αρνειται να εκτελεσει απορτ

Κε Γιαννη και συναδελφοι καλημερα . Γιατι τα δικα μου σκυλια και πολλων συναδελφων που εχω δει απορταρουν χωρις να εχουν εκπαιδευτη , θα μου πειτε ετυχε, οχι ,αλλα παντοτε στο πραγματικο κυνηγι αρχισαν να κανουν απορτ και παντοτε ημουν ηρεμος μεχρι του σωστου αποτελεσματος .Θα μου πειτε το ειχαν εμφυτο ,σωστα μα το απορτ ειναι εμφυτο χαρισμα δεν μεταβιβαζεται απο γονεις κληρονομικα . Ειναι να το εχει το σκυλι . Επιμενω στην αποψη μου και σεβομαι και τη δικια σας . Κυνηγω επισημα απο το 1974 [με αδεια ] ,εχουν περασει μερικα κουταβια και τα μεγαλωσα με το δικο μου τροπο με πολυ αγαπη ισως και υπερβολικη .Παντοτε κοιμουνται διπλα μου τα βραδια ,ειναι οι καλυτεροι φιλοι μου . Και επειδη ο σκυλος κοιταει παντοτε να ευχαριστηθει αυτος και μετα το αφεντικο του κοταω να βρω τη χρυση τομη μεταξυ μας .Μερικοι απο μας οταν ντουφεκισουν ενα θηραμα τρεχουν ασυναισθητα πισω απο τον σκυλο μηπως και … ΛΑΘΟΣ . Αλλοι σαν εμας αρχιζουν να φωναζουν φερτο κουνωντας χερια .Ποιος απο μας γονατιζει σε ενα νεαρο σκυλι απλονωντας το χερι να του δωσει το θηραμα και εφ΄οσον το δωσει εστω και διστακτικα , να τον αγκαλιασει και να τον χαιδεψει ..Τα δικα μου σκυλια απο κουταβια ποτε δεν εφερναν μαπαλακια και παιχνιδια , αλλα τα ξεκινουσα στο κυνηγοτοπο στο πραγματικο περιβαλλον που του αρεσει . Το σκυλι που τρεχει πισω απο ντουφεκισμενο θηραμα ολα του τα χαρισματα και ενστικτα ενεργοποιουνται.Μιλαω για σκυλια που πληρωσα απο εκτροφειο και οχι να μου χαρισουν οι συναδελφοι και φιλοι . .

Παναγιώτη, έτσι είναι και το έχω επαναλάβει άπειρες φορές. Μόνο με την παρατήρηση και με την υπομονή/επιμονή μπορούμε να κάνουμε “διάγνωση” ενός προβλήματος και ανάλογα με τον σκύλο (ηλικία, εξυπνάδα, ψυχισμό, αντοχή, εκπαιδευσιμότητα κλπ) θα το διορθώσουμε με τον κατάλληλο τρόπο. Κατάλληλος τρόπος σημαίνει να χρησιμοποιήσουμε από τις πολλές μεθόδους που γνωρίζουμε αυτήν που θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα στον συντομότερο χρόνο ΑΛΛΑ να “τυπωθεί” για πάντα στο μυαλό του σκύλου ΚΑΙ να μην “πειράξει” την κυνηγητική πρωτοβουλία του.

EFKLIDIS wrote:

Κε Γιαννη και συναδελφοι καλημερα . Γιατι τα δικα μου σκυλια και πολλων συναδελφων που εχω δει απορταρουν χωρις να εχουν εκπαιδευτη…..Μιλαω για σκυλια που πληρωσα απο εκτροφειο και οχι να μου χαρισουν οι συναδελφοι και φιλοι . .

Καλησπέρα Κε Ευκλείδη,
Καλά κάνετε και επιμένετε στην άποψή σας. ΔΕΝ είναι λάθος.
Έχετε πάνω από 2 χρόνια στο φόρουμ οπότε θα θυμάστε πως επαναλαμβάνω τακτικά πως η εκπαίδευση του σκύλου είναι σαν την κατάκτηση μιας βουνοκορφής. Υπάρχουν δεκάδες μονοπάτια που οδηγούν στην κορυφή άλλα ευκολότερα, άλλα δυσκολότερα, άλλα συντομότερα, άλλα με κινδύνους κλπ. Υπάρχουν και κάποια άλλα που νομίζουμε πως θα μας φτάσουν στην κορφή αλλά στην μέση χάνονται. Ας τα αφήσουμε αυτά.

