huntermf
@huntermf
Όχι πρόσφατα ενεργόςΑπαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9
[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από THEOD στίς 23 Mάϊος 2006
Ο πολιτικός φορέας αγαπητέ φίλε Χρήστο “δοκιμάστηκε” και απέτυχε … έχουν ειπωθει πολλά, έχουν γραφεί περισσσότερα και ίσως δεν ξέρουμε και πόσα άλλα ακόμη συνέβησαν “ante portas’ …
Όσο για τις ΜΗΚΥΟ αν εξαιρέσεις κάποιες γνωστές ανθρωπιστικού και κοινωνικού περιεχομένου μπορείς να αναρωτηθείς εύλογα “τι ακριβώς κάνουν” οι υπόλοιπες … πάντως για μας, ενώ το βασικό μας θεσμικό κυνηγετικό νομοθέτημα καίτοι εκδοθέν εν “δισέκτω έτει 1969”, είχε διατάξεις πρωτοποριακές συγκριτικά με το πνεύμα της εποχής και σήμερα σε καιρούς “δημοκρατικής νομιμότητας”, οι Κ.Ο και οι κυνηγοί απολαμβάνουν έναν ιδιότυπο ρατσισμό που έχει καλλιεργηθεί έντεχνα από το 1980 και μετά και μια “αφ΄ υψηλού” αντιμετώπιση από την αρμόδια Υπηρεσία …
Και πολύ σωστά επισημαίνεται, ότι η ενημέρωση μας προσγειώνει και δεν μας επιτρέπει να ονειροβατούμε και να είμαστε “αιθεροβάμονες”, η ενημέρωση όμως απαιτεί και κόπο και αρκετό χρόνο και πολύ προσπάθεια, είμαστε σε θέση να τα διαθέσουμε όλα αυτά για κάτι που υποτίθεται ότι είναι ο τρόπος ζωής μας, δηλαδή το κυνήγι ;;
[/indent]
Αγαπητέ THEOD,
έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες ότι το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (για να μην.. “φοβόμαστε” τις λέξεις μέσα σε ένα φόρουμ) δοκιμάστηκε και απέτυχε. Και όλοι όσοι δεν το πλαισιώσαμε, έχουμε κάποιο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία αυτή, αλλά και για όσα χάθηκαν εξ αιτίας αυτής της αποτυχίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένα πολιτικό κόμμα, με κυνηγετικό προσανατολισμό, είναι άχρηστο στην υπόθεση “κυνήγι”, η οποία, ούτως ή άλλως, έχει σαφέστατες πολιτικές διαστάσεις. Ας παραδειγματιστούμε από τη Γαλλία. Κατά την ταπεινή μου, λοιπόν, άποψη, το “μήνυμα” που θα μπορούσε να βγει από αυτή τη κουβεντούλα μας, είναι ότι ακόμα και αν απέτυχε το ΚΕΚ, κάποιος ή κάποιοι θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν, ..και να ξαναπροσπαθήσουν, …και να ξαναπροσπαθήσουν, και να συνεχίσουν να προσπαθούν, μέχρι να πετύχουν.
Για τις ΜΚΟ: Θα το ξέρεις και εσύ, είμαι σίγουρος, ότι πλέον, καλώς ή κακώς, έχουν θεσμοθετημένο ρόλο και αναγνωρίζονται επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις μέρες μας, δυστυχώς ή ευτυχώς, μια ΜΚΟ είναι χρήσιμη ακόμα και ως “σφραγιδοσύλλογος”. Για το λόγο αυτό υπάρχουν στη χώρα μας περισσότερες από 300 τέτοιες ΜΚΟ, με περιβαλλοντικό-οικολογικό-κλπ.-κλπ. προσανατολισμό. Και δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε μια με κυνηγετικό προσανατολισμό! Δυστυχώς…! Διότι αν υπήρχαν ΜΚΟ με κυνηγετικό προσανατολισμό, ίσως τώρα δεν “απολαμβάναμε” αυτόν τον ρατσισμό, που περιγράφεις.
