Σκάσιμο κάνης

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΗΓΕ ΕΝΑΣ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕΙ ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΧΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΗ ΤΟΥ ΜΕΣ ΤΟ ΝΕΡΟ,ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ΚΑΝΗ ΑΝΟΙΞΕ ΣΑΝ ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ!!!!!!!!!

Μα κανείς δεν βρέθηκε να του μιλήσει για τα ψαροτούφεκα!

Αν παρεις ενα οποιοδηποτε αμερικανικο οπλο,δεν θα δεις σφραγιδες δοκιμων,εκει δεν υπαρχει τραπεζα δοκιμων οπως στην ευρωπη,αλλα ο καθε κατασκευαστης ειναι υπολογος για την ασφαλεια του προιοντος του,αν σκασει μια κανη ,π,χ της ρεμιγκτον,και βρεθει κατασκευαστικο λαθος,,απο τις αγωγες που θα φαει,καηκε.Ενα απλο παραδειγμα,για να δωθει αδεια εισαγωγης σε ενα οπλο στις ΗΠΑ,πρεπει να πεσει απο υψος 5 οροφων γεματο και να μην βαλλει!
Εκει δεν παιζουν με την ασφαλεια των πολιτων τους…………………………..!

συμφωνω απολυτα μαζι σου

Βικτωρα οσα οπλα προοριζονται για Αμερικη ειδικα Ιταλικα οσο κι αν σου φαινεται παραξενο εχουν αλλα μεταλλα και ξυλα!!!!!!!!!!!!!!!!!

οποια παρτιδα δεν ικανοποιει τους Αμερικανους επιστρεφει Ευρωπη και πηγαινουν οι δικοι μας οι εξυπνοι!!!!!!!!εμποροι και τις παιρνουν μισοτιμης!!!!!!!(κατι για προσφορες εχετε ακουσει????)
για δοκιμαστε μια Βερεττα που γινεται εξαγωγη στην Αμερικη?και τοτε θα τα πουμε?????

αν σκασει μia καννη Remington το ελαχιστο που καταβαλει ειναι πανω απο δυο εκατομμυρια δολλαρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!περιττο να πω αν υπαρχει και ανθρωπινος τραυματισμος!!!!!!!!!!!!!

με τους Ιταλους το ιδιο γινεται????
πιασε το αυγο και κουρεψετο!!!!!!!!!!!!!!!!

για πεστε μου ενα οπλο που κατασκευαζεται στην Αμερικη αν ειναι εκτος απο ατσαλι αλλο υλικο?????για να ακουσω????καλα μαμακες ειναι οι ανθρωποι???και δεν κατασκευαζουν απο ντουραλομινιο???

και δεν ηταν τυχαια η δοκιμη που εγινε σε οπλο της Remington!!!!!! Ας ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΝ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΟΠΛΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΣΤΗΝ 870

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ!!!!!!!!!!ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗ (ΥΠ ΟΨΙΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΩ ΚΑΘΟΛΟΥ!!ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΠΛΑ ΑΡΙΣΤΑ!!)

Μα κανείς δεν βρέθηκε να του μιλήσει για τα ψαροτούφεκα!

ΚΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!

Έχω δει κι εγώ κάνες ανοιγμένες σε οπλουργούς. Πράγματι οι κάνες μπορεί να ανοίξουν. Οι παράγοντες όμως που θα συμβάλουν σε αυτό είναι αρκετοί και όχι μόνο ένας. Να σας αναφέρω παρεπιμπτόντως και τον τρόπο που έκαναν έλεγχο οι μηχανικοί της Baikal στις κάνες. Έβαζαν λοιπόν ένα φυσίγγι 16άρι σε θαλάμη 12άρα, το έσπρωχναν να σφηνώσει και από πίσω έβαζαν το 12άρι φυσίγγι και πυροβολούσαν. Οι κάνες της Baikal δεν πάθαιναν τίποτα! Κάνες άλλων εταιρειών διαλύονταν.

Μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκα το σχετικό άρθρο του Χρήστου Χατζιώτη με τίτλο "Ρωσικά δίκαννα".
http://www.go-outdoor.gr/gun/811-russian-shotguns.html
Όπως ανέφερε άλλος συνάδελφος, η όλη διαδικασία γινόταν στο Birmingham στην Αγγλία, προσπαθώντας να καταστρέψουν όπλα και χρησιμοποιούσαν 20άρι φυσίγγι μπροστά από το 12άρι.

Ρωσικά δίκαννα
Στα 19 χρόνια που αρθρογραφώ σε κυνηγετικά έντυπα, απέφυγα συστηματικά να γράψω αφιερώματα σε όπλα παραγωγής που αντιπροσωπεύονται στη χώρα μας. Για προσωπικούς μου λόγους, περιορίστηκα σε μοντέλα όπλων που έχει σταματήσει η παραγωγή τους, ή σε μοντέλα ακριβών χειροποίητων όπλων που δεν μπορούν από τη φύση τους να αντιπροσωπευθούν και υποχρεούται ο εκάστοτε υποψήφιος αγοραστής τους, να επισκεφθεί την κατασκευάστρια εταιρία τους για να τα παραγγείλει.

Του Χρήστου Χατζιώτη

Οι λόγοι αυτής της επιλογής μου δεν είναι του παρόντος. Είναι όμως για μένα ιδιαίτερα σοβαροί, αφού δεν άλλαξα τακτική τόσα χρόνια, παρόλο που κατηγορήθηκα για το βαρύτατο κατά την άποψή μου «αδίκημα» του ελιτισμού.

Στηρίζοντας το γνωστό τετράπτυχο
Σήμερα, είμαι υποχρεωμένος να κάνω μία εξαίρεση και να αναφερθώ σε ένα όπλο μαζικής παραγωγής, στο οποίο, ενώ ποτέ δεν έχω κάνει μέχρι τώρα κάποιο αφιέρωμα, έχω κατ’ επανάληψη αναφερθεί, ως το ιδανικό όπλο στη σχέση παρεχόμενης ποιότητας και τιμής. Αναφέρομαι στα ρωσικά δίκαννα της Baikal. Και θα εξηγήσω αυτή μου την «εξαίρεση».
Από την εποχή της Αναγέννησης που εδραιώθηκε το τετράπτυχο της σύγχρονης αστικής επιστήμης «παρατήρηση – υπόθεση – πείραμα – απόδειξη», οποιαδήποτε τεχνική ή επιστημονική αναφορά αποκτά αξία, όχι στην ανακοίνωσή της ως αποτέλεσμα, αλλά στην τεκμηρίωσή της.
Κάποιοι αναγνώστες συμφωνούν μαζί μου, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν υπερβολική την αναγνώρισή μου προς αυτά τα όπλα. Και έχουν δίκιο, γιατί το να διατυπώνεις απόψεις του τύπου «το Baikal διαθέτει την καλύτερη σχέση ποιότητας και τιμής από όλα τα λειόκαννα του κόσμου» ή «αν το Baikal φτιαχνόταν από δυτικό εργοστάσιο θα ήταν ίσως πιο όμορφο, αλλά θα στοίχιζε ακριβώς τα δεκαπλάσια χρήματα», είναι ανώφελο χωρίς να τις τεκμηριώνεις.
Αποφάσισα λοιπόν να καταθέσω μέσα από αυτό το άρθρο σήμερα τις υποθέσεις, κάποια πειράματα που έγιναν στο παρελθόν και τα αντικειμενικά συμπεράσματα που προέκυψαν γύρω από τα ρωσικά Baikal. Έτσι, για να τεκμηριωθούν κάποιες απόψεις και να ακολουθήσουμε πιστά το τετράπτυχο «παρατήρηση – υπόθεση – πείραμα – απόδειξη».

Η παρατήρηση
Παρακολουθούμε συχνά στους κυνηγότοπους ρωσικά δίκαννα, ακόμα και εξώσφυρα, με πάνω από τρεις δεκαετίες συνεχούς χρήσης, να εισπράττουν την απεριόριστη εμπιστοσύνη και αγάπη των ιδιοκτητών τους. Παράλληλα, βλέπουμε στα οπλοπωλεία καινούργια σύγχρονα ρωσικά δίκαννα, πλαγιόκαννα ή αλληλεπίθετα, σε ιδιαίτερα προσιτή τιμή.

