Νέος Χρήστης; Κάνε Εγγραφή! | Σύνδεση
Posted In: Σκοπευτικά θέματα
[[[[[[[[[[[[[Ναι αλλά με την διαφορα ότι μετά από αυτό με το που ακουμπά το μάγουλο στο ζυγωματικό… Δεν πάει το υποσυνείδητο να βάλει την όποια προσκοπευση… ΑΥΤΟ γίνετε με το που ξεκινάς την επωμιση]]]]]]
ναι εχεις δικιο αυτο περιπου εννουσα και εγω
να σε ρωτησω κατι? με το swing through τι γινεται?εννοω με το θεμα προσκοπευση επωμιση
[[[[[[[[[[[[[Ναι αλλά με την διαφορα ότι μετά από αυτό με το που ακουμπά το μάγουλο στο ζυγωματικό… Δεν πάει το υποσυνείδητο να βάλει την όποια προσκοπευση… ΑΥΤΟ γίνετε με το που ξεκινάς την επωμιση]]]]]] ναι εχεις δικιο αυτο περιπου εννουσα και εγω να σε ρωτησω κατι? με το swing through τι γινεται?εννοω με το θεμα προσκοπευση επωμιση
Ελάχιστα παραπάνω χρόνος διεκπεραιώσεις και επωμισης αλλά και εκτέλεση προσκοπευσεις…. Το μυστικό δεν είναι το πια τεχνική θα ακολουθήσεις αλλά το πώς θα μάθεις να επωμιζεις πάντα το ίδιο.
Δηλαδή, η όλη εργασία στη M.L. είναι :
-Βλεπω το πουλί και παρακολουθώντας το με τα μάτια αποφασίζω ποιά θα είναι η προσκόπευση.
-Σηκώνω το όπλο και επωμίζω χωρίς να αποσπαστώ απο την θέα του πουλιού.
-Μόλις ολοκληρώσω την επώμιση ρίχνω πάντα βλεποντας το πουλί.
Αν κάνω λάθος ας με διορθώσετε.
Τώρα, για να γίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει ο κυνηγός να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα μέτρα του όπλου του, ότι δηλαδή απαξ και επωμίσει το όπλο θα ρίξει εκεί που κοιτάει και όχι στο περίπου.
Η επώμιση είναι μια κίνηση όπου τελικά το μάτι θα ευθυγραμμίζεται με την κάννη. Πώς όμως τελικά είμαστε σίγουροι ότι γίνεται αυτό;
Τί δοκιμές και τέστ μπορούμε να κάνουμε απο μόνοι μας για να το διαπιστώσουμε ή να το διορθώσουμε ώστε να πάψουμε πλέον να μας αποσχολεί αυτό και να επικεντρωθούμε στα πιό ουσιώδη;
Εγώ προσπαθώ να κάνω το εξής: Βλεπω ένα σημείο μπροστά μου, επωμίζω, και μετά κοιτάω αν το στόχαστρο όντως είναι επάνω στο στόχο για επιβεβαίωση. Βέβαια κάθε φορά υπάρχει και μία παρέκκλιση, αλλά η σταθερότερη βγαίνει όταν έχω το σώμα ίσιο το κεφάλι σχετικά όρθιο και το πέλμα ψηλά στον ώμο, ίσα-ίσα που αν κάποιος είναι πίσω μου νά μήν βλέπει καθόλου πέλμα.
-Μετά απο παρατήρηση πολλών εικόνων και βίντεο, αλλά και οδηγιών, θέλω να πώ και ένα κομάτι που πρέπει να προσεχτεί. Το Lenth of pull.Παρατήρησα λοιπόν προς επίρρωσιν της οδηγίας ότι η πρώτη άρθρωση του αντίχειρα που πιάνει τη λαβή πρέπει να απέχει 2-3 δάχτυλα=4,5-6 εκατοστά απο τη μύτη όταν επωμίζουμε. Το εφάρμοσα πριονίζοντας το κοντάκι με προσοχή να μήν αλλάξει το πίτς. (γωνία του πέλματος) και αφαίρεσα 1,7 εκατοστά. Όλα άλλαξαν. Ούτε σκαλώματα στο ρούχο, ούτε προβλήματα. Το όπλο “ελάφρυνε” και έγινε άνετο και πολύ ευκολότερα διαχειρίσιμο. Η απόσταση αντίχειρα-μύτης είναι τώρα 2 δάχτυλα με το φανελάκι και 3 με χειμερινή ενδυμασία.
