(ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ) ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΩΝ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ

Θα ήθελα να ανοίξω ένα θέμα σχετικά με το κυνήγι οπληφόρων θηραμάτων (ελάφι, ζαρκάδι, αγριόχοιρος, αγριοκάτσικο, μουφλόν).
Από το 2000 ασχολούμαι με αυτό το είδος κυνηγιού (όχι αποκλειστικά) και μπορώ να πω ότι μου έχει χαρίσει πολύ δυνατές συγκινήσεις. Τα δε τρόπαια που έχω αποκτήσει -πλήν του κρέατος που είναι αρκετά νόστιμο και υψηλής ποιότητας- θεωρώ πως αποτελούν ένα κομμάτι της κληρονομιάς που θα αφήσω στα παιδιά και τα εγγόνια μου.

Παρόλα αυτά βρέθηκα πολλές φορές στη δύσκολη θέση να υπερασπίσω τον εαυτό μου, ακόμη απέναντι και σε συναδέλφους κυνηγούς όταν επισκεπτόμενοι το σπίτι μου, μπροστά στο θέαμα των τροπαίων, άρχιζαν αυστηρή κριτική και 'ερωτήσεις-κατακρίσεις' σχετικά με την ποιότητα του κυνηγιού αυτού, αλλά και το έγκλημα του να αφερείς τη ζωή σε ένα τόσο περήφανο ζώο.

Τελικά η άποψη του να κυνηγάει κάποιος μεγάλα ζώα (φυσικά όχι μόνο για το τρόπαιο αλλά και το κρέας) είναι τόσο λάθος; Ή το κυνήγι σήμερα περνάει από την φάση κυνηγός-θήραμα στο κυνηγός/οικολόγος-θήραμα(φύση). Και οπωσδήποτε η έννοια του κυνηγού ήταν πάντα συνδεδεμένη με τη φύση και τα άγρια ζώα, τώρα τι άλλαξε και μεταφράζεται με "οικολογικούς" τόνους χωρίς πραγματική αιτία;

υ.γ. αν ήξερα να ανεβάζω φωτογραφίες θα έδειχνα κάποιες..μια και είμαι νέος στο φόρουμ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις και τις γνώμες σας.

Φοβαμαι οτι στη σημερινη Ελλαδα που κατεχουν θεσεις οικολαμογια δεν θα βρεις ευηκοα ωτα για να μοιραστεις τις συγκινησεις παρα σε κανενα λιγοτερο η περισσοτερο απομακρυσμενο χωριο και μαλιστα με μεγαλυτερης ηλικιας κυνηγους αγριοχοιρου μιας και αλλα μεγαλα τριχωτα δεν επιτρεπονται.
Ακομη υπαρχει διαφορα στον τροπο , αφου αλλου τετοια θηραματα τα κυνηγουν με ραβδωτα και υπο αλλες συνθηκες (τροπος , βιοτοποι κλπ).
Η απολαυση παντα συνδεεται με τις αναμνησεις και ενα τροπαιο τις κρατα ζωντανες , ενα κεφαλι απο ενα ταξιδι που θα εχει περιοπτη θεση κοντα στο τζακι δε νομιζω οτι προσβαλλει εναν κυνηγο , στη θεση σου εχουμε βρεθει ολοι οταν μπροστα σε εναν καραγκιοζη βρισκομαστε να υπερασπιστουμε το κυνηγι , πρεπει να το κανουμε και με τροπο απολυτα ηρεμο γιατι δε βλαπτουμε τη φυση – και κυριως δεν την εκμεταλλευομαστε για να βγαλουμε λεφτα οπως τα λαμογια που ζουνε κανοντας τους νταβατζηδες της…

Aν και ασχολουμαι και το κυνηγι πτερωτων, εχω καποιες ενστασεις με το κυνηγι τριχωτων και εξηγω.
Οπως υπαρχει ο κυνηγος που διαλεξε τη περδικα και τη μπεκατσα, ετσι υπαρχει και ο κυνηγος που κυνηγα το λαγο και το γουρουνι(το ελαφι το ζαρκαδι και το αγριοκατσικο,οπου αυτο επιτρεπεται.

