Δηλαδή, η όλη εργασία στη M.L. είναι :
-Βλεπω το πουλί και παρακολουθώντας το με τα μάτια αποφασίζω ποιά θα είναι η προσκόπευση.
Ναι η αρχική τοποθέτηση τον καννών σου είναι και η προσκοπευση σου… αλλά με την προϋπόθεση ότι η κάννες σου δεν θα ταλαντεύονται ποτέ αλλά και ο χρόνος που θα είσαι επωμισμένος δεν θα ξεπερνα το αυτονόητο.
-Σηκώνω το όπλο και επωμίζω χωρίς να αποσπαστώ απο την θέα του πουλιού…. Ναι
-Μόλις ολοκληρώσω την επώμιση ρίχνω πάντα βλεποντας το πουλί….
Ναι αλλά έχοντας και την εικόνα της οποιας προσκοπευσης
Αν κάνω λάθος ας με διορθώσετε.
Τώρα, για να γίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει ο κυνηγός να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα μέτρα του όπλου του, ότι δηλαδή απαξ και επωμίσει το όπλο θα ρίξει εκεί που κοιτάει και όχι στο περίπου.
Αυτό είναι ένα από τα αυτονόητα όπως επίσης τα μετρά σε ένα κοντάκι δουλεύουν για συγκεκριμένα μήκη κοντακίων… δεν μπορείς να λες ότι έχω μήκος από την σκανδάλη 36,5 μικρή κλίση 36 και μεγάλη 56… και για τον άλφα η βήτα λόγο το μήκος του να μεταβάλετε… τότε δεν δουλεύουν τα μετρα.
Η επώμιση είναι μια κίνηση όπου τελικά το μάτι θα ευθυγραμμίζεται με την κάννη. Πώς όμως τελικά είμαστε σίγουροι ότι γίνεται αυτό;
Πρώτα από όλα θα το καταλάβεις έχοντας σταθερότατες επωμισεις και πάντα θα βλέπεις την ιδία εικόνα όταν είσαι επωμισμένος.
Τί δοκιμές και τέστ μπορούμε να κάνουμε απο μόνοι μας για να το διαπιστώσουμε ή να το διορθώσουμε ώστε να πάψουμε πλέον να μας αποσχολεί αυτό και να επικεντρωθούμε στα πιό ουσιώδη;
Εγώ προσπαθώ να κάνω το εξής: Βλεπω ένα σημείο μπροστά μου, επωμίζω, και μετά κοιτάω αν το στόχαστρο όντως είναι επάνω στο στόχο για επιβεβαίωση. Βέβαια κάθε φορά υπάρχει και μία παρέκκλιση, αλλά η σταθερότερη βγαίνει όταν έχω το σώμα ίσιο το κεφάλι σχετικά όρθιο και το πέλμα ψηλά στον ώμο, ίσα-ίσα που αν κάποιος είναι πίσω μου νά μήν βλέπει καθόλου πέλμα.
Για να έχεις πάντα της κάννες σου εκεί που κοιτούν τα ματια σου το μόνο που θέλει είναι … απολυτα ελεγχόμενες κινήσεις κατά την επωμιση… δεν σηκώνουμε το όπλο αλλά συρταρονουμε προς τον στόχο … αυτό για να συμβεί θέλει πλήρες ελέγχω και από τα δυο χερια.
-Μετά απο παρατήρηση πολλών εικόνων και βίντεο, αλλά και οδηγιών, θέλω να πώ και ένα κομάτι που πρέπει να προσεχτεί. Το Lenth of pull.Παρατήρησα λοιπόν προς επίρρωσιν της οδηγίας ότι η πρώτη άρθρωση του αντίχειρα που πιάνει τη λαβή πρέπει να απέχει 2-3 δάχτυλα=4,5-6 εκατοστά απο τη μύτη όταν επωμίζουμε. Το εφάρμοσα πριονίζοντας το κοντάκι με προσοχή να μήν αλλάξει το πίτς. (γωνία του πέλματος) και αφαίρεσα 1,7 εκατοστά. Όλα άλλαξαν. Ούτε σκαλώματα στο ρούχο, ούτε προβλήματα. Το όπλο «ελάφρυνε» και έγινε άνετο και πολύ ευκολότερα διαχειρίσιμο. Η απόσταση αντίχειρα-μύτης είναι τώρα 2 δάχτυλα με το φανελάκι και 3 με χειμερινή ενδυμασία.
Όλο αυτό που έθεσες και όχι μονό θέλει εκτενέστεροι προσεγγίσει.. δεν είναι καθόλου εύκολο θέμα το κοντάκι.. και πόσο μάλλον ο χειρισμό του
Όπως ο kapnas πολύ σωστά είπε ότι τί να την κάνουμε την προσκόπευση άν η επώμιση είναι αλλού για αλλού, εγώ το πάω ακόμα πιό πίσω. Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου κατα τη γνώμη μου προηγείται , τουλάχιστον μας ταλαιπωρεί λιγότερο (άν δέν μας καταστρέφει τελείως την επώμιση).
Η καλή και άνετη εφαρμογή του όπλου είναι το αυτονόητο ώστε να προχωρήσεις παρακάτω … δεν νοείται να θες να πας παρακάτω και να κουβαλάς κουσούρια φοβίες αλλά και ένα σορό σκοπευτικά κατάλοιπα… ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στο σκοπευτήριο εμπεριέχει όλο αυτό … μαθαίνεις να μην σκάφτεσαι.. η σκοποβολή γενικά είναι ένας συνεχές εγκεφαλικός πόλεμος… όσο πιο καλή στρατηγική έχεις τόσες πιο πολλές μάχες θα κερδίσεις.