Οι υποθέσεις
Η πρώτη υπόθεση είναι, ότι η ποιότητα των όπλων αυτών έχει ξεπέσει πολύ στις μέρες μας, προκειμένου να διατηρηθεί σε τόσο χαμηλά επίπεδα η τιμή τους. Η δεύτερη υπόθεση είναι, να μην ισχύει αυτό και να αποτελούν στις μέρες μας τα όπλα αυτά εκπληκτική πρόταση αγοράς, ιδιαίτερα για τους «μη έχοντες», να παρουσιάζουν δηλαδή εξαιρετική σχέση ποιότητας και τιμής.
Προχωρώντας τις υποθέσεις μας, διαπιστώνουμε ότι ελάχιστα έχει βελτιωθεί διαμέσου των δεκαετιών, η πολύ μέτρια εμφάνιση αυτών των όπλων. Γιατί να έχει μεταβληθεί η ποιότητά τους προς το χειρότερο;
Εξετάζοντας παλιότερα και σύγχρονα Baikal στο αισθητικό κομμάτι εντοπίζουμε δύο βασικές αλλαγές.
Η πρώτη σχετίζεται με τα ξύλινα μέρη του όπλου. Τα κοντάκια και οι ξυστοί (πάπιες) που κατασκευαζόντουσαν από ξύλο οξιάς (με ό,τι τραγικό συνεπάγεται αυτό στη συνολική αισθητική του όπλου), κατασκευάζονται σήμερα στις πιο πολλές παρτίδες όπλων από καρυδιά.
Μην περιμένετε βέβαια καυκασιανές ρίζες. Κορμοί καρυδιάς, απλοί, σαφώς ανώτεροι αισθητικά βέβαια από την καλύτερη οξιά.
Η δεύτερη αλλαγή, σχετίζεται με κάποιες απόπειρες «εκσυγχρονισμού» εμφάνισης και λειτουργικότητας, που κατά τη γνώμη μου, μόνο αισθητική βελτίωση δεν προσέφεραν. Αναφέρομαι στις γυαλισμένες άσπρες βάσεις κάποιων Baikal, στην προσθήκη εναλλασσόμενων συσφίξεων (τσοκάκια) κ.λ.π.

Αμερική VS Πρώην Σοβιετικής Ένωσης
Ας επιστρέψουμε όμως στις υποθέσεις μας. Τι μπορεί να δημιούργησε αυτό το τόσο γερό, λειτουργικό και πάμφθηνο λειόκαννο;
Την εποχή του ψυχρού πολέμου, Σοβιετικοί και Αμερικανοί, επιδίδονταν σε ένα όργιο κατασκοπείας, προκειμένου να αποκτήσουν άκοπα οι μεν τις ανακαλύψεις των δε, σε επιστήμη και τεχνολογία.
Η δουλειά αυτή (η κατασκοπεία), ήταν πολύ δυσκολότερη για το σοβιετικό κράτος από ότι για το αμερικάνικο. Και αυτό, γιατί η Αμερική ενδιαφερόταν να «υποκλέψει» τις ευρεσιτεχνίες και τις ανακαλύψεις των Σοβιετικών σε συγκεκριμένους μόνο τομείς, όπως η διαστημολογία και τα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Αντίθετα οι Σοβιετικοί, χρειαζόταν να υποκλέψουν το σύνολο των αμερικανικών ανακαλύψεων για να τους χρησιμεύσει ένα απειροελάχιστο μόνο μέρος των υποκλοπών τους.
Κι αυτό, γιατί η φύση του πολιτικού τους συστήματος ακύρωνε την αξία οποιουδήποτε προϊόντος δεν μπορούσε να παραχθεί με εξαιρετικά χαμηλό κόστος. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα αυτό, αποτελούσαν τα σύγχρονα οπλικά συστήματα και ένα μικρό μέρος της διαστημολογίας, αφού ούτως ή άλλως σ’ αυτή τη δεύτερη, παρέμεναν πρωτοπόροι.
Το πλαγιόκαννο της Baikal, θυμίζει έντονα το στιβαρότερο πλαγιόκαννο της ιστορίας, το αντιαισθητικό, αλλά πανίσχυρο πλαγιόκαννο μοντέλο 21 που πραγματοποίησε ο Olin, ως ιδιοκτήτης της Winchester.