Οι ενστασεις μου ειναι στο τροπο που γινεται αυτο το κυνηγι, ειδικα απο κυνηγους που πηγαινουν σε καποια αλλη χωρα για να κυνηγησουν μεγαλα τριχωτα.
Απο πολλες κυνηγητικες ταινιες που εχω δει, ο κυνηγος με τη συνοδεια δασοφυλακων, πηγαινει εκει που συχναζει το ελαφι, πολλες φορες ριχνουν καλαμποκι για να τα προσελκυσουν, του στινουν τον τριποδα και το μονο που κανει ο κυνηγος ειναι να σταυρωσει το θυραμα απο τη διοπτρα και να πατησει τη σκανδαλη. Αν αστοχησει πληρωνει προστιμο. Ακολουθουν κλαδια με αιματα,χειραψιες και χορος της βροχης. Ο δε κυνηγος, ειναι συνηθως καποιος υπερβαρος κυριος που με δυσκολια περπαταει.

Με συγχωρειτε αλλα αυτο για μενα δεν ειναι κυνηγι. Κυνηγι τριχωτου,οπως το εχω εγω στο μυαλο μου, ειναι να ξερεις τις συνηθειες του ζωου, τις μετακινησεις του αναλογα με το καιρο και την ωρα τις μερας, την ιχνηλασια, την παρατηρηση. Να ψαξεις, να μοχθησεις, να βρεις μονος σου το θυραμα. Τι να το κανω να με παει ο αλλος και να μου πει στα 100 μετρα υπαρχει ενα κοπαδι περδικες, και να παω και να παρω 2 πουλια ατσαλακωτος. Αυτο ειναι το κυνηγι της περδικας?
Ετσι και στο τριχωτο, ειναι κυνηγι να πηγαινεις ενα μπουγιο στο βουνο,να σε πανε οπου θελουν αυτοι, να σου πουν αυτοι ποιο θα κυνηγησεις, να σου στησουν το τριποδα και το μονο που θα κανεις ειναι να ντουφεκισεις με τη διοπτρα που αυτοι εχουν ρυθμισει.

Για μενα αυτο δεν ειναι κυνηγι. Θα προτιμουσα στην Ελλαδα να ψαξω και με κοπο να βρω τον μεγαλο καπρο μονος μου, παρα να παω να παιξω στο στημενο θεατρακι τους για να τους δωσω μερικες χιλιαδες ευρω.

Οσον αφορα την ταριχευση, εμενα προσωπικα δεν μου αρεσει ακομα και των πτερωτων. Προτιμω τις εικονες που εχω στη μνημη και ισως καποια φωτογραφια, αλλα αυτο ειναι προσωπικο γουστο και εντελως υποκειμενικο.

τελικα ειναι οπως τα ειπαμε απο την αρχη φιλε μου!
στην ελλαδα ειναι διαφορετικη η κουλτουρα και η παιδεια και ολοι ειναι εναντιον του κυνηγιου αυτου!
οσο για το τροπαιο ε λοιπον για να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους τι διαφορα εχει πχ ενα βαλσαμωμενο παπι η μια περδικα η αλλα ειδη πουλιων απο ενα κεφαλι αγριοχοιρου?
το τροπαιο ειναι για να μας θυμιζει την περιπετεια που ζησαμε και οχι για να επιδεικνιουμε στους συνανθρωπους μας το κατορθωμα μας!
ειμαι υπερ λοιπον και της θηρευσης και του τροπαιου αρκει ναναι για παρτη μου οπως ειπα και παρα πανω!
οσο για το κρεας οι περισοτεροι το τρωνε το μοιραζουν το αφηνουν σε φτωχους και δεν το πετανε!

φιλικα παντα
απο ρουμανια
γιωργος

Eγώ πάντως αν και δεν θα κυνήγαγα ποτέ τροπαιοφόρα ζώα, αν το κυνήγι αυτών γινόταν εντός ηθικών και νομικών πλαισίων δεν θα το κατέκρινα.

Θα ήθελα να ανοίξω ένα θέμα σχετικά με το κυνήγι οπληφόρων θηραμάτων (ελάφι, ζαρκάδι, αγριόχοιρος, αγριοκάτσικο, μουφλόν).
Από το 2000 ασχολούμαι με αυτό το είδος κυνηγιού (όχι αποκλειστικά) και μπορώ να πω ότι μου έχει χαρίσει πολύ δυνατές συγκινήσεις. Τα δε τρόπαια που έχω αποκτήσει -πλήν του κρέατος που είναι αρκετά νόστιμο και υψηλής ποιότητας- θεωρώ πως αποτελούν ένα κομμάτι της κληρονομιάς που θα αφήσω στα παιδιά και τα εγγόνια μου.

