ΣΚΥΛΟΙ «ΚΑΜΕΝΑ ΧΑΡΤΙΑ»

 
Με τον όρο «καμένα χαρτιά» εννοούμε τα κυνηγόσκυλα που θεωρούμε πως όσο και αν κουραστούμε δεν θα καταφέρουμε να τα κάνουμε αποδοτικά στο κυνήγι. Τα αποκλείουμε οριστικά.
Έχουμε τρεις παραμέτρους:
Πρώτη, αυτός ο ίδιος ο σκύλος. Τα κληρονομικά προσόντα του, η νοημοσύνη του, η ψυχική του ισορροπία. Θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από το: «πάθος για κυνήγι» και την ικανότητα να το εντοπίζει. Οι «μεγάλοι» επαγγελματίες εκπαιδευτές δεν ασχολούνται με σκύλους που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Δεύτερη, πότε, πως και πόσο θα «κουραστούμε» για την εκπαίδευσή του. Δηλαδή οι ικανότητές μας για ανατροφή και εκπαίδευση του σκύλου μας αλλά και η διατήρησή του σε καλή φυσική και ψυχική κατάσταση. Οι δυνατότητές μας να του δίνουμε συχνά την ευκαιρία να είναι σε καλούς κυνηγότοπους
Τρίτη, Τι θεωρούμε απόδοση; Ο καθένας μας μπορεί να πηδήξει κάποιο ύψος, είναι όμως σωστό να χαρακτηρίζουμε άξιο άλτη όποιον βάζει τον πήχη στο ύψος που θέλει; Ας πάρουμε σαν πρότυπο ένα σκύλο πρωταθλητή και ας τον συγκρίνουμε με τον δικό μας. Αν θεωρούμε αποδοτικό όποιον σκύλο βάζει κάτι στη τσάντα μας, ας σκεφτούμε: μήπως στον ίδιο τόπο την ίδια μέρα με έναν άλλο σκύλο βάζαμε κάτι παραπάνω; Και μάλιστα πιο απολαυστικά;
Προσωπικά, πολύ δύσκολα θα πω για ένα σκύλο πως είναι «καμένο χαρτί» (ιδίως αν δεν μου ανήκει) αν πληρεί την πρώτη παράμετρο.
 
Το είχα πει στον ιδιοκτήτη του κουταβιού μου που (αν θυμάστε) είχε χαθεί για ένα περίπου δίμηνο.
Είναι πρωτάρης, δέχτηκα να του εμπιστευτώ κουτάβι μου γιατί όλη η οικογένεια του μετά από μερικές συναντήσεις, μας έδωσε καλή εικόνα. Του διάλεξα την Τζόϋ. Στα τεστ των κουταβιών ήταν πρώτη. Βρήκε αμέσως μέσα σε συστάδα δύο μέτρων από δυόσμο (έντονη μυρωδιά για να υπερκαλύπτει την μυρωδιά του ορτυκιού) το πήρε και το έφερε ασάλιωτο στο χέρι. Αυτό έγινε πριν από όποια εκπαίδευση. Του είχα ζητήσει να είμαστε σε επαφή και να τον καθοδηγώ στην εκπαίδευση. Όμως, όπως γίνεται με όλους σχεδόν τους πρωτάρηδες, ο ενθουσιασμός του από την καλή ανταπόκριση του κουταβιού των οδήγησε σε μεγάλα λάθη. Προέτρεχε από όσα του έλεγα. Μέχρι που το έβγαλε στο βουνό σούρουπο με πρώτο οίστρο, το έχασε φυσικά. Ευτυχώς με το τσιπάκι βρέθηκε. Ήταν υγιές, ποιος όμως ξέρει τι κατάλοιπα θα κουβαλούσε πλέον. Τον συμβούλεψα να κρατήσει το κουτάβι με την οικογένεια και να μην ασχοληθεί άλλο με κυνηγητική εκπαίδευση μέχρι να δούμε τι θα γίνει. Δεδομένου ότι η δεύτερη και τρίτη παράμετρος ήταν πλέον αμφισβητήσιμες του είπα πως το βλέπω για «καμένο χαρτί». Αλλά θα δούμε.
Την Παρασκευή μου τηλεφώνησε, μου διηγήθηκε τα τελευταία ανδραγαθήματα της Τζόϋ. Πώς έπιασε το καναρίνι που του έφυγε από το κλουβί στον αέρα, πώς του το έδωσε στο χέρι ατσαλάκωτο και ασάλιωτο. Ότι πήγε για κυνήγι με ένα φίλο του, έχοντας αφήσει το κουτάβι (9 μηνών τώρα) στο αυτοκίνητο για να μη ενοχληθεί από τις πολλές τουφεκιές (τον είχα «μαλώσει» γιατί στο Ευρωπαϊκό εκτός του χαμού των βεγγαλικών στην γειτονιά του, άδειασε και μια καραμπίνα από το μπαλκόνι του έχοντας την μικρή ανάμεσα από τα πόδια του). Κτύπησαν 2-3 τσιχλοκότσυφα και τα έκρυβαν επανειλημμένως χωρίς να τα βλέπει η μικρή, τελικά τα βρήκε όλες τις φορές. Στα τεστ με τις τουφεκιές δεν έδειξε καμία ανησυχία από όλες τις αποστάσεις. Στην έρευνα πάει διασταυρωμένα όπως του είχα δείξει, μπαίνει στα πυκνά άφοβα. Και άλλα καλά.
Ναι, δεν είναι καμένο χαρτί. Θέλω να πιστεύω πως η πρώτη παράμετρος έπαιξε σημαντικό ρόλο για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Το σίγουρο όμως είναι πως αν η Joy ήταν στα χέρια ενός έμπειρου κυνηγού με γνώση στην εκπαίδευση θα ήταν αστέρι. Επειδή τελευταία ακούω πολύ συχνά τον όρο «καμένο χαρτί» θα ήθελα την γνώμη σας. Φιλικά