«Αγριόχοιροι Vs Υβρίδια»

Ο υβριδισμός του αγριόχοιρου είναι ένα γεγονός όπου τελευταία λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει στις επιμειξίες μεταξύ των διαφόρων ειδών είναι κάτι που έχει γραφτεί αρκετές φορές τόσο από μεριάς μου όσο και από επιστημονικούς συνεργάτες των κυνηγετικών οργανώσεων. Είναι ένα μείζονος σημασίας θέμα τουλάχιστον στη δική μας χώρα που πολλές των περιπτώσεων έχει επιφέρει αρνητικές συνέπειες, με κυριότερη τον κίνδυνο εξαφάνισης του γνησίου αγριόχοιρου (Sus Scrofa.)

Οι περιοχές εν Ελλάδι που ακόμα διατηρούν άγρια άτομα συρρικνώνονται πληθυσμιακώς. Βρίσκονται επί τω πλείστων σε απομακρυσμένα από τον ανθρωπογενή τομέα και σημεία που η εκτατική χοιροτροφία ή οι απελευθερώσεις που ποικιλοτρόπως (συνειδητά ή ασυνείδητα) έως σήμερα διεξάγονται, δεν τις επηρέασαν. Ή και αν αυτό έλαβε χώρα υπήρξε σε πολύ μικρό βαθμό.

Το λυπηρό του ζητήματος είναι ότι οι περισσότεροι νέοι κυνηγοί δεν γνώρισαν ή δεν πρόκειται να γνωρίσουν το αξιοθαύμαστο αυτό ζώο στην πραγματική του μορφή εάν και εφόσον δεν κυνηγούν στις εναπομείνασες αυτές περιοχές.

Οι διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα σε καθαρά άτομα του είδους και των υβριδίων είναι μεγάλες. Τόσο από άποψη φαινοτύπου όσο συμπεριφοράς και συνηθειών. Αρκετοί κυνηγοί δεν προβληματίζονται καθόλου για το θέμα αυτό. Τουναντίον, βολεύονται καθώς η πληθώρα των υβριδίων και ο χαμηλότερος βαθμός δυσκολίας που παρουσιάζουν αναφορικά με την θήρευση, τους προσφέρει μια εφήμερη ευαρέσκεια. Και όσοι δεν διαθέτουν εκείνο το μέτρο σύγκρισης που θα μπορούσε να τους κάνει να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα απ’ την ψευδαίσθηση, σαφώς και δικαιολογημένα δεν μπαίνουν στην ανάγκη προβληματισμού και σκέψεως.

Ας δούμε παρακάτω κάποιες αντιθέσεις μεταξύ των ειδών που έχουν ως συνέπεια (πέρα από τον εκφυλισμό του είδους) την διαφοροποίηση σε τεχνικά ζητήματα του κυνηγιού τους.

– Οι αγριόχοιροι αποφεύγουν την ανθρώπινη παρουσία επιλέγοντας απόμακρες και φιλήσυχες περιοχές. Κινούνται κατά κόρον τη νύχτα (εκτός εξαιρέσεων-ιδιαίτερων συνθηκών) και λίγο πριν φέξει έχουν ήδη γιατακιάσει. Ζουν σε πυκνά κυρίως δάση πλατύφυλλων με βελανιδιές, κουμαριές, καστανιές, με φυσικές πηγές νερού (ποταμάκια) και σε ορεινές- ημιορεινές περιοχές.
Τα υβρίδια αναζητούν τον άνθρωπο καθώς κάποια από τα γονίδια τους προέρχονται από οικόσιτους χοίρους. Έχουν την τάση να συνυπάρχουν μ’ αυτόν καθώς τον έχουν συνδυάσει με πηγή τροφής. Μπορεί να κινούνται οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια της ημέρας, ακόμα και να βόσκουν σε ανοιχτά και ορατά για τον άνθρωπο σημεία. Συναντώνται κυρίως σε χαμηλά υψόμετρα, σε κάμπους αλλά και σε ημιορεινές περιοχές. Η κάλυψη δεν τα απασχολεί ιδιαίτερα αν και μπορεί να ζουν σε σημεία με κύρια βλάστηση αυτή του πουρναριού. Για το λόγο αυτό μπορεί να εντοπίζονται σε πολύ εύκολα και προσβάσιμα για τους κυνηγούς σημεία, σε αντίθεση με τους αγριόχοιρους.

– Οι μετακινήσεις των αγριόχοιρων είναι κατά πολύ μεγαλύτερες έναντι αυτών των υβριδίων. Λόγω του ότι η τροφή στους βιότοπους του είδους είναι «διάσπαρτη» αναγκάζονται να διανύουν πολλά χιλιόμετρα σε καθημερινή, συνήθως, βάση. Σε αντίθεση με τα υβρίδια που περιφέρονται σε πιο περιορισμένη ακτίνα επιλέγοντας καλλιέργειες αγροτών και ανθρωπογενή γενικώς περιβάλλοντα. Αυτό κάνει τόσο πιο εύκολο το έργο των ιχνηλατών όσο και των κυνηγών για την αναζήτηση και τον εντοπισμό τους.