Πάντως, το ότι υπάρχουν κάποιοι κυνηγοί που αφιερώνουν τον χρόνο τους για να γράψουν έστω ένα mail, είναι μια πρώτη μικρή κατάκτηση! Πριν λίγα χρόνια, αυτό ήταν αδιανόητο και σαν ιδέα! Δυστυχώς όμως, αυτό δεν φτάνει πλέον και είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Γιατί οι εξελίξεις είναι πια αστραπιαίες στο χώρο μας (στο κυνήγι γενικά εννοώ) και με τους ρυθμούς που συμβαίνουν, δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε απλοί παρατηρητές και να μην συμμετέχουμε όπου και όπως μπορούμε. Και αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα που πρέπει να βγάζουμε πάντα προς τη μεγάλη μάζα των κυνηγών, που παραμένει αδρανής.
Όλοι μαζί τελικά, οι Κυνηγετικές μας Οργανώσεις, το όποιο πολιτικό κόμμα, τα διάφορα site στο ίντερνετ, οι ΜΚΟ κυνηγετικού προσανατολισμού, θα πρέπει να ασκούν συνεχώς και σε βάθος χρόνου πιέσεις σε κάθε “μήκος” και “πλάτος” του γήπεδου που λέγεται “κοινωνία”, αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα στο κυνήγι.
Φιλικά, Μίλτος Φακιώλας
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Πριν λίγο καιρό είχε γίνει πρώτο θέμα της επικαιρότητας εκείνος ο Ρώσος μακελάρης, ο οποίος δολοφόνησε στη Κέρκυρα μια γυναίκα, απλά και μόνο για να έχει την εμπειρία (!!), όπως ο ίδιος ομολόγησε, του φόνου ενός ανθρώπου!!! Στη συνέχεια, κατά τη μεταφορά του, δολοφόνησε εν ψυχρώ τους δυο αστυνομικούς-συνοδούς του, μπροστά στα μάτια δυο συγκρατούμενων του. Εκ των υστέρων η δικηγόρος του, εμφανιζόμενη σε τηλεοπτικές εκπομπές, εξέφρασε την άποψη ότι αφού αυτοκτόνησε και δεν μπορούμε να ξέρουμε την άποψη του, δεν μπορεί να του αποδοθεί καμία πράξη και δεν θα έπρεπε να αναφέρεται ως “δολοφόνος”, “φονιάς” κλπ, παρά μόνο με τον χαρακτηρισμό “ύποπτος”!!!!! Και δεν τόλμησε κανείς, από τους παριστάμενους στα διάφορα πάνελ, να την διορθώσει ή να φέρει κάποια αντίρρηση!
Οφείλω να ομολογήσω ότι με εξόργισε απίστευτα αυτή η άποψη, αλλά είμαι επίσης υποχρεωμένος να δεχτώ, είτε μου αρέσει, είτε δεν μου αρέσει, μια μεγάλη αλήθεια: «ΜΗΔΕΝΙ ΔΙΚΗΝ ΔΙΚΑΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΜΦΙ ΜΥΘΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ»
Με αποφθέγματα σαν το παραπάνω, οι πρόγονοι μας δίδαξαν πολιτισμό σε ολόκληρο τον κόσμο και, προσωπικά, δεν είμαι διατεθειμένος να απεμπολήσω αυτή τους τη κληρονομιά, για κανένα λόγο.
Ερώτηση: αν αποδεχόμαστε τα παραπάνω, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει το λόγο για τον οποίο η περίπτωση της Κας Γανωτή, θα έπρεπε να ξεφύγει από αυτή τη λογική;
Προσωπικά, ούτε θέλω να αμφισβητήσω τα λεγόμενα της Κας Γανωτή, αλλά ούτε και τα αποδέχομαι, επιφυλασσόμενος να ακούσω πρώτα την απόφαση των αρμόδιων αρχών. Θεωρώ δε, ότι αυτή είναι μια νηφάλια τοποθέτηση, με την οποία δεν θα διαφωνούσε (υποθέτω) ούτε η ίδια η Κα Γανωτή.
Ανεξάρτητα τώρα από το τι ακριβώς συνέβη και κάτω από ποιες συνθήκες, θεωρώ (κατά την ταπεινή μου άποψη) απαράδεκτο τον τρόπο που κάλυψε το γεγονός το, αγαπητό κατά τα άλλα, ένθετο Ε-Κ. Ειλικρινά λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τον τίτλο του αρχικού άρθρου! Το λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να αισθάνομαι ντροπή, άρα και συνυπευθυνότητα, εξ αιτίας κάποιου ασυνείδητου, μόνο το Ε-Κ μπορεί να μας το εξηγήσει!
