Τι με πιάνει ώρες ώρες, δεν ξέρω. Θυμάστε που σας έλεγα ότι δεν γουστάρω καραμπίνες αδρανείας, τι γλυκούλες που είναι οι αερίων, πόσο έχω βολευτεί τη Franchi, μπλα μπλα μπλα… Ε;
Μόλις αγόρασα το πέμπτο μου όπλο αδρανείας!!! Αφού απέκτησα και πολύ χαρούμενα πούλησα δύο Benelli και δύο Beretta ES100 τα τελευταία 22 χρόνια, προχθές έπεσα πάνω σε μία πολύ σέξυ Benelli Comfort, η οποία είναι τόσο απίστευτα γάντι επάνω μου μετροληπτικά και εργονομικά, που δεν άντεξα! Την πήρα κι από πολύ φίλο σε πολύ καλή τιμή, και είναι ουσιαστικά αμεταχείριστη. Τον κλώτσαγε σαν μουλάρι λέει… ΟΚ… Δεν λέω ότι είναι γατούλα, αλλά το comfortech όλο και κάτι κάνει. Ότι κλωτσάει, κλωτσάει δλδ, μην παραμυθιάζομαι. Απλά, είναι κάπως πιο ανεκτά τα πράγματα από άλλες Benelli που έχω ρίξει.
Χθες το πρωί την έριξα στο σπόρτινγκ και την καταχάρηκα. Χθες το απόγευμα μοίραζε υπογραφές σε χαρτόνια. Ωραίες τουφεκιές και στο χαρτί. Θα την δω και στο κυνήγι και θα επανέλθω. Τα πρώτα μηνύματα πάντως είναι αισιόδοξα.
Άντε, μεγειά μου!
