ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ 36αρι

ΜΠΕΦ wrote:

Αποψε πηρα μια τσιχλα με το .410 αλλα παρατηρησα δυο πραγματα στα φυσιγγια.Πρωτον ο θορυβος ειναι ελλατωμενος σε σχεση με αυτα που εριχνα πριν ,δηλαδη κανουν μικροτερο σμπαρο και δευτερον το χειλος του καλυκα οταν ριχθει δεν ειναι ισιο και καλιμπραρισμενο δηλαδη στρογγυλο αλλα ειναι καπως ανορθοδοξα ανοιγμενο σαν ψιλοσχιμενο στο χειλος.Φιλε αποψις και mark cal 20 μηπως μπορειτε να συμβουλευσετε πανω σε αυτο ?

ΑΠΑΝΩ ΣΟΥ…

Καθότι δέν ξέρω τι ακριβώς έχουν μέσα, δέν μπορώ να δώσω κάποια εξήγηση . Το φαινόνενο να κόβονται κομμάτια απο τον κάλυκα μου συνέβη παλιότερα όταν πειραματιζόμουν με διάφορα υλικά. Το γεγονός του μειωμένου θορύβου (που μπορεί να είναι απλά μαλακός και βαρύς) είναι μάλλον θετικό στοιχείο. Τώρα αν η τουφεκιά στο χαρτί σε ικανοποιεί, εντάξει , ρίξτα κανονικά  και δέν έχεις πρόβλημα αφού δέν θα τα ξαναγεμίσεις. Βέβαια κανονικά τα χείλη του κάλυκα θα έπρεπε να είναι ίσια και “σιδερωμένα” μετά την τουφεκιά. Το μυαλό μου πάει στον συγκεντρωτήρα αλλά ίσως και στο ίδιο το όπλο… Καμμιά φορά στη θαλάμη πιάνει καρβουνάκια και διάφορα…. αν δεν το προσέξεις καλά στο καθάρισμα μπορείς να δείς διάφορες ανωμαλίες στον ριγμένο κάλυκα.

Για τον κότσυφα δύο τινά μπορεί να συνέβησαν. Απλά να τον πήρε η τουφεκιά ξυστά, δηλαδή καθαρή αστοχία, ή να τον σημάδεψες καλά μέν , αλλά έπεσε σε “τρύπα” μέσα στην τουφεκιά σου.

Για τη δεύτερη περίπτωση τονίζεται η σημασία της δοκιμής στο χαρτί για να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. Τίς προάλλες μάδησα και γώ ένα κότσυφα , τόσο μάλιστα που είπα: Φίλε, αφού δέν πέθανες απο τα σκάγια, θα πεθάνεις τη νύχτα απο το κρύο!………

Χωρίς καλαμπούρι, εγώ σκοπεύω στο κατρέρι με το .410 . Θέλω να πετύχω τουφεκιές στα 30-36μ που να το κατεβάζουν κάτω το πουλί. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το .410 για την καρτερίσια τσίχλα είναι το δυσκολότερο εξαιτίας του μικρού μεγέθους του πουλιού. Μιλάμε για τουφεκιές στα 20-40μ.. Στην σηκωτή τσίχλα έχεις αδειάσει το όπλο πρίν φτάσει στα 20-25μ. Εκεί τα 12-14γρ αλλά με πολύ καλή διασπορά ίσως είναι αυτό που πρέπει. Το αρνητικό κριτήριο για το .410 στην τσίχλα ίσως να είναι άδικο για ένα μικρό διαμέτρημα αλλά και για ένα μικρό πουλί που μας συνηθίζει σε “κόλπα” και “τσακίσματα” που μπερδεύουν όλα τα διαμετρήματα (και τα διασποράς…. των 34γρ..). Η ανάγκη για καλή σκόπευση για μένα δέν είναι αρνητικό στοιχείο.

apopsis wrote:

ΜΠΕΦ wrote:
….. το χειλος του καλυκα οταν ριχθει δεν ειναι ισιο και καλιμπραρισμενο δηλαδη στρογγυλο αλλα ειναι καπως ανορθοδοξα ανοιγμενο σαν ψιλοσχιμενο στο χειλος.Φιλε αποψις και mark cal 20 μηπως μπορειτε να συμβουλευσετε πανω σε αυτο ? …..

Έψαξα λιγάκι για το φαινόμενο, κάπως περιγράφεται σαν ……….. Case life is good without the mouth erosion so often seen in some European heavy .410 shells………..This is usually due to raised pressure levels and the wrong wad choice for the job at hand. High frictional forces of the shot onto the case walls can and do render the case mouths utterly inadequate, with sizable chunks being ripped away upon firing in some cases. Short wads with little or no shot cup are a particular problem here…….

(Ο Tim woodhouse  απο τους γκουρού του διαμετρήματος, με πολλά χιλιόμετρα στη χρήση του και βλητικός)

Αυτό βρίσκεται στο :  http://www.fourten.org.uk/twrem870.html

mark cal20 wrote:

Με καλυκες  φιοκι (76χιλ) και με σεντιτ( 73χιλ) με την σπ3 πυριτιδα σε γομωσεις απο 14 μεχρι 17-19 γρμ και ρελιασμα χαρτονακι… με βαρος 1γρμ και καψουλι το 684 δεν εχω δει το φαινομενο,, ακομα και σε επαναγομομενους καλυκες 3-4 φορες.

.με πραγματικο< σκυλι> του ριχνε ξαναγεμιζε τον σεντιτ,,,που ομως ειναι και αρκετα ακρηβοτερος του καθαροαιμου μαγκνουμ φιοκι (76χιλ)

καποιους σεντιτ(73χιλ) τους εχω ριξει ακομα και 5 φορες με 1χ16,5 -684 ρελιαστο,,, χωρις κανενα ιχνος ρηξης στα τοιχωματα του εκει κοντα στο ρελιασμα..