Πριν μερικά χρόνια, κάποιος ασυνείδητος οδηγός έσπειρε το θάνατο στα Τέμπη, θερίζοντας τις ζωές μικρών μαθητών που συμμετείχαν σε σχολική εκδρομή και βύθισε στο πένθος δεκάδες συνανθρώπους μας. Όλοι μας είχαμε συγκλονιστεί από εκείνο το γεγονός! Με τη λογική, λοιπόν, αυτή του Ε-Κ, θα έπρεπε όλοι μας, ως οδηγοί, να αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι και να ταυτίζουμε τον εαυτό μας με εκείνο τον οδηγό;;;!! Εσείς, συνάδελφοι του Ε-Κ, αισθάνεστε συνυπεύθυνοι, ως οδηγοί, ταυτίζεστε με εκείνον τον ασυνείδητο και άρα αναλαμβάνετε μέρος της ευθύνης του;;;;;!!!!
Έλεος…, αδέρφια..!!!! Ανάμεσα στην ευαισθησία και το… “ξεβράκωμα”, υπάρχει μια τεράστια απόσταση.
Φιλικά, άλλος ένας “αργόσχολος”,
Μίλτος Φακιώλας
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Ενώ το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, εμείς επιμένουμε να κοιτάμε το.. δάχτυλο!
Στρέφουμε τη προσοχή μας στο θήραμα, στα λίγα ή στα πολλά, αν έχει ή δεν έχει, αν μειώνεται ή αυξάνεται, στο πόσα ανά έξοδο και κανείς μας δεν κοιτάει το “χώρο” που ζει το θήραμα. Συνάδελφοι.., το θήραμα δεν ξέρει ποιο είναι το απαγορευμένο και ποιο το επιτρεπόμενο, που πέφτει το Μαρόκο, η Ελλάδα ή η Βουλγαρία, δεν ξέρει από σύνορα, δεν ξέρει αν ο πληθυσμός του είναι μικρός ή μεγάλος, ή αν είναι είδος υπό εξαφάνιση. Το μόνο που ξέρει, και πολύ καλά μάλιστα, είναι μόνο ο κατάλληλος και ο ακατάλληλος χώρος. Ας αφήσουμε το μυαλό μας να ξεπεράσει για λίγο το “θήραμα” και ας επικεντρώσουμε τη προσοχή μας στο “χώρο” που ζει. Αν “επενδύσουμε” στο κατάλληλο περιβάλλον, το θήραμα θα έρθει από μόνο του εκεί, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο.
Και αυτή η αντίληψη μας περνάει και στην ύλη των περιοδικών. Ό,τι “ζητήσουμε” θα μας σερβίρουν. Δείτε, για παράδειγμα, στο ίδιο τεύχος του Έθνους-Κυνήγι: Πόσες σελίδες αφιερώθηκαν στο Μαρόκο και πόσες σελίδες στην έρευνα του κ. Θωμαΐδη για τη πεδινή; Κατά την ταπεινή μου άποψη, έπρεπε να λείπει τελείως το άρθρο για το Μαρόκο και όλο το τεύχος (και κάθε τεύχος) να είναι αφιερωμένο σε τέτοιες έρευνες, την εφαρμογή τους και τα αποτέλεσματα που προέκυψαν. Δεν ξέρω όμως…., τι κυκλοφορία θα είχε ένα τέτοιο έντυπο. Και εδώ έχει ένα δίκιο το κάθε έντυπο μας. Αλήθεια.., πόσοι από εμάς διάβασαν το κάθε άρθρο; Μήπως στο σημείο αυτό βρίσκονται και κάποιες δικές μας ευθύνες; Μήπως θα ήταν σαφώς πιο επικοδομητικό, αντί να συζητάμε για το άρθρο του Μαρόκου, να συζητάμε για την πεδινή του Θωμαΐδη;
Απλά, κάποιες σκέψεις μου.
Συναδελφικά, Μίλτος Φ.
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9
[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από victz στίς 19 Ιούλιος 2005
Αναρωτιεμαι αν ενας απο τους τροπους επιβραβευσης που λεει ο Μιλτος ειναι και το να βγαλεις την αδεια σου εκει, ειδικα οσοι βγαζουν αδειες γενικες.