Παρόλα αυτά βρέθηκα πολλές φορές στη δύσκολη θέση να υπερασπίσω τον εαυτό μου, ακόμη απέναντι και σε συναδέλφους κυνηγούς όταν επισκεπτόμενοι το σπίτι μου, μπροστά στο θέαμα των τροπαίων, άρχιζαν αυστηρή κριτική και 'ερωτήσεις-κατακρίσεις' σχετικά με την ποιότητα του κυνηγιού αυτού, αλλά και το έγκλημα του να αφερείς τη ζωή σε ένα τόσο περήφανο ζώο.

Τελικά η άποψη του να κυνηγάει κάποιος μεγάλα ζώα (φυσικά όχι μόνο για το τρόπαιο αλλά και το κρέας) είναι τόσο λάθος; Ή το κυνήγι σήμερα περνάει από την φάση κυνηγός-θήραμα στο κυνηγός/οικολόγος-θήραμα(φύση). Και οπωσδήποτε η έννοια του κυνηγού ήταν πάντα συνδεδεμένη με τη φύση και τα άγρια ζώα, τώρα τι άλλαξε και μεταφράζεται με "οικολογικούς" τόνους χωρίς πραγματική αιτία;

υ.γ. αν ήξερα να ανεβάζω φωτογραφίες θα έδειχνα κάποιες..μια και είμαι νέος στο φόρουμ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις και τις γνώμες σας.

Οντως φιλε το κυνηγι περνα κριση ιδικα στις μερες μας οπου ειναι λιγοστο εδω και η οικολογια εχει επηρεασει τους παντες ,ακομα και τους κυνηγους.
Οι αντιδρασεις που συναντας πηγαζουν απο τα διαφορετικα γουστα και τις βιωματικες συνηθειες των κυνηγων που αρνουνται το διαφορετικο ,αλλα βασικα απο την αγνοια.
Πολλοι αδυνατουν να αποδεκτουν, οτι τελος παντων καποιος μπορει ή αρεσκεται στο να πληρωσει για μια τουφεκια ……καποιο κρεας και…….. δυο κερατα στον τοιχο.
Την στιγμη που φυσικα πλεον τα κυνηγια αυτα λαμβανουν χωρα σε περιοχες με ελεγχομενο κυνηγι ωστε να υπαρχει αειφορια ειναι κατι το αποδεκτο .
Φυσικα υπαρχουν και οι περιπτωσεις(οπως ανεφερε πιο πανω ο συναδελφος) οπου το κυνηγι ( ανεξαρτητα απο την περισυλλογη του τροπαιου ή και οχι), παιζει εξυγιαντικο ρολο στην φυση. Ομως προφανως δεν κανεις αναφορα σε περιπτωση του ειδους.
Σε καθε περιπτωση καλως κρατας ως ενθυμια τα τροπαια που το ζωο πλεον δεν χρειαζεται καθως ουτως ή αλλως θα πωληθουν σε αλλο ενδιαφερομενο ,και το κρεας σε καποιο μαγαζι εκει, ωστε να συντηρηθει αυτο το ειδος κυνηγιου.

Καλα κυνηγια

Καλημερα,

διαβασα με ενδιαφερον την συζητηση μεχρι τωρα, και, ως κυνηγος θηραματων που πολυ συχνα κυνηγωνται και ως 'τροπαια', συμφωνω με την αποψη που λεει οτι το θηραμα δεν ειναι τροπαιο. Τι εννοω? Ποτε δεν εχω παει να παρω ενα ελαφι, γουρουνι, γαζελα, gemsbok, warthog ή οτιδηποτε αλλο, με βαση του οτι θα ειναι ενα ζωο που θα δειχνει ωραιο ταριχευμενο. Παντα το κυνηγι γινεται με σκοπο, κατα πρωτον, της 'αναγκης' που εχω να νοιωσω την φυση, την αδρεναλινη της καταδιωξης και την καταξιωση της καρπωσης και, κατα δευτερον, την διατηρηση της ισορροπιας της φυσης και της υγειας του κοπαδιου των ζωων που καταδιωκω. Μπορει να δω ενα εντυπωσιακο ελαφι, το οποιο ομως ειναι στην αποκορυφωση της δυναμης του και ιδανικο παραδειγμα του ειδους του και θα το αφησω, καθως ξερω οτι θα γονιμοποιησει το κοπαδι με υγιες γεννετικο υλικο και θα δωσει τους καλυτερους απογονους. Θα κυνηγησω την ελαφινα που εχει γερασει και δεν αναπαραγεται πλεον, το υπεραριθμο νεαρο ελαφι, ή το γερικο αρσενικο που εχει περασει την ακμη του.

