ΤΑ ΣΥΛΕΚΤΙΚΑ

 Ο πατερας μου ειχε ενα Steyr Mannlicher το οποιο συμφωνα με τα λεγομενα του ηταν 32αρι. Φυσιγγια ειχε χρησιμοποιησει μεταλικα απο GRAS τα οποια αφου αδειαζονταν, και γινοταν η τρυπα για το καψυλι, εμπαιναν στη φωτια να μαλακωσει του μπρουτζο, στη συνεχεια κρυωναν, γεμιζονταν μονο με καποια ποσοτητα πυριτιδας, και οταν πυροβολουσες τα χειλη (bottleneck) ανοιγαν, συχνα ομως με αποτελεσμα να εχουμε σχισιματα. Παρομοια τεχνικη ειχαν εφαρμοσει και στο δικο μου 36 Investarm, που ομως επαιρνε και τα φυσιγγια του Bren. Δυστυχως το οπλο αυτο πουληθηκε πολυ πριν το παρω στα χερια μου, και τωρα το κλαιμε και οι 2. 

http://www.fineguns.gr/gr/autogemi.html

 Δειτε το τελευταιο οπλο, αλλα δυστυχως σε διαμετρημα 32, οποτε ξεχναμε τα μεταλλικα φυσιγγια.

Προσωπικά δεν συμμετείχα σε κάποια μετατροπή,  ήμουν μικρός τότε 10-15 χρονών.

Ο πατέρας μου δουλευε σε μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, στο συνεργεία των μηχανημάτων, με είδικότητα ηλεκτροσυγκολητης ειδικών μετάλων,  έχοντας απίστευες πράκτικες γνωσεις πάνω στα κράμματα και την επεξεργασία τους, βλέπεις τότε πολλά ανταλλακτικά δεν υπήρχαν και αναγκαζόταν σε αναγομώσεις και συγκολήσεις υπήρχε ολόκληρο τμήμα για αυτές τις δουλείες, έχοντας μάλιστα ξεκινήσει την καρίερα του από παραδοσιακό σιδεράδικο. ηταν εξαιρετικά οργανωμένα όλα με απίστευτο αριθμό εργαλείων  τόρνοι κλπ – τα πάντα. Τότε είχε βρεθεί και ένας από την περιοχή των Σερρών, ενας τύπος απίστευτα υπομενετικός και ψείρας, αλλά είχε και το ψώνιο των Σερραίων (θυσαυροί – αρχαία κλπ)  όλα τα όπλα οι μηχανισμοί κυρίως προερχόταν από καταστραμένα οπλοστασια του ανταρτοπόλεμου.  Οπότε συζήτηση για τις ίδιες κάννες δεν γινόταν. Οσο για την  θερμική επεξεργασία υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην μαστορία του πατέρα μου.  Μόνο να το έβλεπες όλη την διαδικασία  όλα στο χέρι το μετάλλο να ζεστένεταια όλο μαζί ακριβώς οσο να λιώνει το καλαί μέσα στο σπειρωμα. τυλιγμένο με τις δερματινές ποδιές τους για να μην κρυώνει απότομα κλπ. “βαφανε” μέταλλα –

Τέλος πάντων οι τότε ήταν μαστόροι, εμείς μάλλον στο “κ…….”  δεν έχουμε μεράκι μέσα μας. Η τουλάχιστον εγώ.

Οτι χαλάσει καινούργιο.

Το 32αρι το έφταιξε ειδικά για μένα, τα κοντάκια οξιές όλα στο χέρι. ψάθες χωρίς οδηγό κλπ. Να τρελλαίνεσαι με την ικανότητα που είχαν στα χέρια.

Το κλέιστρο της Α300  όντως αυτό ήταν το προβλημά της, έχει ένα μικρό σπασιμο στο χρώμιο αλλά όσο και εαν το έψαξα δεν  βρήκα τριχωειδή στο μέσα μέρος – έτσι και αλλιώς είναι για μένα απλά ενθύμιο.  Οπότε και δεν το έψαξα για ανταλλαντικό ποτέ. Ισως βεβαια θα πρέπει να το ψάξω πριν είναι τρομερά αργά για να το βρώ.

Το piper είχε μια χρυση άρτεμι στην ρίγα,  και το πήγα στον Παπατσαρούχα για ολική ανακαίνιση αλλά μου είπαι ότι εαν τα κοκόρια ήταν της μαμας του να το φτιάξουμε αλλά τώρα δεν αξίζει σαν συλλεκτικό –  Ετσί κάποια στιγμή που είχα μεράκι το διέλυσα και  προσπάθησα να το ανακαινίσω εν μέρη μόνος μου. αλλά τα παράτησα. τώρα που το συζητάμε και το θυμήθηκα ίσως το ξαναπιάσω.

Οσο για το 32αρι είναι σε ένα φίλο του πατέρα μου αδήλωτο- βλέπεται των είχε φάει ο φόβος των σφραγισμάτων τότε των όπλων. 

Αλλές εποχές “κράτα και κανενα άδήλωτο”

παντελής

H μετατροπη των πολεμικων και ειδικα των ελληνικων Μαννλιχερ Σοεναουερ σε λειοκαννα ειναι Ιεροσυλια ,καλυτερα  κρατηστε τα  παρανομα  παρα να τα καταστρεψετε ετσι.Στο κατω κατω υπαρχει και το αγωνισμα στα 300μ της ΣΚΟΕ εκει φανταζομαι με τις αναλογες αδειες θα μπορουσατε να αγωνιζεστε με τα διαφορα πολεμικα τυφεκια .

Φιλε SEERHAN το Breda του 1927 μηπως εχει ελληνικο θυρεο στη θηκη του κινητου ουραιου ;Η ειναι μονο ενα  ιταλικο carcano.