[FAINOMENON]

FAINOMENON στις 5 Αυγούστου 2004 στις 16:53 #336663

 

τα κίτρινα μάτια σε πόιντερ ασπρο πορτοκαλί από που προέρχονται και αν είναι μέσα στις αποκλίσεις της φυλής.

Eyes : Same distance from occiput as from nostrils, bright and kindly in expression. Either hazel or brown according to colour of coat. Neither bold nor staring, not looking down the nose. Eye rims dark, but may be lighter in the case of a lemon and white coloured dog.

Το αγγλικό κείμενο είναι το αυθεντικό Πρότυπο της φυλής Πόιντερ (Αγγλία- F.C.I. αρ 1). όσον αφορά τα μάτια λέει ότι είναι χρώμα φουντουκί (hazel) ή καστανό (brown) ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΔΥΑ. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το άσπρο πορτοκαλί πρέπει να έχει μαύρη μύτη ενώ το άσπρο λεμονί έχει πιο ανοιχτόχρωμη μύτη (σύμφωνα με το Πρότυπο) γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται λεμονί , ενώ μπορεί να έχει το ίδιο χρώμα μανδύα με το πορτοκαλί (η διαφορά τους είναι η χρωστική της μύτης).

όπως θα δείτε στην περιγραφή των ματιών, το χρώμα ακολουθεί το χρώμα του μανδύα, επομένως τα μαύρα σκυλιά πρέπει να έχουν σκουρόχρωμα μάτια ενώ τα ανοιχτόχρωμα μπορούν να έχουν ανοικτότερο χρώμα ματιών. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτό που έσεις χαρακτηρίζετε “πορτοκαλί” (από το χρώμα του μανδύα του) είναι στην πραγματικότητα λεμονί, οπότε είναι φυσικό η χρωστική του να είναι ανάλογη.

Πιθανόν στο γενεαλόγιο του σκύλου να υπάρχουν πολλοί λεμονί σκύλοι. Αν αυτό συνεχίζεται επί πολλές γενιές, έχει σαν αποτέλεσμα να “αραιώνει” τη χρωστική. Γι’ αυτό οι εκτροφείς κάθε τόσο ζευγαρώνουν τα πορτοκαλί και λεμονί ποίντερ με ασπρόμαυρα. Επίσης η ύπαρξη πολλών ζευγαρωμάτων μεταξύ καστανών σκύλων μπορεί αυξητικά (γενιά προς γενιά) να αραιώσει τη χρωστική. Το ζευγάρωμα με μαύρους σκύλους έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που λέτε (δηλαδή, σκουραίνει τη χρωστική) αλλά θα πρέπει ο συγκεκριμένος ασπρόμαυρος σκύλος να μην προέρχεται από λεμονί προγόνους.

 

[FAINOMENON]

FAINOMENON στις 5 Αυγούστου 2004 στις 16:24 #43447

Συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη Νικολακόπουλο σε όσα λέει περί εκτροφής. Η εκτροφή δεν είναι επάγγελμα αγαπητοί! Όταν κάποιος πρέπει να ζήσει την οικογένειά του αποκλειστικά από την πώληση κουταβιών είναι επόμενο ότι σιγα-σιγά θα αρχίσει να ρίχνει τον πήχυ και να γίνεται όλο και πιο εμπορικός. Παγκοσμίως αυτοί που προχωράνε ποιοτικά τις καθαρόαιμες φυλές είναι οι ερασιτέχνες γιατί δεν αντιμετωπίζουν πίεση χρόνου ή χρημάτων. Ερασιτέχνης=εραστής της τέχνης . Και η ΕΚΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ! Επομένως όταν “ψάχνεστε” για τον σωστό σκύλο, εφαρμόστε και τα σωστά κριτήρια…

 

[FAINOMENON]

FAINOMENON στις 3 Αυγούστου 2004 στις 20:28 #43301

 

” ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΟΦΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ”  

Πολύ χρήσιμοι και ενδιαφέροντες οι προβληματισμοί στο θέμα, νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε εντοπίσει που οδηγούνται τα πράγματα, γιατί και από ποιούς, εγώ θα ήθελα να τονίσω ότι αντί να ακολουθούμε το ρεύμα εδώ στην Ελλάδα που έχουμε ιδιαιτερότητες αλλά και πολύ πιο “λεβέντικη” πρακτική παράδοση στο κυνήγι, και όπου ακόμα υπάρχουν μερακληδες, να κυττάξουμε τα πράγματα στην ουσία, να θυμηθούμε κάθε φυλή γιατί φτιάχτηκε και ας αφήσουμε τους σπρίντερς για εκείνους που δεν ζητούν από το σκύλο να κυνηγήσει παλικαρίσια με τις ώρες στο βουνό αλλά να προσφέρει ολιγόλεπτο θέαμα προς άγραν βαθμών. Μακάρι να γινότανε αυτό που πρότεινε ο Πετρόχειλος, ΑΥΤΗ είναι η ουσία, και αν μπορέσουμε να χτίσουμε μία ελληνική εκτροφή σε αυτή την κατεύθυνση τότε όλοι οι Ευρωπαίοι πρακτικοί κυνηγοί θα έρχονται στην Ελλάδα να πάρουν σκύλο. Και οι σκύλοι θα ήταν καλύτεροι και οι φυλές θα μας ευγνομωνούσαν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κάθε ιδιώτης κυνηγών να πρέπει να ακολουθεί και καλά αυτό το τεχνητό, εμπορικό ρεύμα των Αγώνων μεγάλης έρευνας, αφού ΔΕΝ είναι αυτό το κυνηγόσκυλο που ταιριάζει στη χώρα μας ούτε στον πρακτικό κυνηγό…Δεν μας αναγκάζει κανείς να ακολουθήσουμε, ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΨΑΓΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΑΣ! Ο κυνηγός καθορίζει την “αγορά” στον τόπο του! Αγώνες πρακτικού κυνηγίου και εκθέσεις μορφολογίας είναι ο μόνος συνδυασμός που δεν “προδίδει” τις φυλές.