Όπως ο kapnas πολύ σωστά είπε ότι τί να την κάνουμε την προσκόπευση άν η επώμιση είναι αλλού για αλλού, εγώ το πάω ακόμα πιό πίσω. Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου κατα τη γνώμη μου προηγείται , τουλάχιστον μας ταλαιπωρεί λιγότερο (άν δέν μας καταστρέφει τελείως την επώμιση).
ΜΙΑΣ Κ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΠΩΜΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Κ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ KAPNA KAI ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ…
ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ… ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ (ΕΝΝΟΩΝΤΑΣ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΟΥΜΠΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΑΚΙΟΥ) ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΥΣ Κ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΄”ΣΗΚΩΜΑ” ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ… ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΒΛΕΠΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙΟΥ Κ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΑΡΟΛΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ…
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ, ΛΑΘΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΚΑΚΟ ΠΙΑΣΙΜΟ ΣΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ… ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΞΑΦΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΟΠΩΣ ΠΧ ΣΤΗ ΤΣΙΧΛΑ Η ΣΤΟ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙ… ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΣ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Κ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΚΟΥΡΑΣΗ, ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΚΤΛ ΚΤΛ… ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΤΕΡΙ Η ΜΙΑ ΦΕΡΜΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ?
Δηλαδή, η όλη εργασία στη M.L. είναι :
-Βλεπω το πουλί και παρακολουθώντας το με τα μάτια αποφασίζω ποιά θα είναι η προσκόπευση.
Ναι η αρχική τοποθέτηση τον καννών σου είναι και η προσκοπευση σου… αλλά με την προϋπόθεση ότι η κάννες σου δεν θα ταλαντεύονται ποτέ αλλά και ο χρόνος που θα είσαι επωμισμένος δεν θα ξεπερνα το αυτονόητο.
-Σηκώνω το όπλο και επωμίζω χωρίς να αποσπαστώ απο την θέα του πουλιού…. Ναι
-Μόλις ολοκληρώσω την επώμιση ρίχνω πάντα βλεποντας το πουλί….
Ναι αλλά έχοντας και την εικόνα της οποιας προσκοπευσης
Αν κάνω λάθος ας με διορθώσετε.
Τώρα, για να γίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει ο κυνηγός να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα μέτρα του όπλου του, ότι δηλαδή απαξ και επωμίσει το όπλο θα ρίξει εκεί που κοιτάει και όχι στο περίπου.
Αυτό είναι ένα από τα αυτονόητα όπως επίσης τα μετρά σε ένα κοντάκι δουλεύουν για συγκεκριμένα μήκη κοντακίων… δεν μπορείς να λες ότι έχω μήκος από την σκανδάλη 36,5 μικρή κλίση 36 και μεγάλη 56… και για τον άλφα η βήτα λόγο το μήκος του να μεταβάλετε… τότε δεν δουλεύουν τα μετρα.
Η επώμιση είναι μια κίνηση όπου τελικά το μάτι θα ευθυγραμμίζεται με την κάννη. Πώς όμως τελικά είμαστε σίγουροι ότι γίνεται αυτό;
Πρώτα από όλα θα το καταλάβεις έχοντας σταθερότατες επωμισεις και πάντα θα βλέπεις την ιδία εικόνα όταν είσαι επωμισμένος.
