Kalliston Hellas wrote:
Ευχαρίστως, με δύο προϋποθέσεις… πρώτα, αν γνωρίζω, και δεύτερον προς ποιο θέμα να επεκτείνω τον συλλογισμό μου.
Κύριε Γιάννη όσον αφορά την απάντηση σας στην «απάντηση που έδωσα» στον συνάδελφο gtsampou γενικότερα και για την ραιβοποδία (και ένα κακό ζευγάρωμα, που να μην είναι εκ των προτέρων γνωστό), αν είχα ποτέ παρόμοια εμπειρία.
Κωνσταντίνος http://hunting-with-spaniels.blogspot.gr/ http://www.youtube.com/user/alexgi1111/videos?view=0&flow=grid
Γεια σου Κωνσταντίνε, αν κατάλαβα καλά, προς όλα τα θέματα.
Δεν είναι και τόσο έντονη η ραιβοποδία ίσως στο μέλλον διορθωθεί με περισσότερη γυμναστική….
Οι γνώμες όλων μας είναι βασισμένες μόνο στις φωτογραφίες, και φυσικά δεν είμαστε κτηνίατροι ορθοπεδικοί. Όμως τολμώ να εκφέρω άποψη γιατί στις τωρινές και στις προηγούμενες φωτογραφίες (που έχει αναρτήσει ο Γιώργος) είναι πασιφανές πως δεν πρόκειται για απλή ραιβοποδία άλλα για μια σκελετική δυσμορφία των μπροστινών άκρων. Ένας ειδικός ίσως μιλούσε και για ανισοποδία, βλαισοπτερνία, δυσπλασία των αγκώνων, δυσανάλογη ανάπτυξη κερκίδας και ωλένης και δεν ξέρω τι άλλο. Ας παραμείνουμε στο γενικόλογο δυσμορφία. Από την πρώτη φωτογραφία που είδα στο φόρουμ (που δεν πρέπει να ήταν περισσότερο από 2-3 μηνών κουτάβι) φαινόταν το πρόβλημα ενώ τώρα είναι πολύ χειρότερα. Δεδομένων των καλών συνθηκών διαβίωσης και διατροφής, των ιατρικών εξετάσεων και επεμβάσεων που έκανε αυτό το κουτάβι αλλά και γενικότερα της λεπτολογικής αντιμετώπισης των σκύλων του (είναι ψείρας ο άνθρωπος, όλοι το ξέρουμε, χα-χα) συμπεραίνω πως πρόκειται για πρόβλημα εκ γενετής που συνεχώς αυξάνει και δυστυχώς η θεραπεία στους σκύλους είναι αδύνατη εδώ. Πιο έντονη ραιβοποδία δεν θα μπορούσε να είναι, θα γυρνούσαν τα δάκτυλα προς τα πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί με γυμναστική. Οπωσδήποτε όχι σε αυτή την ηλικία.
Μια ελαφρά απόκλιση των πελμάτων ως αποτέλεσμα καλύτερης στήριξης λόγω άλλου προβλήματος που οφείλεται σε “μεταβλητή” αιτία λόγω της ανισομερούς ανάπτυξης του σώματος των κουταβιών (π.χ. σε μεγάλο εύρος θώρακος που αναγκάζει τους αγκώνες να εξέχουν από την κάθετο), ναι, με την ολοκλήρωση της ανάπτυξης διορθώνεται, όπως και τα “χαλαρά μετακάρπια των κυναρίων”.
Το εκτρόπιο έχει πολλές αιτίες (από αλεργία μέχρι δεν ξέρω και εγώ τι) χρησιμοποίησε φυσικά δάκρυα 3 φορές την ημέρα και ίσως βελτιωθεί η εικόνα του…
Το εκτρόπιο στους σκύλους είναι βασικά κληρονομικό, με πρώτη φυλή τα Κόκερς, και έπονται Κλάμπερς, Μπασέ και Αγ. Βερνάρδου. Σπάνια λόγω ηλικίας ή παράλυσης ή αλλεργίας μπορεί να γίνει χαλαρός ο μυς και να εκτραπεί το χείλος του βλεφάρου προς τα έξω. Στο σκύλο του Γιώργου ήταν από κουτάβι. Οι οφθαλμικές σταγόνες δεν θεραπεύουν το εκτρόπιο απλώς προσπαθούμε με την χρήση τους να αποφύγουμε επιπεφυκίτιδες που μπορεί να προκληθούν από την συσσώρευση σκόνης κλπ λόγω του ότι το βλέφαρο δεν προστατεύει σωστά το μάτι, αλλά και από την πιθανή τριβή των γωνιών που σχηματίζει το βλέφαρο όταν κρεμά προς τα έξω. Η μόνη μέθοδος αντιμετώπισης είναι η χειρουργική.
συμφωνώ ότι μια σωστή μορφολογικά δομή έχει πολλά οφέλη, αλλά μέχρι ένα σημείο.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει σημείο. Όταν λέμε σωστή μορφολογική δομή όλοι ξέρουμε πως δεν πρόκειται για “ομορφιά” αλλά για εργονομία και αθλητής ή εργάτης χωρίς εργονομία ή δεν θα αποδίδει ή δεν θα έχει διάρκεια (αντοχή). Έλα όμως που εκτός από ελάχιστες φυλές, οι υπόλοιπες (και δη οι Αγγλικές) δεν συμβαδίζουν εργασία και μορφολογία. Ειδικά τα Σπρίνγκερς και τα Κόκερς είναι σαν να βλέπεις άλλες φυλές. Θα μου πεις είναι κακό; Ναι, δυστυχώς είναι… γιατί και οι δύο φιλοσοφίες είχαν στηριχθεί στον ηλίθιο κανόνα “όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλό” για παράδειγμα: Κόκερ εκθεσιακό, προς χάρη του συμπαγούς (κόμπακτ) έχει κοντίνει τόσο η οσφύς που μερικά Κόκερ είναι ψηλότερα από το μήκος τους με αποτέλεσμα να χάνουν από την τυπική κίνηση κατά την εργασία. Αντίθετα στα εργασιακά (που ξέρουν την σημασία της) την έχουν επεκτείνει περισσότερο, τόσο, που αρκετά μοιάζουν με τρένο. Άλλο ένα παράδειγμα που ανέφερα προηγουμένως, παραβλέπουν τα “πόδια ποδοσφαιριστή” προς χάριν του εύρους στο στήθος. Καταλήγω Κωνσταντίνε πως κανονικά το “μέχρι ένα σημείο” θα έπρεπε να αφορά επουσιώδη μορφολογικά στοιχεία π.χ. την θέση των αυτιών αλλά και πάλι δεν το δέχομαι γιατί αυτά τα επουσιώδη πολλές φορές προδίδουν το αν υπήρξε μιγαδοποίηση.
Εύχομαι να κάλυψα τα ερωτήματα σου Κωνσταντίνε.