[/indent]
Παλαιότερα, είχα σκεφτεί να το κάνω αυτό που προτείνει ο συνάδελφος Βίκτωρας. Σίγουρα τους ανήκουν τα χρήματα μας, αφού εκεί κυνηγάμε. Είναι όμως δίκοπο μαχαίρι αυτή η λύση. Ναι μεν ενισχύεις οικονομικά τον αδύναμο κυνηγετικό σύλλογο, αλλά χάνεις το δικαίωμα του ψήφου σου σε κάποιο κεντρικό σύλλογο, όπου εκεί αποφασίζονται πολύ σημαντικά θέματα.
Μάλλον όμως δεν είναι και τόσο.. οικονομικό το θέμα. Το ότι πληρώνουμε, δεν σημαίνει ότι σταματάνε εκεί οι τρόποι που μπορούμε να εμπλακούμε ενεργά σε διάφορες δραστηριότητες-πρωτοβουλίες. Μεγαλύτερη σημασία έχει η προσωπική συμμετοχή των κυνηγών. Κατά την ταπείνη μου άποψη, πρέπει να εγκαταλείψουμε τη νοοτροπία του απλού θεατή των εξελίξεων στο κυνήγι. Το Κακοπλεύρι, για παράδειγμα, ένα 5ετές πρόγραμμα (4 χρόνια + 1 χρόνο καταγραφής αποτελεσμάτων) με απίστευτα αποτελέσματα, στοίχισε ελάχιστα χρήματα (αν δεν κάνω λάθος, περίπου 10.000.000 δρχ), αλλά απαίτησε πάρα πολλή δουλειά εκ μέρους λίγων συνάδελφων κυνηγών, που πίστεψαν στο “όνειρο” τους και τα κατάφεραν.
Φιλικά, Μίλτος Φ.
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9
[indent]
[indent]Λες επίσης τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα αποδημητικά θηράματα και φέρνεις παραδείγματα 2-3 συλλόγους που έκαναν κάποιες ενέργειες. Συμφωνώ απολύτως αλλά νομίζεις οτι επειδή υπάρχουν κάποιοι που ΑΞΙΖΟΥΝ πραγματικά συγχαρητήρια θα σωθούμε όλοι μας; 2 -3 σύλλογοι σε σχέση με το σύνολο των συλλόγων που υπάρχουν στην Ελλάδα ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ και σίγουρα φίλε δεν με κάνει να έχω ελπίδες για το μέλλον.
[/indent][/indent]
Έχεις απόλυτο δίκιο αγαπητέ συνάδελφε! Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα, όπως τα γράφεις! Αλλά αν πραγματικά πιστεύουμε ότι αυτοί οι σύλλογοι είναι άξιοι συγχαρητηρίων και αυτές οι ενέργειες τους αποτελούν το μέλλον του κυνηγίου για τη χώρα μας, τότε η λύση είναι προφανής: Πρέπει όλοι να πιέζουμε με κάθε τρόπο, προς κάθε κατεύθυνση, σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται (ή τη δημιουργούμε) και με όλες τις δυνάμεις μας, ώστε αυτές οι ενέργειες να παγιωθούν όχι μόνο από 2-3, αλλά από ΟΛΟΥΣ τους συλλόγους της χώρας.
Πάντως, ένα είναι βέβαιο: Όσο παραμένουμε αδρανείς και “θεατές”, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι.
Φιλικά, Μίλτος Φ.
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Καλησπέρα σας,
Αν και παρακολουθώ το φόρουμ, σπάνια βρίσκω το χρόνο να γράψω κάτι. Για το συγκεκριμένο θέμα όμως και λόγω της σοβαρότητας του, δεν μπορώ να… αντισταθώ στον πειρασμό!! Ας μη σκεφτόμαστε τι μπορεί να κάνει το κράτος ή οι κυνηγετικές μας οργανώσεις για τέτοια θέματα. Είναι και οι δυο τους εξαιρετικά.. δυσκίνητοι για τέτοιους ρόλους! Ας αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Και επειδή… έχει προλάβει άλλος να… τετραγωνίσει αυτόν το κύκλο, ας ρίξουμε μια ματιά στο παρακάτω link:
http://www.grandpaslegacy.org/
Κυνηγοί και ψαράδες αναλαμβάνουν εθελοντικά και δωρεάν την.. “εκπαίδευση” των παιδιών μας. Δείτε την αρχική τους σελίδα και θα βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, νομίζω. Απλά μια ιδέα.
