Στον απόηχο των τραγικών γεγονότων στα Καλύβια Αγρινίου και ενώ η συγκλονισμένη κοινή γνώμη προσπαθεί να διακριβώσει «τα αίτια της πρωτοφανούς εγκληματικής επίθεσης που κόστισε τη ζωή σε πέντε ανύποπτους κυνηγούς, η «ανακάλυψη» και σύλληψη των φερομένων ως δραστών, ικανοποιεί «οριακά» το περί «δικαίου αίσθημα», λόγω ακριβώς της στυγερότητας και της απανθρωπιάς που επέδειξαν οι φυσικοί αυτουργοί.
Στα ΜΜΕ, αυτές τις μέρες, γινόμαστε εκουσίως ή ακουσίως μάρτυρες «δημοσιογραφικών» απόψεων ή θεωρήσεων, που προσπαθούν να εντείνουν παρά να κατευνάσουν, τις κατά τη γνώμη τους «υφιστάμενες αντιπαλότητες» από την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας, με το πρόσχημα της «όχλησης» είτε αυτή αφορά κτηνοτρόφους είτε διάφορους άλλους επαγγελματίες που κινούνται περί τον πρωτογενή τομέα, είτε απλούς κατοίκους…
Στη προσπάθεια ενίσχυσης των θέσεων τους, δεν διστάζουν πλέον ανοιχτά και δημοσίως, από τα βραδινά δελτία ειδήσεων και για τις ανάγκες των «ρεπορτάζ», ως δικαιολογητικών και συνδετικών στοιχείων του θέματος που προσπαθούν να αναδείξουν, να «θέλουν» να πείσουν τη κοινή γνώμη, ότι υπάρχει εδώ και παρά πολύ καιρό, ένας «ακήρυκτος πόλεμος», μια έντονη «διαμάχη» μεταξύ των κυνηγών και δυο βασικών κατηγοριών ανθρώπων της υπαίθρου, των κτηνοτρόφων και των γεωργών. Απόρροια αυτού του πολέμου είναι τα διαρκή επεισόδια, οι αντεγκλήσεις, οι φιλονικίες και ενίοτε η προσφυγή στη βία, με σκοπό την πρόκληση «βλαβών» στους «αντίπαλους».
Στα ρεπορτάζ των καναλιών, μια στην Αιτωλοακαρνανία, μια στα Γιάννενα, μια στα Τρίκαλα και χθες στην Μακρόνησο (!!!), προσπαθούσαν να «εκμαιεύσουν» εναγωνίως την κατηγορηματική άποψη έως και επιβεβαίωση κάποιων κτηνοτρόφων, για την «οχλούσα κυνηγετική δραστηριότητα» που επιφέρει και σημαντική «ζημιά» στο ζωικό κεφάλαιο τους. Σε άλλες περιπτώσεις προσπάθησαν να «εκμαιεύσουν» τα ίδια από κάποιους αγρότες ενώ για την πιστοποίηση των δηλουμένων και την αληθοφάνεια των ρεπορτάζ «επιστρατεύθηκαν» και δυο-τρεις κάτοικοι περιοχών που είχαν «τόσα να πουν» κατά των κυνηγών…
Αλλά και από την άλλη, η «στημένη» παρουσία και τυχαία επιλογή (;) κάποιων ντόπιων υποθέτουμε κυνηγών στα «πλάνα», για να δένει η εικόνα και να είναι πλήρες το ρεπορτάζ δεν ήταν ό,τι το ευτυχέστερο, δεν διακρίναμε στους συνάδελφους αυτούς ευχέρεια βαθύτερης γνώσης του κυνηγιού ως «ιδεολογήματος» και ως σταθερής και διαχρονικής «αξίας», διακρίναμε μια αυτοκριτική στάση δίκην «εξομολόγησης αμαρτιών» που αυτοί ποτέ δεν θα έκαναν και μια προσπάθεια ατομικής «απο-ενοχοποίησης» τους…
