SOS ΚΟΠΡΑΝΟΦΑΓΙΑ

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Απόψε επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου ότι η μυρωδιά του μπιφτεκιού στα κόπρανα ήταν η αιτία.

Κατ’ αρχάς επιστρέφοντας σπίτι το απόγευμα ανέβηκα κατευθείαν στην ταράτσα. Στο κουμάσι υπήρχαν κόπρανα, τουλάχιστον 3 εκενώσεις. Αφού τα τάισα μπήκα δήθεν να καθαρίσω, όμως παρακολουθούσα από το παράθυρο τι γίνονταν στην ταράτσα. Η Ρένα όπως πάντα έκανε την ανάγκη της, το κουτάβι πλησίασε μετά από λίγο τα μύρισε αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν τα μάζεψα εξεπίτηδες όσο ήμουν εκεί και πράγματι δεν τα πείραξε.

Θα τον παρακολουθήσω κάμποσες μέρες και αν ξαναγίνει θα δοκιμάσει το πιο καυτό γεύμα. όχι πιπέρι αλλά κόκκινη καυτερή πιπεριά.

Σχετικά με την τιμωρία είμαι υπέρ όταν το παράπτωμα είναι σοβαρό και το πιάνεις ακριβώς την ώρα που το κάνει. Είναι σίγουρο ότι θα καταλάβει, με τον τρόπο του βέβαια. 
<SCRIPT language=javascript>postamble();

Γιάννη σ’ ευχαριστώ για την απάντηση. Δεν ξέρω ποια ήταν η πραγματική αιτία, αλλά δεν ξανασυνέβη.

Παρακολουθώ και ελέγχω συνεχώς, φροντίζοντας να νομίζει οτι είμαι απασχολειμένος και δεν τον βλέπω. Όμως συμπεριφέρεται σαν να μην έγινε ποτέ.

Κατα τα άλλα ούτε σε απομόνωση είναι ούτε ανία έχει, για να το αποδώσω σε κάτι τέτοιο. Επίσης δεν τον πιέζω καθόλου, δείχνει απόλυτα ευτυχισμένος και χαρούμενος. Μένει συνολικά 5-6 ώρες έξω, του αλλάζω παιχνίδια για να μην τα βαριέται και η εκπαίδευση είναι απόλυτα χαλαρή. Εν το μεταξύ είναι σκυλί που δεν σε εκνευρίζει με εμονές και πείσματα.

Σχετικα με την έλειψη ενζύμου δεν μπορώ να ξέρω χωρίς εξαίταση, αυτό που βλέπω είναι ότι το κουτάβι αναπτύσεται γρήγορα με όμορφο γραμωτό σώμα, είναι δυνατό και ευδιάθετο. 

Πιθανώς έγινε από περιέργεια η επειδή τα 2 μπιφτέκια δεν ήταν ικανα να τον χορτάσουν για όλο το βράδυ, όπως είπα είναι πολύ λαίμαργος.

Τροφή συνεχίζω να του δίνω την Nutro η οποία είναι από τις λίγες χωρίς καθόλου αρωματικά. 

Ελπίζω να μην ξανασυμβεί, ήταν η πρώτη φορά που αναγκάστηκα να τον τιμωρήσω. Όμως σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται, όπως λέει και ο Γιάννης οι περισσότερες ασθένειες μεταδίδονται από τα κόπρανα.

Το ταρακούνημα από τον σβέρκο είναι η πιο ανόδυνη τιμωρία και πραγματικά η μόνη που αντιλαμβάνονται. Με το χέρι δημιουργούνται φοβίες και ειδικά στα σκυλιά – φύλακες γίνεται μεγαλύτερη ζημιά αφού μόλις δούν κάποιον να σηκώνει το χέρι η θα τον φάνε ή θα το βάλουν στα πόδια. Και η εφημερίδα ακόμα δημιουργεί προβλήματα. Εγώ βέβαια ενώ στην αρχή αντέδρασα σωστά, μετά συνηδοποιόντας τι μπορεί να πάθει και σκεπτόμενος ότι το έχω ήδη σε θεραπεία, έχασα την ψυχραιμία μου. Μου έκανε εντύπωση που αμέσως μετά και ενώ απομακρύνθικα με ακολουθούσε και εβαζε την μουσούδα του στο χερι μου να τον χαιδέψω.

Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετοπίζω από την συμπεριφορά του είναι ότι σήμερα το πρωί που πήρα την Ρένα στο κυνήγι, κλαψούριζε για καμια ώρα και ξύπνησε όλη την γειτονιά. Εδώ πάλι δεν ξέρω τι να κάνω, δεν μπορώ να μην παίρνω το άλλο σκυλί γι’ αυτο τον λόγο. Αυτό θα γίνεται συνεχώς αφού και όταν αρχίσω να το βγάζω σε μερικούς μήνες στον κυνηγότοπο, δεν θα μπορούν να είναι και τα δύο μαζί. Κάποιες φορές θα μένει αναγκαστικά σπίτι.

Σκέφτομαι από την επόμενη εβδομάδα που θα μπορώ να τον βγάζω έξω να τα παίρνω και τα δύο στο χωριό. Εκεί και να κλαψουρίζει δεν ενοχλεί κανενα. Μια δυο φορές θα καταλάβει ότι δεν γίνεται τίποτα έτσι και θα το σταματήσει ελπίζω.
<SCRIPT language=javascript>postamble();

Γιάννη το κατάλαβα, δεν σε παρεξηγώ.

Γνωρίζω ότι μιλάς γενικά και ότι παράλληλα με το πρόβλημα του καθενός δίνεις λύσεις και γνώσεις σε όσους διαβάζουν το φόρουμ.

