρώνει.

ευχαριστώ και καλώς σας βρήκα

Συμφωνώ Βικτώρα και προσθέτω:

1) οταν γεμίζουμε το όπλο πάντα πρέπει αν κοιτάμε μέσα στι κάννες να είναι άδειες, εννοώ ότι η έξοδος τις κάννης πρέπει να έιναι ελευθερη από τυχον χώματα (μου έχει τύχει από πέσιμο)

2) επίσης προσέχουμε τα βελόνια να είναι μέσα (υπάρχει η περίπτωση από βλάβη να έιναι έξω και το όπλο να εκπυρσοκτοτήσει καθώς το κλείνουμε)

3) και επαναλαμβανω αυτό που λεέι ο βίκτωρας ποτε δεν γυρνάμε το όπλο στην κατέυθηνση ανθρώπου έστω και αν είμαστε 200% σίγουροι ότι είναι άδειο.

και πάντα έχουμε στο μυαλό μας: “ο διάολος έχει πολλά ποδάρια”

• Επομένως ο κυνηγός και οι συγκυνηγοί του πρέπει να διαθέτουν σωστό κυνηγετικό επίπεδο να μην είναι επιπόλαιοι και απρόσεκτοι όταν κυνηγούν,να συνεργάζονται,να έχουν αυξημένο δείκτη αντανακλαστικών και πάνω και πέρα από όλα, να συνεισφέρουν θετικά αμφότεροι στην αποφυγή φιλονικιών, διαμαχών, αντεγκλήσεων, επεισοδίων φραστικών και μη με άλλους κυνηγούς, αγρότες,τσοπάνους κλπ η τήρηση των γραπτών και αγράφων περί κυνηγίου νόμων, μπορεί να τηρηθεί μόνο από μας, που πρέπει να λειτουργούμε ως “έλλογα όντα”, αποφεύγοντας παραλογισμούς και εγωϊστικές συμπεριφορές και ο καθένας άς δόσει το καλό παράδειγμα  και στον διπλανό του.
•  Όσον αφορά το κεφάλαιο “όπλα”, ο Βίκτωρας το έθεσε πολύ καλά, δεν είναι προέκταση και άλλοθι κανενός απωθημένου και δείγμα μαγκιάς και υπεροχής το να το κρατάς αυτό που προέχει είναι να ξέρεις γιατί το κρατάς και πως το χρησιμοποιείς και δυστυχώς εδώ η κυνηγετική παιδεία έχει έλλειμμα σοβαρό.
•  Είναι δυνατόν κάποιος να αγνοεί τι είναι θαλάμη, τσόκ, διαμέτρημα, βεληνεκές, ποιό σύστημα λειτουργίας έχει, ποιά δηλαδή είναι τα βασικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κυνηγετικού όπλου και να σπεύδει να το αγοράσει ίσως υποκύπτοντας στην “απόλυτη εξουσία” του marketing χωρίς να το ψάξει ιδιαίτερα ;; Πως θα διασφαλιστεί επομένως η ομαλή του είσοδος στον κυνηγετικό κόσμο, όταν υπάρχει τέτοια άγνοια ;; Δεν νομίζω ότι κάποιος αγοράζει οποιοδήποτε καταναλωτικό αγαθό και μετά αρχίζει να ψάχνει τι είναι αυτό, γιατί αυτό να συμβαίνει σε πάμπολλες περιπτώσεις στην αγορά κυνηγετικού όπλου ;; υπόψη δε ότι αυτό πολύ εύκολα μετατρέπεται σε φονικό εργαλείο με την παραμικρή αμέλεια.
• Όσοι επομένως αρχίζουν έτσι λάθος, ίσως συνεχίσουν περισσότερο λάθος… γιαυτό πρέπει να ρωτήσουν διεξοδικά τα χαρακτηριστικά του κάθε όπλου, να ρωτήσους φίλους ή γνωστούς, να διαβάσουν έντυπα να καταλάβουν τα τεχνικά χαρακτηρηστικά και τον τρόπο λειτουργίας ώστε να αποφύγουν δυσάρεστες επιπτώσεις, η “αστοχία υλικού” ως λειτουργική αρρυθμία είναι πιθανή γιαυτό οφείλουμε να έχουμε τα μάτια μας ορθάνοιχτα… 
• Προσοχή στην απασφάλιση του όπλου αλλά και στην ασφάλισή του, η ασφάλεια ως μηχανισμός και στα δίκαννα και στα αυτογεμή είναι ένας απλούστατος μηχανισμός, που με το παραμικρό μπορεί να απασφαλιστεί από τυχαίο γεγονός, με τραγικά αποτελέσματα. Μου έχει τύχει εκπυρσοκρότηση σε ασφαλισμένη καραμπίνα και γεμάτη βέβαια, βάζοντας την στο καπό, ευτυχώς η κάννη κοιτούσε προς τα πίσω και δίπλα και τα σκάγια έφυγαν έξω, και ευτυχώς  κρατούσα το κοντάκι και με τα δυό χέρια στην παράλληλη προσπάθεια να κρατήσω το καπό  ανοιγμένο με το πόδι … ποτέ γεμάτο όπλο στο αυτοκίνητο, ακόμα και άν αλλάζουμε μέρος και πάμε λίγο πιό πέρα.
• Ποτέ δεν προσπαθούμε να επέμβουμε σε μπλοκαρισμένο όπλο ή όπλο που έχει κρατήσει μπλοκαρισμένο φυσίγγι στην θαλάμη και έχει πιεστεί ήδη και από το άλλο που είναι στην αποθήκη και βγαίνει προς θαλάμη, όταν μου συνέβη στο παρελθόν, έλυσα την πάπια έβγαλα την κάννη και έτσι σιγά σιγά αποκατέστησα την βλάβη, ξεμπλοκάροντας τον άδειο κάλυκα και βγάζοντας και το μαγκωμένο γεμάτο φυσίγγι. Το ερώτημα όμως που κάνω είναι , όντως έπραξα σωστά ;;;
• Προσοχή στο δέσιμο του όπλου και κυρίως να ελέγχουμε άν η πάπια έχει αφαρμόσει πλήρως και εφάπτεται με την υποδοχή και ειδικά όταν υπάρχει “βαλβίδα εκτόνωσης” να βεβαιωνόμαστε ότι έχει τοποθετηθεί σωστά, γιατί υπήρξα μάρτυρας περίπτωσης, που επειδή ήταν σχετικά πρωϊ, ο φίλος μου έδεσε μεν το όπλο αλλά η πάπια δεν έιχε εφαρμόσει ακριβώς και στην δεύτερη ντουφεκιά αυτή έβγαλε αέρια και το κατάλαβε και δεν έρριξε εν νέου και ευτυχώς γιατί είχε ραγίσει.