– Οι αγριόχοιροι δεν συνωστίζονται πληθυσμιακά και δεν συναντώνται σε πολύ μεγάλα κοπάδια όπως τα υβρίδια. Σε ένα κοπάδι αγριόχοιρων δεν συνυπάρχουν μεγάλα αρσενικά (καπριά), αλλά ακολουθεί ένα, το πιο κυρίαρχο και επικρατέστερο. Στα υβρίδια μπορεί να συνυπάρχουν περισσότερα του ενός. Δεν είναι λίγες οι φορές που μαρτυρίες κυνηγών σε αρκετές περιοχές αναφέρουν ότι θηρεύονται κατά ημερήσια έξοδο δύο και τρία καπριά τα οποία βρίσκονταν στο ίδιο σημείο (κοπάδι).

– Η μυϊκή αντοχή, η ευφυΐα αλλά και η φυσική κατάσταση των αγριόχοιρων υπερέχει έναντι των υβριδίων. Για το λόγο αυτό τα «καθαρά άτομα» είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται πολύ πιο εύκολα τον κυνηγό, να προπορεύονται πολύ από τους σκύλους (κατά την καταδίωξη) χαράζοντας πιο ευθυτενείς πορείες αλλά και να μην σταματούν καθόλου, έως ότου οι διώκτες τους εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Η στάση τους είναι κυρίως ενεργητική.
Τα υβρίδια πολλές φορές δεν τρέπονται σε φυγή τόσο από την παρουσία των σκύλων όσο και των κυνηγών. Διατηρούν πιο παθητική στάση δίνοντας έτσι την δυνατότητα για πιο εύκολη προσέγγιση και θήρευση (ιδίως στο θέμα της στάμπας).

– Η ανάπτυξη των χαυλιόδοντων αναλογικά με την ηλικία των αγριόχοιρων παρατηρείται σε μεγαλύτερο βαθμό (πιο μεγάλα) συγκριτικά με τα υβρίδια. Για παράδειγμα σ’ ένα γνήσιο αρσενικό αγριογούρουνο στην ηλικία των 3 ετών, οι χαυλιόδοντές του μπορεί να προεξέχουν από την κάτω γνάθο κατά 5-8 πόντους, ενώ στα υβρίδια μπορεί να μην βρίσκονται καν σε εμφανή θέα. Αυτό άμεσα παραπέμπει στο να καταφέρονται πιο θανατηφόρα χτυπήματα στους ιχνηλάτες από τους αγριόχοιρους. Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι στον αντίποδα, τα υβρίδια παρουσιάζουν πιο αλλόκοτη και απρόβλεπτη συμπεριφορά και πολλές φορές πιο επιθετική τάση από αυτήν των αγριόχοιρων.

– Οι αγριόχοιροι όταν υποστούν όχληση απομακρύνονται για αρκετό διάστημα από τα σημεία που ένιωσαν την αίσθηση του κινδύνου. Τα υβρίδια πολλές των περιπτώσεων δεν «συγκινούνται» από εξωγενείς παράγοντες που διαταράσσουν την «ηρεμία» τους. Άλλωστε κοντά στον ανθρώπινο παράγοντα που επιλέγουν να βρίσκονται έχουν εξοικειωθεί με την ίδια του την παρουσία, αλλά και διαφόρων ακουστών φασμάτων (ενοχλητικοί θόρυβοι) που θα μπορούσαν να τα φοβίσουν.

Αναλύοντας τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς τον βαθμό δυσκολίας που παρουσιάζεται στους καθ΄ αυτού αγριόχοιρους τόσο για τον εντοπισμό όσο και για την θήρευση τους. Οι ρομαντικοί και γνώστες του αντικειμένου κυνηγοί προτιμούν τον βαθμό δυσκολίας που «ψήνει» και κάνει καλύτερους τους ιδίους, έναντι τον βαθμό ευκολίας που υποβαθμίζει πάνω απ’ όλα την…ποιότητα. Και είναι γεγονός ότι η ποσότητα εξαλείφει την ποιότητα.

Κατά κοινή ομολογία και παραδοχή όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν και να κυνηγήσουν την αυθεντία του είδους ή κυνηγούν ακόμη τα εναπομείναντα και «αμόλυντα» γενετικά αγριογούρουνα, κατανοούν αλλά και επιθυμούν τις πραγματικές και δύσκολες εκείνες συνθήκες. Και εάν παράλληλα συνέβηκε να κυνηγήσουν κατά διαστήματα και περιοχές με πληθυσμούς υβριδίων, θέτοντας το μέτρο συγκρίσεως έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα και διεξάγουν τα ασφαλή συμπεράσματα τους.

~Γιάννης Αμπατζίδης