καλησπερα και απο μενα ειμαι και εγω κατοχος ενος αρσενικου κοκερ..το τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω προβλημα στο απορτ.στη ταρατσα μου φερνει κανονικα ολα τα πραγματ στο χερι ενω οταν τα μαθηματα γινοντ εξω η στο βουνο τις περισσοτερες φορες μεταφερι το αντικειμενο αντιθετα απο μενα προσπαθει να το κρυψει και να παιξει μαζι του.μαλλον καποιο λαθος εχω κανει υπαρχει τροπος να το διορθωσω?προσπαθησα με λιχουδιες αλλα δεν νομιζω να ειναι και οτι καλυτερο
Καλωσήρθες στην παρέα των κοκεράδων. Προφανώς έχεις κάνει κάποια λάθη όπως γράφεις γιατί τα (πραγματικά) κόκερ ψοφάνε να κάνουν απόρτ. Είναι φυσικό στον ελεγχόμενο χώρο της ταράτσας σου να υπακούει ενώ όταν έχει περιθώρια να ξεφεύγει από τον έλεγχο για να απολαύσει το «πράγμα» που του πετάς ή να σε κάνει να τον παρακαλάς ή ακόμη χειρότερα να το κυνηγήσεις. Στο απορτ δεν συνηθίζω να ανταμείβω με τροφή γιατί μετά από μερικές φορές ο σκύλος αφήνει το ντάμυ (αδειάζει το στόμα του) για να πάρει το μεζεδάκι.
Το βασικότερο λάθος που κάνουμε, είναι πως μόλις ο σκύλος επιστρέψει σε μας αντί να τον επαινέσουμε γιατί ήρθε σε μας με το ντάμυ προσπαθούμε να του το πάρουμε γρήγορα – γρήγορα και μάλιστα μερικές φορές το τραβάμε προκαλώντας έτσι το «σκληρό δόντι» δηλαδή δαγκώνει σφικτά και δεν το αφήνει.
Επίσης γράφεις πως του πετάς «πράγματα». Ο σκύλος πρέπει να μάθει σε κάτι συγκεκριμένο/ α ομοίωμα/ τα (ντάμυ). Μπορεί να είναι στην αρχή ένα μπαλάκι ή ένα μαξιλαράκι. Αφού μάθει όλες τις ασκήσεις με αυτό, τότε πάμε σε χώρο εξωτερικό αλλά ελεγχόμενο π.χ. στενό δρομάκι, πρασιά κλπ. Όταν ο σκύλος έχει τελειοποιηθεί τότε δένουμε πάνω στο ντάμυ δύο φτερούγες για να εξοικειωθεί με τα φτερά στο στόμα, μετά χρησιμοποιούμε παγωμένο θήραμα και αφού όλα είναι άψογα τότε τελειώνουμε το απόρτ σε φρεσκοσκοτωμένο θήραμα.[font="Verdana"][/font]
.