Αλλά προσωπικά με ανησυχεί και το παραπάνω σχόλιο του ΙΑΚ και θα ήθελα διευκρίνηση…

 

[FAINOMENON]

FAINOMENON στις 2 Αυγούστου 2004 στις 16:40 #336613

 [font=” Verdana; FONT-SIZE: 9pt”]Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημά σας αλλά προφανώς ρητορικό αφού η απάντηση δίνεται ήδη: “το μικρόσωμο σκυλί = πιό γρήγορο και πιο πρακτικό”. Όταν στην εκτροφή εφαρμόζονται κριτήρια ευκολίας του χρήστη και όταν η χρήση ξεφεύγει από την αρχική (παραδοσιακή) λειτουργία της φυλής, είναι επόμενο ότι αυτή η παρέκκλιση από τα πρότυπα γίνεται σιγά-σιγά καθεστώς. Μην ξεχνάτε ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής τα ισοπεδώνει όλα και ο πολύς κόσμος θέλει ένα σκύλο για όλες τις δουλειές, επομένως ο σκύλος αυτός τείνει να χάνει τις ιδιατερότητές του και να γίνεται όλο και περισσότερο ένα καταναλωτικό αγαθό “μέσου όρου”: μέσο σε μέγεθος, προσιτό από οικονομική άποψη (τρώει λιγότερο), με ρεφλέξ μικρότερου σκύλου, εύκολο και φθηνότερο στη μεταφορά του. Φυσικό δεν είναι αυτά τα κριτήρια να εφαρμόζονται σε μεγαλύτερη κλίμακα από επαγγελματίες εκτροφείς-κυναγωγούς που κυριαρχούν στο χώρο των σύγχρονων αγώνων κυνηγίου και θέλουν να είναι ανταγωνιστικοί και εμπορικοί ; επoμένως, αφού αυτοί καθορίζουν το “παιχνίδι”, αυτοί βάζουν τις εκτροφικές κατευθύνσεις και επηρρεάζουν τη μορφή του σύγχρονου σκύλου φέρμας. Όσο για τα πρότυπα, το άλλοθι ότι είναι “σκύλος κυνηγίου” είναι ένα βολικό “χαλάκι” κάτω από το οποίο σκουπίζονται και καλύπτονται πολλές μορφολογικές, εργασιακές αλλά και ιδιοσυγκρασιακές αποκλίσεις. Γι αυτό και βλέπουμε αγγλικά σέττερ ύψους 50 εκατοστών (“για να είναι πιο κοντά στο έδαφος”!), Πόιντερ με αδύναμα νεύρα & πίσω άκρα Ουίππετ κλπ, κλπ. Τώρα, το αν θα άντεχαν αυτοί οι σκύλοι όλη μέρα με βροχή στη λάσπη και το αγκαθωτό χόρτο της πατρίδας τους, είναι άλλο ζήτημα που δεν θα τεθεί ποτέ, γιατί απλούστατα κανείς από τους κεντροευρωπαϊκούς “πρωταγωνιστές” δεν δοκιμάζεται εκεί, ούτε έχει κανείς το ενδιαφέρον να δει τι γίνεται αλλού, αφού οι Ιταλοί και οι Γάλλοι έχουν από καιρό (υποτίθεται) ξεπεράσει τους πάντες και δεν έχουν καμμία διάθεση να γυρίσουν πίσω…Η “επιστροφή στις ρίζες” άλλωστε, παρότι χρήσιμη για όλες τις καθαρόαιμες φυλές από καιρό σε καιρό, στα συγκεκριμένα “χωράφια” θα απειλούσε κάποια μονοπωλιακά status quo που χτίστηκαν μετά από δεκαετίες ολόκληρες διασταυρώσεων & διαστρεβλώσεων. Φυσικά, ο μοναχικός κυνηγός, ο μερακλής που παίρνει ένα σκύλο ξέροντας την ιστορία και το ρόλο του, μπορεί και πρέπει να έχει απαιτήσεις κόντρα στο ρεύμα. Χάρη σ’ αυτούς άλλωστε, που επιμένουν παλιομοδίτικα, επιβιώνουν ακόμα κάποια σπάνια άνθη και γραμμές αίματος μέσα στη λαίλαπα των παρά φύσιν επιδόσεων. Αρκεί να υποψιάζεται, να παθιάζεται και να ψάχνει κανείς…όπως εσείς![/font]

[font=” Verdana; FONT-SIZE: 9pt”]και μια μικρή παρατήρηση στον φίλτατο Kalliston Hellas: η κυνοτεχνία…. είναι μία![/font]