Ευφυείς επινοήσεις
Για όποιον αγαπάει τις οπλοκατασκευές και προσπαθεί να υποθέσει την αιτιολόγηση κάθε επιμέρους στοιχείου τους (κοινώς τι είχε στο μυαλό του ο σχεδιαστής του όπλου, όταν έφτιαξε έτσι και όχι κάπως αλλιώς το τάδε σημείο του όπλου), το Baikal, αποτελεί ένα πραγματικό θησαυρό προς διερεύνηση. Αν η απλότητα και η λειτουργικότητα είναι μετά τις «προδιαγραφές μακροζωίας», οι ύψιστες αρετές στις οπλοκατασκευές, τότε το Baikal έχει πολλά πράγματα να μας διδάξει.
Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της σχεδιαστικής ευφυΐας αυτού του όπλου, που ως πρωτεύων ζητούμενο είχε τη μείωση του κόστους παραγωγής, χωρίς κανένα συμβιβασμό στο θέμα της λειτουργικότητας. Ας πάρουμε λοιπόν το πιο τριτεύων στοιχείο ενός πλαγιόκαννου, την ουρά της βάσης του, που εισχωρεί στο άνω, πρόσθιο, ραχιαίο τμήμα του κοντακιού.
Στα περισσότερα πλαγιόκαννα, η ουρά αυτή έχει σφηνοειδές σχήμα (το πλάτος της όσο απομακρύνεται από τη βάση μειώνεται). Αποτέλεσμα είναι να αποτελεί πραγματικό πονοκέφαλο και αρκετές εργατώρες η σωστή χάραξη (σκάψιμο) του πάνω μέρους του κοντακιού και εφαρμογή της μέσα σ’ αυτό.
Σε λειτουργικό επίπεδο οι εργατώρες αυτές, δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στην ποιότητα κατασκευής και στην αντοχή του όπλου. Αντίκτυπο αρνητικό έχει η κακή εφαρμογή ξύλου – μετάλλου, αν γίνει κακότεχνα και βιαστικά. Οι Σοβιετικοί όμως, ήθελαν και λιγότερες απαιτούμενες εργατώρες, και μείωση του κόστους, αλλά και κανένα αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα κατασκευής.
Κατασκεύασαν λοιπόν την ουρά της βάσης με ίσο πλάτος σε όλη τη διαδρομή της, με αποτέλεσμα ένα κοπτικό ίδιου πλάτους να είναι αρκετό για να σκάψει με ακρίβεια την υποδοχή του υποφυλακτήρα στο κοντάκι, σε λίγα δευτερόλεπτα. Τέτοιες επινοήσεις συγκεντρώνει αμέτρητες το ρωσικό δίκαννο.