Τί δοκιμές και τέστ μπορούμε να κάνουμε απο μόνοι μας για να το διαπιστώσουμε ή να το διορθώσουμε ώστε να πάψουμε πλέον να μας αποσχολεί αυτό και να επικεντρωθούμε στα πιό ουσιώδη;
Εγώ προσπαθώ να κάνω το εξής: Βλεπω ένα σημείο μπροστά μου, επωμίζω, και μετά κοιτάω αν το στόχαστρο όντως είναι επάνω στο στόχο για επιβεβαίωση. Βέβαια κάθε φορά υπάρχει και μία παρέκκλιση, αλλά η σταθερότερη βγαίνει όταν έχω το σώμα ίσιο το κεφάλι σχετικά όρθιο και το πέλμα ψηλά στον ώμο, ίσα-ίσα που αν κάποιος είναι πίσω μου νά μήν βλέπει καθόλου πέλμα.
Για να έχεις πάντα της κάννες σου εκεί που κοιτούν τα ματια σου το μόνο που θέλει είναι … απολυτα ελεγχόμενες κινήσεις κατά την επωμιση… δεν σηκώνουμε το όπλο αλλά συρταρονουμε προς τον στόχο … αυτό για να συμβεί θέλει πλήρες ελέγχω και από τα δυο χερια.
-Μετά απο παρατήρηση πολλών εικόνων και βίντεο, αλλά και οδηγιών, θέλω να πώ και ένα κομάτι που πρέπει να προσεχτεί. Το Lenth of pull.Παρατήρησα λοιπόν προς επίρρωσιν της οδηγίας ότι η πρώτη άρθρωση του αντίχειρα που πιάνει τη λαβή πρέπει να απέχει 2-3 δάχτυλα=4,5-6 εκατοστά απο τη μύτη όταν επωμίζουμε. Το εφάρμοσα πριονίζοντας το κοντάκι με προσοχή να μήν αλλάξει το πίτς. (γωνία του πέλματος) και αφαίρεσα 1,7 εκατοστά. Όλα άλλαξαν. Ούτε σκαλώματα στο ρούχο, ούτε προβλήματα. Το όπλο «ελάφρυνε» και έγινε άνετο και πολύ ευκολότερα διαχειρίσιμο. Η απόσταση αντίχειρα-μύτης είναι τώρα 2 δάχτυλα με το φανελάκι και 3 με χειμερινή ενδυμασία.
Όλο αυτό που έθεσες και όχι μονό θέλει εκτενέστεροι προσεγγίσει.. δεν είναι καθόλου εύκολο θέμα το κοντάκι.. και πόσο μάλλον ο χειρισμό του
Όπως ο kapnas πολύ σωστά είπε ότι τί να την κάνουμε την προσκόπευση άν η επώμιση είναι αλλού για αλλού, εγώ το πάω ακόμα πιό πίσω. Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου κατα τη γνώμη μου προηγείται , τουλάχιστον μας ταλαιπωρεί λιγότερο (άν δέν μας καταστρέφει τελείως την επώμιση).
Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου είναι το αυτονόητο ώστε να προχωρήσεις παρακάτω … δεν νοείται να θες να πας παρακάτω και να κουβαλάς κουσούρια φοβίες αλλά και ένα σορό σκοπευτικά κατάλοιπα… ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στο σκοπευτήριο εμπεριέχει όλο αυτό … μαθαίνεις να μην σκάφτεσαι.. η σκοποβολή γενικά είναι ένας συνεχές εγκεφαλικός πόλεμος… όσο πιο καλή στρατηγική έχεις τόσες πιο πολλές μάχες θα κερδίσεις.