Έπρεπε, έχουμε την αίσθηση, να είχαν «οξύτερα αντανακλαστικά» και να είχαν προτείνει να καταθέσουν τις απόψεις τους (και) οι τοπικοί εκπρόσωποι των Κυνηγετικών Συλλόγων και οι Θηροφύλακες της περιοχής, για να «αμβλύνουν» τη δημιουργία των «επίπλαστων εικόνων» των διενέξων που ήθελαν να βγάλουν στο γυαλί οι δημοσιογράφοι …ντουφεκιές στο «καταμεσήμερο», με δυο τρία σκυλιά να τρέχουν δεξιά και αριστερά προς πιστοποίηση ποιων άραγε αποδείξεων (:;) δεν «διασώνουν» τη κυνηγετική τιμή και δεν συμβάλλουν στη διάσωση της «υστεροφημίας» μας… σε κάθε περίπτωση η γνώση, η παιδεία και η κυνηγετική κουλτούρα πρέπει να αναδεικνύονται ευχερώς και πειστικά, δεν αρκεί η δημόσια και η από «τηλεοράσεως εμφάνιση» για να έχουν κάποιοι συνάδελφοι απλά «να θυμούνται»…
Επιχειρείται, κατά το δοκούν, από ΜΜΕ με μια προσέγγιση «ανιστόρητη», η οποία δεν έχει καμία σχέση με τα πλαίσια της συνολικής διαχείρισης της θήρας στην Ελλάδα, η εξαγωγή εύκολων και επιπόλαιων συμπερασμάτων. Δεν γίνεται καμία ουσιαστική αναφορά στις αποδεδειγμένες «στενές σχέσεις» του κυνηγιού με τις υπόλοιπες δράσεις του «πρωτογενούς παραγωγικού τομέα». Θέλουν να αγνοούν ό,τι οι δράσεις του πρωτογενούς τομέα, λειτουργούν ως ένα «σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων», ο τρόπος και χώρος άσκησης της κυνηγετικής δραστηριότητας συναντιέται και με την γεωργία και με την κτηνοτροφία, αφού οι βιότοποι των θηραμάτων είναι και τα βοσκοτόπια και τα χωράφια και οι αγροτικές καλλιέργειες.
Δεν είναι βέβαια του παρόντος να αναλυθούν εξειδικευμένα θέματα, δεν πρέπει όμως να διαφεύγει της προσοχής ό,τι η θηραματική δραστηριότητα «εξ αντικειμένου» ασκείται σε γεωγραφικές περιοχές της χώρας μας, όπου και κτηνοτροφία υπάρχει και αγροτικές καλλιέργειες και υλοτομία και δασική εκμετάλλευση και μελισσοκομία και αλιεία πχ στους υδροβιότοπους.
Το μείζον βεβαίως που δεν αναλύεται και δεν επεξηγείται είναι ένα: Από πού απαγορεύεται να «συνυπάρξουν» οι δραστηριότητες της υπαίθρου; από πού οι «χρήσεις γης» είναι μονοδιάστατα και μονοσήμαντα προσδιορισμένες; τι γνωρίζουν για τα αναπτυξιακά και διαχειριστικά προγράμματα που συνήθως επιδοτούνται «παχυλά» από τα Ε.Ε οι φερόμενοι ως «υλοποιητές» τους και σκληροί «επικριτές» των κυνηγών; είναι δυνατόν, οι «φυσικοί πόροι» και τα έμμεσα και άμεσα «ωφελήματα» τους, να αποτελούν «προνομία» συγκεκριμένων κατηγοριών «επαγγελματιών»;
Είναι δυνατόν, να θεωρούν ορισμένοι «βακούφια και βιλαέτια» ολόκληρες γεωγραφικές ζώνες, παραγνωρίζοντας το γεγονός, ότι μέχρι σήμερα, δεν έχει καταρτιστεί ενιαίο κτηματολόγιο και η κτηματογράφηση των δασικών και μη περιοχών στην Ελλάδα παραμένει «όνειρο θερινής νυκτός; Που ξεκινά και τελειώνει η «αυθαιρεσία», η καταπάτηση, η οικειοποίηση εκτάσεων; πόσο «συνεργούν» σ΄ αυτό, οι άνθρωποι της υπαίθρου;
Δεν θα περίμενε κανείς από τα ΜΜΕ, που «επενδύουν» αυτές τις μέρες στην ανακίνηση θεμάτων ανύπαρκτων και στην ανάδειξη των εξαιρέσεων σε «κανόνα», ουσιαστική αξιολόγηση των παραμέτρων του «ακήρυκτου» κατ΄ αυτά «πολέμου» όλων κατά των κυνηγών…δέσμιοι οι δημοσιογράφοι των προκαταλήψεων τους, της «φοβίας» ή και «απέχθειας» για τα όπλα και της πλήρους άγνοιας τους για τους βιορυθμούς της υπαίθρου και τη θηραματική διαχείριση, οδηγούνται σε επιφανειακά, ατεκμηρίωτα και αντεπιστημονικά συμπεράσματα.
