Η συλλογή ρητίνης είναι μια εργασία ιδιαίτερα επίπονη και σκληρή κάτω από αντίξοες συνθήκες και σε δύσβατες περιοχές χωρίς υποδομές και ευκολίες. Πραγματοποιείται από τον μήνα Μάρτιο έως το μήνα Σεπτέμβρη.
Οι ρητινοσυλλέκτες, είναι άρρηκτα δεμένοι με το δάσος, προσφέροντας αναντικατάστατες υπηρεσίες στην προστασία και ανάπτυξή του. Το σκουμπάφι, η ξύστρα, το χτύπημα, είναι ορολογίες που χρησιμοποιούν και καταλαβαίνουν καλύτερα από τον καθένα. Η διαδικασία παραγωγής της ρητίνης ακολουθείται με ευλάβεια και ιδιαίτερη προσοχή με τον ίδιο ακριβώς παραδοσιακό τρόπο εδώ και πολλές δεκαετίες. Το κούρεμα της φλούδας, το χτύπημα, το ράντισμα με τη φούσκα για να «δακρύσει» το δέντρο, η εντομή, η εγκοπή δηλαδή και από κάτω το «κουπάκι», ο τενεκές. Για περίπου 8 μέρες το πεύκο στάζει το ρετσίνι και ύστερα, η πληγή του δέντρου κλείνει.
Η Συγκομιδή της ρητίνης
Στη χώρα μας η ρητινοσυλλογή ρυθμίζεται από το Β.Δ 439/68 ΦΕΚ (150/Α/1968). Σήμερα χρησιμοποιείται αποκλειστικά η μέθοδος της αποφλοίωσης με διάνοιξη μετώπου και χημική επίδραση πάστας θειικού οξέος. Η ρητίνευση δεν έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα του ξύλου, που εξακολουθεί να είναι κατάλληλο για διάφορα προϊόντα (πριστή ξυλεία, χαρτοπολτός, μοριοπλάκες κ.ά).
Χρήσεις της ρητίνης
Η χρήση και παραγωγή της ρητίνης είναι γνωστή στον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Η αρχαιότερη ιστορική αναφορά παγκοσμίως είναι αυτή του Θεόφραστου στην «περί φυτών πραγματεία» του, το 300 περίπου π.χ. Οι αρχαίοι λαοί, όπως Κινέζοι, Ιάπωνες και Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τη ρητίνη για την παραγωγή λάκκας και βερνικιών. Είναι επίσης γνωστή η χρήση της στη στεγανοποίηση των ξύλινων πλοίων, την παρασκευή του υγρού πυρός (εύφλεκτης πολεμικής ύλης) κατά το μεσαίωνα, αλλά και στην παραγωγή της ρετσίνας και εμπλάστρων για ιατρικούς σκοπούς.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη παραγωγής ποικιλίας βιομηχανικών προϊόντων:
• Το τερεβινθέλαιο (κοινώς νέφτι) -το υγρό απόσταγμα της ρητίνης- χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό στην παρασκευή, χρωμάτων, αρωμάτων, καλλυντικών, φαρμάκων, κλπ. Για παράδειγμα η ρητινώδης ουσία του πεύκου χρησιμοποιείτο από πολύ παλιά σε συνδυασμό με κερί, ελαιόλαδο, μέλι και μαστίχα για τη θεραπεία διαφόρων πληγών του δέρματος.
• Το κολοφώνιο -το στερεό απόσταγμα της ρητίνης- χρησιμοποιείται στην τυπογραφία, υφαντουργία, μεταλλουργία, καθώς και στην παρασκευή ποικιλίας προϊόντων όπως, αντιδιαβρωτικά, αρωματικά κεριά, αδιάβροχα υλικά, τεχνητά δόντια, έμπλαστρα, συντηρητικά, προσθετικά γεύσης, χρώματα, φάρμακα, χαρτόκολλες, διάφορα γαλακτώματα, τσίχλες κλπ.
Οικονομική και κοινωνική σημασία της ρητίνης
Παρά την ευρεία χρήση της ρητίνης που παράγεται από ζώντα δένδρα, η παραγωγή της στην Ελλάδα μειώνεται συνεχώς.
Στα μεταπολεμικά χρόνια η μεγαλύτερη παραγωγή ρητίνης έγινε το 1961 όπου έφτασε τους 41.000 τόνους, ενώ το έτος 2008 μόλις 3.901 τόνους.
• Σήμερα στην Ελλάδα ρητινεύονται αποκλειστικά τα δάση της χαλεπίου πεύκης στις παρακάτω περιοχές: Κορινθία (Σολυγεία, Περαχώρα, Σαρωνικός κ.α.), Εύβοια (κυρίως Β. Εύβοια), Σκόπελο, Χαλκιδική (Κασσάνδρα, Πολύγυρος) και Αττική (Μέγαρα, Αιγάλεω).
• Το 1935 λειτουργούσαν 32 εργοστάσια επεξεργασίας της ρητίνης, το 1991 είχαν μειωθεί σε 9 και σήμερα ουσιαστικά σε πλήρη δραστηριότητα υπάρχει μόνο ένα στη Μάνδρα Αττικής, ενώ 2 μικρότερα υπάρχουν στην Εύβοια.
• Ο αριθμός των ρητινεργατών έχει περιοριστεί στους 1.000 περίπου, ενώ οι αναφορές για τη δεκαετία του ’80 τους ανεβάζουν σε πάνω από 3.500 χιλιάδες.
Παρά τη δραματική μείωση της παραγωγής της η Ελλάδα εξακολουθεί να θεωρείται η μεγαλύτερη ρητινοπαραγωγός χώρα της Ευρώπης, λόγω της ποσότητας και της ποιότητας των προϊόντων της ρητίνης που παράγει από τους φυσικούς πληθυσμούς χαλεπίου πεύκης.
Η σημασία της ρητινοκαλλιέργειας στην προστασία των δασών
Τα δάση της χαλεπίου πεύκης -δημόσια και ιδιωτικά- είναι εκείνα τα οποία απειλούνται περισσότερο από τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Οι ρητινοσυλλέκτες εργαζόμενοι κατά τους θερμούς θερινούς μήνες μέσα σε αυτά αποτελούν τους άμισθους φύλακες του δασικού οικοσυστήματος. Προστατεύουν το προϊόν του προσωπικού τους μόχθου, το ρετσίνι και ταυτόχρονα το ίδιο το δάσος, την πηγή του προϊόντος αυτού.