Φιλικά, Μίλτος Φακιώλας
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Καλησπέρα σας,
αν και δεν συμμετέχω συχνά στο forum, νομίζω ότι ωφείλω να συστηθώ αφού το παρακολουθώ ανελλειπώς.
Είμαι, λοιπόν, ο Μίλτος από Αθήνα, 41 ετών, δημόσιος υπάλληλος, παντρεμένος και πατέρας 2 κοριτσιών και μάλλον δικαιούμαι να λέω ότι κατάγομαι από κυνηγετική οικογένεια, αφού ήταν κυνηγοί: ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπαππούς μου και ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου. Για την ακρίβεια, ο πατέρας μου εξακολουθεί να κυνηγάει λαγό (και μόνο λαγό), μόνος του μάλιστα, παρά τα 74 χρόνια του! Φαντάζομαι ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν θα μπορούσα εγώ να είμαι κάτι διαφορετικό.
Είμαι κάτοχος 4 κυνηγετικών όπλων και κυνηγάω με μια Browning Gold, όχι τόσο γιατί αγαπάω τα ημιαυτόματα όσο γιατί δεν μπορώ να αγοράσω το δίκανο που θα με ικανοποιούσε. Κυνηγάω κυρίως πέρδικα και μπεκάτσα, ενώ δεν παραλείπω κάθε χρόνο να αφιερώσω 10 μέρες στα υδρόβια και το τελευταίο Σαββατοκύριακο στις τσίχλες. Ο σκύλος μου είναι ένα ντράχτχααρ, όπως ήταν και οι προηγούμενοι 2 προκάτοχοι του…σκυλόσπιτου του.
Αυτά….. και νάμαστε όλοι καλά, Μίλτος
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Αγαπητέ συνάδελφε tsamis,
αν και διάβασα και άλλες σωστές απόψεις, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την άποψη που διατυπώνεις!
Το πιλοτικό πρόγραμμα στο Κακοπλεύρι είναι ό,τι πιο πρωτοποριακό έχει εφαρμοσθεί μέχρι σήμερα από τις κυνηγετικές μας οργανώσεις, στον τομέα των φιλοθηραματικών έργων. Έπρεπε να είναι…πρωτοσέλιδο σε κάθε έντυπο του χώρου μας, μέχρι και σήμερα ακόμα! Ένα έργο αντάξιο των σύγχρονων μεθόδων για την προστασία των θηραμάτων, που εφαρμόζονται σε χώρες πολύ πιο προηγμένες στο συγκεκριμένο τομέα, και που διαβάζοντας τα κατορθώματα τους, ζηλεύουμε την θηραματική αφθονία τους. Σε παρακαλώ να δεχτείς τα θερμά μου συγχαρητήρια για την αναφορά σου αυτή.
Δυστυχώς, όπως κάθε τι εξαιρετικό που συμβαίνει στην Ελλάδα μας, καταφέραμε και αυτό να το “κρύψουμε”, να μην υπάρξουν εκτενείς αναφορές και τελικά ο μέσος συνάδελφος μας, να παραμείνει απληροφόρητος για το τι ακριβώς έγινε εκεί! Γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη, το Κακοπλεύρι προσφέρει πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με την θηραματική πολιτική που θα έπρεπε να ακολουθήσουν όλες ανεξαίρετα οι κυνηγετικές οργανώσεις της χώρας μας και, φυσικά, η επίσημη πολιτεία. Και δεν εννοώ τόσο τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα, ομολογουμένως, θεαματικά ποσοστά επιτυχίας του, όσο από τα συμπεράσματα που βγαίνουν “πίσω” από τα νούμερα αυτά! Ας διαβάσουμε όλοι προσεκτικά κάθε τι που θα πέσει στα χέρια, μας σχετικά με το Κακοπλεύρι, και ας προσπαθήσουμε να δούμε μια ξεκάθαρη, κατά τη γνώμη μου, αλήθεια: Οι “Κασσάνδρες” που βλέπουν το κυνηγετικό μας μέλλον μέσα σε μια ρεζέρβα ή σε κάποια κοντινή (ή μακρυνή) χώρα, ας είμαστε σίγουροι ότι το μόνο που μπορούν να “δουν” είναι το…πορτοφόλι μας!! Και σαν συμπέρασμα από αυτή τη…”κουβεντούλα” μας, ας μας μείνει το εξής: Το Κακοπλεύρι το απέδειξε, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι η ελληνική φύση έχει ακόμα αρκετές δυνάμεις και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη και κατάλληλη βοήθεια για να κάνει το θαύμα της.