Δηλαδή, η όλη εργασία στη M.L. είναι : -Βλεπω το πουλί και παρακολουθώντας το με τα μάτια αποφασίζω ποιά θα είναι η προσκόπευση. Ναι η αρχική τοποθέτηση τον καννών σου είναι και η προσκοπευση σου… αλλά με την προϋπόθεση ότι η κάννες σου δεν θα ταλαντεύονται ποτέ αλλά και ο χρόνος που θα είσαι επωμισμένος δεν θα ξεπερνα το αυτονόητο. -Σηκώνω το όπλο και επωμίζω χωρίς να αποσπαστώ απο την θέα του πουλιού…. Ναι -Μόλις ολοκληρώσω την επώμιση ρίχνω πάντα βλεποντας το πουλί…. Ναι αλλά έχοντας και την εικόνα της οποιας προσκοπευσης Αν κάνω λάθος ας με διορθώσετε. Τώρα, για να γίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει ο κυνηγός να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα μέτρα του όπλου του, ότι δηλαδή απαξ και επωμίσει το όπλο θα ρίξει εκεί που κοιτάει και όχι στο περίπου. Αυτό είναι ένα από τα αυτονόητα όπως επίσης τα μετρά σε ένα κοντάκι δουλεύουν για συγκεκριμένα μήκη κοντακίων… δεν μπορείς να λες ότι έχω μήκος από την σκανδάλη 36,5 μικρή κλίση 36 και μεγάλη 56… και για τον άλφα η βήτα λόγο το μήκος του να μεταβάλετε… τότε δεν δουλεύουν τα μετρα. Η επώμιση είναι μια κίνηση όπου τελικά το μάτι θα ευθυγραμμίζεται με την κάννη. Πώς όμως τελικά είμαστε σίγουροι ότι γίνεται αυτό; Πρώτα από όλα θα το καταλάβεις έχοντας σταθερότατες επωμισεις και πάντα θα βλέπεις την ιδία εικόνα όταν είσαι επωμισμένος. Τί δοκιμές και τέστ μπορούμε να κάνουμε απο μόνοι μας για να το διαπιστώσουμε ή να το διορθώσουμε ώστε να πάψουμε πλέον να μας αποσχολεί αυτό και να επικεντρωθούμε στα πιό ουσιώδη; Εγώ προσπαθώ να κάνω το εξής: Βλεπω ένα σημείο μπροστά μου, επωμίζω, και μετά κοιτάω αν το στόχαστρο όντως είναι επάνω στο στόχο για επιβεβαίωση. Βέβαια κάθε φορά υπάρχει και μία παρέκκλιση, αλλά η σταθερότερη βγαίνει όταν έχω το σώμα ίσιο το κεφάλι σχετικά όρθιο και το πέλμα ψηλά στον ώμο, ίσα-ίσα που αν κάποιος είναι πίσω μου νά μήν βλέπει καθόλου πέλμα. Για να έχεις πάντα της κάννες σου εκεί που κοιτούν τα ματια σου το μόνο που θέλει είναι … απολυτα ελεγχόμενες κινήσεις κατά την επωμιση… δεν σηκώνουμε το όπλο αλλά συρταρονουμε προς τον στόχο … αυτό για να συμβεί θέλει πλήρες ελέγχω και από τα δυο χερια. -Μετά απο παρατήρηση πολλών εικόνων και βίντεο, αλλά και οδηγιών, θέλω να πώ και ένα κομάτι που πρέπει να προσεχτεί. Το Lenth of pull.Παρατήρησα λοιπόν προς επίρρωσιν της οδηγίας ότι η πρώτη άρθρωση του αντίχειρα που πιάνει τη λαβή πρέπει να απέχει 2-3 δάχτυλα=4,5-6 εκατοστά απο τη μύτη όταν επωμίζουμε. Το εφάρμοσα πριονίζοντας το κοντάκι με προσοχή να μήν αλλάξει το πίτς. (γωνία του πέλματος) και αφαίρεσα 1,7 εκατοστά. Όλα άλλαξαν. Ούτε σκαλώματα στο ρούχο, ούτε προβλήματα. Το όπλο «ελάφρυνε» και έγινε άνετο και πολύ ευκολότερα διαχειρίσιμο. Η απόσταση αντίχειρα-μύτης είναι τώρα 2 δάχτυλα με το φανελάκι και 3 με χειμερινή ενδυμασία. Όλο αυτό που έθεσες και όχι μονό θέλει εκτενέστεροι προσεγγίσει.. δεν είναι καθόλου εύκολο θέμα το κοντάκι.. και πόσο μάλλον ο χειρισμό του Όπως ο kapnas πολύ σωστά είπε ότι τί να την κάνουμε την προσκόπευση άν η επώμιση είναι αλλού για αλλού, εγώ το πάω ακόμα πιό πίσω. Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου κατα τη γνώμη μου προηγείται , τουλάχιστον μας ταλαιπωρεί λιγότερο (άν δέν μας καταστρέφει τελείως την επώμιση). Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου είναι το αυτονόητο ώστε να προχωρήσεις παρακάτω … δεν νοείται να θες να πας παρακάτω και να κουβαλάς κουσούρια φοβίες αλλά και ένα σορό σκοπευτικά κατάλοιπα… ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στο σκοπευτήριο εμπεριέχει όλο αυτό … μαθαίνεις να μην σκάφτεσαι.. η σκοποβολή γενικά είναι ένας συνεχές εγκεφαλικός πόλεμος… όσο πιο καλή στρατηγική έχεις τόσες πιο πολλές μάχες θα κερδίσεις.
