του Γιάννη Θεοδώρου
Δυστυχώς η επόμενη μέρα και οι επόμενες μέρες από το πενταπλό φονικό στο Αγρίνιο, θα είναι εξαιρετικά δύσκολες για όλους μας, για όλη την πληγωμένη και οργισμένη κυνηγετική οικογένεια που θρηνεί τον άδικο θάνατο πέντε νέων συναδέλφων…
Ψάχνοντας λοιπόν “τις κρείσσονες ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ”, κάποιοι τι βρήκαν; Καταρχήν την “απέχθεια” τους προς τα όπλα (!!) και την “υποβόσκουσα” κρίση (…) στις σχέσεις κυνηγών και βοσκών ή αγροτών, η «γενεσιουργός” αιτία, είχαν διαβιβαστεί λένε στις εκπομπές τους, πολλά παράπονα από ποιους άραγε;
Γιατί αν καταλάβαμε καλά, έπαιρνε ο οποιοδήποτε «θιγμένος», να πει ότι του “κάπνιζε” έτσι απλά, ατεκμηρίωτα και χωρίς αντίλογο και ας αφήσουν τα «κροκοδείλια υποκριτικά δάκρυα» κάποιοι ιδιοτελείς δημοσιογράφοι για το κακό που “βρήκε” τις οικογένειες των πέντε κυνηγών, γιατί οι ίδιοι οι κυνηγοί … Οι ίδιοι, αν δεχτούμε τις παραπάνω “αιτιολογικές βάσεις” ίσως και να “έφταιγαν”, ίσως και να το προκάλεσαν…
Κάτι “αναμασούν” άνθρωποι, χωρίς καμιά γνώση του τρόπου ζωής στην ύπαιθρο, για τα “πρόβατα τα ετοιμόγεννα” ή τα φοβισμένα, που θα “απορρίξουν” κιόλας ή τα “ψυχολογικά τους τραύματα” από τις τουφεκιές, έτσι χωρίς αντίλογο, γιατί πώς να μιλήσουν τα θύματα, αλλά βλέπετε αυτός που πήγε και τους “ξεσήκωσε”, ο “αγανακτισμένος” διπλανός τσοπάνης ήταν αυτός που πήγε και τους “κάρφωσε”, αυτός δεν θα “δικαστεί”, αν και είναι καταδικασμένος στην συνείδηση του καθενός μας, έτσι λειτουργεί το “σύστημα”, έτσι επιβάλλεται ο άγραφος νόμος του “ιδιώνυμου τσαμπουκά” στην ύπαιθρο…
Θέλει πολύ σύνεση η επόμενη μέρα, πολλή περίσκεψη τι πρέπει να κάνουμε ως “κυνηγετική κοινότητα”, όχι εν θερμώ, τις όποιες αποφάσεις και τι αποφάσεις τώρα άραγε να παρθούν, σίγουρα έχουμε μπροστά μας έναν ανηφορικό δρόμο για το κυνήγι, ίσως είναι από τις περιπτώσεις, που το μυαλό σαστίζει και σταματάει, η αμηχανία έκδηλη…
Η χθεσινή παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Δ΄ ΚΟΣΕ Νίκου Σταθόπουλου από την σελίδα μας ήταν πολύ χρήσιμη, το ζήτημα είναι όμως, τι δυνατότητες υπάρχουν για άμεσες και αποτελεσματικές ενέργειες – παρεμβάσεις σε ένα θέμα που θέλουν να “το σύρουν” στην κατεύθυνση, μιας ανύπαρκτης και «χρονίζουσας» βεντέτας κυνηγών και ανθρώπων της υπαίθρου…
Αυτά βέβαια δεν έχουν να κάνουν με την ηθική και οποιασδήποτε άλλης μορφής στήριξη, που οφείλεται προς τις οικογένειες των θυμάτων, έμπρακτα και έγκαιρα…
Και επιτέλους, ας ασχοληθεί η κυνηγετική κοινότητα και οι φυσικοί της εκπρόσωποι, με το περιβόητο θέμα μιας ανύπαρκτης κατ΄ ουσία και μη ανταποδοτικής ιδιωτικής μας ασφάλισης, που έχει θέση μόνο στο αποδεδειγμένο ατύχημα με “κυνηγετικό όπλο”, αν κοντολογίς δεν θεωρηθεί και σαν “αυτοκτονία” …
Πληρώνουμε ασφάλεια, ομολογουμένως ευτελούς και ασήμαντου χρηματικού ποσού, ας διευκρινιστούν και συζητηθούν οι όροι μιας πιο γενικευμένης προστασίας και ανταποδοτικής ασφαλιστικής κάλυψης, είμαστε εκτεθειμένοι όπως φαίνεται σε πληθώρα κινδύνων, χύνεται αίμα και απορφανίζονται οικογένειες, που θα καταριούνται αύριο μοιραίως -και δικαίως- την κυνηγετική ιδιότητα, που τους “έκλεισε το σπίτι”, τους στέρησε την φυσική παρουσία αγαπημένων προσώπων και τις καταδίκασε στην ανέχεια, ειδικά όταν μένουν παιδιά πίσω…
Τι θα τους πούμε όταν αναρωτιούνται το γιατί και το πως;; ότι οι ένοχοι είναι φυλακή;; φτάνει αυτό;;
Πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά του συνάδελφου κυνηγού που είναι 4 και 2 ετών αντίστοιχα;; που είναι η αρωγή, η συνδρομή, η ευαισθησία, η παρουσία της κυνηγετικής οικογένειας;; όχι λόγια ή εκτιμήσεις, έργα, ας σκεφτούμε απλά ότι ο οποιοσδήποτε από μας μπορούσε να ήταν στην θέση τους…
Η συγκεκριμένη περίπτωση του απεχθούς πενταπλού φονικού των συναδέλφων στο Αγρίνιο, έπρεπε ήδη να είχε ενεργοποιήσει μηχανισμούς αρωγής και να είχε δρομολογήσει την ανοιχτή και έμπρακτη αλληλεγγύη, αυτές τις μέρες, δεν δικαιούμαστε, για λόγους ηθικής πρώτα απ΄ όλα τάξης να “σκεφτόμαστε” την προσεχή έξοδο …
Για τα άλλα υπάρχει ίσως χρόνος …για την συνάντησή μας όμως με την «ανθρωπιά» και τις οικογένειες που πάσχουν, βυθισμένες στο πένθος, όχι…
