Για την καλύτερη ενημέρωση των φίλων τονίζονται τα ακόλουθα:
α) Σύμφωνα με το Ν.1650/86 άρθρο 19 παρ. 3 ως “Εθνικά Πάρκα”, χαρακτηρίζονται εκτεταμένες χερσαίες υδάτινες ή μικτού χαρακτήρα περιοχές, οι οποίες παραμένουν ανεπηρεάστες ή έχουν ελάχιστα επηρεαστεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και στις οποίες διατηρείται μεγάλος αριθμός και ποικιλία αξιόλογων βιολογικών, οικολογικών, γεωμορφολογικών και αισθητικών στοιχείων.
β) Όταν το Εθνικό Πάρκο ή μεγάλο τμήμα καταλαμβάνει και θαλάσσια περιοχή ή εκτάσεις δασικού χαρακτήρα, μπορεί να χαρακτηρίζεται ειδικότερα ως θαλάσσιο Πάρκο ή Εθνικός Δρυμός αντίστοιχα.
γ) Ο χαρακτηρισμός περιοχών ως Εθνικών Πάρκων αποσκοπεί στη διαφύλαξη τςη φυσικής κληρονομιάς και στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας ευρύτερων περιοχών της χώρας με παράλληλη παροχή στο κοινό δυνατοτήτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και φυσιολατρικών δραστηριοτήτων.
δ) Για την εκπλήρωση των σκοπών αυτων λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα, ώστε οι περιοχές αυτές να προσατεύονται επαρκώς τόσο από τις φυσικές αιτίες υποβάθμισης όσο και από ανθρώπινες ενέργειες και επεμβάσεις και δραστρηριότητες.
Στα Εθνικά Πάρκα επιτρέπεται να εκτελούνται έργα, να γίνονται έρευνες και να σκούνται δραστηριότητες κυρίως παραδοσιακού χρακτήρα με τους όρους και περιορισμούς που καθορίζονται ειδικότερα από τον οικείο Κανονισμό λειτουργίας και διαχείρισης.
Σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στην παρ. 5 του νόμου στις περιοχές οικοανάπτυξης μπορούν να συμπεριλαμβάνονται χωριά ή οικισμοί, εφόσον παρουσιάζουν ιδιαίτερη αξία και ενδιαφέρον λόγω της ποιότητας των φυσικών και πολιτιστικών τους χαρακτηριστικών και παράλληλα μπορούν να προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες για ανάπτυξη δραστηριοτήτων που εναρμονίζονται με την προστασία της φύσης και του τοπίου.
Στις περιοχές αυτές επιδικώεται α) η προστασία και βελτίωση των ιδιαίτερων φυσικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών τους και β) η ενίσχυση των παραδοσιακών ασχολιών και δραστηριοτήτων που μπορεί αν επιτευχθεί με την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό των μεθόδων και των συνθηκών της τοπικής οικονομίας.
Ιδιαίτερα ενθαρρύνεται η ανάπτυξη του αγροτουρισμού, με χρησιμοποίηση αγροτικών κατοικιών, ξενώνων , κάμπιγκ, ή αλλων κατασκευών. Βιομηχανικές δραστηριότητες είναι δυνατό να επιτρέπονται εφόσον ευνοούν την οικονομική αναζωογόνηση του περιβάλλαντος και δεν προκαλούν υποβάθμιση ασυμβίβαστη με τον χαρακτήρα των περιοχών αυτών.
Ο χαρακτηρισμός περιοχών ως “ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ” γίνεται με Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) κατόπιν σύνταξης ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης σύμφωνα με το Ν. 1650/86 ο οποίος δεν συνιστά νόμο πλαίσιο και δεν απαιτείται από την Ολομέλεια της Βουλής η ψήφιση νόμων που ρυθμίζουν κοινωνικά δικαιώματα όπως εν προκειμένω αυτά της χρήσης του περιβάλλοντος υφίσταται δε “κανονιστική αρμοδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας” για την υπογραφή τέτοιων ΠΔ.
Κατά τους όρους της Διοικητικής Δικονομίας και του σχετικού ΠΔ περί λειτουργίας του ΣτΕ, τα ΠΔ προσβάλλονται με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου τς Επικρατείας και ήδη στα πλαίσια του Συντάγματος (άρθρα 26, 43 παρ. 4, 72 παρ. 1) και έχει εκδοθεί μια σειρά αποφάσεων που αποτελούν νομολογία και την οποία εφόσον ακυρώνονται εν όλω ή εν μέρει όροι ΠΔ ή Διοίκηση και το αρμόδιο Υπουργείο – ΥΠΕΧΩΔΕ – είναι υποχρεωμένο είτε να αναμορφώσει εκδοθέντα ΠΔ ή να τα καταργήσει και εκδώσει νέα τροποποιημένα και σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΣτΕ.
Τέλος κατά άρθρο 20 παρ.2 με κοινή απόφαση των Υπουργών Γεωργίας και ΥΠΕΔΩΔΕ και του αρμόδιοιυ Υπουργού καταρτίζονται κατάλογοι των ιδιαίτερα προστατευόμενων περιοχών ειδών κατά κατηγορία προστασίας και καθορίζονται περιορισμοί και απαγορεύσεις, όροι και μέτρα για την προστασία τους και μοναδική προϋπόθεση, για την προστασία των ειδών της χλωρίδας και πανίδας αποτελεί η σύνταξη της προαναφερθείσας μελέτης.
Συμπερασματικά τα πράγματα σε ότι αφορά την εθνική νομοθεσία, περί “ειδικώς προσατευομένων περιοχών και ειδών χλωρίδας και πανίδας” παρουσιάζουν ανελαστικότητα και οι όποιες “εξουσιοδοτήσεις” ανάγονται στην έκδοση ΠΔ με ευθύνη του ΥΠΕΧΩΔΕ ή στην έκδοση μετέπειτα ΚΥΑ για το καθορισμό προστατευομένων ζώων, φυτών κοκ
Ως λύση σε τέτοιες περιπτώσεις “ειδικού εννόμου συμφέροντος”, το οποίο “θίγεται”, από την έκδοση και υλοποίηση ΠΔ αυτού του είδους, είναι αυτή των προσφυγών στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο (ΣτΕ).