Η σοφία είναι γνώση και, η σωστή της χρήση…δύναμη!
Μακραν η καλυτερη προσεγγιση του θεματος “ΕΠΩΜΙΣΗ¨ απο οτι εχω διαβασει και απο οτι μου εχουν πει ως τωρα πολλα μπραβο στον ΚΑΠΝΑ
Πω-πω κατι ……..κοντακια!!!!!!
http://s259.beta.photobucket.com/user/sniper645/media/FILE0029_zpsb5a9f4b2.mp4.html
“Οι ερασιτέχνες έχτισαν την κιβωτό. Οι επαγγελματίες έχτισαν τον Τιτανικό”.
Το δεξι ειναι του γουστου μου
ΜΙΑΣ Κ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΠΩΜΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Κ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ KAPNA KAI ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ…
ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ… ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ (ΕΝΝΟΩΝΤΑΣ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΟΥΜΠΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΑΚΙΟΥ) ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΥΣ Κ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΄»ΣΗΚΩΜΑ» ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ… ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΒΛΕΠΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙΟΥ Κ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΑΡΟΛΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ…
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ, ΛΑΘΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΚΑΚΟ ΠΙΑΣΙΜΟ ΣΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ… ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΞΑΦΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΟΠΩΣ ΠΧ ΣΤΗ ΤΣΙΧΛΑ Η ΣΤΟ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙ… ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΣ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Κ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΚΟΥΡΑΣΗ, ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΚΤΛ ΚΤΛ… ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΤΕΡΙ Η ΜΙΑ ΦΕΡΜΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ?
Καλή ερώτηση.
Η απάντηση είναι ότι στο κυνήγι δεν μπορείς να σκέφτεσαι ούτε τη στάση σου, ούτε την επώμισή σου, ούτε την κίνησή σου, ούτε την προσκόπευση, ούτε… κλπ. Όλα γίνονται αυθόρμητα και υποσυνείδητα. Το ζητούμενο είναι να έχει εκπαιδευτεί σωστά το υποσυνείδητο μέσα από συνειδητή εξάσκηση στους απαραίτητους τομείς, ώστε ύστερα να έχουμε υποσυνείδητη εκτέλεση.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η σωστή επώμιση είναι μέρος της σωστής βολής. Επίσης η σωστή θέση αναμονής (όπως αυτή που βλέπουμε στους σκοπευτές) είναι μέρος της σωστής επώμισης και η σωστή στάση του σώματος είναι μέρος της σωστής θέσης αναμονής. Όλα είναι αλυσίδα. Φυσικά στο κυνήγι δεν υπάρχει ο χρόνος να τα κάνουμε όλα αυτά συνειδητά. Αυτό που μπορούμε (και πρέπει) να κάνουμε, είναι να τα δουλεύουμε στο σπίτι μας, ή ακόμα καλύτερα στο σκοπευτήριο, έως ώστε να γίνουν μηχανικά. Αν δηλαδή έχουμε κάνει χιλιάδες επωμίσεις στο σπίτι, ξεκινώντας τες όλες από την ίδια θέση αναμονής, τότε και στο κυνήγι σε μία αιφνιδιαστική εμφάνιση θηράματος, το όπλο θα περάσει από αυτή τη θέση αναμονής, πριν ανέβει στον ώμο. Είναι αυτό που λέμε μυική μνήμη. Αν δηλαδή την ώρα που περπατάμε και το σήκωμα ενός πουλιού προς τα δεξιά μας βρει π.χ με το δεξί πόδι μπροστά και τις κάννες να κοιτάνε αριστερά, το σώμα θα πάρει μηχανικά όσο το δυνατόν πιο σωστή θέση, πριν αρχίσουν οι κάννες να υψώνονται προς το πουλί.