Το κυνηγι του εντυπωσιακου τροπαιου δεν ειναι δυσκολοτερο, απαιτητικοτερο ή ευγενικοτερο απο το κυνηγι οποιουδηποτε παραδειγματος του ειδους (ειτε εχει χαρακτηριστικα τροπαιου ειτε οχι), ειτε ειναι ελαφι, ζαρκαδι, γουρουνι, ιπποποταμος, ζεβρα ή δεν ξερω γω τι αλλο αναφερθηκε στην συζητηση μεχρι τωρα.

Αναφερθηκε η Αφρικη και η Ν.Ζηλανδια….Εχω πειρα κυνηγιου και στις δυο χωρες και μπορω να πω οτι οι κυνηγοι εκει ειναι απο τους πλεον ηθικους, φυσιολατρες και γνωστες του δασους και των ζωων του, που εχω συναντησει. 'Μακελεματα' δεν γινονται, ελεγχομενες επιχειρησεις διατηρησης των αριθμων ζωων που μπορει να διατηρησει η γη γινονται (και εχω συμμετασχει σε αυτες στην Αφρικη).

Οταν δει καποιος γη που εχει μεινει αδιαχειρηστη και ερθει προσωπο με προσωπο με ζαρκαδι που ζυγισει 7 κιλα, γεματο παρασιτα και σε αθλια κατασταση με δυο μικρα νεκρα διπλα του, γιατι τα εχουν αφησει να γινουν τοσα που δεν τα διατηρει το δασος, ας ερθει να μου κανει διαλεξη για την 'επιλεκτικοτητα' που πρεπει να δειξει ο κυνηγος. Οταν δει γαζελες τοσο αδυναμες που δεν μπορουν να σηκωθουν απο το εδαφος οταν τις πλησιαζεις, θα καταλαβει ισως τι σημαινει 'διαχειρηση' και θα αναθεωρησει τα περι 'μακελεματων' που, στο κατω κατω, ειναι χαρακτηρισμοι που δινονται μονο απ'αυτους που δεν εχουν γνωση και εμπειρια των τοπων αυτων.

Οι χωρες αυτες εχουν τοσα θηραματα, που στην Ν. Ζηλανδια γινονται ριψεις δηλητηριασμενων δολωματων στα δαση απο αεροπλανα για να μειωθουν οι αριθμοι τους και να διατηρηθει η χλωριδα. Και παρ'ολα αυτα, τα κυνηγητικα μαγαζια βλεπεις πινακιδες που να λενε 'don't get your bag limit, limit your bag' (μην παρεις το οριο που σου επιτρεπεται, περιορισε το οριο σου). Δεν νομιζω να μπορουμε να πουμε το ιδιο και για την Ελλαδα…

Για μενα ο κυνηγος τροπαιων ειναι μαστιγα. Μενοντας στην Αγγλια και γνωριζοντας αρκετους οδηγους που πανε κοσμο για κυνηγι οπληφορων, εχω ακουσει και εχω δει πραγματα που κανει ο αλλος για να παρει το κεφαλι που, για μενα ειναι ανεπιτρεπτα. Για χαρη μεγαλυτερων κερατων, δεν δισταζουν να τουφεκισουν τα ζωα οπως οπως, καταληγοντας σε ιχνηλασιες πληγωμενων ζωων για ωρες, ζωων τουφεκιμενων στην κοιλια και τα πισω ποδια, που, αν δε βρεθουν γρηγορα, ειναι καταδικασμενα σε επωδυνους και αργους θανατους. Και ολα αυτα, για να μπουν κερατα στον τοιχο…και εναντι μεγαλων χρηματικων ποσων. Aπο την αλλη, αυτα τα χρηματικα ποσα ειναι το κινητρο που οδηγει την διαχειρηση της πανιδας ωστε να υπαρχει κυνηγετικος τουρισμος και να υπαρχει εισοδημα. Ειναι πλεον διεθνως αποδεκτο το οτι, εαν δεν υπηρχε κυνηγετικος τουρισμος σε χωρες της Αφρικης, ο ενδογενης πληθυσμος θα ειχε αφανισει τα αγρια ζωα που υπαρχουν εκει. Αρα, εκτος απο μαστιγα ειναι και 'αναγκαιο κακο'….

