ΤΑ ΣΥΛΕΚΤΙΚΑ

 Θα συμφωνησω με το φιλο Shooter. Οποιαδηποτε μετατροπη αποτελει ιεροσυλια σ’αυτα τα οπλα που αλλωστε εχουν μια τεραστια ιστορια απο μονα τους. Για φανταστητε να υπηρχε δυνατοτητα να χρησιμοποιηθουν αυθεντικα καριοφιλια του 21 για κυνηγι, αλλα να επρεπε να γινει η αντιστοιχη μετατροπη.

 Καποια πραγματα πρεπει να μενουν ως εχουν. Αλλωστε δεν νομιζω και οτι το κρατος μας κινδυνευει απο την κατοχη καποιων οπλων σε λειτουργικη κατασταση, οπως ισως οι ιδιοι φοβουνται.

 Φιλε Sheerhan θα συμφωνησω μαζι σου για το καρτερι της τσιχλας, εχει μια αλλη χαρη με τη χρηση μιας μονο βολης τη φορα απο μικρο διαμετρημα. Εκει που με βρισκεις λιγο αντιθετο ειναι το Lee Enfield, καθως θα προτιμουσα ενα Mannlincher ή ενα Mauser, λογω στιβαροτητας και αξιοπιστιας.  Oι καλυκες του Enfield oμως, με λιγη επεξεργασια, μπορουν να χρησιμοποιηθουν και απο τα απλα 36αρια, καθως εχουν πατουρα πισω σαν κυνηγετικα.  

Μεταλλικοί κάλυκες για το 410, μπορούν να φτιάχτουν από μερικά διαμετρήματα άλλων όπλων. Το πρόβλημα, εδώ, είναι τα καψύλια. Και πάλι όμως δεν μπορώ να δω το λόγο για χρήση μεταλλικών καλύκων, εκτός και αν είναι για να χρησιμοποιηθούν με μονόβολα σε κάποιο ισχυρότερης από τα συνηθισμένα κατασκευής όπλου. Το παρακάτω site δείχνει τη διαδικασία μιας τέτοιας τροποποίησης:

http://www.endtimesreport.com/410reloading.html

Κάτι πιο εύκολο είναι η αγορά έτοιμων (τορναριστών όχι πρεσαριστών) καλύκων που δέχονται καψύλια #209 αλλά η τιμή τους είναι αρκετά ακριβή:

http://www.rockymountaincartridge.com/page7.html

Κάτι για τους fun των Enfield:

http://www.enfieldrifles.profusehost.net

Προσωπικά, προτιμώ το σύστημα Mauser απ’ όλες τις άλλες κατασκευές.

Λευτέρης.

 Αρκετα καψουλακια τετοια ειχαν περασει απο τα χερια μου, και ριχτηκαν σχεδον ολα με πυριτιδα Sokol στο 36αρι. Ευτυχως, δεν ξερω πως, μου κοψε και κρατησα καμμια 50αρια, πλεον αχρηστα, αλλα σπανια και δυσευρετα.

Φίλε SEERHAN διάβασα με προσοχή την ανάλυσή σου για το Lee Enfield και θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα στην λίστα των πλεονεκτημάτων που είχε το όπλο αυτό. Σαν στρατιωτικό όπλο που θα έπρεπε να υποστεί του κόσμου τις ταλαιπωρίες και χτυπήματα ειδικά στο κοντάκι (που δεν χρησίμευε μόνο για την επώμιση αλλά και για άλλες αποστολές) οι σχεδιαστές του προνόησαν να το ενισχύσουν στο πιό αδύνατό του σημείο τοποθετώντας μια βίδα (τζαβέτα) που ένωνε το κοντάκι με τον κορμό του κυρίως όπλου καθιστώντας ακόμα πιο εύκολη την κατασκευή και κάθε μελλοντική επισκευή (άν έσπαζε το κοντάκι απλά το ξεβίδωναν και τοποθετούσαν ένα άλλο). Υπήρχαν μάλιστα τρείς (3) διαφορετικοί τύποι κοντακιών με διαφορές στο μήκος. Η αλήθεια είναι ότι το μήνυμά σου άγγιξε κάποιες “ευαίσθητες χορδές” μιάς και το συγκεκριμένο όπλο είναι το αγαπημένο μου στην κατηγορία των τουφεκιών με κινητό ουραίο. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ ως τώρα την τύχη να κρατήσω στα χέρια μου ένα από αυτά – οι μόνες μου εικόνες είναι από βιβλία, περιοδικά, πολεμικά ντοκυμαντέρ και ταινίες ή σήριαλ. ’ν ποτέ επιτρέπονταν η κατοχή ραβδωτών αυτού του τύπου (παλιά πολεμικά όπλα) στην χώρα μας σε λειτουργική κατάσταση θα προσπαθούσα να αποκτήσω ένα. Η προτίμησή μου δεν είναι τόσο το μεταγενέστερο Νο 4 όσο το Νο 1 Mark III με το τετραγωνισμένο (και λίγο πιό “χοντροκομμένο”) μπροστινό τμήμα της κάννης καθώς επίσης και το Νο 1 Μark V που συνδύαζε το σχήμα αυτό με οπίσθιο σκοπευτικό/κλισιοσκόπιο τύπου οφθαλμιδίου. Μια απορία μου είναι γιατί κάποια από τις σημερινές μεγάλες εταιρείες του χώρου δεν σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει σε μια κατασκευή τα πλεονεκτήματα αυτής της σχεδίασης σε συνδυασμό με αυτά π.χ. του Mauser. Φανταστείτε για λίγο ένα όπλο με την αντοχή και την γερή και ποιοτική κατασκευή του Mauser με τον μηχανισμό λειτουργίας (έστω και σε παραλλαγή), την ταχυβολία και την “γλυκιά” όπλιση του Εnfield. ’ν κατασκευαζόταν ποτέ κάτι ανάλογο είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα γινόταν best-seller.