Το κλειδί είναι η προπόνηση στο σπίτι και αν είναι δυνατόν και στο σκοπευτήριο. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να γίνει κάτι αυτόματα σωστά, χωρίς να το έχουμε δουλέψει από πριν.
Το κλειδί είναι η προπόνηση στο σπίτι και αν είναι δυνατόν και στο σκοπευτήριο. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να γίνει κάτι αυτόματα σωστά, χωρίς να το έχουμε δουλέψει από πριν.
Εδω θα συμφωνισω και εγω,αλλα με την προϋποθεση οτι το κοντακι θα ειναι “κουστουμι”.
Το δεξι ειναι του γουστου μου[/quo
Αν δεν κάνω λάθος,δεν πρόλαβα να τσεκάρω,Danka Bartecovά.
ΜΙΑΣ Κ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΠΩΜΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Κ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ KAPNA KAI ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ… ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ… ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ (ΕΝΝΟΩΝΤΑΣ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΟΥΜΠΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΑΚΙΟΥ) ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΥΣ Κ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΄»ΣΗΚΩΜΑ» ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ… ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΒΛΕΠΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙΟΥ Κ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΑΡΟΛΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ… ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ, ΛΑΘΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΚΑΚΟ ΠΙΑΣΙΜΟ ΣΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ… ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΩΜΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΞΑΦΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΟΠΩΣ ΠΧ ΣΤΗ ΤΣΙΧΛΑ Η ΣΤΟ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙ… ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΣ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Κ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΚΟΥΡΑΣΗ, ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΚΤΛ ΚΤΛ… ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΤΕΡΙ Η ΜΙΑ ΦΕΡΜΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΤΟ?
Όταν έχεις δουλέψει παρά πολύ όλα αυτά που γίνονται στο καρτέρι αυτόματα στο περπατητο σου βγαίνουν αυτοματοποιημένα … πρωταρχικός στόχος είναι ο απόλυτος εστιασμος στο θήραμα όλα τα αλλά βγαίνουν από μονα τους .. το που είσαι το πώς είσαι αν η κάννες δεν κοιτούν την τροχιά του στόχου και αλλά πολλά περνούν σε δεύτερη μοίρα .. όταν έχεις το στόχο στα ματια σου… με παρα πολύ δουλεια σωστοί δουλεια και μικρούς υλοποιήσιμους στοχους όλα γίνονται.
Και εξηγούμε … το μέγιστο λάθος που γίνεται είναι Ναι μεν βλέπουν τον στόχο που σηκώνετε αλλά τον παρατούν και ψάχνουν να τον βρουν με το στόχαστρο.. σε όλο αυτό το λάθος χάνονται πολύτιμα δευτερόλεπτα .. βαλε και την κακή εκτίμηση της αποστάσεις κολλά και ένα ενδεχόμενο σταμάτημα του όπλου .. και τσουπ έχεις ένα μεγάλο κουλούρι
AΛΛΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΝΙΩΣΑ ΕΝΤΟΝΑ, ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΕΣΤΙΑΣΗ… ΕΚΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΕ Κ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ…