Εγώ έχω κάνει πειράματα με κάλυκες και 10φορές, και η μόνη “βλάβη” ήταν απο το ρέλιασμα.

Παρατήρησα επίσης ότι το καλό γυάλισμα της θαλάμης (και όχι μόνον), συντελεί στο να μή μαζεύει υπολείματα τόσο εύκολα. Μιλάω για αυτό το επίστρωμα με “μαύρη σκόνη” που βλέπουμε στο τέλος της θαλάμης πρίν απο τον κώνο. Αλλά και για τη σωστή εξαγωγή του φυσιγγιού, μιά καλογυαλισμένη θαλάμη είναι σίγουρα απαραίτητη , ιδιαίτερα σε καινούρια “φτηνά” όπλα. Το έπαθα με την 870 σε 12άρι με φυσίγγια σκήτ με χαμηλό μέταλο. Μετά το γυάλισμα όλα καλά!

Επεκτάθηκα αλλά ο Φίλος μας μάλλον πρέπει να έχει να αντιμετωπίσει την περίπτωση  της Tecna ή κάποιας άλλης , για φορτία 17+ σε συνδυασμό με τον συγκεντρωτήρα που είναι κοντός. Εγώ αυτό θα σκεφτόμουνα πρώτο.

Κάποια σετάπ που βρίσκονται στο http://www.siarm.it/index.php?cPath=96_105_114&osCsid=2e261a2749564f3738cfccb153e078cc

δέν ξέρω αν τα δοκίμασες, αλλά με κάνουν να διστάζω ως προς το μέγεθος του σκαγιού περισσότερο, και κατά δεύτερο λόγο στην ταχύτητα 400μ/δ. που μου φαίνεται πολύ μεγάλη για .410. Το πολύ ψιλό σκάγι(μικρότερο απο #9) δέν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου σε θέμα διάτρησης στις αποστάσεις που συνήθως ρίχνω. (20-35μ).

Η Ρωσοπούλα είναι λίγο βαρειά… αλλά άμα ξέρεις να σημαδεύεις ΣΚΟΤΩΝΕΙ (όχι μόνο το χρόνο σου)…. IJ27M Baikal

Καρτέρι λοιπόν, και οι βολές ήταν 30μ και 30+μ , σύνολο βολών 9 , τά πουλιά πέρναγαν ψηλά .

Φυσίγγι 1/20γρ sp3 σκάγι #9 συγκεντρωτήρας ο ψηλός χωρίς σούστα αλλά κομένο στο μισό το ποτήρι για να χωρέσει τα σκάγια.

Με την sp3 βλέπω τους ριγμένους συγκεντρωτήρες να έχουν την ελάχιστη παραμόρφωση/αλλοίωση. Πολύ καλό αυτό, μάλλον η πυρίτιδα αυτή είναι πλασμένη στα μέτρα του .410

Με τούτα και με τ`άλλα αρχίζω να καταλαβαίνω γιατι τελικά το 36άρι είναι όπλο τών εξπέρ. Φυσικά δέν εννοώ την γόμωση ή την ιδιογόμωση ή την επιλογή φυσιγγιού κλπ. που εν καιρώ ο κυνηγός κάπου θα καταλήξει. Εννοώ ότι σε καθαρά σκοπευτικό επίπεδο τα πράγματα είναι πιό δύσκολα απο οποιοδήποτε μεγαλύτερο διαμέτρημα λόγω βάρους γόμωσης. Οι βολές πρέπει να είναι “διαβήτης” και γρήγορες όσο το θήραμα βρίσκεται στην πιό κοντινή φάση. Το κυνήγι τσίχλας με 36άρι στο καρτέρι είναι τεράστια πρόκληση. Όμως, το 80% των πουλιών που τουφεκάμε , συνήθως περνάει στα 20-35μ . Εξαίρεση ήταν η φετινή χρονιά που εγώ σε απογευματινό καρτέρι σπάνια είδα τσίχλα να μου περνάει κάτω απο 35μ….Οπότε περιορίστηκα για τη χρήση του .410 φέτος σε λίγες μόνο περιπτώσεις.

ΜΠΕΦ wrote:

Το κυνηγι με το 36αρι ειναι πολυ σπορτιβικο συμφωνω.Οσο για τις αποστασεις τα περισσοτερα πουλια περνανε μεσα στα 30 μετρα οπυ ειναι και το δικο μου βεληνεκες με τα οπλα και τα φυσιγγια που μπορω να βρω.Απο κει και περα δεν σημινει οτι τελειωσε το θεμα αφου η σωστη βολη ειναι το ζητουμενο μιας και η μικροτερη σε αριθμο σκαγιων κατανομη δυσκολευει πολυ τα πραγματα.

ΑΠΑΝΩ ΣΟΥ…

Αν τα δυσκολεύει τα πράγματα; Ναί!!!

Υπάρχουν όμως οι γομώσεις που είναι μάλλον καταλληλότερες για μεγαλύτερα πουλιά , παρά για τσίχλα (που είναι πολύ δύσκολο θήραμα ούτως ή άλλως).

Τουφεκιά με .410 σε λαγό στα 30μ με 5άρια , ισοδυναμεί με λαγό στην τσάντα. αρκεί να σημαδέψουμε καλά.

Έκανα πολλά πειράματα και κατέληξα να λέω ότι η σκόπευση είναι το πάν.

Αν τύχει ένα όπλο που ταιριάζει, τότε το διαμέτρημα και το βάρος γόμωσης είναι δευτερεύοντα στοιχεία.