Μακάρι να είχα καιρό να ταξινομίσω όλα όσα έχουν γραφτεί σκορπια σε διάφορα θέματα της ενότητας, ώστε να τα βρίσκουν μαζεμένα οι νέοι χρήστες. Εγώ τουλάχιστον έχω διδαχθεί πάρα πολλά από όσα κατα καιρούς κουβεντιάζουμε εδω μέσα και κατ΄ ιδίαν. Αισθάνομαι πολύ όριμος αυτή την φορά τουλάχιστον στα θέματα συμπεριφοράς και βασικής εκπαίδευσης. Δεν ξέρω αν οφείλεται στον εμπλουτισμό των γνώσεων και της μικρής εμπειρίας που απέκτησα μέσα από τα λάθη μου στην Ρένα και στον Ρούντυ, αλλά η πρόοδος του Όρσο ήλθε πολύ ευκολότερα απ’ ότι περίμενα.

Όντως η χροιά της φωνής και το στήσιμο του επίδοξου εκπαιδευτή έχει σημαίνοντα ρόλο. Μόνο που όσα βιβλία και αν διαβάσει κανείς, αν δεν δει μια δυο φορές ζωντάνα κάποιον έμπειρο εκπαιδευτή δεν θα καταφέρει να το κάνει απόλυτα σωστά.

Υπάρχουν χαρακτηριστικές κινήσεις γεμάτες υπερβολή που όμως το κουτάβι τις “πιάνει” με την μία, ακριβώς γιατί είναι υπερβολικές. Η αλλαγή κατεύθυνσης και η υπόδειξη του σημείου που θέλουμε να ψάξει το κουτάβι δίνεται με μιά τέτοια κίνηση. Όσο κι αν έχω προσπαθήσει δεν καταφέρνω να την βγάλω έτσι όπως θα ήθελα γιατί απλά φοβάμαι αυτό που λέει ο Γιάννης “ρόλο του Καραγκιόζη”. Έχω δει τον Γιάννη να την εκτελεί και αντιλαμβάνομαι την δυσκολία της.

Δεν αρκεί να δείξουμε με το χέρι μας προς μια κατευθυνση όπως θα κάναμε με κάποιον άνθρωπο. Στο κουτάβι θα πρέπει να δίδεται η εντύπωση πως “χύνεται” το σώμα μας  προς τό σημείο που θέλουμε να πάει. Μόνο έτσι θα καταλάβει τι του ζητάμε. Μια βιντεοκασέτα θα ήταν πολύ χρήσιμη στην εκμάθηση.

Η εκπαίδευση είναι μια ιεροτελαισια και η διαφορά ενός ερασιτέχνη από τον επαγγελματία εγγυται στην ακρίβεια της εκτέλεσης η οποία θα πρέπει να είναι απόλυτα σωστή. Πιθανόν σε ένα “εύκολο κουτάβι” να μην φανεί, όμως στα δύσκολα μόνο ο επαγγελματίας θα τα καταφέρει.

Διευκρινίζω ότι με τον όρο επαγγελματίας δεν εννοώ αυτόν που ζει από την εκπαίδευση, αλλά αυτόν που την κάνει με επαγγελματική συνέιδηση και εμπειρία.

Όλα όσα αντιπετοπίζουμε στην εκπαίδευση του κουταβιού μας, σκεφτείτε ότι ένας εμπειρος εκπαιδευτής τα έχει συναντήσει άπειρες φορες και ξέρει ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του. Ειλικρινά αν είχα χρόνο θα πήγαινα να παρακολουθήσω μαθήματα σε κάποια σχολή. 

Πιθανόν κάποιοι συνάδελφοι κυνηγοί να διαβάζουν αυτές τις γραμμές που περιγράφουν την τρέλλα μας για ένα καλοεκπαιδευμένο σκύλο και να γελάνε θεωρόντας τα άχρηστα στο κυνήγι. Στο βουνό όμως τους φεύγει το γέλιο και το λαρύγγι μαζί.

Προχθές ήμουν με τον Samwin σε κάποιο καρτέρι. Η διπλανή παρέα διέθεται ένα 15χρονο επανιελ εντελώς ανεκπαίδευτο. Ο σκύλος αν και υπερήλικας δεν μαζευόνταν με τίποτα. Γύρναγε τα καρτέρια και ενοχλούσε τους πάντες. Ο ιδιοκτήτης του ακούγονταν μέχρι την Θήβα. Κάποια στιγμή μου λέει “ρίχτου μια κλωτσιά να φύγει”. Ήταν η δεύτερη φορά που το άκουσα φέτος.

Η πρώτη ήταν στην Κωπαίδα την έναρξη. Μάλιστα τότε εγώ κοίταγα έκπληκτος νομίζοντας πως με κοροιδεύει επειδή ενοχλούσε την σκυλίτσα μου. Οπότε μου λέει “ρίχτου ρε φίλε αλλιώς δεν καταλαβαίνει το κολόσκυλο”.

Δεν ξέρω ρε παιδιά αλλά όσα σκυλια πέρασαν από το σπίτι μας, αν και λαγόσκυλα διέθεταν την απαιτούμενη υπακοή  για την ομαλή συμβίωση αλλά και στον κυνηγότοπο δεν ήταν δύστροπα. Ο πατέρας μου δεν είχε γνώσεις εκπαιδευτή απλά τους μίλαγε πολύ και ήξερε να τους φερθεί.

Φαίνεται πως κάποιοι αγοράζουν σκυλια μαθημένα στο κυνήγι, χωρίς όμως προηγούμενη επαφή με σκύλο και χωρίς όρεξη να μάθουν περισσότερα γι’ αυτά.