Για να μολυνθεί ένας σκύλος δεν αρκεί να ακουμπήσει στο αίμα ή να γλύψει το αίμα ενός μολυσμένου σκύλου, από εκεί θα πάρει την ακίνδυνη για μόλυνση αμαστίγωτη μορφή της λεϊσμάνιας . Η μόνη περίπτωση είναι να τσιμπηθεί από σκνίπα φλεβοτόμο και μάλιστα να είναι ήδη μολυσμένη. Στο στομάχι και το έντερο, μόνο της θηλυκής, σκνίπας η αμαστίγωτη μορφή της λεϊσμάνιας που έχει αναρροφηθεί μαζί με το αίμα μολυσμένου ζώου ή ανθρώπου, μετατρέπεται σε προμαστιγωτή μορφή που μπορεί να ξαναμεταδοθεί σε άλλο ζώο. Γι’ αυτό το μολυσμένο ζώο ή άνθρωπος ονομάζονται και ξενιστές ή φορείς ενώ η σκνίπα μεταδότης. Άρα με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μεταδοθεί η ασθένεια. Μπορείς να τον ζευγαρώσεις αφού πρώτα διαπιστώσει οκτηνίατρος, στο μικροσκόποιο του, πως το σπέρμα είναι ζωηρό και σε ικανή ποσότητα.
Όσοι, όμως, έχουν θηλυκές σε αποθεραπεία θα πρέπει να το σκεφτούν καλά και να το συζητήσουν με τον κτηνίατρό τους, γιατί υπάρχουν μεγάλα ποσοστά, μετά την εγκυμοσύνη, την γέννα και τον θηλασμό που εξασθενεί ο οργανισμός να ξαναφουντώσει η ασθένεια.