Θα ήθελα να ανοίξω ένα θέμα σχετικά με το κυνήγι οπληφόρων θηραμάτων (ελάφι, ζαρκάδι, αγριόχοιρος, αγριοκάτσικο, μουφλόν).
Από το 2000 ασχολούμαι με αυτό το είδος κυνηγιού (όχι αποκλειστικά) και μπορώ να πω ότι μου έχει χαρίσει πολύ δυνατές συγκινήσεις. Τα δε τρόπαια που έχω αποκτήσει -πλήν του κρέατος που είναι αρκετά νόστιμο και υψηλής ποιότητας- θεωρώ πως αποτελούν ένα κομμάτι της κληρονομιάς που θα αφήσω στα παιδιά και τα εγγόνια μου.
Παρόλα αυτά βρέθηκα πολλές φορές στη δύσκολη θέση να υπερασπίσω τον εαυτό μου, ακόμη απέναντι και σε συναδέλφους κυνηγούς όταν επισκεπτόμενοι το σπίτι μου, μπροστά στο θέαμα των τροπαίων, άρχιζαν αυστηρή κριτική και ‘ερωτήσεις-κατακρίσεις’ σχετικά με την ποιότητα του κυνηγιού αυτού, αλλά και το έγκλημα του να αφερείς τη ζωή σε ένα τόσο περήφανο ζώο.
Τελικά η άποψη του να κυνηγάει κάποιος μεγάλα ζώα (φυσικά όχι μόνο για το τρόπαιο αλλά και το κρέας) είναι τόσο λάθος; Ή το κυνήγι σήμερα περνάει από την φάση κυνηγός-θήραμα στο κυνηγός/οικολόγος-θήραμα(φύση). Και οπωσδήποτε η έννοια του κυνηγού ήταν πάντα συνδεδεμένη με τη φύση και τα άγρια ζώα, τώρα τι άλλαξε και μεταφράζεται με “οικολογικούς” τόνους χωρίς πραγματική αιτία;
υ.γ. αν ήξερα να ανεβάζω φωτογραφίες θα έδειχνα κάποιες..μια και είμαι νέος στο φόρουμ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις και τις γνώμες σας.