ΣΕ 2 ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΟΔΟΥΣ ΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΒΡΟΧΗ Κ ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ…ΤΑ ΜΠΕΚΑΤΣΙΝΙΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΝΗΣΥΧΑ Κ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΝ ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΠΕΡΙΟΧΗ… ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΑ ΣΕ ΑΠΟΣΑΤΣΕΙΣ 35-40 ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ Κ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΓΜΑ… ΜΗΝ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΚΑΛΑ ΛΟΓΩ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΚΟΙΤΟΥΣΑ…ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΡΑΦΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΟΜΩΣ…ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΠΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΚΗ, Η ΕΠΩΜΙΣΗ ΚΑΛΗ Κ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΕΠΩΜΙΣΗΣ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΗ… ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΝΕΛΠΙΣΤΕΣ ΑΚΟΜΑ Κ ΣΕ ΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ… ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙ ΤΕΧΝΚΗ ΠΡΟΣΚΟΠΕΥΣΗΣ ΕΦΑΡΜΟΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥΦΕΚΙΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ…ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΠΕΥΣΗ…
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΧΑ ΠΟΛΥ ΕΣΤΙΑΣΜΕΝΟ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΣΩΣΤΟ ΚΟΥΜΠΩΜΑ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ, ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΔΕΔΟΜΕΝΟ… Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΛΑΘΟΣ, Κ ΤΟ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ ΤΟ ΟΠΛΟ, ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΥΠΟΣΕΙΝΗΔΗΤΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Κ ΑΠΟ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ… 😉
…………..ξεκινώντας τες όλες από την ίδια θέση αναμονής, τότε και στο κυνήγι σε μία αιφνιδιαστική εμφάνιση θηράματος, το όπλο θα περάσει από αυτή τη θέση αναμονής, πριν ανέβει στον ώμο. Είναι αυτό που λέμε μυική μνήμη. Αν δηλαδή την ώρα που περπατάμε και το σήκωμα ενός πουλιού προς τα δεξιά μας βρει π.χ με το δεξί πόδι μπροστά και τις κάννες να κοιτάνε αριστερά, το σώμα θα πάρει μηχανικά όσο το δυνατόν πιο σωστή θέση, πριν αρχίσουν οι κάννες να υψώνονται προς το πουλί. Το κλειδί είναι η προπόνηση στο σπίτι και αν είναι δυνατόν και στο σκοπευτήριο. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να γίνει κάτι αυτόματα σωστά, χωρίς να το έχουμε δουλέψει από πριν.
“Κάποιος του έδειχνε το φεγγάρι κι αυτός κοίταγε το δάχτυλο”
Στα βίντεο που βλέπουμε , και δόξα τω Θεώ είναι πολλά αν ψάξουμε λιγάκι, είναι η περίπτωση κατάρριψης του μύθου .. Άν αντι για το πουλί (φεγγάρι) εμείς βλέπουμε τον κυνηγό (δάχτυλο) τότε πολλά έχουμε να διδαχτούμε για το πώς πρέπει να “δείχνεις” εκεί που πρέπει.
Η θέση αναμονής είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο αλλά δυστυχώς δύσκολα την βλέπεις σε κυνηγούς, που ενδεχομένως είναι και σκοπευτές.
Στο http://www.youtube.com/watch?v=6R_R2tV0Aqk Ο Mike Yardley σηκώνει ένα φασιανό και τον κεραυνοβολεί πρίν αυτός απομακρυνθεί 6-7μ. Αυτό συμβαίνει ακριβώς στο 2:03 Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να σηκώνει το όπλο και να ρίχνει… Όμως ακριβώς στο 2:03 αν το δούμε καρέ-καρέ φαίνεται η στάση αναμονής που προηγείται της επώμισης, στιμιαία μέν ,σχεδόν δέν την πιάνει το μάτι αλλά υπάρχει. Στο 2:33 όμως δέν την βλέπω, αν και αυτός πάλι θα το έπαιρνε το πουλί ακόμα κι αν το όπλο ήταν στη θήκη……….
Αρη καλημερα ,για τα μπεκατσινια , επειδη τα κυνηγαω σαν τρελος και ειναι το βασικο μου κυνηγι , ενα πραγμα εχω παρατηρησει , χρειαζεται δυνατη εστιαση στο πουλι , κατι που δεν ειναι δυσκολο να επιτευχθει λογω της ταχυτητας του και του ξεπεταγματος , η μονη τεχνικη που ισως να μπορεσεις να εφαρμοσεις αν σου βγαινει ειναι το σκουπισμα , οι αλλες….θελουν χρονο!!!!
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.