Το πείραμα
Μετά την υπόθεση λοιπόν ότι το πλαγιόκαννο της Baikal έχει τις αναφορές του στο μοντέλο 21 της Winchester (δεν λέω το αντίστροφο γιατί χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι το μοντέλο 21 προηγήθηκε της σύγχρονης μορφής του Baikal), έρχεται η ώρα των πειραματικών αποδείξεων. Πειραματικών αποδείξεων ως προς την ανυπέρβλητη αντοχή του Baikal, αφού η αντοχή του Winchester μοντέλο 21, έχει αποδειχθεί στο πασίγνωστο πείραμα του Olin που επιβίωσε μετά από 36 ώρες συνεχούς χρήσης, σ’ αντίθεση με τα υπόλοιπα (κατά πολύ ακριβότερα) όπλα που υπέκυψαν.
Είναι προφανές ότι δεν διαθέτω ούτε την υλικοτεχνική υποδομή, ούτε την οικονομική επιφάνεια να κάνω αναλύσεις στη δομή του ατσαλιού της μπάσκουλας όπλων, ή πολύ περισσότερο τεστ αντοχών στις κάννες του.
Μπορώ όμως να αναφέρω δύο σημαντικά πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με πληροφορίες μου. Το πρώτο αφορά σε ένα θιασώτη των Baikal που κατέστρεψε ένα τέτοιο όπλο αποδεικνύοντας σε μελέτη της κρυσταλλικής δομής του ατσαλιού της βάσης του, ότι το ατσάλι αυτό, ήταν πανομοιότυπο με το ατσάλι 4041 που κατασκευαζόταν η βάση του Winchester μοντέλο 21.
Η δεύτερη αφορά σε ένα «παιχνίδι» που συνήθιζαν στην Τράπεζα Δοκιμών του Μπέρμιγχαμ, όταν τους έστελναν όπλα για καταστροφή.
Προσοχή! Η αναφορά που ακολουθεί σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρόταση για δική σας δοκιμή και δεν πιστοποιεί τίποτε παραπάνω από αυτό που αναφέρει!
Παίρνοντας λοιπόν στην Τράπεζα Δοκιμών του Μπέρμιγχαμ όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις, έβαζαν ένα 20άρι φυσίγγι μέσα στην κάννη των όπλων που ήθελαν να καταστρέψουν και πίσω του ένα 12άρι φυσίγγι, και το πυροδοτούσαν. Φυσικά αυτό το έκαναν σε όπλα διαμετρήματος 12. Δεδομένου του μειωμένου πάχους τοιχώματος που έχουν οι κάννες μετά τον κώνο συναρμογής σε σχέση με τις θαλάμες, τα περισσότερα όπλα έσκαγαν. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί;
Δημιουργείτο υπέρμετρη αύξηση πιέσεων λόγω έμφραξης της κάννης από το 20άρι φυσίγγι και επιπλέον, πολύ υψηλές πιέσεις αρκετά μπροστά από τη θαλάμη από την πυροδότηση του 20αριού φυσιγγίου.
Και όμως, οι κάννες των περισσότερων ρωσικών Baikal πέρναγαν χωρίς κανένα πρόβλημα αυτή τη δοκιμασία, ακυρώνοντας στην πράξη την απόπειρα καταστροφής τους. Αυτό είναι συγκλονιστικό για όποιον έχει επίγνωση της καμπύλης των πιέσεων που αναπτύσσονται στην κάννη σε ένα τέτοιο πείραμα. Πολύ περισσότερο, όταν αναφερόμαστε σε όπλα που η δοκιμασία πιέσεών τους είναι τα 65, 75 ή το πολύ 90 μεγκαπασκάλ (mpa). Βέβαια, οι πιέσεις αυτές, δεν αποτελούν στα ρωσικά όπλα «πιέσεις δοκιμής», αλλά «πιέσεις καθημερινής χρήσης» που ισούνται συνήθως με τα 2/3 των πιέσεων δοκιμής.

Η απόδειξη
Για όσους τα πειράματα αυτά πιστοποιούν μόνο αντοχή και όχι συνολική ποιότητα κατασκευής, υπάρχει μια απόδειξη. Είναι η ίδια απόδειξη που νομίζω ότι θα καλύψει απόλυτα όσους θεωρούν μη ανατάξιμη την υποβαθμισμένη αισθητικά εικόνα των ρωσικών Baikal. Τα όπλα αυτά, επελέγησαν από αρκετούς οπλουργούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ως «πρώτη ύλη» αναβαθμιστικών βελτιώσεων, που απέδωσαν ποιοτικά, εξαιρετικά λειτουργικά και (όσο απίστευτο και αν φαίνεται) αισθητικά, απόλυτα αποδεκτά κυνηγετικά όπλα.
Κλείνω αυτή την αναφορά μου στα ρωσικά Baikal, με την επισήμανση ότι τα αλληλεπίθετα της Baikal προσφέρονται πολύ περισσότερο από τα πλαγιόκαννα για τέτοιου είδους «μεταμορφώσεις».
Θεωρώ αναγκαία επίσης, την επισήμανση ότι στην έκθεση χειροποίητων όπλων που διατηρώ, δεν εμπορεύθηκα ποτέ, ούτε σκοπεύω να το κάνω στο μέλλον, ρωσικά Baikal. Αυτό για πρόληψη παρερμηνειών και παρεξηγήσεων…

