του Γιάννη Θεοδώρου
Η θήρα γα τη χώρα μας, αποτελεί μια πολυδιάστατη δραστηριότητα, με οικολογικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις και αυτό που είναι απαραίτητο και αναγκαίο, είναι να αντιληφθούν οι εγχώριες οικολογικές οργανώσεις, ότι αποτελεί ένα διαχειριστικό εργαλεία μείζονος σημασίας και οι κοινότυπες, ανούσιες και επαναλαμβανόμενες «οιμωγές» των δεινών και των κακών που επιφέρει το κυνήγι, δεν προσφέρουν τίποτα, ειδικά όταν απολήγουν στη γνωστή επωδό «σταματήστε ή περιορίστε το κυνήγι…».
Και για μια ακόμη φορά και με την ευκαιρία της υπογραφής της ρυθμιστικής απόφασης για το έτος 2007/2008, από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης οι κυνηγοί παραμένουν στο «ίδιο έργο θεατές»…
Έκδηλη για μια ακόμη φορά η προσπάθεια ακύρωσης κάθε θετικής πρωτοβουλίας και ενέργειας των κυνηγών, μια τάση απλοποίησης και ισοπέδωσης, κι ας η λειτουργία της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής λχ απειλεί να «τινάξει» στον αέρα τον τακτικό προϋπολογισμό της ΚΣΕ, άραγε τι σκοπό εξυπηρετεί η δράση της και ποιοι την χρηματοδοτούν αγόγγυστα; Τι έχουν να επιδείξουν στον αντίποδα οι «παραπονούμενες» οικολογικές οργανώσεις;
Χωρίς την ενεργή συμμετοχή και την ανάμειξη των Κ.Ο δεν θα υπήρχε κυνήγι στη χώρα μας ούτε για τη χρονική περίοδο που προβλέπεται (20/8-29/2) ούτε για τα θηραματικά είδη που θηρεύονται ενδημικά και μη ούτε στις επιτρεπόμενες περιοχές που ασκείται το κυνήγι.
«Μια στρατιά ανθρώπων» όπως επισημαίνουν οι Κ.Ο, εργάζονται ακούραστα χρόνια τώρα, για τη διάσωση και ανάπτυξη του ανανεώσιμου φυσικού πόρου, των άγριων θηραματικών πληθυσμών, το θέμα είναι, ποιος θα ακολουθήσει και θα συμπορευτεί μαζί με τους κυνηγούς στον αγώνα αυτό…
Και χωρίς βέβαια τους κυνηγούς, είναι αμφίβολο αν θα υπήρχαν αρκετές οικολογικές ΜΚΟ, για τις οποίες η αντικυνηγετική πόλωση είναι ο επιδιωκόμενος στόχος και η κατάργηση του κυνηγιού μια διαρκής ευχή…
Οι καταγγελτικές οικολογικές θεωρήσεις δεν συμβάλλουν προς τη κατεύθυνση αυτή και κάθε λύση, στα «υποτιθέμενα προβλήματα» του κυνηγιού, απαιτεί καταρχήν την παραδοχή ότι το κυνήγι είναι μια καθόλα νόμιμη δραστηριότητα.
Τα «μυθεύματα περί των κακών κυνηγών» και τα αντικυνηγετικά θεωρήματα σήμερα πια, δεν εντυπωσιάζουν και δεν διεμβολίζουν τα «ανακλαστικά της κοινωνίας» που απευθύνονται «οδυρόμενες» οι (εγχωρίως) οικολογικές οργανώσεις, όπως γινόταν στο παρελθόν…Προς τι λοιπόν (η αντικυνηγετική) εμμονή και η επιμονή;
Παρατίθεται κατωτέρω αυτούσιο το κείμενο:
«Ανακοινώθηκε η Ρυθμιστική για το Κυνήγι για το 2007 – 2008: Εθιμοτυπική πια η κατάθεση προτάσεων των περιβαλλοντικών οργανώσεων για το κυνήγι
Δελτίο Τύπου των
ANIMA – Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής
Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος & Πολιτισμού
Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης
Ελληνικής Ζωολογικής Εταιρείας
Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας
Ελληνικού Κέντρου Δακτυλίωσης Πουλιών
Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων
Καθαρά για λόγους νομιμοφάνειας το Υπουργείο καλεί πλέον τις περιβαλλοντικές οργανώσεις να υποβάλουν τις προτάσεις τους για το κυνήγι, καθώς όχι μόνο δεν εντάσσει εδώ και χρόνια καμία από τις απόψεις τους στις εκδιδόμενες ρυθμιστικές διατάξεις αλλά, χρόνο με το χρόνο, υποβιβάζει την ίδια τη διαδικασία. Εφέτος, η διαδικασία ήταν ιδιαιτέρως υποβαθμισμένη. Οι οργανώσεις ειδοποιήθηκαν μόλις την παραμονή να προσέλθουν σε μια συνάντηση, στην οποία δεν υπήρχε κανένα στέλεχος του Υπουργείου με δυνατότητα λήψης αποφάσεων στο συγκεκριμένο θέμα.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, πέρα από τις απόψεις και προτάσεις που εκφράζουν η κάθε μία, επισημαίνουν ότι, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, απαγορεύεται ρητά το κυνήγι κατά την μεταναστευτική και αναπαραγωγική περίοδο. Το Υπουργείο, αντίθετα, εδώ και χρόνια, παραβιάζει τη συγκεκριμένη νομοθεσία με ετήσιες ρυθμίσεις στη λήξη της κυνηγετικής περιόδου, εφαρμόζει κλιμακωτές ημερομηνίες, δημιουργώντας έτσι ένα σωρό εξαιρέσεις και «παραθυράκια».
Με δεδομένη αυτή την πάγια τακτική, ούτε καν οι φετινές πυρκαγιές δεν ήταν αρκετές για να κινητοποιήσουν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και να γίνουν δεκτά έστω ορισμένα από τα έκτακτα μέτρα που προτάθηκαν από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις για την αποφυγή επιπτώσεων στα κατεστραμμένα οικοσυστήματα. Μάλιστα, πρόσφατες τροποποιήσεις της νομοθεσίας φροντίζουν αυτή τη δυνατότητα να μην την έχουν ούτε καν τα Δασαρχεία και οι Διευθύνσεις Δασών, οι οποίοι κανονικά είναι οι καθ’ ύλη αρμόδιοι.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν έκκληση στο Υπουργείο, αλλά και σε όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, να σεβαστούν την ουσία της συμμετοχής των περιβαλλοντικών οργανώσεων στην έκδοση της ρυθμιστικής του κυνηγιού και να λάβουν στα σοβαρά τη διαδικασία υποβολής προτάσεων και τις απόψεις μας. Ας σεβαστούμε όλοι μας τους νόμους, συμβάλλοντας έτσι ουσιαστικά στην προστασία του περιβάλλοντος».