Έτσι όπως εκπαιδεύετε τους σκύλους σας σίγουρα τους εκπαιδεύετε, σίγουρα πληρούν τις ανάγκες και τα θέλω σας. Δεν είναι λάθος. Την δική σας μέθοδο, όπως την έχω καταλάβει από τις θέσεις και τις γνώμες σας στα διάφορα θέματα που προβάλλονται, την έκανα και εγώ στον πρώτο, ίσως και δεύτερο, σκύλο μου. Έτυχε να μην μείνω ικανοποιημένος, πιστεύω πως οι σκύλοι εκείνοι μπορούσαν να προσφέρουν πολλά περισσότερα. Έμαθα κι άλλη μέθοδο, δηλαδή κατάλαβα πως η πρώτη δεν ήταν μέθοδος αλλά αξιοποίηση όσων προσέφερε ο σκύλος, ενώ με την Α μέθοδο, μπορούσα να πάρω περισσότερα, σωστότερα και κυρίως σύντομα. Στον χρόνο ο σκύλος κυνηγούσε. Χωρίς εμπειρίες και μερικές φορές με “νεανικές επιπολαιότητες” αλλά κυνηγούσε… και συνεννοούμασταν πλήρως. Αυτό το να κυνηγώ μέχρι τα δυόμιση – τρία χρόνια του σκύλου και να τον εκπαιδεύω συγχρόνως δεν το μπορώ, και δεν θέλω να το κάνω εις βάρος της κυνηγητικής μου εξόδου. Είμαι, δυστυχώς, άνθρωπος που δεν έχω τους κυνηγότοπους και τα θηράματα δίπλα μου.
Μετά πέρασα στα Σέττερς, πιο μαλακά σκυλιά, δεν άντεχαν πίεση όπως το πρώτο Συριανό και το δεύτερο Κουρτσχαρ.. Έμαθα και άλλη μέθοδο… και μετά κι άλλες και ακόμα μαθαίνω διάφορες τεχνικές. Για κάθε σκύλο ότι ταιριάζει καλύτερα. Πέρασα από το μονοπάτι σας αλλά δεν το ξαναπήρα, θεωρώ άλλα καλύτερα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως πρέπει να αλλάξετε και εσείς. Οι γνώμες/υποδείξεις σας, σε κάποιους που μας διαβάζουν, πιάνουν τόπο και από αυτή την σκοπιά είναι χρήσιμες. Όποιος μας διαβάζει ας ακολουθήσει αυτό που πιστεύει πως αρμόζει στην περίπτωσή του ή που έχει τις γνώσεις και τις ικανότητες να το κάνει.

Όσον αφορά την φράση σας: “το απορτ ειναι εμφυτο χαρισμα δεν μεταβιβαζεται απο γονεις κληρονομικα” Έμφυτο σημαίνει ακριβώς πως ματαβιβάζεται κληρονομικά για πάρα πολλά χρόνια, ακόμα και αν κάποιοι γονείς δεν κυνήγησαν ποτέ τα γονίδια του απόρτ τα έχουν και θα τα μεταφέρουν στα παιδιά τους. Πολλές φορές η επιθυμία τους για επαναφορά, όπως και όλα τα άλλα μορφολογικά και εργασιακά χαρακτηριστικά μιας φυλής, δεν μεταφέρονται ισομερώς και ισόποσα από γονείς σε παιδιά, ακόμη και στην ίδια γέννα. Αυτά τα σκυλάκια, που ένα χαρακτηριστικό εργασίας, δεν το έχουν επαρκώς ή δεν το έχουν βγάλει καθόλου στην επιφάνεια, μπορούμε να τους το αναπτύξουμε με την εκπαίδευση ή με τις δεκάδες επαναλήψεις στο κυνήγι. Θυμίζω περιπτώσεις όπως, η αστάθεια στην φέρμα, οι λευκές, η μη συναίνεση, η νευρική συμπεριφορά στο ποντάρισμα, το σκληρό δόντι, η άρνηση επαναφοράς, η εγκατάλειψη του θηράματος στα μισά της επιστροφής και τόσα άλλα. Είναι πολλοί οι σκύλοι που παρουσιάζουν κάτι από όλα αυτά; Πιστεύω πως ναι. Σε σας Κε Ευκλείδη, από όσα θυμάμαι που έχετε αναφέρει στο παρελθόν, κάποια ξεπέρασαν τα δύο χρόνια για να στρώσουν και κάποιο δεν έστρωσε ποτέ. Αυτό έχω καταφέρει να το αποφεύγω.