ΒΑΡΙΑ? PERAZZI SC3 TRAP 81cm 3800, GRIEGORF K-80 SKEET 71cm 3870 δυο παραδειγματα ΑΠΟ ΒΑΡΗ ΟΠΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΙ ΡΙΞΕΙ ΜΕ Κ-80 ΜΠΟΡΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΣΕ 35.000 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟ ΟΠΛΟ. Ο PERAZZI ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ SERVICE ΣΤΙΣ ΠΕΡΟΝΕΣ ΟΠΛΙΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ 100.000 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΥΣΙΓΙΑ, ΡΙΞΕ ΜΕ ΕΝΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ 50.000 ΦΥΣΙΓΓΙΑ (ΕΣΤΩ ΚΑΙ 24γρ) ΚΑΙ ΑΝ ΔΕ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΣΑΚΟΥΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΛΕΜΕ. ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΗΚΩΤΟ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟ, ΚΑΙ ΤΟ (ΝΤΟΥΡΑΛΟΜΙΝΙΟ) ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΧΙ ΜΕΤΡΗΘΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΠΑΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΑΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ:

1. ΑΝΟΙΞΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ Η BERETTA EKEI?

2. ANOIΞE O PERAZZI?

3. TA AMEΡΙΚΑΝΙΚΑ ΟΠΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ?

φίλε Στέφανε ας μην συγκρίνουμε σκοπευτικά όπλα με κυνηγετικά. Τα σκοπευτικά έχουν πιο βαριές κάννες (σε μερικές περιπτώσεις) και έχουν πιο ογκώδη (άρα πιο βαριά) κοντάκια. Τα αμερικάνικα κυνηγετικά έχουν βάρος λόγω χρήσης μετάλλου.

Ερώτηση: το Κ-80 θα το πήγαινες για κυνήγι υδροβίων; Την 870 θα την πήγαινα με κλειστά τα μάτια αφού για αυτό φτιάχτηκε (βέβαια είναι σύγκριση άλλων οικονομικών μεγεθών αλλά ας μου επιτραπεί να την κάνω χάριν της συζήτησης)

Τα αμερικάνικα όπλα έχουν την νοοτροπία πως όταν χαλάσουν θα βρεις εύκολα φθηνό ανταλλακτικό και θα το κάνεις σαν καινούργιο. Τα ευρωπαϊκά όπλα όταν χαλάσουν μετά από πολλάαα χρόνια θα χρειαστείς οπλουργό και συνολικά μέσα σε 50 χρόνια θα έχουν ξοδευτεί το ίδια χρήματα για να είναι τα δύο όπλα στην ίδια κατάσταση.

Όσο για την ποιότητα των αμερικάνικων όπλων ας κοιτάξουμε τα δίκαννα Parker που από το 1880 είναι στους κυνηγότοπους. Ας δούμε και ραβδωτά δίκαννα τα οποία παραμένουν δίκαννα όπλα και έχουν ταλαιπωρηθεί και αυτά στο κυνήγι και στους πολέμους(π.χ. Winchester). Άρα μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως οι Αμερικάνοι μπορούν να παράγουν ποιοτικά δίκαννα αλλά μάλλον δεν τους συμφέρει να το κάνουν. Τώρα τελευταία όπως είπε και ο Κυπρίδημος κάποιοι άρχισαν να παράγουν ποιοτικά δίκαννα στις ΗΠΑ που προηγουμένως είχαν μεταφέρει την παραγωγή σε τρίτες χώρες.