Σχετικα με το οπλο εχω να κανω μια μικρη προσθεση.

Δεν ειναι ακριβο να αγορασει κανεις μια θηκη, η οποια αποθηκευει το οπλο λυμενο. Eιτε δικαννο, ειτε αυτογεμες, ειναι πολυ ευκολο να ελεγχθει το οπλο οτι ειναι αδειο, ακομα και την τελευταια στιγμη. Ετσι ισως καποιο απο τα ατυχηματα που θα ειχαν (η εχουν ηδη συμβει) με ξεχασμενα γεματα οπλα, αποφευχθουν.

Δυστυχώς χθές γίναμε γνώστες, μέσω των ΜΜΕ, τριών νέων τραγικών περιστατικών, δύο από τραυματισμό συγκυνηγών σε κυνήγι αγριογούρουνου και ενός από τον τραυματισμό μικρού κοριτσιού  από το δίκαννο του θείου τους, παίζοντας με το αδελφάκι της, το οποίο ήταν στην ντουλάπα ή σε αφύλακτο μέρος δεμένο και γεμάτο….

 Και στις τρείς περιπτώσεις, δεν έφταιγαν τα όπλα, αλλά ο “παράγοντας άνθρωπος” και είναι αδικαιολόγητη η αμέλεια και αδιαφορία…