…Ποιος απο μας γονατιζει σε ενα νεαρο σκυλι απλονωντας το χερι να του δωσει το θηραμα και εφ΄οσον το δωσει εστω και διστακτικα , να τον αγκαλιασει και να τον χαιδεψει .. Τι ωραία εικόνα που μας μεταφέρατε; Να γιατί έχετε καλούς σκύλους.

Καλησπερα κε Γιαννη ,σημερα ηλθε ενας συναδελφος στο γραφειο ,του ειχα δωσει ενα κουταβι πρι 3 χρονια ,ηταν η τελευταια γεννα που εκανα. Τον ρωτησα πως παει η [ σιση ] φυσαει στην ερευνα και φερμα ,αλλα Απορτ δεν κανει μου απαντησε .Εισαι εσυ το αφεντικο της ,τον ρωτησα , Ξερεις πιο μικρη που ηταν επαιρνε τα πουλια και δεν τα εφερνε και εγω της αγριεψα [ειλικρινης] ,αλλα τωρα παει και καθεται πανω απο το πουλι και περιμενει .Σκεψου τι ζωο του εδωσα . Η μανα της απο 12 μηνων μου εφερνε πουλι [μπεκατσα ] που θεωρουσα χαμενο απο 150 μετρα μεσα σε ρεματια μετα απο 10-15 λεπτα , η θεια της απο 9 μηνων επαιρνε πουλι απο φιλο μου ντουφεκισμενο και το εφερνε σε μενα και απο πισω ετρεχαν πατερας και γιος να τισ το παρουν μεσα στις ρεματιες [δικια της φερμα] .Κανε το σκυλο σου ευτυχισμενο και θα σε κανη χαρουμενο και ισως ,χωρις εγωισμο , σκεψου να γινης μαθητης και ο σκυλος δασκαλος .

Προσωπικά δεν θα βιαζόμουν τόσο. Θα το ξανακάνει. Θα δούλευα 2-3 μέρες περισσότερο στο ντάμμυ με τα φτερά, και 2-3 μέρες περισσότερο το “νεκρό” αλλά φρέσκο πουλί. Αυτό που πρέπει να καταφέρει η σκυλίτσα σου είναι η ηρεμία παρουσία θηράματος και αυτό θέλει πολλές – πολλές επαναλήψεις και ηρεμία εκ μέρους σου. Όταν γυρνά με το θήραμα, αν την έχεις μάθει να κάθετε μπροστά σου, πριν πάρεις το θήραμα, χάιδεψε την με τα δύο χέρια στα μάγουλα, από το stop προς τον λαιμό, και κάτω από το σαγόνι προς το στέρνο, μιλώντας της πολύ ήρεμα, μακρόσυρτα και καθησυχαστικά. Αφού δεις πως δεν έχει νευρικότητα τότε πήγαινε για κανονικό κυνήγι και μη ξεχάσεις πως και εκεί θα πρέπει να κάνεις τα ίδια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά από κάθε μακροχρόνια αποχή από επαφή με θήραμα θα έχει τις ίδιες τάσεις οπότε θα κάνεις πάλι τα ίδια.

έχω διαβάσει ότι υπάρχει τρόπος με κάποιο αγκαθωτό σύρμα σε κάλτσα με πούπουλα να σταματήσει το σκυλί να χαλάει το θήραμα. Ενδείκνυται στην περίπτωση του φίλου ή θα σταματήσει κάθε προσπάθεια για απόρτ;