Θα ήθελα να κάνω ένα μικρό ξέσπασμα εδώ πέρα, μιας και ξέρω πως διαβάζουν πολλά άτομα απολη την Ελλάδα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Εχτες 15 του μήνα αρχή του βουνού και της βαλτας. Και άντε του βουνού, μιας και αυτό είναι αρκετά μεγάλο και χωρά όλους τους κυνηγούς όλης της Ελλάδας.
Αλλά στον βάλτο κάποιοι θα πρέπει να αρχίσουν να σκεφτοντε πως ο χώρος και τα θηράματα είναι μετρημένα.
Δείτε λοιπόν τι γίνεται. Και το γράφω για όλους.
Θα μιλήσω για τον βαλτότοπο στα μέρη μου.
Από τον 15αυγουστο και μετά, πολλοί ΚΥΝΗΓΟΙ (με κεφαλαία) και με 40 + βαθμούς, μπαίνουν μέσα στον βάλτο. Σκοπός τους να μελετήσουν την παρουσία των πουλιών, αλλά και να ταΐσουν με καλαμπόκι κάποιοι μέρος που έχουν επιλέξει. Η κίνηση τους μέσα σε αυτόν είναι πολύ προσεκτικός, και για να μην τρομάξουν τα πουλιά, αλλά και για να μην χαλάσουν τους άλλους κυνηγούς.
Η κατασκευή την γκιουμεδων γίνεται καμία 15ρια μέρες νωρίτερα, αλλά και μέχρι της 2 τελευταίες μέρες.
Την τελευταία βράδια η είσοδος απαγορεύετε μέσα στον βάλτο (άγραφος νόμος), και ειδικά με φακούς και φώτα, μιας και οι πάπιες δε τρομάζουν από θορύβους και παρουσίες, παρά μόνο από φώτα και φακούς μέσα στο περιβάλλον τους.
Και έρχεται λοιπόν η τελευταία νύχτα. Η νύχτα πριν το ξημέρωμα. Εδώ γίνεται αισθητή η παρουσία των χαβαλετχηδων, και των ανίδεων που μπαίνουν στον βάλτο, η για τον χαβαλέ τους, η βαδίζουν χωρίς να ξέρουν που πάνε, αλλά και πως θα πάρουν τα θηράματα που ίσως να σκοτώσουν.
Μπαίνουν λοιπόν με βάρκες, και αφού δεν ξέρουν που ακριβώς θα πάνε, οι φακοί και οι φωνές πάνε και έρχονται. Ένας πανικός. Τις πουτανας που λέμε.
Δεν μένει μέσα παπί για παπί. Και να φανταστείτε πως όλες της προηγούμενες μέρες, παρά την παρουσία μας μέσα, καμία πάπια δεν έφευγε για την θάλασσα.
Πάει αυτό. Πάμε στο άλλο. Πιάνουν τελικά κάποια σημεία και το ξημέρωμα έρχεται. Χαμός και εκεί. Στο ξημέρωμα σκοτώνουν ότι νάνε αφού δεν είναι ικανοί να ξεχωρίσουν τα τουρλιτια και τα καραμπατακια από τα παπιά. Ευτυχώς την γλυτώνουν τα φλαμίνγκο.
Άλλος χαμός όταν σκοτώσουν κάποιο παπί. Οι φωνές γίνονται ακόμα πιο έντονες. Έλα ρεεεε!! Έπεσε ρε!!!!!! Της είδες? Πως θα πάω να την πάρω? Και άντε και πάει με τα 1000 ζόρια. Έλα που πολύ κολλανε.. και τώρα? Άντε να ζητιάνε βοήθεια.. φανταστείτε το σκηνικό εεε!!!! Ξημέρωμα και να είναι ένας μαλακας μέσα κολλημένος και να παρακαλάει να πάμε να τον βγάλουμε. Και ναμην πλησιάζει φυσικά ούτε γλάρος κατά εκεί.
Αστον εκεί τον π@υστη να μάθει. Να βάλει μυαλό.
Εε τώρα λοιπόν έχει ξημερώσει. Στης γκιολες πάει να γίνει παιχνίδι. Τα παπιά να ζητιάνε να κάτσουν, και οι δολοφόνοι να νομίζουν πως έχουν μυδράλιο και να ρίχνουν στα 200 μέτρα.
Άλλο μετά από αυτό. Ρε μαλακα… αφού έχεις και δουλεύεις κράχτη, τι σκατα θέλεις και κάθεσαι όρθιος και με κόκκινο καπέλο.
Αυτά έγιναν παιδιά την πρώτη μέρα. Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Αλλά ρε παιδιά. Άλλη φορά που θα μπατακωσει κάποιος, θα τον αφήσω εκεί να τον φάνε τα τσακάλια…