ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΥΝΗΓΙΑ

Γράμμα στον φίλο μου τον Κώστα ( Ksap )

Φίλε, διαβάζω αυτά που γράφεις. Αν θυμάσαι πριν λίγο καιρό έγραψα και εγώ κάποιες αναμνήσεις. Δεν θα σου πω να συνεχίσεις. Θα σου πω ότι έχεις υποχρέωση να συνεχίσεις. Γιατί έτσι βγάζεις κάποια καταλαγιασμένα συναισθήματα, που μπορεί να σε στεναχωρούν, αλλά σου φέρνουν και μια γλυκιά γαλήνη . Ξέρεις δεν είναι εύκολο για τον κάθε ένα – αυτοί που δεν έχουν ζήσει σε χωριό – να καταλάβει τον τρόπο αυτής της ζωής. Ειδικά οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων. Γράψε λοιπόν όπως εσύ το θέλεις και ότι θέλεις, γι αυτή την εποχή, που πέρασε ανεπιστρεπτί. Οι όποιες παραβάσεις περί θήρας μετά από τόσα χρόνια έχουν παραγραφεί . Γράφοντας το γράμμα ξύπνησαν και δικές μου αναμνήσεις τότε που τα καλοκαίρια για δυο μήνες την έβγαζα στο χωριό. Βλέπεις είχα την ατυχία να γεννηθώ στην Αθήνα. Τα παιδικά βιώματα με ακολουθούσαν όμως, ώσπου το 1976, πήρα την οικογένεια μου και έφυγα για την Άνδρο. Ένα μέρος που δεν γνώριζα και δεν είχα κανένα γνωστό. Ίσως σου γεννηθεί η απορία γιατί να πάω σε νησί και όχι στα μέρη που είχα αναμνήσεις. Δυστυχώς τα μέρη μας από ανάπτυξη, ακόμα και σήμερα είναι πολύ πίσω. Θα μου πεις και ποιόν ενδιαφέρει τι έκανες εσύ; Διαβάζω ότι πολλοί θέλουν να φύγουν από την Αθήνα. Ίσως αυτούς. Εγώ σαν πιο μεγάλος θα τους δώσω μια συμβουλή. Πρέπει να φύγουν χθες. Όχι πως ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ρόδα. Αλλά θα λενε το πρωί 50 καλημέρες θα πίνουν 5-6 καφέδες μέχρι να πανε για δουλειά και προπαντός θα πηγαίνουν με τα πόδια. Θα τους μυρίζει η γη, τα λουλούδια, θα βρέχονται το χειμώνα, αλλά μπροστά στα μάτια τους θα έχουν απέραντο ορίζοντα και όχι ντουβάρια. Θα κάνουν φίλους. Με τα μικρό – ελαττώματα και τις παραξενιές τους. Μα και εμείς έχουμε. Θα ανακαλύψουν μικροπράγματα και μικροχαρές που στην Αθήνα, κυνηγώντας το άπιαστο, δεν θα γνωρίσουν ποτέ. Φίλε, θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, αλλά όπως ξέρεις φοράω γυαλιά και η οθόνη με κουράζει . Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα, με πολύ κόπο να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Να αποκτήσω ένα μικρό κτήμα και να φυτεύω τα ζαρζαβάτια μου. Δεν σου κρύβω ότι κάθε φορά που θα ασχοληθώ με τον κήπο, το μυαλό γυρίζει στα παιδικά χρόνια στο χωριό και πολλές φορές δακρύζω. Ίσως και επειδή μεγάλωσα. Πιστεύω ότι κάποτε θα ξανά – γυρίσω, μια που φρόντισα να φτιάξω το τελευταίο μου σπίτι. Του παππού το πούλησαν.
Περιμένω τη συνέχεια. Φιλικά Βασίλης

[b][size=3]Μπαααααα!!!! Δεν το νομίζω.
Αυτό που με βοήθησε πρέπει να είναι ο Μικρός Ήρωας, ο Μπλέκ, ο Όμπραξ, ο Τιραμόλα, ο Σεραφίνο, τα Μικυ Μάους και για τους πιό ψαγμένους ο Κοκομπίλ [/size][/b]
[b][size=3]
[u]ΥΓ[/u]

Θα πούμε κάποια στιγμή και πως τα έβρισκα όλα αυτά [/size][/b]

Κοκομπιλ τι ειπες τωρα ρε φιλε,,το καλητερο μου κομικς,,τον παροιμια των θυμασε τα λουκανικα και τις καλτσες που μιλαγανε;
και φυσικα γουσταρα και -ομπραξ -μπλεκ -μικυ -σεραφινο–ποπαυ τα κλασικα,,,και κανα ταρατατα – σωφερακι και τα λοιπα δεν ελεγα οχι
η ζακουλα δεν μου αρεσε γιατι τους ετρωγε η ρουφιανα

[b][font=”Comic Sans MS”][size=4]Α,εγω ειχα την τυχη ο πατερας μου να δουλευει σε τυπογραφεια και ειχα πληθωρα απο αυτα.Να συμπληρωσω την "ΜΑΧΗ,ΠΟΛΕΜΟ" κλπ.
Η χαρα μας οταν παιζαμε "αμαδες" ή "ομαδες",ξερετε,αυτο το παιχνιδι που στηναμε τα κομματια απο μαρμαρο και τα σημαδευαμε απο καποια αποσταση παλι με τις "μανες,πελεκιμενα ομοιομορφα κομματια μαρμαρου.[/size][/font][/b]

To παιχνιδι με τα μαρμαρα εμεις το λεγαμε φιτσο ειχα παρει και ειχα χασει δεκαρικακια στον φιτσο μπολικα
καναμε στρογγυλο το μαρμαρο και εστρονε τελεια,,τοτε καταλαβαιναμε παιχνιδι με τα απλα πραγματα που μας προσφερε η φυση
τωρα το μισο τζαμπο να εχεις δεν φτανει στο παιδι

…ρε Κώστα !!!!! τι θυμήθηκες ρε φίλε !!! και μεις ως φαίνεται είμασταν απ τους τυχερούς !!! ωραία χρόνια , ξένοιαστα και φούλ ιδιοκατασκευές !!!

…α ρε ksap τι μας κάνεις

Αγορι , μπλεκ , και κανενα ταρατατα στη ζουλα
Το καλαμι με το μπουκαλι της χλορινης να πιανεις τζιτζικους το καλοκαιρι και βολους στα διαλειμματα στο σχολειο το χειμονα .
Και αυτη την εποχη λιοναμαι μολυβι και φτιαχναμαι σκαγια για τη χαρχαλα (σφεντονα ) και κυνηγουσαμαι τα πιπιονακια .

Εδω κοιτα Διονυση .

http://imageshack.us/photo/my-images/838/agori1.jpg/

http://imageshack.us/photo/my-images/829/agori2.jpg/

Μαζι με αυτά που λετε εγω θα συμπληρώσω και το Αστεριξ και Οβελιξ….αντε να ειστε καλά πηγα αρκετα χρονακια πισω!