Θέλουν να ενσπείρουν φόβο, να «περιχαρακώσουν» αντίπαλα στρατόπεδα, να «οριοθετήσουν» γραμμές άμυνας, να στείλουν στα «πολεμικά χαρακώματα»…
Να καταδείξουν εμμέσως πλην σαφώς ό,τι η θήρα δεν είναι ένα κατ΄ εξοχήν διαχειριστικό εργαλείο και μια σύννομη και απαραίτητη δραστηριότητα πολυμορφικού χαρακτήρα αλλά αντίθετα, μια δράση με «κοινωνικό κόστος» οχλούσα και επίφοβη…
Μια δράση που «δοκιμάζει» την αντοχή των ανθρώπινων σχέσεων, «υποδαυλίζει» την ομαλή κοινωνική συμπεριφορά, συμβάλλει στην ένταση και στη δημιουργία ενός «αρνητικού κλίματος»…
Υπαρκτά περιστατικά λαθροθηρίας ή παραβατικής συμπεριφοράς ή μεμονωμένα και απευκταία κρούσματα κακής συμπεριφοράς «κυνηγών» κατά των ανθρώπων της υπαίθρου – ισχύει και το αντίστροφο – δεν αποτελούν επαρκή βάση που να δικαιολογεί τον εν πολλοίς διατεινόμενο «ακήρυκτο πόλεμο» και μια χρονίζουσα διαμάχη τα αποτελέσματα των οποίων οδηγούν σε «αυτοδικία».
Η δημιουργία προβλημάτων, που έχουν ως αφετηρία λανθασμένες συμπεριφορές μεταξύ κυνηγών, κτηνοτρόφων, αγροτών κλπ σημαίνουν πρώτα απ΄ όλα έλλειψη της στοιχειώδους ευγένειας, του σεβασμού της περιουσίας και της προσωπικότητας του άλλου και φυσικά, οι συμπεριφορές αυτές, δεν μπορούν να καταλογιστούν στο σύνολο στων κυνηγών ή «αποκλειστικά» στους κυνηγούς έστω και τους ασυνεπείς, όπως επιχειρείται για προφανείς λόγους…
Είναι γνωστό ό,τι ο εγχώριος νομοθέτης, δεν επιτρέπει τη θήρα και την είσοδο κυνηγών σε χωράφια με περίφραξη ύψους άνω του 1,50 m, τη θήρα σε αμπελώνες, ελαιώνες πριν το μάζεμα του καρπού, σε αθέριστους λειμώνες κλπ. Επίσης η ενσταυλισμένη και εκτατική κτηνοτροφία δεν έχει τίποτα να «χωρίσει» με το κυνήγι αντίθετα η κτηνοτροφία και η θήρα έχουν σχέσεις συμπληρωματικές και όχι «ανταγωνιστικές»…
Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις εδώ και χρόνια μέσω των επιστημονικών τους συνεργατών, έχουν καταρτίσει σχέδια αναβάθμισης βιοτόπων, ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων από την ορθολογική άσκηση θήρας, έχουν εγκαίρως επισημάνει και ιεραρχήσει δέσμες αναγκαίων μέτρων που θα συμβάλλουν στις απαιτήσεις της θηραματοπανίδας αλλά και την προστασία της χλωρίδας και των ενδιαιτημάτων των ενδημικών θηραμάτων, πάντα με σεβασμό, των άλλων δραστηριοτήτων της υπαίθρου.
Προσπαθούν οι Κ.Ο να κάνουν κοινό κτήμα όλων των κυνηγών, τη κυνηγετική παιδεία και κουλτούρα…
Η επίδειξη αμοιβαίου σεβασμού είναι αυτονόητη, η ψύχραιμη, έγκαιρη και λογική διευθέτηση κάθε «επεισοδίου» που τυχόν ήθελε προκύψει σε έναν κυνηγότοπο, εύκολα καταπραΰνουν και εκτονώνουν την όποια αντίθεση και «μικροπαρεξήγηση», δεν είναι ίδιον της ιδιοσυγκρασίας των κυνηγών το «εμφυλιοπολεμικό κλίμα»…στην συντριπτική τους πλειοψηφία σέβονται απόλυτα τους γραπτούς νόμους και γνωρίζουν άριστα τους άγραφους κώδικες της κυνηγετικής ηθικής…
Ο «ακήρυκτος πόλεμος» των ΜΜΕ…μια μάλλον «επιτηδευμένη» προσπάθεια «διασποράς» αντιθέσεων και η συντήρηση ενός «ψυχροπολεμικού κλίματος» στους φυσικούς χώρους, που θα ξανα-συναντηθούν αύριο, οι κυνηγοί, οι κτηνοτρόφοι, οι αγρότες, όχι για να «εμπλακούν σε πολεμικές διενέξεις» αλλά για να δηλώσουν την αμοιβαία εκτίμηση, τον αλληλοσεβασμό, να ανανεώσουν τη φιλία τους όπως έχουν μάθει να κάνουν εκατοντάδες χρόνια…έστω κι αν αυτό, «βλάψει σοβαρά τη τηλεθέαση»…
Γιάννης Θεοδώρου
