Καλημέρα και χρόνια πολλά. Σήμερα σε ψηλά καρτέρια στην βόρεια Αττική από τις 6:30, είδα καμια 10αριά πουλιά και κράτησα τα μόνα 2 που μου περάσαν σωστά. Γύρω στις 7:30 έπιασε ομίχλη, οπότε κατηφόρησα σιγά σιγά.
ΠΗΓΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΣΙΧΛΕΣ?
-
Καλημέρα και χρόνια πολλά. Ευχαριστώ hunter να τον καμαρωσεις και κυνηγό σου εύχομαι. Παραδόξως κάτι κουνήθηκε σημερα! Ατιμες πιτσιλωτες με νοτιά μπηκαν! Όχι πολλά πουλιά και όχι παντου. Είχα λίγο τύχη σήμερα και κρεμασα 6.
Να σου ζήσει φίλε μου το παιδάκι σου. Να’ναι γερό και καλότυχο. Είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΜΟΥ.ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΧΤΕΣ.ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ! ΚΑΙ ΕΙΤΕ ΕΧΕΙ ΠΟΥΛΙΑ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΑΣ ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ….
ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ,Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΣΟΦΟΣ,ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ,38 ΧΡΟΝΩΝ,ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΓΙΑ ΚΥΝΗΓΙ,ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ,ΕΙΤΕ ΒΡΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ.ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΑΚΟΜΑ…ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΖΕΣΤΟΣ!!!ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..
Σε ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω αν είναι το πρώτο σου παιδάκι, αλλά αυτές οι στιγμές που ζεις είναι οι πολυτιμότερες. Εγώ έχω μια κορούλα 12 χρονών πλέον και είναι η αδυναμία μου. Συμφωνώ απολύτως με την κυνηγετική σου φιλοσοφία. Ηλικιακά είμαστε πολύ κοντά, 45 είμαι εγώ και οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι με τους παππούδες μου, τέλη του 70 αρχές του 80, να φτιάχνουν τα χαρτινα φυσίγγια με τη ρελιάστρα και να μας παίρνουν με τον αδερφό μου παρέα για την εμπειρία και το απορτ. Το βράδυ δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε απο την ανυπομονησία. Τριγονια, συκοφάγοι, ότι έδινε η κάθε μέρα. Τα βρίσκαμε όλα, δεν χάναμε τίποτα. Η μυρωδιά απ’τις λιγαριές, τα σχίνα, τα πουρνάρια και του ριγμένου φυσιγγιού ήταν ο παράδεισος μας. Και η επιβράβευση ήταν οι “μισές ντουφεκιές” που μας φτιάχνανε για να ρίχνουμε στην σκοποβολή! Το κυνήγι για μένα είναι αστείρευτη χαρά, γιατί κάθε φορά που πηγαίνω, κάποια στιγμή ξυπνάει μέσα μου ο 5αχρονος ανέμελος πιτσιρικάς με το σορτσάκι και τα πεδιλάκια, που κρατώντας τον παππού του από το χέρι, μαθαίνει την φύση όπως πραγματικά είναι. Και διώχνει όλες τις σκοτούρες μακρυά!
Δημήτρη, επειδή είμαστε ακριβώς συνομιληκοι, και στον μήνα, και έχω και γώ την μεγάλη μου, που είναι λίγο μικρότερη από την δίκη σου, δέκα, πολύ τις ένοιωσα τις λέξεις που έγραψες. Που της έχω και γώ αδυναμία.
αλλα έχω και τον πιτσιρικά μου, σκάρτα έξι, ο οποιος έχει σκαλώσει με τα όπλα και την μπερεΝτα, όπως την λέει, που όντως του την πήρα για όταν ξεκινήσει, και που του έχω και εκείνου αδυναμία, αλλου τύπου, αγοριστικη – κρεμιέται στο λαιμό μου να ρθει στο κυνήγι. Όποτε, για την επόμενη δεκαετία, πρώτα ο θεός, το απορτ το έχω…..και τα βρίσκει κιόλας το θηρίο!!
θα σταματήσω όμως, γιατί είμαστε όλοι πολυυυυυυυυυυ οφ τοπικ εδώ, αλλά ας όψεται που στο πρώτο τσικ, ο καφενές πάει άκλαυτος….. και για να μην βαραίνουμε και τους λοιπούς με τα πιτσιρίκια μας και την αδυναμία που τους έχουμε.
στον φίλο πιο πάνω, που το μαραφετι δεν μου εμφανίζει το όνομα του, θα του πω και γώ να του ζήσει και να το καμαρώσει το μωρό του όπως ποθεί εκείνο πρώτα. Να ξεκολλήσουμε οι νεότεροι από τον εγωισμό να καμαρώσουμε τα παιδιά μας όπως ποθούμε εμείς και όχι εκείνα. Άμα συμπέσει, ακόμη καλύτερα.
εμενα τα παιδιά μου, μου αλλάξανε τη ζωή και με βάλανε και σε άλλη ρότα. Και σε όλους κάπως έτσι πάει νομίζω.
χρονια πολλά για τη μέρα δεν ειπαμε, το λέω τώρα, και μακάρι να μας αφήσουνε στην ησυχία μας να ζήσουμε ειρηνικά, και να μη μας βάλουνε με το ζόρι να φτιάξουμε και άλλες επετείους.
Χθες κατάφερα να σηκώσω όπλο μετά από 5 εξορμήσεις.
Πήρα 2 τσίχλες από καμιά τριανταριά που είδα όλες κι όλες. Πρώτη φορά στην καριέρα μου που κάνω σεφτέ τόσο αργά…
Φάσσες αρκετές, περισσότερες από τις τσίχλες, αλλά στα μεσουράνια. Το παράδοξο είναι ότι τη νύχτα ακούγονται αρκετές να περνάνε, όμως, το πρωί είναι εξαφανισμένες.Να είστε όλο καλά Ηλία! Επι του θέματος τώρα. Σήμερα απ’τις 6:30 έως τις 8:30 που έφυγα, άκουσα 2 τσίχλες γιατί η ομίχλη που είχε δεν μου επέτρεπε να δω τίποτα. Κατηφόρισα Καπανδρίτι μπας και, αλλα τζίφος πάλι. Πιστεύω αύριο θα μπουν πουλια. Δεν μας έχει βοηθήσει καθόλου ο καιρός φέτος.
Ο καιρος μας έχει ξεσκίσει 3 χρόνια σερί παλικάρια. Φέτος ήταν τόσο ανάποδος και πάθαμε μεγάλες ζημιές και στα μελίσσια χάνοντας πολλά. Απόψε απόλαυσα το καφεδάκι μου σε ένα απογευματινό εδώ κοντα. Μια ψηλωμενη την κατεβασα. Στο σούρουπο αστοχησα σε τρεις σερί και πηρα τις 2 τελευταίες. Σιγά σιγά θα κάνουμε μια σχαρια!!!!
Καλησπέρα. Σήμερα μια από τα ίδια πάλι. Είδα 6 απο τις οποίες οι 3 είχαν πορεία μπασίματος. Η μέρα ήταν ιδανική αλλά μάλλον τα πουλιά δεν έχουν αναχωρήσει απο βαλκάνια. Φίλος που μιλάγαμε πριν λίγο μου είπε πως δυτική Πελλοπόνησο μπαίνουν μια χαρά.
Πίκρα. Ότι κι να πω είναι λίγο. Δεν είμαι του θηράματος, ειλικρινά. Αλλά όχι και να μην την βλέπεις καθόλου Οκτώβρη μήνα. Είδομεν…
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.