Αναφερθηκε οτι ο σκυλος δεν επιτρεπεται…Μεγαλυτερο λαθος δεν μπορει να κανει ο κυνηγος απο το να μην εχει προσβαση σε ειδικα εκπαιδευμενο σκυλο. Οχι για να τον παει στο θηραμα, αλλα για να το βρει μετα την τουφεκια. Σε χωρες της ευρωπης το κυνηγι του ελαφιου δεν επιτρεπεται εαν ο κυνηγος δεν συνοδευεται απο σκυλο. Το ιδιο ισχυει και για τον οδηγο: ο συνφορουμιστας απο την Ρουμανια εδωσε το ιδανικο παραδειγμα. Ο οδηγος ξερει το καθε ζωο, ξερει ποιο θα αφησει και ποιανου εφτασε η ωρα να απομακρυνθει απο το δασος. Ο κυνηγος που ειναι επισκεπτης σε αυτο το δασος δεν μπορει να ξερει αυτες τις λεπτομερειες και ειναι πιθανο να παρει το λαθος ζωο.

Η συζητηση θα συνεχιστει για πολυ καιρο, και εχει αρχισει εδω και παρα πολλα χρονια. Το να κρατησει κανεις ενα ενθυμιο απο ενα φανταστικο κυνηγι δεν ειναι κακο, το να παει κυνηγι για να βρει ενθυμιο ομως, κατα την δικη μου αποψη παντα, ειναι…

φιλικα

Μπιριγκογκος

Δεν ξερω αν αναφερεσαι στο ποστ μου αλλα επειδη εχω περασει την μιση μου ζωη στην Αγγλια οπου και μυηθηκα εκει στο κυνηγι η νοοτροπια δεν ειναι Ελληνικη οπως θες να λες. Υπαρχει και εκει τεραστια διαφοροποιηση μεταξυ αυτων που κυνηγανε για trophy (μετρημενοι στα δακτυλα και προσωπικα δεν ξερω κανεναν) που για να το κανουν αλλωστε πανε στην Αφρικη κτλ και των Αγλλων κυνηγων που κρατανε μια παραδωση αιωνων ειτε λεγεται φασιανος ειτε περδικα η και αλεπου (εδω χωραει μεγαλη συζητηση) οπως και στην υπολοιπη Ευρωπη.

Δηλαδη η ρητορικη οτι αυτοι που αποστρεφωμαστε το κυνηγι τροπαιου ειμαστε πισω κυνηγετικα αλλα και πολιτισμικα και μπροστα οι τροπαιουχοι κυνηγαραδες που αμα λαχει κατεβαζουμε δυο τρια λιονταρια και πεντε ζεβρες η οτι αλλο ευχαιρο στον φτωχο κατεξοχην τοπο που ριμαζουμε, αρκει να εχουμε αρκετα δολλαρια στην τσεπη μας με βρισκει φυση αντιθετα σαν κυνηγο αλλα προπαντος ως ανθρωπο.

φιλε αντρεα
δεν αναφερομαι σε κανεναν προσωπικα αλλα επετρεψε μου να συνεχισω να λεω οτι η νοοτροπια μεταξυ ελληνων και βορειων μιλησα για γερμανους και αυστριακους που γνωρισα εδω ειναι διαφορετικη!
το τροπαιο ειναι κατι που μας θυμιζει την περιπετεια που ειχαμε και οχι φιγουρα!
αλλωστε μιας και το εφερε η κουβεντα στα αγγλικα κλαμπ των ευγενων κυνηγων εχει αρκετα τροπαια στους τοιχους οπως αλλωστε και εδω.
αλλο κυνηγαω για το τροπαιο και αλλο αυτο που μου αρεσει να κυνηγαω μπορει να γινει ενα τροπαιο!

φιλικα παντα
απο ρουμανια
γιωργος