Τώρα για το οτι ο Perazzi προτείνει σέρβις στις 100.000 τουφεκιές το θεωρώ σωστό αφού για αυτό φτιάχτηκε το συγκεκριμένο σκοπευτικό όπλο: να ρίχνει χιλιάδες φυσίγγια κάθε χρόνο από έναν βατήρα σε ένα ιπτάμενο πορτοκαλί αντικείμενο φτιαγμένο από πίσσα. Ένα κυνηγετικό Browning B25 ή ένα Holland and Holland φτιάχτηκε για να ρίξει μερικές χιλιάδες φυσίγγια μέσα σε 100 χρόνια αλλά μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια να φάει λάσπη, βροχή, χιόνια, να στάξει επάνω του αίμα, να γδαρθεί σε θάμνους, να ακουμπήσει σάλια και τρίχες σκύλου.

Νομίζω πως η σύγκριση είναι άδικη αφού είναι σαν να λέμε γιατί μια Φερράρι δεν πάει τόσο καλά στο χώμα όσο το Land Cruiser.

Φιλικά,
caveman

Το 94,θα καναμε μια κοινη ασκηση με τους Αμερικανους στην περιοχη της Αλεξανδρουπολης.Μια βδομαδα,μας ειχαν γ…….σει για να ειναι τα Σταγιερ και τα Μερσεντες πεντακαθαρα,τι νερο και τι πετρελαιωμα επεσε δεν περιγραφετε.Οταν πηγαμε με τον διοικητη μου να υποδεκτουμε το αμερικανικο αρματαγωγο και μπηκαμε μεσα,τα χασαμε! Τα οχηματα δεν μπορουσες να τα δεις απο την λασπη που ειχαν πανω τους!Η απαντηση του αρμοδιου αμερικανου αξιωματικου?
Δεν παει να ειναι 20 χρονια απλυτο?εμας μας νοιαζει να παιρνει μπρος,να μην μας αφησει σε καμια κρισιμη ωρα.
Αυτη ειναι η διαφορα νοοτροπιας φιλοι μου.!

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ ΑΥΤΗ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.

Σωστα,αλλα γιαυτο απο Μεγαλη Βρεττανια εγινε Αγγλια,ενω οι Αμερικανοι εγιναν αυτο που δυστηχως ειναι!

Έγινε κάπως έτσι? Γιατι και αυτός κοκοροντούφεκο έριξε, μάλλον με καμιά ΣΙΠΕ.
[url=”http://www.youtube.com/watch?v=meUmkpFIGIw&feature=related”]http://www.youtube.com/watch?v=meUmkpFIGIw…feature=related[/url]

Ή μήπως έτσι? αυτού του έγινε μπανάνα
[url=”http://www.youtube.com/watch?v=Y5ZeOepdvVE”]http://www.youtube.com/watch?v=Y5ZeOepdvVE[/url]

Η απάντηση ενός: στα στενά να χρησιμοποιούμε μικρά προφυλακτικά για κάννες!. Ο πατέρας μου γλύστρησε με εμπροσθογεμές μονόκαννο σε κυνήγι πριν παρα πολλά χρόνια, έπεσε μπρούμυτα και η κάννη χώθηκε στη λάσπη για περίπου 10 εκατοστά. Αμέσως πυροβόλησε με την λάσπη μέσα και σκίστηκε ο σωλήνας της κάννης στα τελευταία 20 εκ. Η μόνη λυση ήταννα το κόψει. Δεν πίστευα όμως ότι ακόμα και ενα φύλλο ή ενας συγκεντρωτήρας μπορεί να προκαλέσει ξέσκισμα της κάννης, αν και δεν προτίθεμαι να το δοκιμάσω! Νόμιζα οτι μπροστά στην ορμή των αερίων και την μάζα του μολύβδου, κάποιο τέτοιο ελαφρύ εμπόδιο, απλά το ξεταπώνει αβίαστα. Τα ραβδωτά έχουν φοβερή αντίσταση απο την τριβή του βλήματος πάνω στις ραβδώσεις, πολλαπλή απο την αντίσταση ενος ελαφριού συγκεντρωτήρα.

Χ

Στο πρώτο βίντεο την έφαγε καλά αυτός, φαίνεται σαν να τραυματίστηκε…