” Οικολογικές καταδίκες…”

Οσο κι αν τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε φαίνεται να έχουν διαλέξει μια στάση «υπεκφυγής» και βολικής αποστασιοποίησης αναφορικά με τις εξελίξεις στο ΕΚΠΑΖ, το κοινό του «Εθνος- Κυνήγι» και θέλει και δικαιούται να είναι ενημερωμένο για τα τεκταινόμενα σε μια από τις πιο προβεβλημένες Μ.Κ.Ο της χώρας. Ιδιαίτερα, μάλιστα, τώρα που μετά και από μια τελευταία σύσκεψη στη Νομαρχία Πειραιά, η τελευταία βρίσκεται ενώπιον σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον του Κέντρου και των εγκαταστάσεων που του έχει παραχωρήσει. Στο τεύχος 149 του περιοδικού «Εθνος- Κυνήγι, ο κ. Δραγούμης, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τα ανυπεράσπιστα, χρησιμοποιεί ένα είδος λόγου, ο οποίος απευθύνεται στο θυμικό του Ελληνα, αλλά δεν αντέχει σε καμία διερεύνηση ή λογική αμφισβήτηση. Καλεί τους αναγνώστες σας να δεχθούν και να πιστέψουν τα λεγόμενά του, απλώς επειδή τα… λέει αυτός. Δεν θα επεκταθούμε στο σύνολο του κειμένου, αλλά στο κομμάτι που μας αφορά. Καταρχήν να σημειώσουμε μια πολύ σημαντική πρόοδο (αποτέλεσμα σύγχυσης ή κρίση εντιμότητας): Για πρώτη φορά από τη μέρα που άρχισε η κρίση, ο κ. Δραγούμης παραδέχεται ευθέως και δημοσίως πως ήμασταν εργαζόμενοι (έστω και αν μας χαρακτηρίζει δήθεν «ειδικευμένους»). Ως τώρα μας αποκαλούσε εθελοντές, προσπαθώντας να δικαιολογήσει έτσι σε σχετικούς και άσχετους την άρνηση του να μας καταβάλει τα δεδουλευμένα, ελπίζοντας πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα βρει και μάρτυρες να καταθέσουν πως εμείς ήμασταν εθελοντές… μακράς διαρκείας. Οσον αφορά την άρνηση του να παραδεχθεί την εξειδίκευση μας η αντικειμενική ιστορία του καθένα, αλλά και οι πράξεις του ίδιου αναιρούν τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο. Το εκδιωχθέν προσωπικό αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι είχαν σχέση με την περίθαλψη άγριων ζώων από δύο έως έντεκα χρόνια. Αλλοι είχαν μόνο εργασιακή σχέση και άλλοι ήταν χρόνια εθελοντές, πριν αποκτήσουν εργασιακή σχέση (2-6 χρόνια ως εργαζόμενοι). Οσο ανόητος κι αν είναι κάποιος, όσο δύσκολη και να είναι μια δουλειά, σε έξι χρόνια μέχρι… πτυχίο γιατρού παίρνεις, όχι μόνο ειδίκευση. Επίσης, παραπέμπουμε τον κ. Δραγούμη στα πρωτόκολλα λειτουργίας που συντάχθηκαν πριν από τρία χρόνια, με σκοπό τη χορήγηση άδειας λειτουργίας στο ΕΚΠΑΖ, για να θυμηθεί ποιους επικαλέσθηκε ως ειδικευμένο προσωπικό (ουσιαστικό απαιτούμενο από το ΥΠΓΕ για την έκδοση της άδειας). Αν δε, κοιτάξει στους συντάκτες των κειμένων αυτών, θα συναντήσει ονόματα από το προσωπικό που έδιωξε και κανένα από τα ονόματα του προσωπικού που τώρα δουλεύει στο ΕΚΠΑΖ. Στη διάθεση της εφημερίδας και του περιοδικού είναι οι βεβαιώσεις από το σεμινάριο του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Περίθαλψης (I.W.R.C.) που παρακολούθησε το «ανειδίκευτο» προσωπικό. Επίσης, στη διάθέσή σας είναι η αλληλογραφία που ανταλλάχθηκε μεταξύ μέλους του προσωπικού και εκπροσώπου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Περίθαλψης (I.W.R.C.) με θέμα την υποτροφία του εργαζόμενου για την παρακολούθηση του ετήσιου συνεδρίου των μελών του Συμβουλίου. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, πως το ΕΚΠΑΖ πάντα δούλευε με κτηνιάτρους και η δική μας δουλειά σε κανένα σημείο δεν ανταγωνιζόταν τη δουλειά των κτηνιάτρων. Είναι σαν να λέμε πως οι νοσοκόμοι-ες παρεμποδίζουν τη δουλειά του γιατρού. Αν τυχαίνει να μην ξέρετε κ. Δραγούμη (ο υπόλοιπος κόσμος πάντως το γνωρίζει, ρωτήστε κάποιον φίλο ή συγγενή σας), αυτές είναι δουλειές που συμπληρώνει η μια την άλλη. Κι αν παρόλα αυτά εμείς, οι τόσο κακοί και ανεύθυνοι άνθρωποι, καταφέρναμε να διώχνουμε τους κτηνιάτρους (για ποιο λόγο; Ετσι και αλλιώς δεν θα μπορούσαμε ποτέ να διεκδικήσουμε τη θέση τους), εσείς που ήσασταν τόσα χρόνια και τι κάνατε, για να προστατέψετε την περίθαλψη; Οσον αφορά την εχθρική αντιμετώπιση εθελοντών και επισκεπτών, τι να πούμε; Πως τις ξεναγήσεις και τις ευθύνες για τους επισκέπτες είχε μέλος του προσωπικού με σπουδές στην ξενάγηση Εθνικών Δρυμών; Δηλαδή, καθόλα επαγγελματίας! Ή πως τα μικροποσά που άφηναν στο ΕΚΠΑΖ οι επισκέπτες ήταν η μόνη μας ελπίδα να καταφέρουμε να πληρώσουμε το νοίκι και να επιβιώσουμε; Είναι λογικό να δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει; Εξόφθαλμη αστειότητα ο ισχυρισμός αυτός! Καθόλου φιλική συμπεριφορά προς εθελοντές επιδείξαμε, στις μεμονωμένες εκείνες περιπτώσεις που με τη συμπεριφορά τους έθεταν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του ΕΚΠΑΖ και το καλό του όνομα, τόσο στο χώρο των ΜΚΟ, όσο και στην κοινωνία της Αίγινας. Οσες φορές χρειάστηκε να το υπερασπιστούμε, το κάναμε και θα το ξανακάναμε όσες φορές θα χρειαζόταν. Ποτέ δεν θεωρήσαμε το ΕΚΠΑΖ καταφύγιο ή θεραπευτήριο για περιπτώσεις ανθρώπων που δεν μπορούν να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας ομάδας και ενός σκοπού, έτσι κι αλλιώς δεν προβλέπεται από το καταστατικό του. Αν αυτό μας καταλογίζεται ως πρόβλημα ή λάθος ή εχθρική συμπεριφορά προς τις δημόσιες σχέσεις, τότε συμφωνούμε κ. Δραγούμη: Είμαστε αθεράπευτα επικίνδυνοι για τους σκοπούς σας. Κλείνοντας, αναρωτιόμαστε πώς μπορεί να βελτιώνεται η περίθαλψη των άγριων ζώων, όταν στηρίζεται σε εθελοντές οι οποίοι έρχονται και παρέρχονται. Ακόμα και αν δεχθούμε πως η υπάρχουσα γνώση μπορεί να εφαρμοστεί από εθελοντές, είμαστε σίγουροι πως έτσι η περίθαλψη στη χώρα μας δεν μπορεί να εξελιχθεί. Η συνεπής και μακρόχρονη παρουσία μας μπορεί να εγγυηθεί την εξέλιξη στην περίθαλψη, ενώ το σημερινό καθεστώς στο ΕΚΠΑΖ (και δεδομένων των ανθρώπων που το πλαισιώνουν σε μόνιμη βάση) θα πρέπει να ξεκινάνε κάθε φορά από το μηδέν: Σαν να χρειάζεται για κάθε αυτοκίνητο που φτιάχνεται να ανακαλύπτουμε από την αρχή τον τροχό. Το «ανειδίκευτο» εκδιωχθέν προσωπικό Γιαννικάκη Ειρήνη, Γκίκα Μαρία, Δερμάτης Ανδρέας, Ιωάννου Κώστας, Τούτιου Δάφνη, Φουντούκη Ελενα, Frik Jakob