Με πολύ τεταμένη προσοχή παρακολουθούν όλοι οι κυνηγοί -και οι αντικυνηγοί- την προσπάθεια σταθεροποίησης των όρων της νέας ρυθμιστικής απόφασης θήρας για την κυνηγετική περίοδο 2015-2016 και τις συνεχείς διαπραγματεύσεις, που είναι και πολύ της μόδας.
Η νευρικότητα είναι διάχυτη σε όλους τους κυνηγούς. Η αγωνία για τον τρόπο που θα κυνηγάμε στη νέα περίοδο –και υπό νέα κυβέρνηση- ανεβάζει τη θερμοκρασία στο ούτως ή άλλως θερμό κατακαλόκαιρο.
Κάνοντας όμως μια μικρή έρευνα σε δημοσιεύματα και σχολιασμούς της ίδιας περιόδου κατά τα προηγούμενα έτη , τι διαπιστώνουμε;
Ότι ακριβώς τα ίδια λέγονται κάθε χρόνο, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, από τους θερμόαιμους οπαδούς των κινδυνολογιών και αυτούς που εκμεταλλευόμενοι την αγωνία των κυνηγών, θέλουν να κερδίσουν δημοσιότητα, αναγνωσιμότητα, πολιτικά ή άλλα οφέλη.
Κάθε χρόνο πριν την υπογραφή της ρυθμιστικής κάποιοι αρχίζουν να μιλούν για καρεκλοκένταυρους της κυνηγετικής ηγεσίας που πρέπει να μας αδειάσουν τη γωνιά για να έρθει νέο αίμα που θα είναι πιο διεκδικητικό, πιο μάχιμο και πιο … της αρέσκειάς τους.
Κάποιοι άλλοι μιλούν για στενόμυαλες υπηρεσίες, εμπαθείς δημόσιους υπαλλήλους και εχθρικό προς την κυνηγετική δραστηριότητα κράτος.
Άλλοι για απροσδιορίστου γένους φιλόζωους, οικολογούντες, ζωόφιλους, περιβαλλοντιστές, με σαφείς σεξιστικές νύξεις και ωμότητες, οι οποίοι όμως με τη σειρά τους, προκαλούν για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και να έχουν τα δικά τους οφέλη στον μικρόκοσμό τους, με το να δηλώνουν εκ των προτέρων ότι είναι εχθροί των κυνηγών και ότι αν κάνουν οι κυνηγοί αυτοί θα το πολεμήσουν με νομικίστικες φανφάρες.
Ηρεμήστε συνάδελφοι… ηρεμήστε…
Πριν τη μάχη δεν καταλύεις την ηγεσία σου, γιατί τότε είναι σίγουρο ότι θα χάσεις τον πόλεμο.
Γνωρίζετε όλοι πολύ καλά ότι, άλλος τρόπος, εκτός από την συμμετοχή στους κυνηγετικούς συλλόγους, δεν υπάρχει για να αλλάξει η Κυνηγετική Διοίκηση.
Μόνο αν συμμετέχουμε όλοι στις διαδικασίες των αναγνωρισμένων κυνηγετικών συλλόγων, καταθέτοντας τις απόψεις μας, προωθώντας τα άτομα που εμείς θεωρούμε ότι είναι ικανά για να μας εκπροσωπήσουν και να διαπραγματευθούν τα προβλήματα του κυνηγίου και πολύ περισσότερο συμμετέχοντας οι ίδιοι στις αρχαιρεσίες και θέτοντας τον εαυτό μας στην κοινή κρίση μπορούμε να αλλάξουμε τα πρόσωπα που βρίσκονται στη διοίκηση των Ομοσπονδιών και της Συνομοσπονδίας.
Οι άναρθρες κραυγές που ακούγονται πίσω από τα πληκτρολόγια, οι οργισμένες εμφανίσεις σε τοπικά τηλεοπτικά παράθυρα και οι αμφιβόλου προοπτικής κυνηγετικοί παρασύλλογοι, είναι μεγαλύτερος εχθρός για το κυνήγι, από έναν οικολόγο υπουργό.
Οι Κυνηγετικές Ομοσπονδίες και η Κυνηγετική Συνομοσπονδία, έχουν ικανότατο επιστημονικό προσωπικό που διαθέτει την τεχνογνωσία και την εμπειρία να αντιμετωπίσει τις αντικυνηγετικές εισηγήσεις του οποιουδήποτε υπουργού και οικολόγου αντικυνηγού.
Όμως η ενδοκυνηγετική αναταραχή, η γκρίνια και η διάσπαση, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός και ο πραγματικός κίνδυνος για το κυνήγι.
Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να κυνηγάμε με τον τρόπο που κυνηγάμε μέχρι σήμερα πρέπει να συστρατευθούμε και να ενισχύσουμε τους Κυνηγετικούς Συλλόγους. Αν θεωρούμε ότι οι ηγεσίες των Ομοσπονδιών και της ΚΣΕ πρέπει να αλλάξουν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω των Κυνηγετικών Συλλόγων με τη δική μας ενεργή συμμετοχή.
Όσο για την Ρυθμιστική που εκδίδεται κάθε χρόνο αυτή των εποχή, μη νομίζετε ότι είναι μια πρόσκαιρη ολιγοήμερη ενασχόληση των Κυνηγετικών Υπηρεσιών. Είναι μια διαρκής αγωνία, μια αέναη προετοιμασία και καθημερινή προσπάθεια, για την αντιμετώπιση κάθε πιθανής αντίθετης, προς τα κυνηγετικά συμφέροντα, πρότασης.
Η προσπάθεια θα είναι μεγάλη, το αποτέλεσμα όμως θα είναι εκείνο που θα κρίνει αν η προετοιμασία ήταν επαρκής και αν οι διαπραγματευτικές κινήσεις απέφεραν την αναμενόμενη επιτυχία, μέσα στο δυσμενές για το κυνήγι, πολιτικό περιβάλλον.
Ωραία που ‘ναι την αυγή… όταν γλυκοχαράζει..!!