Δυο λόγια μόνο για τις απελευθερώσεις εκτρεφόμενων θηραμάτων. Συνάδελφοι.., ας ξεφύγουμε επιτέλους από αυτό που χρόνια τώρα μας κατατρέχει και που, σε μια παρόμοια κουβέντα, είχα αποκαλέσει “Σύνδρομο των Απελευθερώσεων”. Το έχουν δοκιμάσει και άλλοι πριν από εμάς με φρικτά αποτελέσματα. Έχουν, βέβαια, σταματήσει εδώ και χρόνια τις απελευθερώσεις και τώρα προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που…δημιούργησαν!! Στην καλύτερη περίπτωση είναι σπατάλη κόπου και χρημάτων, ενώ στη χειρότερη είναι αυτό που λέει πιο πάνω ο συνάδελφος THEOD. Εγώ δεν το χαρακτηρίζω γιατί το φόρουμ είναι “ανοικτό” και φοβάμαι ότι θα…παρεκτραπώ.
Τα παραπάνω, βέβαια, είναι προσωπικές απόψεις και, επομένως, κάθε αντίρρηση δεκτή και συζητήσιμη.
Φιλικά, Μίλτος
Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
9Δυστυχώς φίλε Θοδωρή θα συμφωνήσω μαζί σου. Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση, γιατί οι προσπάθειες για ρεζερβοποίηση είναι υπαρκτές.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο κύριος Γεωργιάδης είπε την άποψη του και μόνο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όσα είπε δεν έχουν συζητηθεί ξανά στο ΥΠ.ΓΕ. ή δεν θα τα προωθήσει ο ίδιος στην κατάλληλη ευκαιρία. Και από ότι έμαθα δεν ήταν ο μόνος που τάχθηκε υπέρ αυτής της άποψης. Νομίζω ότι η εισήγηση του ήταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια βολιδοσκόπησης αντιδράσεων εκ μέρους των κυνηγών. Και ακόμα χειρότερα, φαίνεται πως υπάρχουν και συνάδελφοι κυνηγοί που…καλοβλέπουν μια τέτοια εξέλιξη! Στις πρόσφατες αρχαιρεσίες της Δ’ ΚΟΣΕ βρέθηκε υποψήφιος που τάχθηκε υπέρ της “οριοθέτησης” (;;;;;;;;;
των κυνηγετικών περιοχών, ακολουθώντας σχεδόν κατά γράμμα το σκεπτικό της εισήγησης Γεωργιάδη!! Σκέψου τώρα να έχει εκλεγεί αυτός ο άνθρωπος!Και σε τελευταία ανάλυση, οι άνθρωποι αυτοί καλά κάνουν. Έχουν τις απόψεις τους και προσπαθούν να τις προωθήσουν. Όσο η προσπάθεια τους αυτή περιορίζεται σε θεμιτά μέσα και μεθόδους, δεν έχω πρόβλημα. Διαφωνώ βέβαια μαζί τους, αλλά δεν μπορώ, παρά να τους αναγνωρίσω το δικαίωμα να εκφράζουν την άποψη τους.
Έχω όμως πρόβλημα με εμάς τους υπόλοιπους! Τους οπαδούς του κυνηγίου που μας έμαθαν οι πατεράδες μας και το οποίο έχουμε χρέος να το παραδώσουμε ακέραιο στα παιδιά μας, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες αρχές της αειφορικής ανάπτυξης. Όλοι εμείς λοιπόν, που είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία, τι κάνουμε; Δυστυχώς τίποτα!!! Μηδέν ενδιαφέρον για τα κοινά του κυνηγίου. Για να μη μιλήσω για ενεργή συμμετοχή στα δρώμενα.
Μήπως τελικά έχουμε (και πάθουμε) αυτό που μας αξίζει;
Φιλικά, Μίλτος Φακιώλας
